ตอนที่6จะโยนนายออกไป

ในตอนที่เธอลืมตาขึ้นมาทันใดนั้นเบื้องหน้าก็ปรากฏ ใบหน้าใหญ่ที่หล่อเหลาและเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

“เฮ้ยนายกำลังทำอะไรฮะ”หลังจากที่ถูกชายแปลก หน้าล่วงเกินอานซินก็เกิดอาการต่อต้านสัมผัสจากชาย แปลกหน้าคนที่กำลังจะเป่าแก้มของเธอและหัวเราะ อย่างไร้เดียงสาในยามค่ำคืนแบบนี้ถ้าไม่ใช่สามีที่มี ความคิดความอ่านเป็นเด็กห้าหกขวบของเธอแล้วยังจะ เป็นใครได้อีกหรือ

เจ้านี่ไม่ใช่ว่ากำลังเล่นกับบรรดาพี่สาวน้องสาวอย่าง สนุกสนานหรือทำไมถึงได้ขึ้นมาเร็วนักเธอเหลือบมอง นาฬิกาข้างฝาผนังจะตีหนึ่งแล้วได้หลับไปเพียงสอง ชั่วโมงเท่านั้น

เธอถึงขั้นหลับสนิทในที่ที่ไม่คุ้นเคยและไม่รู้สึกตัวเลย สักนิด

“น้องสาวอานทำไมถึงหลับไปเร็วนักล่ะ”คุณชายวี่เฉิง ยังคงฉีกยิ้มไร้เดียงสา

น้องสาวอานหรือ…อานซินหน้านิ่วคิ้วขมวดเรียกอะไร ที่มันเข้ากับตัวเองหน่อยไม่ได้หรือโดนคนที่เหมือนกับ เด็กห้าหกขวบเรียกน้องสาวเธอรับมันไม่ได้จริงๆ

“เรียกฉันว่าพี่สาวอาน”สั่งพร้อมมองใบหน้าหล่อเหลา ของเขาที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์ของเหล้า
และคุณชายรองงี่เป็นคนที่เชื่อฟังคนหนึ่งแก้คำพูด โดยที่ไม่แม้แต่จะหยุดคิด”พี่สาวอานทำไมถึงนอนเร็ว ล่ะ”

“เหนื่อยก็เลยจะนอน

“แม่รองบอกว่าวันนี้เป็นวันเข้าห้องใหม่ของพวกเรา…

“ใหม่กับผีน่ะสิ”อานซินถีบจนเขาตกไปข้างเตียงและ มองเขาข่มขู่”ฉันขอเตือนนายนะฉันนอนร่วมเตียงกับ นายไม่ได้จะนอนที่พื้นหรือที่โซฟานายเลือกเลยหากคืน นี้ยังกล้ามาโดนตัวฉันหรือโดนแก้มฉันอีกฉันโยนนาย ออกไปข้างนอกแน่

วี่เฉิงนั่งสำนึกผิดอยู่ที่พื้นน้ำตาใกล้จะร่วงหล่นเอ่ย เสียงแผ่ว แต่นั่นของผม…

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่มันก็เลยเป็นของฉันรีบออกไปเร็วๆ เลย”อานซินไม่สนว่าเขาจะเป็นคุณชายรองแห่งตระกูล วี่หรือไม่ความร้อนในอกที่ต้องการจะระบายออกและ คุณชายรองดูจะเป็นที่ระบายชั้นดีทีเดียว

เพียงแค่ในงานแต่งเธอก็พอจะมองออกคนที่นี่ต่าง ดูถูกเขาข้ารับใช้เองก็ไม่ได้ให้ความสนใจเขาคน ปัญญาอ่อนที่ไม่มีฐานะและศักดิ์ศรีปู่ยังกล้ารับประกัน ได้อย่างไรว่าเธอจะมีความสุข

ความสุขหรืออานซินหมดหนทางจะวาดฝันถึงความ สุขในตอนที่อยู่ข้างกายเขาจริงๆ
เธอถูกบังคับให้แต่งและนี่คือครั้งแรกที่ได้พบกับวี่เฉิง หากจะให้เธอนอนร่วมเตียงกับคนปัญญาอ่อนที่ไม่ได้ รู้สึกอะไรแม้แต่น้อยเธอกลัวว่าตัวเองจะเผลอทําอะไรที่ ไม่ดีไปในตอนที่หลับแล้ว

เดี่ยวหลับเดี่ยวตื่นในครั้งนี้ก็ถูกเสียงแปลกๆปลุกให้ ตื่นขึ้นมาจนได้

สถานที่ที่ไม่คุ้นเคยมักทำให้ผู้คนตื่นตัวอยู่เสมออาน ซินลืมตาขึ้นในทันทีหันไปตามที่มาของเสียงแสงสลัว ของค่ำคืนทำให้มองเห็นร่างโปร่งที่นอนขดตัวอยู่บนพื้น ตรงนั้นสองมือที่กอบกุมหัวไว้กำลังสั่นเทาโอดโอยด้วย ความเจ็บปวดอย่างแผ่วเบา

นี่คือห้องใหม่ของเธอกับวี่เฉิงภายในห้องนอกจากเธอ ก็มีเพียงแค่วี่เฉิงที่จะอยู่และร่างที่ดูทรมานนั่นก็น่าจะ เป็นสามีสดๆร้อนๆของเธอ

เขาเป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น

ถึงแม้จะไม่ได้รักเจ้าปัญญาอ่อนนี่จนถึงขั้นเกลียด ด้วยซ้ำแต่เมื่อเห็นท่าทางที่ทรมานของเขาในใจก็อด กังวลขึ้นมาไม่ได้

อานซินทำใจกล้าเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วเอ่ยถามเขา อย่างระมัดระวัง “นายเป็นอะไร”

และฉากต่อไปนั้นทำให้เธอถึงกับตื่นตระหนก…