ตอนที่9ไม่เหนื่อยแต่สนุกมาก

เบื้องหน้าของเขาคือคุณท่านวี่ที่มีสีหน้ายุ่งยากและ คุณนายรองที่กำลังยิ้มเยาะหรือก็คือแม่รองของวี่เฉิง นั่นเอง

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อคุณแม่”อานซินสาวเท้าเข้าไป รอบสำรวจวี่เฉิงอย่างรวดเร็วก่อนจะหันไปมองผู้หลัก ผู้ใหญ่ของบ้าน

คุณท่านวี่ตอบมาเพียงอืมหนึ่งคำและไม่ได้พูดอะไร อีก

ไม่มีใครถามเธอว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นไม่มีใคร ถามเธอว่าแผลที่หัวได้มาได้อย่างไร

คุณนายรองตวัดสายตาจ้องมาที่เธออย่างตำหนิ”อาน ซินเมื่อคืนเธอคงเห็นอาการป่วยของคุณชายรองแล้ว แต่เธอไม่ปวดใจไม่เท่าไหร่แต่ยังจะไล่เขาให้ไปนอนที่ โซฟาอีกเธอคิดว่าที่ทำเช่นนั้นมันถูกอย่างนั้นหรือ

แต่เดิมที่เจ้าคนโง่นั่งน้ำหูน้ำตาไหลนี่คือกำลังฟ้อง เรื่องของตัวเองอยู่นี่เอง

อานซินเหลือบมองวี่เฉิงเห็นได้ชัดว่าเขายังทำตัวปกติ ราวกับเมื่อคืนวานไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่แผลที่หน้า ผากหรือที่มือก็ไม่ได้รับการรักษาใดๆทั้งสิ้น

เขาจะรู้ตัวหรือไม่ว่าเมื่อคืนเขาน่ากลัวขนาดไหน
เมื่อเห็นสายตาที่น่ากลัวของคุณนายรองอานซินก็รู้ว่า ไม่ควรทําให้เธอโกรธต่อจะดีกว่าเธอเผยยิ้มบาง“ฉันแค่ เล่นกับคุณชายรองเองค่ะ”

“เล่นรีต้องเล่นกันถึงขั้นนี้เลยรึเธอเป็นภรรยาที่ถูก ต้องตามกฎหมายของเขาทำไมกันผ่านไปไม่เท่าไหร่ ก็จะขอแยกทางแล้วอย่างนั้นต้องแยกห้องให้เธอ ไหม”น้ำเสียงของคุณนายวี่เริ่มรุนแรง

ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังก็พากันหัวเราะเยาะเธออานซิน แดงก่ำไปทั้งใบหน้าและใบหูอัปยศยิ่งนัก

เมื่อการตำหนิจบลงคุณนายรองก็สั่งให้อานซินพา วี่เฉิงไปล้างหน้าล้างตาข้างบนอานซินกล้ำกลืนความ โกรธและความอึดอัดลงท้องแล้วทำท่าจะเดินขึ้นตึกไป แต่วี่เฉิงที่ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นดึงชายเสื้อของไว้ พร้อมหัวเราะคิกคัก“พี่สาวพวกเราไปจับจิ้งหรีดด้วยกัน ดีหรือไม่หลังบ้านมีจิ้งหรีดเต็มเลย”

จับจิ้งหรีดเรียกเธอไปจับจิ้งหรีดด้วยกันอย่างนั้น อานซินรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะบ้า

“งานอดิเรกที่ใช้พลังเยอะแบบนี้นายไปหาเพื่อนที่ พลังเยอะเหมือนกันเล่นเถอะฉันไม่เอาด้วย

“แม่รองพี่สาวอานไม่ยอมไปเล่นจับจิ้งหรีดกับ ผม”อานซินเพิ่งจะพูดจบเท่านั้นคุณชายรองวี่ก็หันหลัง กลับวิ่งไปฟ้องคุณนายรองที่อยู่ที่ชั้นหนึ่งทันทีคุณนาย รองที่รักเขาหนักหนาก็มองอานซินและถามด้วยใบหน้านิ่ว อานซินมีเรื่องแบบนี้ด้วย ”

อานซินหมดคำจะพูดรู้เพียงว่าอยู่ไม่สู้ตาย

ด้วยประการฉะนี้เช้าแรกของหลังการแต่งงานอานซิน ได้ไปไล่จับจิ้งหรีดกับสามีคนโง่ของเธอที่สวนหลังบ้าน เมื่อเห็นจิ้งหรีดที่กระโดดไปมาในถุงตาข่ายเป็นครั้ง แรกที่อานซินรู้สึกว่าการเป็นเด็กนั้นเหนื่อยกว่าการเป็น ผู้ใหญ่เสียอีก

ไม่เข้าใจจริงๆว่าเมื่อตอนเด็กทำไมถึงชอบเล่นอะไร แบบนี้กันมันทั้งเสียเวลาและเป็นการละเล่นที่สิ้นคิดมาก

ฟ้าเริ่มมืดแล้วในตอนที่อานซินถือจิ้งหรีดกลับมาก็พบ เจอคุณนายรองกำลังพูดคุยและดื่มน้ำชากับกลุ่มสาว สวยและพี่ชายสุดหล่ออานซินที่กำลังจะทักทายก็ถูกห รงฉีพี่สาวตามกฎหมายถามด้วยท่าทียิ้มๆเสียก่อน จับ จิ้งหรีดมาตั้งมากตั้งมายเหนื่อยแย่เลย”

“ไม่เหนื่อยเลยสนุกมาก”คุณชายรองสะบัดมือไปมา แทนคําตอบ

ท่าทางของเขาทำให้บรรดาพี่สาวน้องสาวหัวเราะกัน เสียยกใหญ่

เมื่อคุณนายรองและคนกลุ่มนั้นหัวเราะเสร็จก็ลุกขึ้น ยืนและกล่าวว่า“อานซินกลับไปเล่นจิ้งหรีดกับคุณชาย รองที่ห้องเถอะเมื่อถึงเวลาอาหารค่ำจะขึ้นไปเรียก
“ค่ะ”อานซินรับคำนิ่งๆและพาวี่เฉิงขึ้นตึกไป

เธอรู้ว่าคนพวกนี้ตั้งใจทำตั้งใจทำให้เธอลำบากเพื่อ ให้รู้สึกโกรธไม่เป็นไรแค่เธอไม่แสดงท่าทีโกรธหรือ ลําบากออกไปพวกเขาก็คงล้มเลิกที่จะหาความสนุกไป เอง