ตอนที่ 2 ผู้มาเยี่ยมไข้

ตอนที่ 2 ผู้มาเยี่ยมไข้

“คุณโหรว โหรว ยังจ้องมองอะไรอยู่อีกคะ” พยาบาลร่าง

เล็กที่มาเรียกเซียว โหราโบกมือตรงหน้าถัง พร้อมกับเร่ง

เร้า “เร็วเข้าสิคะ พวกเขารอคุณอยู่ ฉันออกมาตามหาคุณ นานแล้วนะ เลิกจ้องมองคุณเฉียวได้แล้วค่ะ ถ้าคุณ

อยากมองเขาจริงๆ เอาไว้ดูในโทรทัศน์ก็ได้

เมื่อได้สติจากภวังค์ ถังซีก็พบว่าป้าเฉียวมองเธอด้วย สายตาแปลกๆ เธอยิมอายๆ กล่าวว่า “คุณป้าเฉียวคะ ลูกชายคุณป้าหล่อมากเลยค่ะ!” จากนั้นเธอก็คว้ามือ

นางพยาบาลร่างเล็กแล้ววิ่งออกไป เฉียวเหลียงเดินเข้าไปหามารดา พร้อมกับหันไปมองถังซี ที่เพิ่งวิ่งหนีไป เขาขมวดคิว จากนั้นก็โน้มตัวลงคลุมผ้า หม ให้ที่รักมารดา และถามนางเบาๆ “แม่รู้สึกดีขึ้นไหม ครับ” ป้าเฉียวยิม จับมือเฉียวเหลียงไว้และพยักหน้า เอ่ย

มาว่า “ลูกไม่ต้องมาก็ได้ ถ้าไม่ว่าง แม่กำลังจะออกจาก

ออก
โรงพยาบาลเร็วๆ นี้แล้ว

“มาคราวนี้ ผม…” เฉียวเหลียงชะงักเงียบลง ก่อนจะ กล่าวต่อไป “ผมจะอยู่ที่นี่กับแม่สองวัน แล้วจะไป

ประเทศ M ครับ”

“เรื่องธุรกิจอีกแล้วล่ะสิ” ป้าเฉียวขมวดคิว “ลูกเดินทาง

ไปติดต่อธุรกิจ ไม่ได้กลับมานานเป็นเดือนแล้วไม่ใช่หรือ

ทำไมถึงต้องไปอีกล่ะ

“มีงานที่ผมต้องเข้าร่วมครับ” เฉียวเหลียงหยุดพูด เห็นได้ ชัดว่าเขาไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ

เมื่อเห็นอย่างนั้นป้าเฉียวก็รู้ว่านางจะไม่ได้รับคำตอบที

ต้องการแม้จะถามต่อไป จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เมื่อ

แม่กำลังจะไปรับอากาศบริสุทธิ์ที่ริมทะเลสาบกับโหร

ว โหรว ลูกช่วยพาแม่ไปทีได้ไหม

“ได้สิครับ”

ถังซีลากนางพยาบาลร่างเล็กไปตลอดทางที่วิ่งไปยัง

อาคารโรงพยาบาล ขณะวิ่งไปเธอก็ถามพยาบาลร่างเล็ก

ว่า “ใครกันคะ มาหาฉัน
“ผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งค่ะ” พยาบาลร่างเล็กตอบ

ถังขมวดคิว “แล้วมีใครอีกไหม

“หญิงสาวน่ารักอีกคนหนึ่งค่ะ

ถังคิดออกทันทีว่าทั้งสองคือใคร เธอจึงไม่รีบร้อน ชะลอความเร็วลง และพูดคุยกับนางพยาบาลอย่างเป็น

กันเอง “วันนี้คุณทานอะไรเป็นอาหารกลางวันเหรอ” “เนื้อ ตุ้นในโรงอาหารค่ะ…

“โห คุณได้กินเนื้อตุ๋น! แต่ฉันไม่ได้กินเลย!!

ถังซีเดินเรื่อยเปื่อยอย่างเกียจคร้านไปยังห้องพักคนไข้ กล่าวลานางพยาบาลร่างเล็กก่อนจะเปิดประตู ทันทีที เธอเข้ามาในห้อง ค่าดุด่าก็โหมกระหน่ำเข้าใส่ “ทำไมถึง ออกไปเดินหัวแบบนี้ ไม่รู้หรือว่าเธอเป็นคนป่วย! ทำไม ชอบสร้างแต่ความลำบากใจให้ฉัน! ทำตัวดีๆ หน่อยไม่ ได้หรือไง เรามารอเธอนานมาก! รู้ไหมว่าฉันมีสัญญา ต้องเซ็นในเวลานี้ด้วย!!

