ตอนที่ 3

เย็นนี้คุณหญิงเมธาวีพาหล่อนออกมากินข้าวนอกบ้าน เพราะ คุณหญิงนัดเจอกับเพื่อนเอาไว้

“หนูทรายทองค่ะ เป็นพยาบาลประจำตัวของน้อง

คุณหญิงเมธาวีแนะนำทรายทองให้กับเพื่อนของตัวเองรู้จัก

“สวัสดีค่ะ”

ทรายทองยกมือไหว้ด้วยกิริยาอ่อนหวาน และนั่นก็ทำให้เพื่อน ของคุณหญิงเมธาวีมองอย่างพึงพอใจ

“พยาบาลประจำตัวของคุณหนูนน่ารักจังเลยนะคะ กิริยา มารยาทก็งดงาม หาได้ยากแล้วนะคะในสมัยนี้น่ะกับผู้หญิงที่ เป็นกุลสตรีไทยเช่นนี้นะ

“เพราะอย่างนี้ไงคะ น้องถึงได้หวงหนูทรายมาก”

“หวง? นี่แสดงว่าหมายตาเอาไว้ให้ลูกชายใช่ไหมคะ

คุณหญิงเมธาวีหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจ

“ก็ใช่น่ะสิคะ นี่ก็รอว่าเมื่อไหร่เขาจะตกลงปลงใจกันเสียที

ทรายทองทำได้แค่เพียงก้มหน้าซ่อนความเศร้าเอาไว้เท่านั้น เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่คุณหญิงเมธาวีหวัง มันไม่มีทางเป็นจริงขึ้นมาได้

“น่าเสียดาย นี่ถ้าคุณน้องไม่หวงหนูทราย พี่จะขอแนะนำให้กับลูกชายบ้าง ตาศักดิ์ยิ่งชอบผู้หญิงเรียบร้อยอยู่ด้วย

“ไม่ได้นะคะคุณพี่ น้องจองหนูทรายเอาไว้แล้ว ห้ามแย่งเด็ด ขาด”

สองคนหัวเราะกันอย่างถูกอกถูกใจ ตรงกันข้ามกับทรายทอง นั่งเศร้า

“สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับคุณป้าภรณ์”

เสียงเข้มแต่เต็มไปด้วยความสุภาพของเมธวัฒน์ดังขึ้น และ นั่นก็ทำให้หล่อนต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง

ไม่ว่าจะมองมุมไหน เวลาไหน ผู้ชายคนนี้ก็ยังหล่อเหลาเหลือ เกิน

ทรายทองมองคนตัวโตอย่างตื่นตะลึง ก่อนจะบอกตัวเองให้ ก้มหน้าลงอีกครั้ง เมื่อเจ้าของใบหน้าหล่อจัดมองมาเจอ

เขาคงกำลังด่าทอหล่อนอยู่ภายในใจแน่ๆ

เธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ยางอายคนหนึ่งเท่านั้นแหละ ทรายทอง

ค่าด่าทอของเขายังคงก้องอยู่ในหู และมันก็ทำให้หล่อนเจ็บ ปวด แต่กระนั้นกลับไม่สามารถทำให้หล่อนหยุดรักเขาได้เลย

“ทราย… ขอตัวไปห้องน้ำสักครู่นะคะ”

เมื่อไม่สามารถทนร่วมโต๊ะกับเมธวัฒน์ได้อีก หล่อนจึงจำเป็น ต้องปลีกตัวจากไป

“ให้ตาเมธไปเป็นเพื่อนใหมหนูทราย
“ร้านอาหารแค่นี้เองครับแม่ ถ้าไปแล้วหลงทาง ก็ควรกลับไป เป็นเด็กได้แล้วล่ะครับ

หล่อนยังไม่ทันได้ตอบ แต่เขาก็สวนขึ้นมาให้หล่อนได้เจ็บ

แปลบเสียก่อน

“เอ่อ ทรายไปเองได้ค่ะ ขอบคุณคุณหญิงมากนะคะ เดี๋ยว ทรายมาค่ะ”

หญิงสาวเดินจากไปโดยเร็ว เพราะถ้าอยู่ต่อนานอีกแม้แต่ วินาทีเดียว หล่อนคงร้องไห้ออกมาแน่นอน

หลังออกจากห้องน้ำ ทรายทองก็ยังไม่คิดจะเดินกลับไปยังโต๊ะ อาหาร การที่มีเมธวัฒน์นั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วยทำให้หล่อนอึดอัด และหวาดกลัว

หญิงสาวถอนใจแผ่วเบา ขณะเดินออกมาหน้าภัตตาคาร ที่ ด้านข้างจัดเป็นสวนหย่อมเอาไว้สวยงามเลยทีเดียว

ทรายทองเผลอตัวยิ้มออกมา เมื่อบรรยากาศตรงหน้าทำให้ หล่อนลืมเรื่องเศร้าที่เกิดจากความใจร้ายของเมธวัฒน์ได้ชั่วขณะ หนึ่ง

