ตอนที่ 4 กลับสู่ตระกูลเดียว

ตอนที่ 4 กลับสู่ตระกูลเขียว

อย่างไรก็ตามเป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้เห็นว่าคะแนน

ประสบการณ์ทั้งหมดเพิ่มขึ้น ดูเหมือนเธอจะพัฒนา

คะแนนเสน่ห์จากการสร้างสัมพันธภาพที่ดีกับผู้คนรอบ

ข้างในช่วงเวลาที่ผ่านมาด้วย

ถังลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าต่าง ตามองออกไปยัง

ทะเลสาบที่อยู่ไกลออกไป แล้วขมวดคิ้ว ขณะที่เธอกำลัง อยู่ในความงุนงง ประตูห้องก็เปิดออก

หลินหรูเดินเข้ามาและกล่าวอย่างเย็นชา “ฉันจัดการ

เรื่องการออกจากโรงพยาบาล ให้เธอเรียบร้อยแล้ว ตอน

นี่เธอต้องกลับไปกับฉัน!” หลินหรูถลึงตาต้องเมื่อเห็นเสือ

ผ้าที่ถึงสวมอยู่ “นี่เธอตั้งใจแกล้งฉันนี! เธอมีเสื้อผ้า

เธอแค่อยากทำให้ฉันขายหน้าใช่ไหม”

ถังซึมองดูเสื้อผ้าของตัวเองแล้วยักไหล่ “ฉันลืมไปว่าฉัน

ยังมีเสื้อผ้าชุดหนึ่งอยู่ใต้หมอน

“เขียว โหรว ฉันจะบอกให้นะ เธอควรประพฤติตัวให้ดี
กว่า หลังจากกลับถึงบ้านแล้ว ถ้าเธอกล้าพูดอะไรที่ไม่

เหมาะสมต่อหน้าคุณปู่ ฉันไม่ปล่อยเธอแน่!” การต้อง เผชิญกับท่าที่ไม่แยแสของถังทำให้ความโกรธและไม่

พอใจของเธอพุ่งพรวด

“ก็ได้ค่ะ” ถังกล่าวพร้อมกับพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ แล้ว เสริมว่า “ฉันจะไปบอกลาเพื่อนๆ ก่อนนะคะ ไปรอฉันที

ประตูโรงพยาบาลก็แล้วกัน”

“เชียว โหรว เธอไม่รู้หรือว่าฉันงานยุ่งแค่ไหน!” เมื่อได้ยิน

ว่ายังอยากจะไปบอกลาผู้ป่วยรายอื่น หลินหรูก็ อารมณ์เสียขึ้นมาทันที “เป็นเพราะเธอ เช้านี้ฉันถึงไม่ได้ ไปร่วมประชุมการลงทุนภาพยนตร์ และตอนนี้เธอยังจะ มีเวลาไปบอกลาคนป่วยพวกนั้นอีกเหรอ เธอรู้ไหมว่า จินหนึ่งมีรายได้จากงานแต่ละงานมากมายแค่ไหน แต่ก็

ต้องยกเลิกงานเพื่อมารับเธอกับฉัน เธอกำลังพยายาม แกล้งให้เรานําบากใช่ไหม

ถังข์หยุดเดิน หันกลับไปมองสบตาหลินหรูตรงๆ กล่าว

ชัดถ้อยชัดค่า หรือคุณจะไปก่อน

“เชียว โหรา!”
ถังแกล้ง ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงคำรามนั้น เธอเดินกึ่งวิ่ง ลงบันได พร้อมกับทักทายบรรดาหมอ พยาบาล และผู้ ป่วยที่เธอผ่านไปตลอดทาง เมื่อไปถึงทะเลสาบของโรง พยาบาล ก็เดินช้าลง มองไปที่ป้าเกี่ยวกับลูกชายที่ริม ทะเลสาบ เธอเริ่มหวาดหวั่นเล็กน้อย

ถังซีผู้มีชีวิตมาสองชีวิตแล้ว รู้สึกหวาดหวั่นเป็นครั้งแรก ตอนเสียชีวิตนั้นเป็นช่วงเวลาที่กะทันหันมาก จนเธอไม่มี โอกาสได้หวาดหวั่น แล้วในที่สุดตอนนี้เธอก็ได้รู้จักกับ ประสบการณ์แล้วว่าความรู้สึกเป็นอย่างไร เมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินมาทางเขากับมารดา เฉียว เหลียงก็จำได้ว่าเป็นหญิงสาวที่อยู่กับมารดาเขาเมื่อครู่นี้ เขาหันไปมองมารดาแล้วเอ่ยเบาๆ อย่างอ่อนโยน “แม่ คุยกับเธอต่อเถอะครับ ผมจะไปโทรศัพท์ตรงโน้น เมื่อ เห็นเฉียวเหลียงหันหลังเดินออกไป ถังก็คลาย

