Ep.4

จากเช้าจรดเย็นอาหารถูกนำมาวางไว้ให้ถึงสามครั้งแต่ณัฐ กานต์ก็ยังใจแข็งไม่ยอมกิน ร่างกายที่ขาดน้ำและอาหารมาทั้ง วันเริ่มจะอ่อนล้าลงทุกที โชคดีที่หญิงสาวเป็นคนแข็งแรง เพราะ ผลจากการที่เธอออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ การอดข้าวและ น้ำถึงสามมื้อจึงไม่ได้ทำให้ร่างเล็กถึงกับเป็นลมล้มพับไป หญิง สาวอยากจะรู้นักว่าพวกมันโกรธแค้นอะไรเธอนักหนาหรือเพราะ ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอย่างนั้นหรือ คือเหตุผลที่ไอ้คนชั่วนั่นมัน จับตัวเธอมา

ณัฐกานต์คิดอย่างหวาดระแวงสงสัยไปต่างๆ นานา จน ผล็อยหลับไป หญิงสาวจึงไม่รู้ตัวว่ามีผู้ชายตัวโตมากๆ คนหนึ่ง กำลังมองเธอด้วยสาวตาที่อ่านไม่ออก ร่างสูงใหญ่ส่ายหน้าไป มาด้วยความสงสาร เมื่อมองร่างที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บน พื้นเสื่อตรงหน้า แต่เขาคงช่วยอะไรเธอไม่ได้ เพราะคำสั่งของทัพ เทวินทร์คือประกาศิตที่ลูกน้องคนทุกคนต้องปฏิบัติตาม

“เจ้านายครับ วันนี้ทั้งวันเธอยังไม่ยอมกินอะไรเลยนะครับ” นาคาลูกน้องมือขวาก้มหน้ารายงานเกี่ยวกับเชลยสาวที่พามาขัง ไว้เมื่อคืน

“อวดดี! รอดูต่อไป ดูซิ…ว่าจะทนใจแข็งไปได้สักกี่น้ำ” เสียง กร้าวกระด้างสบถออกมาเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้อง เขาเองก็ อยากจะรู้เหมือนกันว่านางแมวสาวตัวเล็กๆ อย่างแม่สาวโคโยตี้เม็ด

“เจ้านายไม่ไปเธอหน่อยหรือครับ” นาคายังคงซักไซ้ ไล่เลียงถามเจ้านายด้วยน้ำเสียงได้บ่งบอกความรู้สึกเช่น เดิม แต่ภายใจกลับรู้สึกเป็นห่วงเชลยสาวยิ่งนัก

“ทําไม นายหล่อนหรือไงเสียงอำนาจถามกลับ ไปด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ เขาหันหน้ามามองลูกน้องคน สนิทด้วยเครื่องหมายคำถาม

“เปล่าครับ ผมแค่…ถามเจ้านายดูน้ำเสียงอ่อนลง แสดงเป็นลูกน้องคนเดียวเทวินทร์ไว้ใจมากที่สุด เพราะ เขามากกว่าลูกน้อง นาคราชเองนับถือทัพเทวินทร์มาก ที่สุดเช่นเดียวกันเพราะชายหนุ่มมีบุญคุณกับครอบครัวของเขา มาก เพราะฉะนั้นทัพเทวินทร์ให้อะไรเขาต้องทํา ตามและเขาสามารถตายแทนเจ้านายของเขาได้

คืนนี้หล่อนให้ไม่ใช่เพราะฉันเป็นห่วงแต่เพราะฉันว่าเด็กนั่นจะหิวข้าวตายซะก่อนจะวันพรุ่งนี้ สายตาทรงพลังและเจ้าอย่างเหลือร้ายของร่างสูงใหญ่ ทอดมองนี้แล้วเขาจะให้หญิงสาวได้เริ่มต้นบทเรียนที่หนึ่ง บทเรียน แรกชายคิดขึ้นมาเองเพื่อหยอกล้อหนูตัวเล็กที่ทาง และมันจะสนุกพิลึกเขาจะกลายร่างเป็นราชสีห์เพื่อเล่น
คิ้วเข้ม งปีกกาของนาคราชขมวดมุ่นเข้าหากันเป็นปมแทบจะ ทันทีเมื่อเห็นท่าทางของเจ้านาย “พรุ่งนี้เจ้านายคิดจะทำอะไร เชลยสาวคนนั้นหรือครับ เธอน่าสงสารออกนะครับ” ด้วยความ สงสัยและเป็นห่วงเชลยสาว ลูกน้องผู้ซื่อสัตย์จึงถามและพูด ความรู้สึกในใจออกไปโดยไม่ทันได้คิด

