บทที่ 10

เช้าวันรุ่งขึ้น ฮาร์วี่ย์ที่ยังคงเหมือนคนเพิ่งตื่นนอนพร้อม กับผมยุ่งๆ ขี่รถจักรยานไฟฟ้าของเขาไปยังย่านธุรกิจที่ เจริญรุ่งเรืองที่สุดในนิอัมมี่

ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ตั้งอยู่ในทำเลทองที่ดีที่สุด

โยนาธาน โทรหาเขาเมื่อคืนนี้และบอกว่าเขาได้ดำเนิน การโอน ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ให้กับเขาเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่เขาเข้ามาเซ็นเอกสารในวันนี้ บริษัทจะเป็นของ เขาในทันที

ฮาร์วี่ย์ค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากที่เขาซื้อ บริษัทมาด้วยเงินหมื่นล้านดอลลาร์ นั่นเป็นสาเหตุที่เขา รีบมาที่นี่ตั้งแต่เช้าโดยไม่ได้ทานอาหารเช้าเลยด้วยซ้ำ

ฮาร์วี่ย์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเขาไปถึงบริษัท ไม่น่าแปลก ใจที่มันเป็นพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในนิอัมมี่ มีรถหรูอยู่ ทุกที่ เขาขี่รถจักรยานไฟฟ้ามาที่นี่ ถ้าเขาจอดจักรยาน ไว้เฉยๆมันอาจจะถูกยกออกไป

เขาขี่วนไปรอบๆ บริษัท และในที่สุด ก็พบที่จอดรถที่ ประตู จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียง เบรก ดังขึ้น ทันที ที่เขาจอด จักรยาน

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงโครมคราม รถจักรยานไฟฟ้า ของเขาก็ลอยกระเด็นหลังจากถูกรถปอร์เช่ชน”ให้ตายสิ!”

ฮาร์วี่ย์พูดไม่ออก รถจักรยานไฟฟ้าของเขาช่างโชคร้าย เหลือเกิน แบตเตอรี่ก็เพิ่งถูกขโมยไปเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านม าและตอนนี้ก็ถูกรถปอร์เช่ชน

ถึงอย่างนั้น ปอร์เช่ เป็น รถหรู มีเพียง รอยขีดข่วนเล็ก น้อยเท่านั้น แต่รถจักรยานไฟฟ้าของเขานี่สิถูกชนจาก ด้านหลัง และตอนนี้มันไม่สามารถขี่ได้แล้ว

‘จักรยานไฟฟ้าอยู่กับฉันมาสามปีเชียวนะ!’ ฮาร์วี่ย์อยากจะร้องไห้ เขาติดใจรถจักรยานไฟฟ้าคันนี้ มาก

ในขณะเดียวกันก็มีคนจํานวนมากออกมามุงดูเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้น

การทำสีรถของปอร์เช่มีราคาสูงมาก ผู้ชายคนนี้ที่ขี่แค่ร ถจักรยานไฟฟ้าสามารถจ่ายเงินชดใช้ได้งั้นเหรอ?

“คุณขี่รถจักรยานยังไงเนี่ย” สาวสวยคนหนึ่งผลักเปิด ประตูรถปอร์เช่ แล้วเดินลง นั่นมากพอที่จะดึงดูดความ สนใจของทุกคน

“ว้าว…”

ผู้คนรอบข้างต่างตกตะลึงในความงามของเธอ ผู้หญิงค นนี้สวมใส่เสื้อผ้า อย่างประณีต ซึ่งดูเป็นมืออาชีพ และ เดินเข้ามาด้วยรองเท้าส้นสูง เธอช่างสง่างามราวกับ ผู้ หญิงที่ออกมาจากภาพวาดความงามเช่นนี้ไงทำให้เธอเป็นที่สนใจในทุกที่ที่เธอไป

“เวนดี้เหรอ?” ฮาร์วีย์ยิ้ม ช่างเป็นเรื่องบังเอิญเสียจริง เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นในวันแรกที่มา ทำงาน

แม้ว่าเธอจะชนรถจักรยานไฟฟ้าของเขา แต่เขาก็จะลืม เรื่องนี้ไปเพราะเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา

ฮาร์วี่ย์ไม่ได้คิดจะให้เธอรับผิดชอบและเดินเข้าไป ทักทาย ในตอนนี้เองที่เวนดี้เห็นเขา

“นั่นคุณเหรอ? ฮาร์วี่ย์งั้นเหรอ? ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?

