บทที่13ใบไปเอาเห็ดหลินจือ

สำหรับจูนจิ่วแล้วนี่เป็นข่าวดีที่คาดไม่ถึงความทาง แพทย์ของนางสามารถใช้ได้กับที่นี่ทั้งหมด

ชื่อยาสมุนไพรต่างๆล้วนมีชื่อเรียกเหมือนกันหมดนัก กลั่นยาที่มีความสามารถเฉพาะไม่เหมือนใครก็เพียงแค่ ตอนที่กลั่นยาใช้ปราณของตนเสริมเข้าไปในยาเพื่อให้ ยาที่มีผลสัมฤทธิ์ที่ดีที่สุดแค่นั้นเองสลับกันกำลังก็คือ พลังจิตของโลกใบนี้

ปลายนิ้วจูนจิ่วเคาะเล่นบนโต๊ะ”คราวนี้ข้าเข้าใจล่ะ เจ้าของเดิมเพียงแค่เลือดลมอุดตันไม่ใช่ไม่สามารถ รักษาทำไมถึงกลายเป็นขี้ปากคนอื่นกล่าวหาว่าขี้ขลาด ตาขาว?”

“ที่แท้ก็เพราะพวกเราไม่มีหนทางรักษา”เสี่ยวอู่พูดขึ้น อย่างดูแคลน

“แค่ปัญหาเลือดลมอุดตันเล็กน้อยยังรักษาไม่ได้ ความรู้ทางการแพทย์ในโลกใบนี้จบแล้วตอนนี้เจ้านาย ท่านมาแล้วสามารถสอนพวกเขาดีๆให้พวกเขาได้เห็น ว่าอะไรคือความรู้ทางการแพทย์ที่แท้จริง”

กำไลมือสว่างไสวน้ำเสียงเสี่ยวอู่พูดชื่นชมจูนจิ๋ว

เจ้านายของเขายาเม็ดหนึ่งในหัวเซี่ยสามารถทำให้ ผู้คนแย่งจนหัวชนกันแตกคนที่มาขอให้รักษาก็ต้องดู ว่าจูนจิ๋วมีอารมณ์รักษาไหมชื่อเสียงเงินทองเกียรติยศใช้ไม่ได้ผลกับนางสักอย่างทําอะไรตามใจตัวเองหยิ่ง จองหองไร้ความปรานีนี่ก็คือหมอเทวดาจูนจิ่วหมอที่มี ฝีมือที่สุดในหัวเซีย

จูนจิ๋วก็เข้าใจทุกอย่างของที่นี่จากในหนังสือ

ที่นี่มีปราณเสริมร่างมีนักจิตที่สามารถฝึกฝนฝึกฝนถึง ขั้นสูงสุดก็จะสามารถย้ายหุบเขาพลิกทะเลเคลื่อนย้าย ฟ้าดินยิ่งมีชีวิตอย่างไม่สิ้นสุดนักกลั่นยามีจำนวนน้อม มากยังมีที่แตกต่างอีกเป็นชื่อเรียกที่จูนจิ๋วไม่เคยได้ยิน มาก่อน

การข้ามภพมานี้เหมือนกับการเปิดกล่องวิเศษเปิด โลกที่กว้างใหญ่ให้จูนจิ๋วทำให้ในใจนางตื่นเต้นอยากที่ จะไปเดินด้วยตัวเองดูความแปลกประหลาดของโลกใบ นี้

แต่ตอนนี้ยังไม่รีบต้องจัดการความวุ่นวายที่เจ้าของ เดิมยังหลงเหลือ

จูนจิ๋ว”เอาล่ะหนังสือก็อ่านแล้วไปหาซื้อยาที่ร้านขาย ยาสักหน่อยแล้วก็กลับได้แล้ว”

ลุกขึ้นปัดมือเอาหนังสือทั้งหมดเก็บไว้ในอากาศจูนจิ๋ว เดินออกจากร้านหนังสือเจ้าของร้านหนังสือยังคงยืน

มื้อเฝ้าอยู่หน้าประตูกะจะรอจูนจิ่วออกมาจะได้ ทำความสนิทสนมหารู้ไม่ว่าจูนจิ่วออกไปตั้งนานแล้ว
นางร้านขายยกลับไม่คิดว่าหน้าร้านขายยามีคน เต็มหน้าร้านจนไม่เหลือแม้ของลมยังไงก็เข้าไปไม่ได้

จูนจิ๋วขมวดคิ้วถามหญิงข้างทางว่าเกิดอะไรขึ้นข้าง

“ข้างในมีคุณชายวัยรุ่นคนหนึ่งไม่สบายน่ากลัวมาก ตอนนี้เจ้าของร้านขายยาไปตามหมอมาแล้วคุณขาย คนนั้นหน้าตาหล่อมากหากตายไปแบบนี้น่าเสียดายแย่

เสี่ยวอู่พูดขึ้นว่า “เจ้านายมีอะไรสนุกๆให้ได้ดูแล้ว

“อึมในหนังสือเป็นการบันทึกที่ตายแล้วตอนนี้เป็น โอกาสดีที่ได้เห็นของจริงอยู่ในระดับไหน”

จุนจิ๋วได้ยินมีเสียงคนตะโกนเสียงดังขึ้นว่า “ท่านหมอ จ้าวมาแล้ว

เงยหน้าขึ้นมองไปไกลๆมีคนแก่ผมขาวคนหนึ่งโดน คนกลุ่มหนึ่งล้อมรอบสีหน้าเทิดทูนเชิญมาอย่างให้ เกียรติฝูงคนหลีกทางให้อัตโนมัติจูนจิ๋วก้าวเท้าเดินตาม

เดินเข้าไปในฝูงคนจูนจิ๋วมองเห็นวันรุ่นคนหนึ่งล้ม อยู่ในอ้อมอกบ่าวใช้สีหน้าซีดขาวเหงื่อแตกไม่หยุด ร่างกายกระตุกมือทั้งคู่กำหมัดแน่นดูจากสีหน้าแล้วเขา เจ็บปวดทรมานมาก

การแต่งกายของพวกเขาดูมีราศีไม่เหมือนเป็นคนเมืองเฟิงหลัว

“ท่านหมอจ้าวมาแล้ว

“ท่านหมอท่านรีบช่วยดูอาการของคุณชายข้าเร็ว คุณชายข้ามีโรคไข้หวัดตอนนี้อาการกำเริบและไม่ได้ เอายามานี่จะทำยังไงดี?”บ่าวใช้ร้อนใจจนน้ำเสียงพูด ปนเสียงร้องไห้

ท่านหมอจ้าวสีหน้าจริงจังพูดปลอบว่า “เจ้าปล่อยเขา ก่อนให้เขานอนราบ

จับดูชีพจรของคุณชายแล้วท่านหมอจ้าวลูบคลํ หนวดแล้วพูดกับเจ้าของร้านขายยาว่า “เจ้ารีบไปเอา เห็ดหลินจือ”

“ป้อนเห็ดหลินจือเขาก็จะขาดใจตายทันที