2.เงื่อนไข (ต่อ)

*** ทักทายคร้า ***

เลย์ตันนั่งรถโรลส์-รอยซ์คันหรูมาถึงโรงพยาบาลระดับเฟิร์ส คลาสของโรม คริสก้าวลงจากรถและหันกลับไปเปิดประตูหลัง ให้เจ้านาย ร่างสูงสง่าตามแบบชาวยุโรปก้าวลงมายืนข้างรถ มือขยับสูทให้เข้าที่ ดวงตาสีเขียวมรกตมองตรงไปข้างหน้า รองเท้าราคาแพงลิบก้าวผ่านประตูบานเลื่อนเข้าไปในห้องโถง ท่ามกลางสายตาหลายสิบคู่ที่มองตามด้วยความชื่นชม โดยเฉ พาะสาวๆ

ด้วยใบหน้าคมเข้มไร้รอยยิ้มดูดิบเถื่อน ไม่ว่าจะเป็นจมูกโด่ง ขึ้นสัน รับกับปากหยักได้รูปขึ้นขอบเล็กน้อย คางแกร่งเหมาะ เจาะกับโหนกแก้มสูง มีไรเคราเขียวครึ้มขึ้นรอบๆ ประกอบกัน อย่างลงตัว ส่งให้ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมเต็มไปด้วยเสน่ห์ และน่าเกรงขาม โดยเฉพาะดวงตาสีเขียวมรกตนั้น สะกดทุก สายตาให้ยอมศิโรราบได้อย่างไม่มีปัญหา

ไม่ใช่เฉพาะปีกของแม็ตคลินเท่านั้นที่ทำให้คนทั้งอิตาลีรู้จัก เลย์ตัน หากความสามารถและชั้นเชิงทางธุรกิจ บวกกับวิสัยทัศน์ อันกว้างไกลด้านตลาดเงิน ทำให้ชา หนุ่มมองเห็นทิศทางของ เศรษฐกิจได้อย่างแม่นยำ

ทุกอย่างที่ชายหนุ่มหยิบจับสามารถสร้างผลกำไรมหาศาล แต่ภาพลักษณ์ของเขากลับเป็นนักธุรกิจน้ำเมาที่ประสบความสําเร็จถล่มทลาย ทําให้หลายคนตั้งฉายา เพลย์บอยมาเฟีย หาก อำนาจที่เกิดจากมันสมองและสองมือของเพลย์บอยมาเฟียคนนี้ ทําเอาหลายคนขยาดไม่อยากมีปัญหาด้วย เพราะชายหนุ่มเป็น ประเภทตาต่อตา ฟันต่อฟัน และกัดไม่ปล่อยอีกต่างหาก สรุป แล้ว เลย์ตันคือผู้ชายสมบูรณ์แบบ และหล่อเข้มเต็มไปด้วยเสน่ห์

คริสและการ์ดในชุดสูทดำอีกห้าคนเดินข้างหน้าทั้งซ้ายขวา ไปหยุดรอตรงประตูลิฟต์ ขณะประตูลิฟต์เปิดออกช้าๆ เลย์ตัน ขยับตัวกำลังจะก้าวเข้าไป แต่สิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อแผ่นหลัง ของเขาโดนชนเข้าเต็มๆ

“บ้า บ”

เสียงสบถที่ดังขึ้นทำเอาคนชนยกมือข้างหนึ่งปิดปากด้วย ความตกใจ ดวงตากลมโตดุจดวงตาของกวางสาวเบิกกว้าง เลย ต้นตวัดสายตาไปมองด้วยใบหน้าบึ้งตึง คริสและการ์ดขยับไป ยืนขวางทางไม่ให้หญิงสาวแปลกหน้าเข้าใกล้เจ้านายหนุ่ม

แสงอุษาตกใจ ถอยหลังไปสองก้าว

“ขอโทษค่ะ ฉันรีบไปนิดหนึ่ง” แสงอุษา สาวลูกเสี้ยวระหว่าง ไทย-อเมริกันวัยยี่สิบสี่ ได้สติรีบกล่าวขอโทษขอโพย ใจหวั่นๆ จะมีเรื่อง เพราะคนที่เธอชนคงไม่ธรรมดาแน่ ดูได้จากรอบๆ ตัวมี คนคุ้มกันเหมือนมาเฟียหรือเจ้าพ่ออะไรแบบนั้น เธอเพิ่งมาโรม ไม่ถึงสามวันก็ได้เรื่องซะแล้ว

เลย์ตันหันกลับไปมองด้วยอารมณ์เดือดดาล คำพูดที่เตรียมจะต่อว่าคนซุ่มซ่ามถูกกลืนลงคอเมื่อเห็นเจ้าของร่างนุ่มนิ่มที่มา ชน ดวงตาคมเข้มจ้องใบหน้าเรียวรูปไข่ภายใต้กรอบผมหยักศก สีน้ำตาลเข้ม ปอยผมบางส่วนตกลงมาคลอเคลียข้างแก้มใส ดวงตากลมโตดำขลับดุจตาสมันสาวกำลังจ้องเขาเช่นกัน ริม ฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อเผยอเล็กน้อย รับกับจมูกสั้นขึ้นสันเล็ก บ่งบอกได้ถึงนิสัยที่น่าจะดื้อรั้นของเจ้าตัว