“เอ๊ะนาคา! ใครใช้ให้นายออกความคิดเห็น ฉันอยากจะทำ อะไรมันก็เรื่องของฉัน นายมีหน้าที่ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ” สายตา แข็งกร้าวปรายตามองลูกน้องด้วยแววตาตำหนิ จนคนถูกมอง ต้องหลุบตาอย่างเจียมตัว

“นายจะไปไหนก็ไปเลยปะ ฉันอยากคิดอะไรของฉันคนเดียว เงียบๆ

นาคราชรีบเดินเลี่ยงออกไปทันที เมื่อโดนเจ้านายหนุ่มไล่ ตรงๆ ปล่อยให้ร่างสูงใหญ่มองตามหลังไปด้วยความขุ่นข้องใจ เพราะปรกตินาคราชไม่เคยยุ่งวุ่นวายหรือออกความคิดเห็นใดๆ เกี่ยวกับการตัดสินใจของเขา แต่หนนี้ดูเหมือนลูกน้องหนุ่มจะไม่ ค่อยเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเขาสักเท่าไหร่ หรือเป็นเพราะ เสน่ห์สาวโคโยตี้นั่นมันไปกระตุ้นต่อมความใจอ่อนของนาคราช เข้าให้ลูกน้องของเขาก็เลยออกอาการสงสารแม่นั่นขึ้นมา

เธอน่าสงสารออกนะครับ” คำพูดของนาคราชยังคงก้องอยู่ ในโสตประสาทของเจ้านายหนุ่มแห่งไร่ทัพเทวัญ คนอย่างฉัน ไม่มีวัน ใจอ่อนกับศัตรูเด็ดขาด ทัพเทวินทร์รำพึงในใจนัยน์ตา เปล่งประกายวาวโรจน์อย่างน่ากลัวก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเดิน เข้าไปยังที่พักชั่วคราวด้วยท่าทางทรนงองอาจ
เมื่อลับร่างเจ้านายนาคราชจึงแอบเข้าไปดูเชลยสาวด้วย ตนเองอีกครั้ง หลังจากที่เขาเห็นสภาพหญิงสาวแล้วเมื่อตอน หัวค่ำ ร่างเล็กบางทีนอนสลบไสลไม่ได้สติกำลังนอนคดด้วย ความเหน็บหนาว ร่างเล็กที่สั่นเทาทำให้นาคราชรู้สึกสงสารหญิง สาวจับใจ ชายหนุ่มจึงสั่งให้สาวใช้หาผ้าห่มมาคลุมร่างให้เชลย สาว แล้วเขาจึงค่อยเดินออกจากห้องไป

รุ่งเช้าของวันใหม่

เช้านี้ทัพเทวินทร์ตื่นแต่เช้าเพื่อไปดูไร่ มีคนงานมากมายที่ เอาใจใส่ขยันขันแข็งร่วมแรงร่วมใจกันดูแลไร่เป็นอย่างดี เพราะ มีเจ้านายใจดีและใจกว้างอย่างทัพเทวินทร์ ทุกคนที่นี่ต่างก็รัก และนับถือนายหัวของพวกเขามาก แต่ก็มีลูกจ้างบางรายที่รักเจ้า นายหนุ่มอย่างออกหน้าออกตา และก็รักเกินกว่าคำว่าลูกน้อง และเจ้านาย

“สายพิณ นี่แกจะรีบไปไหนฮะ เฮ้อ!…ลูกสาวคนนี้นี่ทำตัว แปลกๆ พิกล ถามกะบ่ยอมตอบ” นาง แก้วบ่นกระปอด กระแปด ให้ลูกสาวเพียงคนเดียวอย่างอิดหนาระอาใจ เพราะ สายพิณโตแต่ตัวแต่นิสัยดื้อรั้นยิ่งกว่าผู้ชายเสียอีกในสายตา ของผู้เป็นแม่