กำมือ เธอยิ้มให้คุณป้าเฉียวซึ่งกำลังมองมา หญิงสาว เดินเข้าไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน้านาง แล้วกล่าวว่า “คุณ ป้าคะ หนูมาบอกลาค่ะ ครอบครัวหนูมารับหนูกลับบ้าน แล้วค่ะ”
ร่องรอยความเศร้าปรากฏแวบขึ้นในดวงตาเฉียวอ

น ขณะที่นางพยักหน้าและกล่าวว่า “จ้ะ แต่หนูก็ยังมา ถังชีพยักหน้าตอบว่า “ตกลงค่ะ คุณป้าเฉียว แล้วพบกัน นะคะ” จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและหันหลังกลับ เฉียวเหลียงซึ่ง กำลังพูดโทรศัพท์อยู่เดินเข้ามาตอนนี้พอ

โรงพยาบาล มาคุยกับป้าได้นะจ๊ะ เวลาที่หนูว่าง

ดี เขามองตามร่างถึงที่เดินห่างออกไป แล้วขมวดคิว

ถามว่า “คุยกันเรื่องอะไรหรือครับ”

ทั้งที่ยังคงจ้องมองตามร่างถังซี เฉียวอชินยิ้มกับคำถาม ของลูกชาย “ลูกหมายถึง โหรว โหรวหรือ เธอมาบอกลา แม่ ครอบครัวเธอมารับออกจากโรงพยาบาล” เฉียวเหลียงพยักหน้า และเริ่มเข็นรถเข็นของเฉียวอวีซ นกลับไปห้องพัก “ลมเริ่มแรงขึ้นแล้วครับ เรากลับกัน เถอะ”

… ถังคิดว่าหลินหรูกับเซียวจินหนึ่งน่าจะไปแล้วเมื่อเธอ กลับมา แต่เธอต้องประหลาดใจ ทั้งสองยังคงรออยู่ที่ ประตูโรงพยาบาล เธอเดินไปหาทั้งสองด้วยรอยยิ้ม ตึง ประตูรถเปิดออกแล้วขึ้นไปนั่งเบาะหลัง “ขอโทษนะคะ
ที่ทำให้พวกคุณเสียเวลา ไปกันได้แล้วค่ะ”

ด้วยความประหลาดใจกับท่าที่อันงดงามของถังซี เซียว จีนหนึ่งกำมือแน่น ทำไมเขียว โหรวจึงแตกต่างไปจาก เมื่อก่อนเหลือเกิน หลังจากมาอยู่โรงพยาบาลแค่เดือน

เดียว

หลินหรูขึ้นรถด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ในเมื่อมีผู้ครอบ

ครองเบาะหลังหมดแล้ว เซียวจนหนึ่งจึงต้องนั่งที่นั่งข้าง คนขับ ขณะคนขับเคลื่อนรถออกไป เซียวจินหนึ่งก็หันไป

หาถังซีและบอกว่า “โหราโหราอย่าเพิ่งหงุดหงิดนะเวลา คุยกับคุณปู่ ท่านแก่มากแล้ว แล้วก็เชื่องช้า ยืนนานๆ ไม่ ได้ ระวังสุขภาพท่านด้วย

ถังหลับตา แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่เซียวจีนหนึ่งพูด หลินหรูรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทีเฉยเมยของเธอ “นี่เธอเป็น คนแบบไหนกัน จนหนึ่งกำลังพูดกับเธออยู่ไม่ได้ยินหรือ ไง”

ถังเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างเกียจคร้าน ใช้นิ้วก้อยแคะหู ตัวเองและพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ “ถ้าเสียงเธอดังเท่าเสียง คุณ ฉันก็คงได้ยินแล้วล่ะ” “เขียว โหรว มีเธอกำลังพยายามยั่วโมโหฉันงั้นเหรอ”

