ตอนที่ 2
ทรายทองก้าวลงจากรถของลุงสมปองที่คุณหญิงเมธาวีให้มา
ส่งหล่อนที่โรงพยาบาล
“ขอบคุณมากค่ะคุณลุง
หญิงสาวยกมือไหว้อย่างนอบน้อม จนลุงสมปองแทบยกมือรับ ไหว้แทบไม่ทัน
“คุณทรายไม่ต้องไหว้ผมหรอกครับ มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว”
ทรายทองระบายยิ้ม ก่อนจะก้าวลงจากรถไป พร้อมกับกล่อง ข้าวสีสวย ในมือ
หล่อนมาที่นี่ตั้งหลายครั้งแล้ว และแต่ละครั้งก็ได้รับคำเหน็บ
แหนมไร้หัวใจของเมธวัฒน์กลับไปด้วยตลอด จนหล่อนหวาด
กลัวเหลือเกิน
“คุณทรายมาหาคุณหมอเมธเหรอคะ”
นางพยาบาลที่หล่อนรู้จักเอ่ยทักทาย หญิงสาวจำต้องพยัก หน้ารับน้อยๆ
“ใช่จ้ะ พอดีทรายเอาข้าวกล่องมาให้คุณเมธน่ะ”
“งั้นเชิญเลยค่ะ คุณหมอเมธอยู่ในห้องตรวจที่ 9 ค่ะ”
นางพยาบาลยังคงยิ้มกว้างเป็นมิตร พลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้น
“นี่ก็เลยเที่ยงมาสิบนาทีกว่าแล้ว คุณหมอเมธน่าจะกำลังหิว พอดี”
“เอ่อ… ทรายฝาก…
หล่อนกำลังจะฝากข้าวกล่องไปให้เขา แต่นางพยาบาลเอ่ย ขอโทษเสียก่อน
“พี่ต้องขอโทษคุณทรายจริงๆ นะคะ พอดีมีเคสที่ต้องรีบไปดู น่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
ทรายทองยืนมองตามร่างของนางพยาบาลที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งจาก ไปจนลับตา ก่อนจะหันมาก้มลงมองกล่องข้าวในมือของตัวเอง
ครั้งล่าสุดที่หล่อนนำกล่องข้าวมาให้กับเมธวัฒน์ เขาเป็นชา
และไม่สนใจหล่อน ก่อนจะหย่อนกล่องข้าวที่หล่อนอุตส่าห์นำมา
ให้ลงถังขยะ
ตอนที่เห็น หล่อนน้ำตาร่วง หัวใจเจ็บปวดจนแทบล้มทั้งยืน และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา หล่อนก็พยายามที่จะไม่มายุ่งเกี่ยวกับ เขาอีก แม้ว่าจะรักแค่ไหนก็ตาม
“เฮ้ออ…
หญิงสาวถอนใจแผ่วเบาอย่างไร้ทางเลือก ขณะก้าวเดินไป ข้างหน้าทีละน้อย
หล่อนอยากเจอเขา แต่เมธวัฒน์ไม่เคยอยากเห็นหน้าหล่อน ดังนั้นเมื่อส่งกล่องข้าวให้แล้ว หล่อนก็จะต้องรีบกลับไปทันที
ในที่สุดก็มายืนอยู่หน้าห้องตรวจประจำของเมธวัฒน์ ที่ด้าน
หน้าห้องไม่มีใครอยู่แล้ว คงเป็นเพราะเป็นเวลาพักเที่ยง
มือเล็กยกขึ้นเคาะเบาๆ ลงบนบานไม้ตรงหน้า รอจนคนใน ห้องอนุญาตจึงก้าวเข้าไป
เมธวัฒน์ที่กำลังก้มหน้าอยู่กับแป้นพิมพ์ เงยหน้าขึ้น และเมื่อ เห็นหล่อน เขาก็ชะงักไปชั่วขณะ
ทรายทองรู้สึกร้อนผะผ่าวกับสายตาที่เขาจ้องมองมา หล่อน ทำตัวไม่ถูก และอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
“มาทำไม”
“ทราย…ทรายเอาข้าวกล่องมาให้ตามคำสั่งของคุณหญิงค่ะ” เขายิ้มเยาะเต็มใบหน้า ขณะกวาดตามองไปทั่วทั้งเรือนกาย
สาว
“คุณแม่สั่ง หรือว่าเธอนำเสนอกันแน่
หล่อนเบิกตากว้างตกใจ และส่ายหน้าปฏิเสธเสียงสั่นเทา “ไม่… ไม่ใช่อย่างที่คุณเมธคิดนะคะ ทราย…
เขาไม่ทนรอจนหล่อนพูดจบ เพราะเขาแทรกขึ้นมาในทันที “แล้วเธอรู้หรือว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่
ทรายทองแทบจะร้องไห้กับสายตาเหยียดหยามที่เมธวัฒน์ มองมา
“ทราย… ทราย…”
“เธอกำลังพยายามจะล่อลวงให้ฉันลากเธอขึ้นเตียง
“คุณเมธ…?!”
