บทที่1 หมอเทวดาจูนจิ๋ว

ปีหัวเซีย3075

งานประมูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเซิ่งจิงกำลังเปิดการ

ประมูลอย่างคึกคัก “เปิดประมูลที่ราคาห้าสิบล้านเงินหัวเซี่ยนเป็นราคา ประมูลที่แพงที่สุดของการประมูลในเมืองเซิ่งจิงที่ไม่ เคยมีมาก่อนและนี่ก็เป็นราคาของยาเพียงเม็ดเดียวสม

กับที่เป็นหมอเทวดาจูนจิ่วจริงๆ”

“ยาเม็ดเดียวประมูลห้าสิบล้านร้านยาหัวเซี่ยตรงข้าม วันนี้ขายไปสิบขวดราคาที่ขายยังไม่ได้เศษหนึ่งส่วนสิบ ของหมอเทวดาจูนจิ๋วเลย”

“เมื่อกี้เถ้าแก่ร้านยากระอักเลือดเลยได้ยินมาว่าเขา ไปพนันกับหมอเทวดาจูนจิ่วว่าใครจะขายได้ราคา มากกว่าคนนั้นก็ถือเป็นเถ้าแก่คราวนี้เขาจบแล้ว”

หญิงงามในชุดกระโปรงสีแดงเดินฝ่าฝูงชนด้านข้าง ได้ยินพวกเจ้าคุยกันริมฝีปากสีแดงสดยิ้มที่มุมปาก

หัวหน้าร้านยาหัวเซี่ย?ช่างไม่น่าฟังนางไม่ยอมเป็น

หรอก

ไม่ผิดนี่ก็คือหมอเทวดาจูนจิ๋วยาเม็ดหนึ่งประมูลขายที่ราคาห้าสิบล้านและยาเม็ดนี้เป็นยาที่นางทําออกมา ภายในครึ่งชั่วโมงต่อหน้าเถ้าแก่ร้านยาไม่เพียงพนันแพ้ ใบหน้าเขายังโดนนางตบจนบวม

“ยาชนิดพิเศษที่คิดค้นวิจัยมาตั้งสามปียังสู้ลูกอมถั่ว ที่ทำขึ้นมาภายในครึ่งชั่วโมงก็ไม่ได้ไม่มีฝีมือเองโทษ ข้าหรือ?”จูนจิ่วหัวเราะเย้ยรับเหล้าแดงมาจากเด็กเสริฟ หนึ่งจอกแล้วเดินจากไป

ได้กำไรมาแล้วนางจึงตัดสินใจวางแผนจะออกไป เที่ยวพักผ่อนสักหน่อยจุดมุ่งหมายนั้นเพราะนางยังไม่ เคยมาเมืองเซิ่งจิงจึงหาของกินที่อร่อยที่สุดในเมืองเซิ่ง จิงก่อนล่ะกัน

อนาคตที่สวยงามทำให้จูนจิ๋วอมยิ้มอย่างมีความสุข แล้วกำลังก้าวเดินออกไปหนึ่งก้าวปังปัง

มีหนึ่งกำปั้นทุบอยู่ในอากาศโปร่งใสที่อยู่ตรงหน้า เหมือนกำลังชนโดนอะไรตรงกำปั้นมีเลือดไหลออกมา จูนจิ๋วไม่แม้แต่จะขมวดคิ้ว

“เฮ้ยยังไม่ได้อีก”จูนจิ๋วก้มหัวลงหายใจเข้าลึกๆปรับ เปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็วเดินไปทางด้านตะวันออก ด้วยสีหน้าเยือกเย็น

ในงานประมูลหลังจากเสียงดังปังที่ดังขึ้นนั้นแล้ว ความทรงจำภาพสุดท้ายของจูนจิ่วก็คือกำไลมือของ นางเปล่งแสงปกป้องนางไว้……..
เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งนางปรากฏว่าตัวเองอยู่ที่ใต้ หน้าผานี้กลายเป็นจูนจิ๋วอีกคนแคว้นเทียนโจ้งคุณหนูผู้ ขี้ขลาดตาขาวที่มีชื่อเสียงของตระกูลจูนแต่โดนใส่ร้าย จนตายไปแล้วทําให้นางได้ครอบครองร่างนี้มา

กระดูกร้าวมีเลือดออกตรงอวัยวะภายในหัวสมองได้ รับความกระทบกระเทือนหากเป็นคนอื่นป่านนี้คงได้ไป พบยมบาลแล้วแต่นางใช้เวลาแค่วันเดียวก็จัดการทุก อย่างจนหายดีได้แล้วผลปรากฏว่าข้างล่างหน้าผานี้มี ปกโปร่งใสห่อหุ้มอยู่หนึ่งชั้นนางทำทุกวิธีทางก็ไม่มา สามารถออกไปได้

มีช่องทางเดียวก็คือที่นี่

ด้านตะวันออกของหน้าผาเป็นพื้นที่มีหมอกปกคลุม

“เจ้านายท่านเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?”กำไรมือเปล่ง แสงระยิบระยับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวจูนจิ๋ว

นี่คือกำไลมือของจูนจิ๋วข้างในมีอากาศที่สามารถเก็บ สิ่งของทุกอย่างของนางไว้ยังมีคนน่ารักน่าเอ็นดูคนหนึ่ง อยู่ในนั้นดีที่ข้ามภพมาพร้อมกับนางไม่อย่างนั้นนางคง เสียใจแย่

“อืม”จูนจิ่วลูบกำไลมือของนางยาเม็ดหนึ่งก็ลอยขึ้น มาอยู่บนมือนางจูนจิ่วเข้าปาก“พวกเราเข้าไป

“นายท่านระวังตัวด้วย”
นี่เป็นค่ายกลหมอกจูนจิ๋วใช้เวลาศึกษาวิจัยตลอดหนึ่ง วันเต็มๆในที่สุดก็พบทางออกนางเดาว่าข้างหลังค่ายกล นี้ก็คือทางออก

และแล้วจูนจิ๋วก็ต้องผิดหวังนางเดินออกจากกลหมอก แล้วสิ่งที่ปรากฏตรงหน้ามีเพียงถ้ำ

ในขณะนั้นกำไลมือก็ส่งเสียงอย่างตกใจว่า “ข้างในมีคน”

มีคน?

สายตาจูนจิ๋วเป็นประกายในตาแฝงด้วยแววตามุ่งมั่น และเย็นชานางยื่นมือเอามีดสั้นออกมาจากกำไลมือกลั้น ลมหายใจแล้วค่อยๆเดินเข้าไปในถ้ำ

ภายในถ้ำฝังเต็มไปด้วยอัญมณีล้ำค่าแสงคริสตัลส่อง สว่างภายในถ้ำและทำให้จูนจิ๋วมองเห็นมคนคนหนึ่ง ภายในถ้ำเมื่อมองดูจูนจิ๋วก็ต้องตะลึงเป็นผู้ชายคนหนึ่ง เป็นผู้ชายที่รูปงามจนไม่เหมือนคนผมขาวคิ้วขาวดุจดั่ง พญามาร

“เจ้านายเขาโดนสะกดขังไว้ที่นี่ไม่มีทางช่วยให้เรา ออกไปได้”