คนที่ดุด่าเธอคือหลินหรู แม่ของเซียว โหรว สตรีผู้ประสบ ความสําเร็จในอาชีพการงาน

หลินหรูเคยเป็นพนักงานระดับหัวกะทิของเชิงต้าเอ็น
เตอร์เทนเมนต์ ก่อนที่เธอจะแต่งงานกับเซียวหง ประธานเขียวกรูป บริษัทแม่ของเชิงต้าเอ็นเตอร์เท นเมนต์ และมีบุตรสาวหนึ่งคนกับบุตรชายอีกหนึ่งคน ปัจจุบันเธอคือผู้จัดการทั่วไปของเชิงต้าเอ็นเตอร์เท

นเมนต์

อาจเป็นเพราะเธอเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ เธอจึงวัดทุกอย่างด้วยเงิน รวมถึงครอบครัวของเธอเอง ด้วย เซียวจินหนึ่งเป็นผู้มีชื่อเสียงแถวหน้าในวงการ บันเทิง ในขณะ ที่เซียว โหราเป็นเพียงลูกเป็ดขี้เหร่ที่ถูก

เลียง ให้เติบโตในชนบท ดังนั้นจึงเป็นทางเลือกที่ง่า ยมากสําหรับเธอ ในการเลือกระหว่างเซียวจิ้นหนึ่ง กับเซียว

โหรว

“นี่เธอไม่ได้ยินฉันเหรอ!” หลินหรูจ้องเซียว โหราเขม็ง

กำลังจะด่าเธออีก แต่ทันใดนั้นเธอก็หยุด เธอไม่ได้เจอ เซียว โหรวมาหนึ่งเดือน ดูผิวพรรณหญิงสาวดีขึ้นมาก อันที่จริงเธอรู้อยู่แก่ใจว่าเธอผิดพลาดเอง ที่อุ้มลูกใครก็

ไม่รู้มาเป็นลูกเธอตั้งแต่แรก เธอจึงรู้สึกผิดต่อลูกสาว และพยายามตามหาลูกสาวแท้ๆ อย่างสุดความสามารถ
แต่สุดท้ายเมื่อเธอพบ สิ่งที่เธอเห็นนั้นน่าผิดหวังอย่างยิ่ง เธอปรารถนาอย่างที่สุดที่จะให้เด็กสาวที่น่าเกลียด บ้าน นอก และขี้ขลาดคนนี้ไม่ใช่ลูกของเธอ! แต่การระบุชัด โดยดีเอ็นเอนั้น ไม่มีทางโกหก… “ได้ยินค่ะ” ยังตอบ

หน้าตาเฉย “ก็คุณบอกฉันเองไม่ใช่

เหรอ ว่าห้ามไม่ให้ฉันพูดแทรกในตอนที่คุณพูดอยู่ ฉันก็ แค่รอให้คุณพูดจบ

พร้อมกับคำพูดนี้ ถังเหลือบมองแวบหนึ่งไปทีเดียว

ในหนึ่ง ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังหลินหรู และยิ้มหยันมาที่เธอ อย่างผู้ชนะ ขณะเดินตรงไปที่เตียงผู้ป่วยแล้วนั่งลง เธอ เอ่ยอย่างเย็นชา “ขอโทษนะคะ ในห้องคนไข้ของฉันไม่มี อย่างอื่นนอกจากเตียงผู้ป่วยเตียงนี้ พวกคุณคงต้องยืน หลินหรูมองกลับไปที่หญิงสาวซึ่งนั่งอยู่บนเตียงคนไข้ ด้วยความประหลาดใจ นี่คือลูกสาวของเธอ ผู้ขี้ขลาด

เหมือนหนู ผู้ดูเหมือนพยายามหารูเข้าไปซ่อนตัวทุกครั้งที่ ได้เจอกันจริงหรือ หญิงสาวคนนี้หรือ ที่เธอไม่ต้องการ

พบเจอเลยแม้แต่น้อย

เขียวจีนหนิงขมวดคิว แต่ไม่ช้าก็คลายออก เธอไม่คาด
คิดมาก่อนว่าหลังจากผ่านไปเพียงเดือนเดียว เขียว โหร

วจะฟื้นฟูสภาพผิวได้ดีเยี่ยมขนาดนี้ พอๆ กับที่เก่งกล้า

ขึ้นมาได้มากมายเช่นนี้

“โหรว โหรว เธอพูดกับคุณแม่แบบนี้ได้ยังไง คุณแม่เป็น ห่วงเธอนะ ท่านเป็นห่วงเธอมากจริงๆ ตอนที่ไม่เห็นเธอ ไม่ควรพูดกับแม่แบบนี” เซียวจิ้นหนึ่งมองเซียว โหรวอ

อยู่ในห้องผู้ป่วย น้ำเสียงท่านเลยดูแข็งไปหน่อย แต่เธอ

ย่างอ่อนโยนพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “และที่คุณแม่มานี

