ตอนที่1 เพราะเงิน

ตั้งแต่เด็กอานซินไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่รักของพ่อกับ แม่เท่าไหร่แต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับที่ดีเพราะยังมีปู่ที่คอย รักและเอ็นดูแต่ไม่นึกฝันว่าในภาวะคับขันเขาจะขาย เธอได้ลงคอ

ตั้งแต่ที่รู้ว่าพ่อแม่และปู่ได้ขายตัวเองให้กับคุณชาย รองคนปัญญาอ่อนแห่งตระกูลวี่เพื่อเงินแล้วเธอก็รู้สึก ท้อแท้ใจโกรธจนไม่ได้กลับบ้านมาเป็นสัปดาห์แล้ว

คาดหวังไว้ว่าหากตัวเองต่อต้านอย่างรุนแรงปู่ที่รัก เธอยิ่งจะยอมเปลี่ยนความตั้งใจแต่ไม่คิดว่าพอผ่านไป หนึ่งสัปดาห์แล้วปู่ที่อายุ80ปีแต่ยังคงแข็งแกร่งราวกับ เสือของเธอจะไม่มีท่าทีลดละเลยแม้แต่น้อย

เพื่อเงินแล้วถึงกับยอมขายหลานสาวที่รักของตัวเอง ให้แต่งกับคนปัญญาอ่อนเลยหรือบนโลกนี้ยังมีใครที่ โหดร้ายได้มากกว่าคนแก่คนนี้หรือไม่

ยามเที่ยงคืนอานซินเริ่มเมามายเพราะฤทธิ์เหล้าเธอ กะพริบดวงตาแดงก่ำมองหยางเหมียนเหมียนที่นั่งอยู่ ตรงข้ามเอ่ยถามสิ่งที่สับสนและหนักอึ้งอยู่ภายในใจเห มียนเหมียนเธอว่าผู้ชายจะเห็นแก่ตัวกันทุกคนไหม”

เธอเคยมีแฟนหนุ่มคนหนึ่งชื่อเฟิงเฉินเป็นลูกติดของ แม่เลี้ยงแม่เลี้ยงได้พาเขามาด้วยในวันที่แต่งเข้าตระกูล อานทันใดนั้นอานซินก็มีพี่ชายเพิ่มอีกหนึ่งคนพวกเขา หลงรักและต่างเชื่อมั่นว่าจะรักกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่แต่เฟิงเฉินก็ได้หนีเธอออกนอกประเทศไป

ไม่มีข่าวคราวตลอดสามปีที่ผ่านมา

พี่ชายของเธอทั้งโหดร้ายและอำมหิตนัก

พี่ชาย…ทำไมถึงไม่ใช่สายเลือดเดียวกันนะหากเป็น สายเลือดเดียวกันเธอคงไม่หลงรักอย่างโง่ๆและเจ็บ ปวดถึงเพียงนี้

เหมียนเหมียนลูบมือของเธอเพื่อปลอบใจ“ซินซินถ้า จะต้องแต่งงานจริงๆก็ยอมเป็นของคนนั้นเถอะ”

เขาที่เหมียนเหมียนพูดถึงไม่ใช่เฟิงเฉินแต่เป็นแฟน คนที่สองของเธอหลันหยางเป็นคนที่หล่อและฉลาดแต่ ก็เป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวเช่นกัน

เพียงเพราะอานซินเคร่งครัดในขนบธรรมเนียม ประเพณีและไม่เคยให้เขาได้ก้าวข้ามเส้นมาเขาจึง ตัดสินไปว่าเธอไม่รักและไม่ยอมมอบคำขอแต่งงานที่ เธอต้องการเสียที

“เหมียนเหมียนความคิดนี้มันจะดีหรือ”หยางซวงซวง ผู้เป็นแฝดพี่ของเหมียนเหมียนเอ่ยถามอย่างสับสน

“ไม่มีปัญหาหรอกเมื่อถึงเวลาซินซินก็ไปรอเขาที่ ห้อง1201 ให้หลันหยางได้เห็นถึงความจริงใจของเธอ ดูสิว่าเขายังจะพูดหรือหาเหตุผลอะไรมาปฏิเสธการ แต่งงานได้อีก”หยางเหมียนเหมียนพูดพร้อมเทไวน์แดงให้กับทั้งสองคนไปด้วยดวงตามีประกายของความเจ้า เล่ห์พาดผ่าน

“ต้องเป็นเช่นนี้หรือ”อานซินถือแก้วไวน์แดงที่อยู่บน โต๊ะขึ้นมาประกายของคลื่นเล็กๆสะท้อนมาบนใบหน้า ทำให้คนที่เห็นรู้สึกปวดใจ

หยางเหมียนเหมียนยังคงปลอบต่อ“ซินซินสบายใจ เถอะคุณชายหลันหยางนอกจากความเห็นแก่ตัวแล้ว ทุกอย่างก็ไม่ได้เลวเลยบ้านก็มีฐานะไม่ได้น้อยหน้าไป กว่าตระกูลวี่เลยเมื่อถึงตอนนั้นปู่ของเธอจะต้องดีใจ เป็นแน่”

เงินใช่ทั้งหมดเพราะเงิน

เพราะเงินเธอถึงต้องแต่งกับคนปัญญาอ่อนที่ไม่เคย ได้พบหน้าเงินคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

อานซินกระดกดื่มไวน์แดงอีกหนึ่งแก้วใบหน้าที่เห่อ ร้อนยังไม่ร้อนเท่ากับภายในใจของเธอเธอรู้สึกว่าไฟใน กายของเธอได้ถูกจุดขึ้นมาแล้ว

“แต่หลันหยางเป็นคนที่น่าเบื่ออยู่นะ”หยางซวงซวง กล่าว

ตั้งแต่ที่พี่น้องบ้านหยางเริ่มพูดอานซินเพียงแค่ฟัง เท่านั้นไม่แม้แต่ฟังเธอยังขี้เกียจแต่ต่อให้ฟังและคิด ตามเรื่องราวจะจบลงอย่างสวยงามหรือก็ไม่เธอรู้ดี
“นั่นก็ยังดีกว่าแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนนอกจากป่วย เป็นโรคแปลกๆ แล้วภรรยายังหายไปตั้งห้าคน

“นั่นก็จริง”หยางซวงซวงคล้อยตามในที่สุดไม่ว่าหลัน หยางจะเป็นคนเช่นไรแต่ก็ย่อมดีกว่าคนปัญญาอ่อนแค่ จุดนี้เท่านั้นที่ทำให้เขาเหนือกว่า