1

ปัณณวัฒน์ เมธาชัย นักธุรกิจวัยห้าสิบปลายๆ ผู้ที่รวยติดอัน ดับต้นๆ ของเอเชีย เนื่องจากบริษัทผลิตสินค้าประเภทเครื่อง ประดับของเขามีเครือข่ายไปเกือบทุกประเทศทั่วโลก ไม่ว่าจะ เป็นในทวีปยุโป อเมริกา และทุกประเทศในแถบเอเชีย ที่สำคัญ บริษัทของเขายังมีเครือข่ายในการผลิตสินค้าชนิดอื่นอีก มากมาย ชายสูงวัยกลับมาเหยียบประเทศไทยอีกครั้ง หลังจากที่ เขาย้ายไปอยู่ที่สิงคโปร์เป็นเวลานานเกือบ 35 ปี เพื่อไป แต่งงานกับหญิงซึ่งครอบครัวเขาเห็นว่าเหมาะสม และเปิดบริษัท ทำธุรกิจที่นั่น แต่เขาไม่เคยลืมประเทศไทยซึ่งเป็นบ้านเกิดเมือง นอนของตัวเองเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะไม่เคยลืมผู้หญิงไทย นางหนึ่งซึ่งเขารักปักดวงใจ ก่อนที่จำต้องจากไปแต่งงานกับใคร คนอื่นที่เขาไม่เคยรัก แม้ว่าเขาจะมีลูกชายคนหนึ่งกับผู้หญิงที่พ่อ แม่บังคับให้แต่งงานด้วยนามว่า ปารวี เมธาชัย

ปารวี เมธาชัย ใช้อีกชื่อหนึ่งที่เป็นสากลว่า ปีเตอร์ ถึงแม้ว่า คำว่า “ปารวี’ จะไม่ได้ยากเกินไปสำหรับคนต่างชาติจะเรียกเขาก็ เถอะ แต่มันคงแปลกน่าดู กับการที่ต้องอยู่ท่ามกลางคนต่างชาติ ที่มักจะเรียกชื่อภาษาไทยเขาผิดๆ ดังนั้น เมื่อต้องทำธุรกิจหรือ พูดคุยกับคนต่างชาติ ต่างภาษา เขามักจะใช้ชื่อว่า ‘ปีเตอร์’ เสีย เป็นส่วนใหญ่ จะมีก็แต่พ่อกับย่าของเขาที่เรียกเขาว่า “ปรานต์’ ซึ่งเป็นชื่อเล่น ในภาษาไทยของเขา ส่วนแม่และญาติฝ่ายแม่คน อื่นๆ มักจะเรียกเขาว่า “ต้าเฟย’ เนื่องจากครอบครัวของแม่เขาด้วย ใช้ ชีวิตผ่านมาถึง 30 แล้ว จึงคุ้นเคยกับชื่อทั้งสามเป็นอย่างดี

ปัณณวัฒน์ พร้อมกับทายาทเพียงคนเดียวเครื่องสนาม บินดอนเมือง ก่อนต่อเดินทางตรงยังชนบทแห่งหนึ่งใน ภาคอีสานของประเทศไทย จากการสอบถามจากเพื่อนบ้านบ้านหญิงคนรักของปัณณวัฒน์อาศัยเมื่อ 35 ปี ที่แล้ว ทำให้เขาทราบว่าหญิงนั้นได้ย้ายตั้งหลักปักฐานที่อีสาน เนื่องจากปัญหาเรื่องการเงินและการงาน อาจเป็นความ ผิดของเขาเองได้ที่ทำให้เธอต้องลำบาก เขาอยากขอโทษเธอ เหลือเกิน เกร็ดแก้ว

“แล้วครับท่านประธาน

ท่านประธานเหรอ? จะลูกชายคนบ้างที่เรียกพ่อตัวเองว่า ชายเหมือนเป็นอื่น ใช่พ่อ มันก็เป็นความผิดของเองไม่ สามารถแม่ของปารวีได้ และปล่อยแม่ของเขาต้องจมอยู่ กับความเจ็บปวดต้องทนอยู่กับผู้ชายเธอหมดหัวใจแต่ เขากลับเคยเธอแม้แต่น้อย ปารคงโกรธเกลียดเขา เพราะปารวีเป็นลูกติดแม่ แต่เขาเสียเพราะอุบัติเหตุตอน เขาอายุ ปี เขาก็ไม่เคยเรียก ปัณณวัฒน์ ว่า พ่อเลยสัก ครั้ง ก็สมควรแล้วกับความผิดของเขา