คริสเห็นเจ้านายกับสาวแปลกหน้าเอาแต่จ้องตากันก็กระแอม ขึ้น ทำให้ทั้งคู่ได้สติกลับคืนมาจากภวังค์

“ได้เวลาไปแล้วครับคุณเลย์” คริสบอกเจ้านาย ก่อนจะหันไป มองหญิงสาวหน้าตาผุดผ่อง “คุณผู้หญิงคงต้องรอลิฟต์ตัวใหม่ แล้วล่ะครับ”

“ไม่เป็นไรคริส ให้เธอเข้ามา

ร่างสูงเดินเข้าไปยืนกลางลิฟต์ แสงอุษาลังเล มือตะกร้าอาหารเยี่ยมคนป่วยแน่น

“ถ้าอยากรู้จักฉันอย่างที่ตั้งใจก็เข้ามา อย่าท่ามากเสียเวลา เขาเร่ง ดวงตาจับที่ดวงหน้าเรียวงาม

แสงอุษากะพริบตาปริบๆ ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาประชดประชัน

เธอน่ะเหรออยากรู้จักเขา ผู้ชายบ้าอะไรหลงตัวเองชะมัด แต่ เขาก็หล่อเหลาราวเทพบุตรจริงๆ นั่นแหละ ใบหน้าคมเข้มออก กระด้างน่ากลัว กลับเป็นเสน่ห์ดึงดูดให้เขาเป็นผู้ชายที่น่าค้นหา แถมนัยน์ตาสีเขียวมรกตนั้นเธอก็ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน นี่มันนัยน์ตาของปีศาจชัดๆ แต่ปีศาจอะไรจะหล่อบาดใจได้ขนาดนี้…

“คุณเป็นดาราฮอลลีวูดเหรอคะ ฉันถึงอยากรู้จักคุณ

แสงอุษาถามหน้าตาย

เลย์ตันถึงกับสะอึก ไม่คิดว่าจะถูกย้อนศรไร้เดียงสาแบบนี้ ยัยเด็กบ้านใครวะ!

“เป็นเด็กเป็นเล็กไม่มีมารยาท” เลย์ตันตวาดจนเธอสะดุ้ง จังหวะนั้นลิฟต์อีกตัวที่อยู่ข้างกันก็เปิดออก คริสและการ์ดพากัน เดินเข้าไปในลิฟต์อีกตัวด้วยความครึ้มใจ

ร่างบอบบางขยับตัวจะตามเข้าไป แต่ข้อมือถูกเลย์ตันยึดไว้ แล้วกระชากเข้าไปในลิฟต์จนเซไปปะทะอกกว้าง เลย์ตันรีบกด ปุ่มปิดประตูลิฟต์ มืออีกข้างก็โอบรัดเอวคอดไว้

“ว้าย!” แสงอุษาร้องเสียงหลง ส่วนหน้าปะทะร่างบึกบึนจน

รู้สึกเจ็บ

เลย์ตันรับรู้ความนุ่มหยุ่นของก้อนเนื้อหน้าอกเธอ พร้อมกับวัด ไซซ่เสร็จสรรพ

คัพซีสามสิบหก แม่เจ้า….เห็นตัวเล็กนิดเดียวทำไมหน้าอก หน้าใจเธอได้อารมณ์ขนาดนี้ แถมกลิ่นกายเธอก็หอมละมุนอย่าง ไม่เคยสัมผัสมากก่อน เฮ้…เฮ้…เลย์ตันน้อยขยายตัวเพียงแค่ กอดเธอเลยเหรอ

“ปล่อยสิคะ” เสียงหวานสั่นเล็กน้อยพร้อมกับดิ้นรนออกจาก วงแขนแข็งแรงดุจปลอกเหล็ก หัวใจเต้นระส่ำเมื่อสัมผัสมวลมัดกล้ามที่ภายใต้เนื้อสูทราคาแพง เธอรับรู้ได้ถึงพลังมากมายที่ กระจายอยู่รอบกายผู้ชายหน้าและน่าเกรงขามคนนี้

“เธออยากใกล้ชิดฉันขนาดลงทุนวิ่งมาชนไม่ใช่เหรอ ทำไมให้ ฉันปล่อยเสียล่ะ” เขาก้มลงไปถามข้างใบหูเล็ก ลมหายใจอุ่นๆ ทำให้ผิวนวลเนียนทั่วแก้มปลั่งเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ

“ฉันไม่คิดจะผูกมิตรกับมาเฟียอย่างคุณแน่ค่ะ ปล่อย..” เธอ เบี่ยงตัวออกจากล่าแขนแกร่ง