ตอนที่5งานแต่ง

ตลอดมาเธอคิดไปว่าเฟิงเฉินคือผู้ชายที่รูปงามที่สุด บนโลกใบนี้คิดไม่ถึงว่าเหนือฟ้ายังคงมีฟ้า

เป็นชายหนุ่มที่ไม่สามารถมีคำอื่นมาบรรยายได้ นอกจากคำว่างดงามถึงแม้จะเป็นคนปัญญาอ่อนแต่ พระเจ้าก็ยังคงมีความเท่าเทียม

แต่ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเห็นรูปร่างที่สูงโปร่งและดู แข็งแกร่งของเขาพลันรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาอย่าง ประหลาดอานซินมั่นใจว่าวันนี้คือครั้งแรกที่เธอได้พบ เขาแต่ถึงแม้จะคุ้นเคยเธอก็ไม่มีกะจิตกะใจจะมาคิด อะไรในตอนนี้ทั้งนั้น

เมื่อวี่เฉิงหันมาเห็นเธอสายตาที่ทั้งสองสบมองกันใน ช่วงวินาทีนั้นณตอนนั้นอานซินรับรู้ถึงสายตาประหลาด ใจของฝ่ายตรงข้ามแต่เพียงแค่กะพริบตาเท่านั้น สายตาของเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความยินดี

อานซินลอบถอนหายใจก่อนจะค่อยๆผละสายตามา จากร่างของเขา

แต่วี่เฉิงกลับตื่นเต้นยิ่งขึ้นทำท่าจะวิ่งปรี่มายังเธอ พร้อมตะโกนลั่น“แม่รองผมอยากจูบเจ้าสาวพ่อบอกว่า เมื่อพบหน้าเจ้าสาวก็ต้องจูบเลย…

ผู้คนในงานต่างก็ระเบิดหัวเราะ
นายหญิงวี่เริ่มร้อนรนกระชับแขนของเขาไว้แน่น พร้อมกระซิบเสียงเบา”ยืนนิ่งๆตอนนี้ยังจูบไม่ได้รอเขา เรียกก่อนแล้วค่อยจูบอีกที”

“แต่ผมกลัวว่าเจ้าสาวคนใหม่จะหนีไป” เฉิงเบะปาก ท่าทางราวกับเด็กน้อยที่กำลังเสียใจ

นายหญิงวี่เอ่ยปลอบอย่างอารมณ์ดี“ไม่หรอกเจ้าสาว

คนใหม่จะเป็นภรรยาของลูกจะไม่หนีไปไหนแน่นอน”

“จริงหรือ”

เมื่อเห็นนายหญิงวี่พยักหน้าวี่เฉิงก็หันไปกิน ช็อกโกแลตต่ออย่างสุขใจ

เหตุการณ์ทั้งหมดที่เห็นด้วยสองตาอานซินได้แต่แอบ ร้องไห้ในใจ

นี่คือผู้ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยในวันนี้ผู้ชายที่เธอจะ พึ่งพาไปอีกครึ่งชีวิต

พึ่งพา…

พระเจ้า

“ดูสิสามีหล่อขนาดนี้ปู่ทำร้ายลูกตรงไหนกัน”คุณ พ่ออานลูบแขนของอานซินไปมาอานซินได้แต่กัดปาก เพียงเล็กน้อยและไม่ได้กล่าวอะไรออกไปเธอกลัวว่า หากพูดไปเพียงแค่คำเดียวตัวเองจะร้องไห้ทันที
หากเลือกได้เธอจะไม่มีทางมาที่โลกนี้และไม่มีทาง เป็นหลานสาวของนายหัวแห่งตระกูลอานเด็ดขาด

ตลอดทั้งงานอานซินทำตามที่แม่สื่อชี้นิ้วมาแต่สามีสุด หล่อของเธอเอาแต่มองหน้าเธอด้วยความประหลาดใจ และชอบใจและผละตัวไปเล่นกับบรรดาพี่สาวน้องสาว ในภายหลังสนุกจนลืมเจ้าสาวคนใหม่ที่อยู่ในที่นี้ไปเสีย สิ้น

กว่าที่แขกเหรื่อจะแยกย้ายท้องฟ้าก็มืดไปเสียแล้ว อานซินทานโจ๊กเม็ดบัวที่สาวใช้นำมาให้โจ๊กเม็ดบัวมีรส หวานแต่กลับให้ความรู้สึกขมขื่นภายในปากขมขื่นจน แทบจะกลืนไม่ลง

ห้องนอนขนาดใหญ่ที่หรูหราแต่ไม่คุ้นเคยและทุก ตารางนิ้วเป็นสีเทาอ่อนที่เธอเกลียด

อานซินวางถ้วยลงลุกขึ้นไปดึงกระดาษอวยพรซวงสี่สี แดงที่แปะอยู่ตรงหน้าประตูฉีกเป็นชิ้นๆก่อนจะโยนมัน ลงถังขยะไป

อารมณ์ที่จุกอยู่ในอกจำเป็นต้องระบายออกเพียงแค่ ฉีกซวงสี่สถานะของเธอและวี่เฉิงจะถูกฉีกไปด้วยหรือ ไม่นะอานซินรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ดังนั้นเธอขี้เกียจจะ ฉีกซวงสี่ตัวที่สองตรงหัวเตียงแล้ว

พิธีการตลอดทั้งวันนี้ทำเธอล้าไปทั้งร่างใบหน้าเผย ยิ้มแข็งกร้าวไม่ว่าภายภาคหน้าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนนี้เธออยากนอนโดยที่ไม่มีเรื่องอะไรมารบกวนเท่านั้น

เพราะว่าเหนื่อยมากอานซินหลับสนิททันทีที่หัวถึง หมอนในฝันของเธอมีแต่ภาพของสามีสุดหล่อแต่ ปัญญาอ่อนคนนั้นเท่านั้นท่าทางมึนๆของเขาท่าทาง ตอนกำลังทานช็อกโกแลตและท่าทางตอนเขาถูก บรรดาพี่สาวน้องสาวบังคับให้ดื่มเหล้า

ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไร ขยับอยู่เบื้องหน้าของเธออานซินพลิกตัวด้วยความ ทรมานความรู้สึกเหน็บชาตามร่างทำให้เธอต้องลืมตา ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เท่านั้น

เพราะว่าเหนื่อยมากอานซินหลับสนิททันทีที่หัวถึง หมอนในฝันของเธอมีแต่ภาพของสามีสุดหล่อแต่ ปัญญาอ่อนคนนั้นเท่านั้นท่าทางมึนๆของเขาท่าทาง ตอนกำลังทานช็อกโกแลตและท่าทางตอนเขาถูก บรรดาพี่สาวน้องสาวบังคับให้ดื่มเหล้า

ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไร ขยับอยู่เบื้องหน้าของเธออานซินพลิกตัวด้วยความ ทรมานความรู้สึกเหน็บชาตามร่างทำให้เธอต้องลืมตา ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้