“หรือว่าไม่จริงล่ะ
รอยยิ้มเยาะหยันยังคงเกลื่อนใบหน้าหล่อเหลา
“เธอใช้คุณแม่เป็นเครื่องมือ เพื่อให้ได้เข้าถึงตัวฉันให้ง่าย
ขึ้น”
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ”
กว่าหล่อนจะเปล่งถ้อยคำปฏิเสธออกมาได้ ก็แทบขาดใจเลย
ทีเดียว
“อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นสายตาของเธอเวลามองฉันนะ ทราย
ทอง”
“คุณเมธ…
“ที่โต๊ะอาหาร เธอมองฉันราวกับจะกินเข้าไปทั้งตัว
หญิงสาวน้ำตารื้น ส่ายหน้าไปมาอย่างจนปัญญาจะช่วยเหลือ ตัวเอง
“ทราย… ทรายไม่ได้…
“เธอโกหกไม่เก่ง เหมือนอ่อยผู้ชายหรอกทรายทอง
แต่ละค่าของเขาช่างบาดลึกลงมาในหัวใจ ราวกับคนของใบ มีดโกน หล่อนเจ็บ… เจ็บจนแทบจะยืนทรงตัวไม่ไหวอยู่แล้ว
ในที่สุดหล่อนก็หลั่งน้ำตาออกมา แต่เขากลับไม่ได้เห็นใจเลย
“อย่ามาแสร้งทำเป็นนางเอก เธอมันก็ตัวอิจฉาดีๆ นั่นเอง หล่อนพูดไม่ออก กล่องข้าวในมือแน่นจนแทบแตกคามือ
“จำเอาไว้นะ ฉันไม่มีทางสนใจผู้หญิงจืดชืดไร้เสน่ห์อย่างเธอ หรอก ไม่ต้องมาอ่อยอีก เข้าใจหรือเปล่า”
หล่อนควรจะหายไปจากโลกใบนี้ใช่ไหม ควรจะหายไปจาก สายตาของเขาเสียที
“ทราย… ทรายวางกล่องข้าวไว้ตรงนี้นะคะ”
ในที่สุดก็กัดฟันพูดออกมา แม้ว่าน้ำตาจะยังไหลไม่หยุดก็ตาม เมธวัฒน์ด่าทอหล่อนแบบนี้ทุกครั้ง ในยามที่เจอหน้ากันเพียง ลำพัง แต่หล่อนไม่เคยปริปากเล่าให้คุณหญิงเมธาวีฟัง เพราะไม่ ต้องการทำให้ท่านไม่สบายใจ
“ทิ้งลงถังขยะ”
“คุณเมธ…”
“ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนทำ ดังนั้นฉันไม่กิน เอาทิ้งลงถังขยะ และ เธอก็รีบไสหัวออกไปได้แล้ว”
หล่อนเจ็บจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว ทำไมเมธวัฒน์ถึงใจร้ายแบบนี้นะ
“วันนี้ทราย… ไม่ได้เป็นคนทำนะคะ ป้านิดเป็นคนทํ
เมื่อเห็นเขาชะงัก หล่อนจึงพูดออกไปอีก
“ทรายไม่ได้โกหกหรอกค่ะ ป้านิดเป็นคนทำจริงๆ ถ้าคุณเมธ ไม่เชื่อ เย็นนี้ถามป้าแกดูก็ได้ค่ะ”
“งั้นก็เอามาวางไว้บนโต๊ะ ส่วนเธอก็ไสหัวไปได้แล้ว” หล่อนขยับตัวเข้าไปใกล้โต๊ะทำงานของเขาด้วยเนื้อตัวที่สั่น ราวกับลูกนก
“วางสิ แล้วก็ไปซะ”
หล่อนรีบวางและถอยออกห่างอย่างรวดเร็ว
เมธวัฒน์ปรายตามองอย่างหงุดหงิด “แล้วทำไมยังไม่ไปอีกล่ะ จะอยู่ดูจนฉันกินข้าวอิ่มหรือไง”
“คือ…คือคุณหญิงฝากมาเรียนคุณเมธว่า เย็นนี้คุณหญิงมีธุระ นอกบ้าน และคงกลับดึก คุณเมธไม่ต้องรอรับประทานอาหารกับ ท่านนะคะ”
เขาเงยหน้าขึ้น และจ้องหน้าหล่อนเขม็ง
“เธอไปด้วยหรือเปล่า
“เอ่อ ไปค่ะ”
กรามแกร่งขบกันแน่น ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งขรึมขึ้นมาในทันที
“งั้นบอกคุณแม่ว่าฉันจะตามไปด้วย
“เอ่อ
“ไปบอกท่านตามที่ฉันสั่ง
ทรายทองไม่เข้าใจเมธวัฒน์นัก แต่ก็ไม่อาจจะขัดคำสั่ง เผด็จการของชายหนุ่มได้
“ค่ะ” หล่อนก้มหน้าตอบรับ “ทราย… ทรายขอตัวกลับก่อน
“น่าจะไปได้ตั้งนานแล้ว
หล่อนน้ำตาร่วงอีกครั้ง ขณะหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงาน ของเมธวัฒน์อย่างรวดเร็ว
เมื่อไหร่เขา… จะใจดีกับหล่อนบ้างนะ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