“ขอโทษนะคะ ฉันแค่ตอบคำถามคุณเท่านั้น” ดังกล่าว

พร้อมกับเหลือบมองหลินหรู “ถ้าฉันไม่ตอบคำถามคุณ ฉันคิดว่าคุณอาจบอกว่าฉันไม่สนใจคุณ เธอคือถังซี ผู้ไม่เคยมีชีวิตอยู่โดยอาศัยความเมตตาของ ใคร คนอื่นรอบตัวต่างหากที่ต้องพึ่งพาความเมตตาและ ความพึงพอใจของเธอ นอกจากนี้ แม้ว่าหลินหรูจะเป็น มารดาผู้ให้กำเนิดเซียวโหรว แต่จริงๆ แล้วเธอคือฆาตกร นำพาเสียว โหรวไปสู่ความตาย ถังตัดสินใจที่จะช่วย ให้เชียว โหรวได้รับความรักจากครอบครัวกลับคืนมาก็

จริง แต่มันไม่ได้หมายความว่าเธอจะต้องละทิ้งศักดิ์ศรี ของตนเอง วิงวอนขอความรักจากพวกเขาเหมือนอย่าง

เขียว โหรว!

เธอจะทำให้พวกเขารู้สึกเสียใจ และวิงวอนขอให้เธอให้

อภัยในความผิด

เธอจะตอบแทนความดีด้วยความดี และตอบแทนความ

ชัวด้วยความช่ว

“คุณแม่คะ อย่าโกรธเลยค่ะ โหรวโหรวยังเด็ก อย่ากล่าว
โทษเธออย่างนั้นเลยนะคะ” เซียวจนหนังดีใจมากที่เห็น

หลินหรู โกรธถึงขนาดนั้น ดีใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น แต่

เธอยังคงเล่นบทผู้รักษาความสงบต่อไป ขณะจ้องมองถึง หลับตาลงอีกครั้ง หลินหรูกล่าวอย่าง

เย็นชา “ถ้าเธอมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้สักครึ่งของลูก แม่จะไม่โกรธอย่างนี้หรอก!”

ถังไม่สนใจคำพูดของเธอ ตลอดทางหลินหรูกับเซียว

จินหนึ่งพูดคุยกันต่อไปถึงเรื่องภาพยนตร์ของเซียวจนห สิ่งที่กำลังจะออกฉาย และการลงนามในสัญญาเรื่อง

ใหม่ ไม่สนใจถังซีโดยสิ้นเชิง แต่ถังซีก็ไม่ได้ใส่ใจเลยสัก

เมื่อทั้งหมดมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเซียว ถังซีก็เลิกคิวแล้ว ลงจากรถทันที ในทันทีนั้นนั่นเอง ชายชราผู้หนึ่งซึ่ง

ถูกรายล้อมไปด้วยคนหลายคน ก็รีบเข้ามาดูเธออย่างอื่น เต้น พร้อมกับถามว่า “เด็กผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม หลาน

สาวทีรักของฉัน”

เซียวหง และเซียวหงเข้ามาพยุงคุณปู่ เชียว ประกาย ความประหลาดใจจายชัดในสายตาเซียวหงอีเมื่อเขา
เห็นเขียว โหรว แต่ไม่ช้าเขาก็ระงับความรู้สึกกลับไปสงบ

นิ่งอย่างเดิม แล้วพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่ครับ เธอคือเขียว

โหรว

คุณปู่ เขียวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เอื้อมมือไปหาเขียว โหร วและพูดเสียงสั้น “โหราโหรว มานี มาให้ดูใกล้ๆ

เมื่อถังเห็นรอยยิ้มแห่งความรักบนใบหน้าคุณ เชียว ความรู้สึกเศร้าโศกอย่างฉับพลันก็ท่วมท้นหัวใจ คุณ

ของเธอก็กำลังรอให้เธอกลับไปหาอยู่ใช่ไหม ดวงตาเธอ แดงเรือขึ้นมาเมื่อคิดถึงท่าน เธอเดินเข้าไปหาคุณปู่ เชียว กอดท่านพลางร้องไห้ “คุณปู่ คะ หนูคิดถึงคุณปู่ เหลือ เกิน”

คุณปู่ เป็นยังไงบ้างคะ รู้ข่าวการตายของซีซีหรือยัง ทุกคนในที่นั้นต่างตกตะลึงกับปฏิกิริยาของถังซี เป็นครั้ง แรกที่เธอได้พบกับคุณปู่ เซียว ทำไมเธอถึงบอกว่าเธอคิด ถึงท่านมาก ใครสอนให้เธอพูดแบบนี้

“ดีจริง ดีจริง ปู ก็คิดถึงหลานสาวของ เหมือนกัน” คุณปู่ เชียวลูบหลังเขียว โหรว แล้วปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน

มองเธอขึ้นๆ ลงๆ และขมวดคิ้วขณะกล่าวออกมา
“หลานต้องทุกข์ยากขนาดไหน ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ดู

ทําไมหลานถึงผ่ายผอมอย่างนี้