บทที่ 3 การตกเลือดหลังคลอด

“รสริน” เพียงประโยคเดียวของเซน ก็ส่งผลให้ บริเวณหน้าบ้านเงียบงันไปชั่วขณะ

ร่างสูงเพรียวและใบหน้าที่ดูเย็นชา รวมทั้งสายตาคู่ นั้นของเขา ส่งผลให้เขาดูน่าเกรงขาม ทำทุกอย่างตาม อำเภอใจ

“ถ้าวันนี้เธอออกไป แล้วให้กำเนิดไอ้เด็กเฮงซอยนี้ละ ก็ ไม่เพียงแค่เธอเท่านั้นรวมไปถึงพ่อแม่ของเธอด้วย ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้ได้อยู่อย่างสงบหรอกนะ” เขา ยืนห่างออกไปหนึ่งเมตร สายตาจ้องเขม็งมาทางเธอ ใบหน้าขอเขาดูไม่มีความอ่อนโยนให้แม้สักนิด

รสรินใช้มือลูบไปบริเวณหน้าท้อง พยายามใช้ความ คิดอย่างสับสน มีแรงผลักน้อย ๆ จากด้านในพลักกลับ นี้คือลูกของเธอ เธอไม่สามารถประนีประนอมได้ อีกต่อไป…

“ช่วยฉันด้วย” รสรินเธอไม่สนใจสายตาที่มองมา อย่างน่ากลัวของเซน เธอหันไปขอความช่วยเหลือจาก หมอและพยาบาล “ได้โปรดช่วยเด็กในท้องของฉัน ด้วย…

“คุณผู้ชายคะ” พยาบาลเอ่ยปากแทรกออกมา “ไม่ ว่าคุณกับคุณผู้หญิงจะมีบุญคุณความแค้นอะไรต่อกัน ก็ตาม แต่ชีวิตคนทั้งคน พวกเราไม่สามารถปล่อยทิ้ง ได้เหมือนกัน รบกวนเปิดประตูด้วย ไม่อย่างนั้นพวกเราจําเป็นต้องแจ้งตำรวจและเรียกนักข่าวมาที่นี่”

เซนไม่ได้เหลือบไปมองทางด้านพยาบาลแม้แต่น้อย สายตาเย็นชาของเขายังจับจ้องไปทางด้านรสริน

“รสริน เธอจําสิ่งที่เธอเลือกวันนี้เอาไว้ให้ดี แล้วอย่า มาเสียใจทีหลัง”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินเข้าบ้านไปทันที

“เปิดประตู! รีบเปิดประตูเร็ว!” รสรินเพิกเฉยต่อท่าที ของเขา ตอนนี้เธอเพียงแค่อยากจะรีบออกไปโดยเร็ว

บอดี้การ์ดทั้งสองคนรีบเข้าไปเปิดประตูให้ รสรินดู พยาบาลทั้งสองคนพาขึ้นรถพยาบาลไป ก่อนที่รถจะ วิ่งออกไปมุ่งหน้าไปทางโรงพยาบาล อาการเจ็บท้อง เริ่มเบาลงเรื่อย ๆ และความเคลื่อนไหวภายในท้องก็เริ่ม อ่อนแรงลงเช่นกัน…

“ไม่ทันแล้ว!” พยาบาลพูดออกมาหลังจากตรวจเช็ค อาการของรสริน “คุณยังมีแรงหรือเปล่า พวกเราต้อง ทำคลอดบนรถแล้ว!”

“ฉันทำได้!” รสรินตอบรับกลับ

ถึงแม้ว่าเธอจะถูกปล่อยทิ้งกลางหิมะเป็นเวลานาน จนแทบหมดแรง แต่ตอนนี้เธอยังต้องมีแรงฮึบต่อ เธอ ต้องคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัยให้ได้! เมื่อเตรียม การทุกอย่างเสร็จ รสรินก็เริ่มที่จะทำคลอดภายในรถพยาบาล

“ออกแรงหน่อยค่ะ” พยาบาลจับที่ขาของเธอพลาง เรียกไม่หยุด “ออกแรงอีกนิดนะคะ เด็กยังไม่โผล่ออก มาเลย แบบนี้อันตรายมาก! พยายามเข้านะคะ ออกแรง อีกค่ะ!”

