บทที่ 9
“อ๊ะ…” โฮเวิร์ดตกตะลึง นี่…
“ปฎิเสธงั้นหรอ?”
“ ไม่…ไม่…คุณไทสัน ขอให้สนุก และเพลิดเพลิน นะ ครับ… ” โฮเวิร์ดไม่กล้ามองหน้าเวนดี้ในขณะที่เขาพูดจ บ เขาคว้ากุญแจบนโต๊ะและกำลังจะวิ่งหนีไป
“โฮเวิร์ด!ไอ้สารเลว!” เวนดี้ตัวสั่นด้วยความโกรธ เธอ ไม่เคยคิดว่าสุภาพบุรุษอย่างเขาจะเป็นคนขี้ขลาดอย่าง นี้ เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ก็ตกใจกลัวเช่นกัน ทุกคนดู เหมือนขวัญเสียไปกับปัญหานี้
ฮาร์วี่ย์เป็นคนเดียวที่มีใบหน้าว่างเปล่า ไม่ใช่เหตุผลอื่น ใด แต่เป็นเพราะเขาเคยเป็นคนที่ฝึกฝนและดูแล ไทสัน วูดส์ เมื่อตอนที่เขายังอยู่กับตระกูลยอร์ก
เมื่อ ตอน ไทสันยังเด็ก เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ข้างถนน เขา ไม่มีเงินและอำนาจ เขาเกือบตายบนท้องถนนอยู่หลาย ครั้ง ครั้งหนึ่งฮาร์วี่ย์พบกับเขาและคิดว่าเขาอาจจะ กลายเป็นบุคคลสำคัญในอนาคตได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสิน
ใจชุบเลี้ยงและฝึกฝนเขา
เขาประหลาดใจที่ไทสันเติบโตขึ้นมากในเวลาเพียงไม่กี่ ปี
ถึงอย่างไรก็ตามฮาร์วี่ย์ไม่ได้คาดหวังว่าไทสันจะจดจำเขาได้ เขาไม่ได้เป็นทายาทของตระกูลยอร์กมาหลายปี แล้ว ไทสันอาจจะลืมเขาไปแล้ว
ในขณะเดียวกันไทสันผู้ชั่วร้ายก็กวาดสายตามองผ่านค นอื่นๆ ในห้องอย่างจงใจ แต่เมื่อเขามองผ่านฮาร์วี่ย์ เขา ก็ผงะเล็กน้อย
ในนาทีต่อมาใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป ความเย่อหยิ่ง และความชั่วร้ายของเขาหายไปในทันที เขารีบก้าวไป ข้างหน้าและเดินไปที่ฮาร์วี่ย์ เขาโค้งคำนับและพูดด้วย เสียงต่ำ “ท่านครับ ผมไม่รู้ว่าท่านอยู่ที่นี่ด้วย โปรดยก โทษให้ผมด้วยครับ!”
ทุกคนในห้องจัดเลี้ยงส่วนตัวต่างตกใจ
ไทสันผู้หยิ่งผยองที่สามารถทำให้พวกเขาตายได้อย่าง ง่ายดาย ตอนนี้ยืนอยู่ข้างๆฮาร์วี่ย์ด้วยความเคารพ เฉก เช่นนักเรียนกับอาจารย์
แม้แต่ลูกน้องของไทสันเองก็ตกใจ เขาคือเจ้านายที่กล้า หาญและโหดเหี้ยมมาโดยตลอด! เขาไม่เคยเคารพใคร มากขนาดนี้
ฮาร์วี่ย์เป็นคนเดียวที่สงบนิ่งและไม่แสดงออกใดๆ
สัพพักหนึ่งฮาร์วี่ย์ ถอนหายใจออกมา จากนั้นเขาก็ตบ ไหล่ของไทสัน “ปล่อยพวกเขาไปเถอะพวกเขาทั้งหมด เป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน”
“ได้ครับท่าน! ผมจะทำทุกอย่างที่ท่านบอก ผมจะปล่อย พวกเขาไป พาพวกเขาออกไปจากที่นี่ ฉันอยากจะพูดคุยกับท่าน อย่าให้พวกเขารบกวนเรา!” ไทสันมีอารมร์ หงุดหงิดขึ้น
ในไม่ช้าเพื่อนร่วมชั้นที่ยังคงมีสีหน้าแปลกๆ ก็ถูกไล่ออก ไปจากห้อง
ด้านนอก โรงแรม แพลตตินั่ม เพื่อนร่วมชั้นทุกคนยังคง
ตกใจ
เชอร์ลีย์ถึงกับบ่นพึมพำ “ฉันไม่คาดคิดว่าฮาร์วี่ย์จะช่วย เราออกมาได้ แต่เขารู้จักเจ้าของโรงแรมแพลตตินั่มได้ อย่างไร”