ปัณณวัฒน์พยักหน้ารับคำของบุตรชาย ก่อนจากรถตู้คันหรูลงมายืนมองดูวิถีชาวบ้านในชนบท ช่างเป็นเรื่องที่แปลก ตากับเขาและปารวีนัก ที่ได้เห็นชาวบ้านต่างก็ขายของในตลาด ด้วยความขยันเช่นนี้ ปัณณวัฒน์สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เนื่องจากว่าจากเมืองไทยไปนาน ทำให้เขาอยากจะสูดกลิ่นของ บ้านเกิดอย่างเต็มที่

“ไปเถอะครับท่านประธาน

ปารวีเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินนำหน้าผู้เป็นพ่อ ไปตรงเข้าไปยัง ตลาดที่มีแม่ค้านั่งเรียงขายของกันเป็นแถวๆ และลูกค้าต่างก็ กำลังจับจ่ายซื้อของ ปารวีดูจะแปลกตากับสิ่งของที่ชาวบ้านที่นี่ นำมาขายยิ่งนัก เพราะเขาไม่เคยเห็นมาก่อนตลอดเวลา 30 ปีที่ ผ่านมา เขาพิจมองสัตว์บางชนิดที่คล้ายๆ กับงู ซึ่งถูกใส่ไว้ใน กะละมังใบเรื่องอย่างสงสัยว่าสิ่งนี้คืออะไร หน้าตาน่าเกลียดน่า กลัวยิ่งนัก ปัณณวัฒน์เห็นท่าทางเหมือนเด็กช่างสงสัยของบุตร ชายแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ แต่ก็เป็นเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ปารวีจะ นึกได้ว่าเขามาที่นี่เพื่ออะไร เขาตรงไปยังแม่ค้าคนหนึ่งซึ่งนั่งขาย เจ้าสิ่งที่เขารู้สึกสงสัยเมื่อครู่นี้

“ขอโทษนะครับ คุณป้าเคยเห็นผู้หญิงในรูปนี้ไหมครับ?”

การที่ใช้ชีวิตที่ต่างประเทศตั้งแต่เกิด ไม่ได้เป็นอุปสรรค สำหรับเขาในการพูดภาษาไทย ตรงกันข้ามเขากลับพูดภาษา ไทยได้ชัดเจนกว่าคนที่เกิดและอาศัยในเมืองไทยตั้งแต่เกิดเสีย อีก ด้วยว่าเขาใช้ภาษาไทยพูดกับทุกคนในบ้าน ซึ่งเป็นญาติ ฝ่ายพ่อ และพูดภาษาจีนกับญาติฝ่ายแม่ แต่เมื่อต้องติดต่อกับ คนต่างชาติที่เข้ามาทำธุรกิจก็จำเป็นที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษทําให้เขาพูดทั้งสามภาษาได้คล่อง

“ไม่เคยเห็นเลยจ้ะ”

ป้าแม่ค้าตอบกลับมาด้วยคำตอบที่ชวนให้เขาผิดหวังเป็น ที่สุด เขาอยากจะค้นหาตัวของผู้หญิงคนนี้ให้เร็วที่สุด ด้วยความ ที่ไม่อยากทิ้งงานไว้นาน และอยากรู้เหลือเกินว่าผู้หญิงคนนี้เป็น ใคร ทําไมพ่อของเขาจึงอยากจะพบเธอนัก? เขาใช้ความ พยายามอย่างมากในการถามคนนั้น คนนี้ที ว่าเคยรู้จักผู้หญิง ในรูปนี้หรือไม่ แต่คำตอบที่ได้มาก็ไม่เป็นที่น่าพอใจเลยแม้แต่ น้อย จนกระทั่งเขาหันหลังกลับมาและพบว่าพ่อของเขาไปหยุด ยืนมองใครคนหนึ่ง ปารวีจึงเดินเข้าไปสมทบ

เหมือน…เธอช่างเหมือนผู้หญิงในรูปถ่ายใบเก่าเหลือเกิน ไม่ ว่าจะเป็นใบหน้าเรียวขาวใสอมชมพู ดวงตากลมโต ริมฝีปาก บางรูปกระจับน่าจูบนั่นอีก ไม่น่าเชื่อเลยว่าพ่อของเขาจะรักผู้ หญิงที่ดูเด็กคราวลูกอย่างนี้ หญิงสาวตรงหน้าอาจจะอายุน้อย กว่าเขาเสียอีกกระมัง นี่พ่อเขากลายเป็นโคแก่ไปแล้วหรือ? น่า รังเกียจนัก