รสรินกัดฟันแน่น หน้าผากเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เจ็บ ปวดอย่างรุนแรงก่อนที่เลือดจะไหลทะลักออกมา

“แย่แล้ว! ตอนนี้เลือดคุณไหลออกมาเยอะมาก ไม่ สามารถทำคลอดต่อได้แล้ว…. พยาบาลพยายามเช็ด เลือดที่ยังไหลออกมาไม่หยุด “ไม่อย่างนั้นคุณอาจเสีย ชีวิตจากการตกเลือดได้

รสรินส่ายหน้าไปมา ใบหน้าขาวซีด เหงื่อตามไรผม ทำให้ผมเปียกชื้นไปหมด ตอนนี้เธอกำลังหวาดกลัว อย่างหนัก

“ฉันไม่เป็นไร เด็กคนนี้ต้องรอด ขอร้องล่ะค่ะ ช่วย ทำคลอดต่อเถอะ”

พยาบาลลังเล “แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณอาจเสียชีวิต ได้นะคะ…”

“ถึงฉันตาย เด็กคนนี้ก็ต้องปลอดภัย” รสรินตอบกลับ มาด้วยสายตามุ่งมั่น

พยาบาลถอนหายใจ ก่อนจะทำคลอดให้เธอต่อ
รถพยาบาลที่ยังแล่นอยู่บนถนน กำลังมุ่งหน้าไปโรง พยาบาลให้เร็วที่สุด แต่ดูเหมือนว่าจราจรจะติดขัดเป็น ทางยาว ทุกอย่างดูไม่เป็นใจเลย

รสรินเปล่งเสียงกรีดร้องอยู่บนรถ

“แง้…” เสียงเด็กร้องดังขึ้น ในที่สุดเด็กก็ได้กำเนิดมา แต่ด้านรสรินมีเลือดไหลออกมาตรงหว่างขาไม่หยุด

“แย่แล้ว! คนไข้ตกเลือด” พยาบาลตกใจร้อง ก่อนจะ หันไปบอกคนขับรถ “รีบไปโรงพยาบาลเร็วเข้า คนไข้ ตกเลือด”

“ตอนนี้รถติดมาก ไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย ครับ!”

คนขับเริ่มวิตกกังวล ทำอะไรไม่ถูก เขาพยายามที่จะ บีบแตรไล่รถข้างหน้าให้หลีกทาง แต่ดูเหมือนว่ามันจะ ไร้ผล

เลือดของรสรินก็ยังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่องไม่ หยุด

“ให้ฉันได้ดูลูกหน่อย..” เธอพยายามยื่นมือออกไป แม้ว่าใบหน้าจะขาวซีดจนไร้สี “ให้ฉันได้มองเขาหน่อย ลูกของฉัน..”

พยาบาลช่วยอุ้มเด็กเข้าไปหาเธอ
รสรินเฝ้ามองใบหน้าขาวอมชมพูของเด็กผู้หญิง ยิ้ม ออกมาเบา ๆ ก่อนเปลือกตาก็ค่อย ๆ ปิดลงอย่างอ่อน แรงเต็มที

“คุณคะ คุณห้ามหลับนะคะ!” พยาบาลเขย่าที่มือของ เธอ พยายามปลุกเพื่อเรียกสติ

แต่รสรินที่ใช้แรงไปหมดในตอนต้นแล้ว ตอนนี้เธอ

แทบไม่มีแรงเหลืออยู่เลย จนไม่สามารถเรียกสติตัวเอง

กลับมาได้อีก

การจราจรที่ติดขัดก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะเริ่มขยับได้ บ้างแล้ว

คนขับรีบเหยียบคันเร่งจนมิดเร่งรีบไปโรงพยาบาล ก่อนจะส่งตัวรสรินเข้าห้องฉุกเฉินไป

เธอยังอยู่อาการโคม่า ตามกฎของโรงพยาบาลจำ ต้องติดต่อหาสามีของเธอ ซึ่งก็คือเซน

“สวัสดีค่ะคุณเซน ติดต่อจากโรงพยาบาลนะคะ ตอน นี้ภรรยาขอคุณตกเลือดมาก ยังอยู่ในอาการโคม่า ไม่ ทราบว่าคุณสามารถมาโรงพยาบาลตอนนี้ได้มั้ยคะ?”

“รสรินจะตายแล้วหรอ?” น้ำเสียงจากอีกฝั่งตอบกลับ มาด้วยความเฉยชา

“ใช่ค่ะ เธอ..
“งั้นก็ให้เธอตายไปเถอะ ผมไม่สนใจ” พูดจบเขาก็ตัด สายทิ้งทันที