สายพิณลูกสาวคนงานในไร่อายุยี่สิบสองปีหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้ม เพรา วิ่งกระหืดกระหอบหมายจะไปดักรอทักทายพ่อเลี้ยงซึ่งก็ หมายถึงนายหัวทัพเทวินทร์ของหญิงสาวนั่นแหละ ซึ่งคน เชียงใหม่แถวนี้ต่างก็เรียกคนร่ำรวยมีเงินว่าพ่อเลี้ยงหรือ ป้อ เลี้ยง’ เหมือนกันทุกคน สายพิณตั้งหน้าตั้งตาวิ่งโดยไม่ทันได้ดูทางข้างหน้าเลยว่ามีใครกำลังเดินตัดหน้ามา

พลั่ก!

ร่างบางชนโครมเข้ากับร่างหนาของนาคราชอย่างจัง คนโดน ชนเองก็เซถลาจนเกือบจะล้มแล้วเหมือนกัน ชายหนุ่มต้องรีบรับ ร่างบางที่วิ่งเข้ามาชนด้วยอกแกร่งและอ้อมแขนแข็งแรงของเขา ไว้ แทนที่เขาจะได้รับคำขอบคุณแต่เจ้าของร่างสูงกลับได้รับ สายตาเอาเรื่องและท่าทางปั่นนึ่งของร่างเล็กแทนอย่างแสนงอน

“นี่นาย! ทำไมเดินมาไม่รู้จักดูทางเสียบ้าง

“เธอต่างหากล่ะสายพิณ ที่วิ่งมาชนฉันยังไม่รู้จักขอโทษอีก นาคราชรีบเถียงหญิงสาวออกไปทันทีที่เมื่อโดนอีกฝ่ายต่อว่าต่อ ขาน โดยที่เขาไม่ผิด สายตาที่มองหญิงสาวมีแววตำหนิติเตียน อย่างเห็นได้ชัด

“หลีกไป! มายืนขวางทางอยู่ได้ น่ารำคาญ” ร่างบางทําเป็น ดีดดิ้นเบี่ยงตัวเดินกระทืบเท้าออกไปอย่างขัดใจอย่างกับเป็น เด็กสามสี่ขวบ ทำให้นาคราชมองตามหญิงสาวไปอย่างเซ็งๆ

พ่อเลี้ยงหนุ่มกำลังเดินลัดเลาะไปตามสวนผลไม้นานาพันธุ์ อยู่ที่ไกลๆ ท่ามกลางคนงานในไร่ที่ทำงานอยู่ล้อมรอบตัวเขา แต่ ร่างแกร่งกำยำของชายหนุ่มกลับดูโดดเด่นสะดุดตายิ่งกว่า ใครๆ วันนี้ทัพเทวินทร์ใส่ชุดยีนส์คาวบอยรองเท้าบูทสีน้ำตาล เข้มและสวมหมวกคาวบอยปีกกว้างดูเท่ห์หล่อเข้มและแมนแบบ สุดๆ ในสายตาของสาวๆ ในไร่ โดยเฉพาะในสายตาของสาย พิณ
“ป้อเลี้ยงเจ้า ป้อเลี้ยงเจ้า” สายพิณวิ่งลัดเลาะตงหญ้ามาห เจ้าของไรอย่างเหนื่อยหอบใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อจางๆ

“อ้าวมีอะไรเหรอสายพิณ วิ่งหน้าตั้งมาเชียว” พ่อเลี้ยงหนุ่ม มองสายพิณยิ้มๆ เมื่อเห็นอาการของหญิงสาวที่ยังหอบไม่หาย

“สายพิณปหัน เห็นหน้าป้อเลี้ยงมาหลายวันแล้ว สายพิณ เลยคิดถึงเจ้า สายพิณได้ข่าวว่าป้อเลี้ยงเอาแม่ญิง (ผู้หญิง) มายัง ไว้ในบ้าน แล้วมันเป็นไผ่ (เป็นใคร) เจ้า สายพิณอยากรู้ แต้ๆ(อยากรู้จริงๆ)”