เวนดี้กระซิบว่า “เรามองเขาผิดงั้นเหรอ? หรือเขาอาจจ ะมีความสามารถมากและประสบความสําเร็จด้วยงั้นเหร อ”
“เราจะมองผิดได้อย่างไร” ในตอนนี้โฮเวิร์ดรู้สึก กระวนกระวาย ค่ำคืน นี้เขาอับอาย ขายหน้าเป็นอย่าง มาก เขาต้องกู้ภาพลักษณ์และชื่อเสียงเขาคืน
“ฉันรู้! ฮาร์วี่ย์เป็นคนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเงิน เขาต้อง สมรู้ร่วมคิดกับโรงแรมแพลตตินั่มนี้นานมาแล้วและ ต้องการ โกงเงินของทุกคน…” โฮเวิร์ดพูดอย่าง ขมขื่น
เชอร์ลีย์ตะคอก “ถ้าเขาต้องการเงินของคุณ ทำไมเขา ถึงปล่อยคุณไปออกมาละ“เป็นเพราะเขารู้ว่าฉันจะโทรหาตำรวจไง ดังนั้นเขาจึง กลัว ใช่! ไม่งั้นเขาจะแก้ปัญหานี้ได้ง่ายขนาดนี้เลย หรอ! ฮาร์วี่ย์ ไอ้สารเลว! มันยังไม่จบหรอก!” โฮเวิร์ด พูดอย่างไม่พอใจ
เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ ต่างมองหน้ากันและรู้สึกว่ามี เหตุผลอื่น
“ใช่! มันยังไม่จบแค่นี้!”
“ฮาร์วี่ย์ลูกเขยที่ไปขออาศัยบ้านคนอื่นคิดแม้จะหลอก ลวงเพื่อนร่วมชั้น เราจะได้รู้แน่ ครั้งต่อไปถ้าฉันพบเขา ฉันจะ…”
พวกเขาทำได้ เพียงแค่บ่ว่า ไม่มีใครกล้า ตามเขา และ ก่อกวนเขาในตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดจากไปด้วยความ หดหู่ ใจหลังจากสาปแช่ง และตะโกนด่าว่าอยู่พักหนึ่ง
หลังจากปฏิเสธที่จะขึ้นรถ Audi ของโฮเวิร์ดแล้ว เวนดี้ ก็เข้าไป ในรถปอร์เช่ และขับออกไป เหลือ ไว้เพียง โฮ เวิร์ดที่ได้แต่ยืนกัดฟัน
ตอนนี้มีเพียงฮาร์วี่ย์และไทสันนั่งอยู่ในห้องส่วนตัว
ไทสันก้มหน้าลง แต่เขายังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง และพูดว่า “ท่านครับคนพวกนี้ช่างน่ารังเกียจมาก ท่าน ต้องการให้ผม…”
“ลืมพวกเขาเถอะ” ฮาร์วีย์ยิ้มและไม่ได้ใส่ใจ ถ้าคืนนี้ไม่ใช่เพราะทำเพื่อชอร์ลีย์ เขาก็แค่เงียบและปล่อยให้ไ ทสันจัดการกับพวกเขา
“ครับท่าน!” ไทสันไม่กล้าแย้ง “ท่านครับ ตอนนี้คุณ ทำงานที่ไหน? ผมไม่สามารถหาท่านเจอเลยพบในช่วง สองสามปีที่ผ่านมา…
“ไม่นานนายก็จะรู้ แต่จำไว้ว่าถ้านายเจอฉันอีกเมื่อไหร่ แค่เรียกชื่อฉันก็พอ” ฮาร์วีย์สั่ง
โทรศัพท์ รุ่นเก่าของฮาร์วีย์ดังขึ้นอีกครั้งในขณะที่พวก เขากำลังพูดคุยกันอยู่ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว ชำเลือง มอง เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “บ้าจริง! ฉันต้อง กลับไปทำความสะอาดบ้าน ไทสันไว้ว่าง ๆ ฉันจะแวะมา หานาย…
ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ขี่รถจักรยาน ไฟฟ้า และหายไป จากสายตาที่เบื่อหน่ายของไทสันทันที
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