บทที่14เจ้าพูดว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา

“ไร้สาระใครกำลังพูดอยู่”ท่านหมอจ้าวเงยหัวขึ้น อย่างไม่พอใจสายตาเขามองมาฝูงคนหลบหลีกจน ปรากฏให้เห็นจูนจิ๋วคนหนึ่งที่ร่างเล็กเอวบางดูเหมือน เมื่อมีลมพัดก็อาจล้มได้

ท่านหมอจ้าวขมวดคิ้วที่แท้ก็สาวน้อยจอมโกหกนี่เอง

ท่านหมอจ้าวยังไม่ทันอ้าปากเจ้าของร้านยาก็พูดดุ ว่า“สาวน้อยจอมโกหกเจ้าจะไปรู้เรื่องอะไร?ท่านจ้าง เป็นหมอที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองเฟิงหลัวแม้แต่ในวังยัง มาหาให้ท่านไปรักษาเลยเจ้าเป็นใครกันกล้ามาสงสัย ท่านหมอ?”

“ใช่ใช่เจ้ามีความรู้ทางแพทย์หรือ?ถึงกล้ามาพูดไร้ สาระเดี๋ยวรักษาไม่ทันการทำให้คุณชายคนนี้ตายเจ้า จะรับผิดชอบไหวไหม?”

ผู้คนต่างก็ตำหนิติเตียนจูนจิ๋วต่างด่าว่าอย่างหยาบ คายดูแล้วพวกเขาเทิดทูนท่านหมอจ้าวคนนี้มาก

ท่านหมอจ้าวจ้องมองพิจารณาจูนจิ๋วอย่างจริงจังแล้ว โบกมือไล่เหมือนเป็นขยะ“เด็กน้อยยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม รีบๆถอยไป”

“รีบไปสิอย่ามาถ่วงเวลาท่านหมอรักษาคุณชายของ ข้าหากคุณชายของข้าเป็นอะไรขึ้นมาพวกเราหยูน…..
บ่าวใช้ซะงักแล้วพูดใหม่ว่า”ระวังชีวิตเจ้าให้ดี

บ่าวใช้พูดขึ้นกลับเป็นการข่มขู่จูนจิ๋ว

ฟังดูน้ำเสียงของเขาเหมือนฆ่าคนตายเป็นเรื่อง ธรรมดามากคิ้วท่านหมอจ้าวกระตุกดูแล้วสถานะ คุณชายนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่หากเขาสามารถรักษา คุณชายคนนี้หายเมื่อเรื่องแพร่ออกไปชื่อเสียง เกียรติศักดิ์ของเขาก็จะเพิ่มยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อสีหน้าท่านหมอจ้าวดีใจก็ไม่สนใจจูนจิ่วยกมือสั่ง เจ้าของร้านขายยาไปเอาเห็ดหลินจือมาตัดเป็นสอง แผ่นป้อนคุณชายคนนั้น

เสี่ยวอู่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ถามขึ้นว่า”สุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ เราจะไม่ห้ามหรือเจ้านาย?”

“ไม่พวกเรารอดูไปก่อน

เมื่อเห็ดหลินจือเข้าปากสีหน้าหนุ่มน้อยก็มีเลือดฝาด เลือดลมดีขึ้นมาทันทีร่างกายก็หยุดกระตุกม่านตาหนุ่ม น้อยค่อยๆขยับลืมตา

บ่าวใช้พูดขึ้นอย่างดีใจ”คุณชายในที่สุดคุณชายก็ฟื้น แล้ว” ”

“เอาล่ะไม่เป็นไรแล้ว”ท่านหมอจ้าวลูบคลำหนวดเงย หน้ารับฟังคำชื่นชมจากผู้คนอย่างเย่อหยิ่ง
“ท่านหมอจ้าวช่างเปรียบเหมือนดั่งเทพเทวดาแท้ๆ

“ใช่เมืองเฟิงหลัวของเราฝีมือการแพทย์ของท่านหมอ จ้าวเก่งกาจที่สุดแม้แต่บ้านตระกูลจูนก็ยังต้องเชิญท่าน หมอไปรักษา”

“ท่านหมอจ้าวก็คือเทพยดาลงมาจุติเจ้าดูสิเมื่อกี้ คุณชายคนนั้นเกือบไม่รอดแล้วพอท่านหมอจ้าวให้การ รักษาเฮ้อหายขึ้นมาทันทีเลยหากท่านหมอจ้าวเทพยดา แล้วใครเป็น?”

ทุกคนต่างชื่นชมเทิดทูนแล้วเปลี่ยนหันมาเริ่มดูแคลน จูนจิ๋ว

เยาะเย้ยด่าท่อจูนจิ๋วอย่างเสียๆหายๆเสี่ยวอู่โกรธเป็น ฟืนเป็นไฟจูนจิ๋วกลับไม่รู้สึกอะไรนางจ้องมองดูหนุ่ม น้อยอย่างเย็นชา

ในขณะนี้ร่างกายหนุ่มน้อยก็กระตุกอ้าปากแล้วก็อ้วก ออกมาเป็นก้อนเลือด

“คุณชายท่านหมอจ้าวทำไมคุณชายของข้าถึงอ้วก ออกมาเป็นเลือด?”บ่าวใช้มองไปยังท่านหมอจ้าวอย่าง รีบร้อน

สีหน้าท่านหมอจ้าวเปลี่ยนไปเขารีบจับดูชีพจร ของหนุ่มน้อยเมื่อจับดูชีพจรสีหน้าท่านหมอจ้าวยิ่ง สับสน ไม่น่าเป็นไปได้อาการหวัดเขากำเริบเห็ดหลินจื อมีฤทธิ์ร้อนทานสองแผ่นก็จะสามารถระงับอาการหวัดได้พอดีอ้วกออกมาเป็นเลือดได้ยังไง?”

ไม่เพียงอ้วกออกมาเป็นเลือดร่างกายหนุ่มน้อยยัง ม้วนจนตัวงอล้มกองอยู่บนพื้นสีหน้าเดี่ยวขาวเดี่ยวแดง เจ็บปวดทรมานยิ่งกว่าเมื่อกี้อีก

เห็นดังนี้ทุกคนต่างก็อึ้ง

มีคนแอบนินทาว่าหรือว่าเด็กคนนั้นพูดถูกท่านหมอ จ้าวใช้ยาผิดจริงๆ?

“เป็นไปไม่ได้”ท่านหมอจ้าวได้ยินเสียงนินทาเขาจึง พูดขึ้นอย่างดุดัน เห็ดหลินจือไม่ผิดเป็นเพราะคุณชาย คนนี้ป่วยระยะสุดท้ายขออภัยข้ารักษาไม่ได้เอากลับไป เตรียมงานศพเถอะ”

“หมอไม่มีน้ำยา”จูนจิ่วพูดขึ้นอย่างเย็นชา

เมื่อท่านหมอจ้าวได้ยินเข้าก็เหลือกตามองดูจูนจิ๋วแล้ว พูดว่า”เจ้าว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา”