ตอนที่2แผนเอาตัวเข้าแลก

กลัวว่าอานซินจะไม่สบายใจหยางเหมียนเหมียนจึง พูดเสริมอีก”หลันหยางไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวเล่นกับผู้ หญิงในหัวมีแต่กิจการที่บ้านเท่านั้นเขาทั้งอ่อนโยนและ มีน้ำใจต่อผู้คนเหมาะกับซินซินจริงๆนะ

เหมาะสม…อานซินกระดกขึ้นดื่มอีกหนึ่งแก้ว

เป็นเพราะดื่มไปมากอานซินเริ่มคอแห้งร่างกายเริ่ม ร้อนรุ่มราวมีกองไฟสุมอยู่ในร่างกาย

เธอลุกขึ้นยืนอย่างโซเซแล้วกล่าวไม่ไหวขอไป ห้องน้ำให้สร่างเมาก่อนนะ”

“เอ๊ะ…”หยางเหมียนเหมียนรีบลุกขึ้นยืนไปดึงแขนเธอ ไว้”จะถึงเวลาที่นัดหลันหยางแล้วนะไปสร่างเอาที่ห้อง เถอะ”

“แต่ว่า…รอก่อนดีกว่า…”อานซินส่ายหัวถึงแม้นี่จะคือ สิ่งที่ใช้เวลาใคร่ครวญถึงสองวันและได้เตรียมใจมา มากแล้วแต่เมื่อถึงเวลาจริงเธอก็ยังอยากจะหนีอยู่ดี

เวลาที่ได้อยู่กับเฟิงเฉินเธอฝันถึงเรือนหอใต้แสง เทียนในงานแต่งงานของเราทั้งสองนับครั้งไม่ถ้วนทั้ง ห้องจะต้องถูกปกคลุมไปด้วยดอกกุหลาบและต้องจุด เทียนหอมไว้ไม่ต่ำกว่าห้าสิบเล่มเธออยากจะเป็นผู้หญิง ของเขาในสถานการณ์ที่โรแมนติก
สิ่งที่เธอฝันไว้ไม่ใช่แบบนี้ไม่ใช่เพื่อประจบผู้ชายที่ บอกรักเธอเพียงลมปากแบบนี้เป็นตายเธอก็ไม่ยอม

“รออะไรอีกกันไม่ใช่ว่าจะขึ้นไปตอนห้ามทุ่มหรือ

“แต่ว่า…”

“ไม่แต่แล้วต่อจากนี้จะเป็นตายมันขึ้นอยู่กับตัวเธอ แล้วนะ”หยางเหมียนเหมียนลากเธอเข้าไปในลิฟต์โดย ไม่พูดพร่ำทำเพลงก่อนจากไปยังไม่ลืมกำชับให้หยางซ วงซวงไปรับหลันหยางที่จุดจอดรถด้วย

ภายในลิฟต์กว้างขวางรอบด้านเป็นกระจกดวงตาของ อานซินหรี่มองสภาพของตัวเองในกระจกมุมปากกดลึก แสยะยิ้มดูถูกตัวเอง

ตัวเธอตอนนี้ช่างอัปลักษณ์

ลิฟต์ขึ้นมายังชั้นสิบสองหยางเหมียนเหมียนกึ่งดึงกึ่ง ลากเธอมายังหน้าห้อง1201อย่างชำนาญทาง

มีคนอยู่ข้างในห้องแล้วหยางเหมียนเหมียนยกนิ้ว เรียกกำลังใจให้กับอานซินและกล่าวปลอบใจ”ถือว่า เป็นการเข้าเรือนหอก่อนเวลากับว่าที่สามีในอนาคตห้าม ถอยเด็ดขาดเชื่อฉันสิหลันหยางเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง แต่งกับเขาย่อมดีกว่าแต่งกับคนปัญญาอ่อนเป็นพัน เท่า”

กล่าวจบไม่รอให้อานซินมีท่าทีตอบกลับใดๆนิ้วเรียวกดลงที่กริ่งประตูและรีบหลบไปยังมุมระเบียงทางเดิน นี้ทันที

อานซินเมื่อเห็นหยางเหมียนเหมียนไปแล้วก็เกือบจะ วิ่งตามเธอไปแต่เมื่อนึกไปถึงความยากในการจัดการ แผนนี้ขึ้นมาขาของเธอก็ยกไม่ขึ้นใจของเธอเต้นรัวจน น่ากลัวยืนรออยู่ที่หน้าประตูประมาณหนึ่งนาทีทันใดนั้น มันก็ถูกเปิดออกจากคนข้างใน

ทันใดนั้นร่างสูงที่สง่างามก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของ เธอชายหนุ่มรูปงามพันผ้าขนผืนเดียวอยู่ที่เอวเท่านั้นถึง แม้จะถูกแสงบดทับแต่ก็รับรู้ได้ว่าเขารูปงามขนาดไหน

อานซินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ส่งเสียงอะไรมีเพียง เสียงดังขึ้นอยู่ในใจหลันหยางนั้นดูดีอยู่ตลอดเวลา

ผู้ชายที่ดูดีขนาดนี้เธอยังลังเลอะไรอยู่

ทันใดนั้นเธอก็ไม่เสียใจที่เลือกทำตามแผนเอาตัวเข้า แลกของสองพี่น้องคู่นั้นอีก

ดีกว่าการแต่งกับคนปัญญาอ่อนได้แต่งกับชายหนุ่มที่ ดูดีขนาดนี้แม้เขาจะน่าเบื่อแต่มันก็คุ้มค่า

หากเป็นในอดีตอานซินจะไม่ยิ้มโง่ๆอ่อยผู้ชายแบบ นี้เป็นแน่แต่คืนนี้…ราวกับเลือดในกายของเธอกำลัง เดือดพล่านในใจต้องการหลันหยางเพื่อเติมเต็มความ ปรารถนาในใจเดี๋ยวนี้
ชายหนุ่มรูปงามคิ้วขมวดกล่าวด้วยความไม่สบ อารมณ์”มีธุระอะไร