เวนดี้เริ่มประหม่า เมื่อคืนนี้ที่โรงแรมแพลตตินั่มฮาร์วี่ย์ หลอกลวงเพื่อนร่วมชั้นทุกคนที่ วันนี้เขามาที่นี่ทำไม? หรือเขาตามเธอมางั้นเหรอ? เขามาหลอกลวงตบตาคน อื่นอีกหรือเปล่า?

เวนดี้เต็มไปด้วยความเกลียดชังเมื่อ เธอ คิดถึง เรื่องนี้ เธอซื้อรถปอร์เช่คันนี้ด้วยเงินกู้และใช้เงินกว่าเจ็ดแสน ดอลลาร์ เธอรักรถของเธอมาก เธอไม่เคยคิดเลยว่าไอ้ คนหลอกลวงคนนี้จะทำให้รถของเธอมีรอยขีดข่วนใน วันนี้ เธอไม่รู้ว่าต้องเสียค่าซ่อมเท่าไหร่

“ฮาร์วี่ย์ ทำไมคุณถึงทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้? คุณยังคิด ที่จะหลอกลวงผู้คนอีกงั้นเหรอ!” เวนดี้กล่าวอย่างโมโห

“นี่ คุณเป็นคนที่ชนรถผม โอเค?” ฮาร์วี่ย์ถึงกับพูดไม่ออก “ตอนแรกฉันอยากจะปล่อยมันไปเพราะ เราคือ เพื่อนร่วมชั้นกัน แต่คุณมากล่าวหาผมได้อย่างไรว่าผมไ ปชนรถของคุณ?”

“เกิดอะไรขึ้นครับ?” ในขณะนี้เดียวกันชายวัยกลางคน ที่ยังคงแข็งแรงเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาเป็นหัวหน้า ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของบริษัท เขาเดินมาพร้อมกับ หน่วยรักษาความปลอดภัยที่ดูน่ากลัวมาด้วย

เมื่อเห็นเหตุการณณ์ตรงหน้า หัวหน้ารักษาความ ปลอดภัย ซึ่งจำเวนดี้ได้ ก็รีบพูดว่า “คุณเซอร์เรล เกิด อะไรขึ้นครับ”

มีข่าวลือว่าเวนดี้จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการ ทั่วไป ดังนั้นหัวหน้า รักษาความปลอดภัย จึงคิดที่จะหา โอกาสที่จะประจบประแจงเธอ

“คุณไม่เห็นเหรอ?” เวนดี้กล่าวอย่างเย็นชา

หัวหน้ารักษาความปลอดภัยยิ้มและพูดว่า “คุณเซ อร์เรล คุณสบายใจ ได้เลยครับ ผมจะจัดการกับเขาให้ คุณเอง”

หลังจากนั้นเขาก็เดินไปหาฮาร์วี่ย์ เขาเตะรถจักรยาน ไฟฟ้าและตะโกนบอกว่า “คุณเป็นใคร? คุณไม่รู้หรือว่า นี่คือที่จอดรถเฉพาะของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์เท่านั้น คุณ ไม่ได้รับอนุญาต ให้จอดรถจักรยาน ไฟฟ้า ที่นี่ !”

“โอ้ เจ๋งมาก ใครเป็นคนตั้งกฎนี้งั้นเหรอครับ” ฮาร์วี่ย์ กล่าวอย่างเยือกเย็น ตอนแรกเขาไม่ได้โกรธอะไร แต่เมื่อเขาเห็นคนเตะรถจักรยานไฟฟ้าสุดที่รักของเขา งั้น เขาก็คงไม่สามารถช่วยอะไรได้

“ใครเป็นคนตั้งกฎงั้นเหรอ? แน่นอน ฉันเอง!” หัวหน้า รักษาความปลอดภัย กล่าวอย่าง ถือดี “อย่าพูดเรื่องไร้ สาระ เพียงแค่ชดใช้ค่าเสียหายและขอโทษคุณซอร์เรล ไม่อย่างงนั้นฉันจะส่งคุณไปที่สถานีตำรวจ

เวนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้ารักษา ความปลอดภัย จากนั้นเธอก็พูดว่า “ช่างมันเถอะ มันไม่ ควรทำให้เขายุ่งยากนะ แค่ให้เขาจ่ายค่าเสียหาย ไม่ ต้องส่งเขาไปให้ตำรวจหรอก” 1