“เกร็ดแก้ว”

เสียงแผ่วเบาราวกระซิบดังผ่านริมฝีปากของชายสูงวัย ทำให้ หญิงสาวคนที่ยืนอยู่ตรงหน้ามีสีหน้าฉงนนัก นี่แม่ของเธอรู้จัก ชายสูงวัยท่าทางพื้นฐานอย่างนี้ด้วยหรือ ทำไมเธอไม่เคยรู้มา ก่อนเลย

“คุณลุงรู้จักแม่หนูด้วยเหรอคะ?”
เสียงหวานใสชวนหลงใหลดังขึ้น ทำไมนะ? ทำไมปารถึงใจ สั่นเพียงแค่ได้ยินเสียงราวกับระฆังแก้วของผู้หญิงตัวเล็กตรง หน้านี้ด้วย? ทั้งๆ ที่ในชีวิตเขาผ่านผู้หญิงมาก็มา แต่ไม่เคยมี ใครมีอิทธิพลต่อใจเขาเช่นนี้มาก่อน ไม่! เขาจะรักผู้หญิงที่เพิ่ง พบหน้ากันได้อย่างไร อีกอย่างเขาก็มีแฟนอยู่แล้วทั้งคน

ปัณณวัฒน์ยิ้มหยันตัวเองทันทีที่ได้ยินชื่อของสาวคนรักดัง ผ่านจากริมฝีปากบางของหญิงสาวที่เหมือนกับเธอคนนั้นราวกับ พิมพ์ เขารู้จักเกร็ดแก้วไหมน่ะหรือ? ยิ่งกว่ารู้จักเสียอีก

เกร็ดแก้วเคยทํางานเป็นพนักงานในบริษัทของปัณณวัฒน์ซึ่ง มีพ่อของเขาเป็นประธานในขณะนั้น ซึ่งมีสำนักงานใหญ่ใน ใจกลางเมืองกรุงเทพฯ อันศิวิไลซ์ ครั้งแรกที่ปัณณวัฒน์เข้ามา ทำงานในบริษัทฯ เพื่อที่จะรับช่วงต่อในการสืบทอดบริษัทฯ เขา ก็ได้เห็นพนักงานหญิงหน้าตาสวยหวานยาดเยิ้มคนหนึ่ง นั่ง ทำงานอย่างขะมักเขม้น ในสมัยนั้นปัณณวัฒน์ก็จัดว่าเป็นที่ หมายปองของสาวๆ หลายคน ด้วยมีรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติที่ เป็นรากฐานทำให้หญิงสาวทุกนางต่างตรงปรี่มาเสนอกายให้ เขาถึงที่ เผื่อว่าจะโชคดีได้เป็นภรรยาของเขา และเขาไม่เคย ปฏิเสธผู้หญิงเหล่านั้นสักครั้ง ยอมรับว่าหญิงเหล่านั้นมอบความ สุขให้เขาได้อย่างมาก แต่ก็เป็นเพียงเรื่องของตัณหาราคะเท่านั้น ไม่เคยมีผู้หญิงคนใดที่ทำให้เขาใจเต้นแรงแค่เพียงเห็นหน้า และ ไม่เคยมีผู้หญิงคนใดที่เขาอยากจะได้มาครอบครองเท่าเธอคนนี้ มาก่อน ไม่ใช่แค่เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเหมือนทุกคนที่ผ่านมา หากแต่เขาอยากจะอย
เกร็ดแก้ว ไม่เหมือนผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยผ่านมา เพราะหญิง สาวคนอื่นๆ มักจะเข้ามาหาปัณณวัฒน์อย่างเต็มใจ แต่เธอคนนี้ กลับมีแต่คอยวิ่งหนีเขา แม้ว่าเขาจะหยิบยื่นข้อเสนอดีๆ โดยขอ ให้เธอยอมเป็นของเขาและแต่งงานกับเขา แต่เธอกลับปฏิเสธ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอไม่เคยรักผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันและคิดแต่จะใช้ เงินซื้อตัวเธอให้มาเป็นนางบำเรอให้กับตนอย่างเขา ทำให้เขา ยิ่งประจักษ์ชัดเจนว่า หญิงสาวคนนี้มีจิตใจงามประเสริฐ และนั่น เป็นสิ่งที่ทำให้เขารักเธอมากยิ่งขึ้น และดูเหมือนว่าปัณณวัฒน์จะ เป็นนักทุ่มเทตัวยง เขายอมสละทิ้งผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาและ เที่ยวไล้เที่ยวขอเกร็ดแก้ว จนเธอเห็นความดีของเขาและตอบรับ รักเขา ในที่สุด