หล่อนเดินไปหยุดใกล้ๆ กับเนินดินที่ทางภัตตาคารปลูกดอก มะลิเอาไว้หลายสิบต้น ดอกสีขาวกำลังบานสะพรั่ง กลิ่นหอม ดอกมะลิช่างทำให้หล่อนรู้สึกดีเหลือเกิน หล่อนย่อตัวลงนั่งบน ส้นเท้า ขณะเอียงใบหน้าสวยหวานเข้าไปใกล้ๆ ดอกไม้

“หอมจัง…”
หล่อนสูดกลิ่นหอมละมุนของเจ้าดอกมะลิแสนงามเข้ามาเต็ม ปอด รอยยิ้มหวานไม่ต่างจากดวงหน้าปรากฏขึ้นตลอดเวลา

นิ้วเรียวขาวสะอาดไม้กลีบเล็กบอบบางแผ่วเบา พลางเอียง

คอมอง

“สีสันเจ้าไม่สะดุดตาผู้คน แต่กลิ่นหอมของเจ้าช่างมีเสน่ห์ เหลือเกิน”

หญิงสาวอมยิ้มไม่หยุด กำลังจะก้มลงสูดดมกลิ่นเจ้าดอกมะลิ อีกครั้ง แต่เสียงกระแฮ่มดังขึ้นที่ด้านหลังของเรือนร่างเสียก่อน

หล่อนรีบเขียวตัวไปมอง ก่อนจะหน้าซีดเผือดไม่ต่างจากสีของ ดอกมะลิ เมื่อเห็นว่าใครยืนอยู่

“คุณ… เมธ…”

หล่อนผนผันลุกขึ้นยืน และด้วยความตกใจ ประกอบกับ ความเร็วของการเคลื่อนตัว ทำให้หญิงสาวเซจะล้ม มือใหญ่ของ คนตัวโตจึงยื่นมาช่วยพยุงเอาไว้

ทรายทองเบิกตากว้างตกใจ เมื่อไอร้อนจากฝ่ามือหนาส่งผล รุนแรงกับระบบสั่งการของสมอง หล่อนชะงักงัน กลีบปากสั่น ระริก และรู้สึกได้ถึงหัวใจที่กำลังจะกระดอนออกมาจากอก

หล่อน… หล่อนรู้สึกคล้ายจะเป็นลม…!

“ซุ่มซ่ามจริงๆ เลย” เขาว่าและรีบปล่อยมือจากแขนของหล่อน “วันหลังรู้จักหน้าที่ด้วยนะ ไม่ใช่ต้องให้คนอื่นออกมาตามแบบนี้”

“เอ่อ…”

หล่อนยังคงยืนนิ่งอ้าปากค้าง ความร้อนจากมือหนายังคงกรุ่น อยู่ในความรู้สึก หล่อนอยากจะทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาแบบเมธวัฒน์ ได้บ้าง แต่กลับ…กลับทำไม่เคยสำเร็จเลย คงเป็นเพราะหล่อน คลั่งไคล้เขามากนั่นเอง

“ทราย… ขอโทษค่ะ”

“ขอโทษตลอดนั่นแหละ เมื่อไหร่จะทำตัวให้หายน่ารำคาญสัก ทีล่ะ รู้ไหมว่ามันน่าเบื่อ

หล่อนน้ำตารื่น กลีบปากอิ่มสั่นระริก ต้องใช้ความพยายาม มากเลยทีเดียวในการซ่อนน้ำตาเอาไว้แต่เพียงในหัวอก

“ขอ… ขอโทษที่ทำให้รำคาญค่ะ

หล่อนกัดฟันพูดออกไปทั้งน้ำตา ก่อนจะปลีกตัวเดินจากมา แต่เรียวแขนถูกมือใหญ่อบอุ่นคว้าเอาไว้ พร้อมกับกระชากให้หัน ไปเผชิญหน้า

“อย่าบังอาจเดินหนีฉัน ทรายทอง”

ดวงตาของคนพูดลุกโชนด้วยความไม่พอใจ ตอนนี้เมธวัฒน์ คงจะทั้งโกรธทั้งเกลียดหล่อนมากยิ่งขึ้น ก็แน่ล่ะ คนที่น่าเบื่อน่า รำคาญอย่างหล่อน ทำอะไรก็คงไม่ถูกใจเขาหรอก

ทรายทองเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง ความเสียใจแล่นพล่านอยู่ภายในอก

“ทรายขอโทษค่ะ ที่ทำให้คุณเมธไม่พอใจ

“คุณแม่บอกให้กลับเข้าไปเร็วๆ

กรามแกร่งที่มีไรหนวดพองามขบกันแน่น เข้ามองหล่อนเขม็ง ก่อนจะระบายลมหายใจออกมาหนักหน่วง พร้อมกับปล่อยมือ จากแขนของหล่อน

“ฉันมาบอกแค่นี้แหละ

แล้วเรือนร่างสูงใหญ่ในชุดสะอาดสะอ้านก็ก้าวยาวๆ เดินจาก

ไป

ทรายทองมองตามเมธวัฒน์ที่เดินกลับเข้าไปภายใน ภัตตาคารด้วยความช้ำใจเป็นที่สุด

“เมื่อไหร่คุณเมธจะใจดีกับทรายบ้าง