ฮาร์วี่ย์ชาเลืองมองเวนดี้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะยังค งมีน้ำใจเล็กๆน้อยๆ ให้กับเขา อย่างไรก็ตามเขายังคงชี้ไ ปที่รถจักรยาน ไฟฟ้า ที่ล้มนอนอยู่บนพื้นและพูดว่า ลืมตาขึ้นมาแล้วดูให้ชัดสิ ผมจอดตรงนี้อยู่ก่อน แล้ว แล้ว เธอก็ชนรถของผม ผมใจดีมากแล้วนะที่ไม่ขอให้ เธอจ่ายค่าเสียหาย แต่คุณกลับต้องการ ให้ผมจ่ายค่า เสียหายให้เธอ คุณเสียสติไปแล้วเหรอ” ((

“คุณ!” หัวหน้า รักษา ความปลอดภัย ชี้ไปที่ฮาร์วี่ย์ “ ผู้ชายคนนี้โง่หรืเปล่า? คุณเซอร์เรลเธอตัดสินใจที่จะไม่ โทรแจ้งตำรวจแล้ว แต่ทำไมคุณยังยืนยันว่าเธอจะต้อง จ่ายค่าเสียหายให้คุณ ใครคิดจะขับรถปอร์เช่แล้วไปชน รถจักรยานไฟฟ้าของคุณกัน

เขากัดฟันแล้วพูดต่อ “ดูดีๆสินี่คือที่จอดรถส่วนบุคคล ของบริษัท ไม่อนุญาตให้คนนอกจอดรถที่นี่”“โอ้ ช่างบังเอิญ เสีย จริง ? พอผมก็ทำงาน ในบริษัท นี้ ด้วย” ฮาร์วีย์ยักไหล่ไม่สนใจ

“แล้วคุณกล้าละลาบละล้วงคุณเซอร์เรล ได้อย่างไร? เธอสามารถทำให้คุณตกงานได้ง่าย ๆ เพียงเอ่ยสั่งออก มาแค่ประโยคเดียว ” หัวหน้า รักษาความปลอดภัย มอง ฮาร์วี่ย์อย่างเวทนา

‘เด็กคนนี้น่าสงสารจัง เสื้อผ้าของเขาซื้อมาจาก แผงลอยริมถนนสินะ แถมเขา จักรยานไฟฟ้ามา ทำงาน เขาน่าจะเป็นคนทำความสะอาดหรือเปล่า ? ถ้า เขา ทำให้คุณเซอร์เรล ขุ่นเคือง ฉันกลัวว่าเขาจะไม่ได้ ต้องล้างห้องน้ าอีกต่อไป?

“เขาคือใคร? ทําไม ฉันไม่เคยเห็น เขามาก่อน เขาไม่ กลัวที่จะทำให้คุณเซอร์เรลขุ่นเคืองเลยเหรอ”

“ใช่ เราอยู่ฝั่งเดียวกัน ทำไมไม่ยอม ๆ เธอไปซะ”

“หรือ บางทีเขาอาจแค่ต้องการ ดึงดูด ความสนใจของ คุณเซอร์เรลกันแน่!”

“เป็นไปได้นะ! เขาเป็นแค่คางคกที่พยายามจะกลืนหงส์ งั้นเหรอ! เขาไม่ดูตัวเองในกระจกเลยหรือไง? เขาสวม เสื้อผ้าราคาถูก ๆ นี่เขากำลังคิดอะไรอยู่

ฮาร์วีย์ยังคงเงียบ

พนักงาน สองสามคนที่มองอยู่ข้าง ๆ ต่างก็ซุบซิบ เกี่ยว

กับฮาร์วี่ย์เวนดี้ขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณทำงานในบริษัทของเรา ด้วยงั้นเหรอ? ใครรับคุณเข้ามาทำงาน ? ทำไมฉันไม่รู้ เรื่อง แต่ด้วยกิริยา ท่าทางของคุณ ไม่ว่าใครจะเป็นคน เลือกเข้ามาทำงาน ฉันขอบอกคุณว่าคุณถูกไล่ออก ฉัน ไม่ต้องการให้คุณจ่ายค่าเสียหายให้ฉัน แล้วเอารถ จักรยานไฟฟ้าของคุณออกไปซะ!”