ก็เพื่อจะมารับเธอกลับบ้าน” ฟังดูเหมือนเธอกำลังชี้แจง แทนหลินหรู แต่ถ้าคนอื่นมา

ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็จะรู้สึกได้เพียงว่าถังซีนันช่างไม่รู้

อะไรเลยและหยาบคายมาก

“รับกลับบ้าน?” ถังหัวเราะเบาๆ ความเย็นเยือกทอ ประกายในดวงตา เธอเงยหน้าขึ้นมองหลินหรูและเลิก

ควขึ้น “ถ้าความจำของฉันยังดีอยู่ ฉันจำได้ว่าคุณหลิน ไล่ฉันออกจากตระกูลเซียวเมื่อเดือนที่แล้วไม่ใช่เหรอ”

เธอไม่รู้เหรอ ว่าทำไมฉันถึงไล่เธอ” เมื่อหลินหรูได้ยินคำ พูดของหญิงสาว ความอ่อนโยนที่หลงเหลืออยู่ในใจก็
หายวับ เธอมองถัง และกล่าวว่า “เซียว โหรวลูกสาวของ

ฉันไม่มีวันเป็นขโมย! แต่เธอขโมยของในหนึ่ง เธอควร ละอายแก่ใจ!”

“ๆ..” ถังยิ้มเยาะ ก่อนหันไปมองเซียวในหนึ่งในทันที เซียวจีนหญิงรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ ภายใต้สายตาที่จ้องมอง มา เธอจึงรีบพูดขืน “คุณแม่คะ หนูอาจเป็นคนลืมของ นั้นไว้ในห้องโหรว โหรวเองโดยไม่ได้ตั้งใจก็ได้ อย่า

เธอเลยค่ะ เธอยังป่วยอยู่นะคะ

เมื่อได้ยินเช่นนี้หลินหรูก็หยุดพูดในที่สุด แต่ยังจ้องมอง ถังไม่วางตา ถังต้องตอบและกล่าวอย่างเย็นชา “คุณ หลินคะ ในเมื่อคุณได้เยี่ยมฉันแล้ว คราวนี้คงไปได้แล้ว

นะคะ ฉันเหนื่อย อยากพักผ่อน” “เซียว โหรว นี่เธอไม่ เข้าใจสิ่งที่ฉันกำลังพูดใช่ไหม!” เมื่อ

เห็นว่ายังไม่ได้สนใจเธออย่างจริงจัง หลินหรูก็โกรธจัด

เธอพรวดพราดเข้าไป ยกมือขึ้นจะตบหน้าถึง

ในนาทีนั้นนั่นเองทีถังซีคว้ามือเธอไว้ และเตือนอย่าง

เยือกเย็น “คุณหลิน ขอโทษนะคะ ตอนนี้ฉันกับคุณไม่ได้

มีความสัมพันธ์อะไรกัน คุณจะมาตบตีฉันไม่ได้ ไม่งั้น
ฉันจะฟ้องคุณ ข้อหาทำร้ายร่างกายโดยเจตนา

“ฉันเป็นแม่เธอนะ!” หลินหรูย่อยุค พยายามปลดมือออก จากมือถังซี แต่ทำอย่างไรก็ไม่สามารถสลัดมือถังออก ไปได้ เธอครามอย่างโกรธแค้น “เด็กเนรคุณ ปล่อยมือ ฉัน!”

ขณะปล่อยมือหลินหรูตามที่เธอขอ ถังก็กล่าวอย่างไม่ แยแส “ฉันจำได้ว่า คุณหลินบอกว่าฉันไม่เกี่ยวข้องอะไร กับคุณ เพราะฉะนั้นฉันไม่คิดว่าคุณเป็น “แม่” ฉัน หลินหรูบีบนวดมือตัวเอง เธอพูดอย่างนั้นจริงๆ แต่นั่น เป็นเพราะเธอโกรธและผิดหวังมากในเวลานั้น ไม่เคย ปรากฏในความคิดเธอมาก่อนเลยว่า ลูกสาวเธอจะดู เหมือนขอทานที่น่าเกลียดและแคระแกร็นอย่างนี้ ซึ่งนั้น ก็น่าผิดหวังพอแล้ว มิหนำซ้ำยังมาขโมยสร้อยคอจนห นิ่งอีก คนแบบนี้ไม่คู่ควรเป็นลูกสาวเธอ เธอจึงไล่หญิง สาวออกจากบ้านด้วยความโกรธ พร้อมกับบอกว่าเธอ ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กับหญิงสาว และห้ามไม่ให้เรียก เธอว่าแม่ อย่างไรก็ตามเธอไม่คิดว่าหญิงสาวจะหายตัว

ไปหลังจากนั้น และประสบอุบัติเหตุ…