แต่นั่นไม่ใช่ตอนอวสานที่พระนางจะได้อยู่ครองรักกันอย่างมี ความสุข เพราะเมื่อครอบครัวของปัณณวัฒน์รู้ว่าทั้งเขาและเกร็ด แก้วรักกัน และปรารถนาจะแต่งงานกัน พ่อแม่ของเขาก็พยายาม กีดกันทั้งสองทุกวิถีทาง แต่มีหรือที่คนบูชาความรักอย่างปัณณ วัฒน์จะยอม เขาพยายามจะพาเกร็ดแก้วหนีไปอยู่ในที่ที่ไม่มีใคร สามารถกีดกันทั้งสองได้ แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด จนพ่อและแม่ ของเขาต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด นั่นคือบังคับให้เขาต้องไป ทำงานในบริษัทเครือข่ายที่สิงคโปร์และแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่าน เลือก ซึ่งเป็นลูกสาวของตระกูลหวัง นามว่า “หวังจึงฟาง’ ที่เป็น ตระกูลนักธุรกิจชื่อดังของสิงคโปร์ โดยยื่นคำขาดว่าหากเขาไม่ ยอมทำตามจะส่งคนมาทำร้ายเกร็ดแก้วและครอบครัวของเธอ นาทีนั้นเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอ
เกร็ดแก้ว ไม่เหมือนผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยผ่านมา เพราะหญิง สาวคนอื่นๆ มักจะเข้ามาหาปัณณวัฒน์อย่างเต็มใจ แต่เธอคนนี้ กลับมีแต่คอยวิ่งหนีเขา แม้ว่าเขาจะหยิบยื่นข้อเสนอดีๆ โดยขอ ให้เธอยอมเป็นของเขาและแต่งงานกับเขา แต่เธอกลับปฏิเสธ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอไม่เคยรักผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันและคิดแต่จะใช้ เงินซื้อตัวเธอให้มาเป็นนางบำเรอให้กับตนอย่างเขา ทำให้เขา ยิ่งประจักษ์ชัดเจนว่า หญิงสาวคนนี้มีจิตใจงามประเสริฐ และนั่น เป็นสิ่งที่ทำให้เขารักเธอมากยิ่งขึ้น และดูเหมือนว่าปัณณวัฒน์จะ เป็นนักทุ่มเทตัวยง เขายอมสละทิ้งผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาและ เทียวไล้เทียวขอเกร็ดแก้ว จนเธอเห็นความดีของเขาและตอบรับ รักเขาในที่สุด

แต่นั่นไม่ใช่ตอนอวสานที่พระนางจะได้อยู่ครองรักกันอย่างมี ความสุข เพราะเมื่อครอบครัวของปัณณวัฒน์รู้ว่าทั้งเขาและเกร็ด แก้วรักกัน และปรารถนาจะแต่งงานกัน พ่อแม่ของเขาก็พยายาม กีดกันทั้งสองทุกวิถีทาง แต่มีหรือที่คนบูชาความรักอย่างปัณณ วัฒน์จะยอม เขาพยายามจะพาเกร็ดแก้วหนีไปอยู่ในที่ที่ไม่มีใคร สามารถกีดกันทั้งสองได้ แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด จนพ่อและแม่ ของเขาต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด นั่นคือบังคับให้เขาต้องไป ทำงานในบริษัทเครือข่ายที่สิงคโปร์และแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่าน เลือก ซึ่งเป็นลูกสาวของตระกูลหวัง นามว่า “หวังจึงฟาง ที่เป็น ตระกูลนักธุรกิจชื่อดังของสิงคโปร์ โดยยื่นคำขาดว่าหากเขาไม่ ยอมทำตามจะส่งคนมาทำร้ายเกร็ดแก้วและครอบครัวของเธอ นาทีนั้นเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจา