4 มีเรื่อง

“พี่พันธุ์!!”‘หญิงสาวอึ้งกับเสียงเรียกของพรรคพันธุ์

“ปล่อยเธอ”พรรคพันธุ์เอ่ย

“ปล่อยหรอ? แล้วเมื่อคุณพูดว่าเธอเป็นแฟนคุณใช่ไหม” เทวาพูด จริงๆก็รู้มาแหละว่าเธอมีแฟนแล้วแต่ก็ยังมีหน้า เศร้าเล่าความเท็จ

“ใช่ยิการเป็นแฟนผม”พรรคพันธุ์ตอบ

“เธอเป็นแฟนคุณ แต่เป็นคู่หมั้นของผม

เทวาตอบนิ่งๆพร้อมดึงการเข้ามากอด

การอึ้งกับการกระทำของเทวา อะไรนี่คนที่เธอกำลังจะ แต่งงานด้วยคือเค้าหรอไม่จริงมั้ง ไม่ใช่แค่การที่อึ้งเรียกได้ ว่าอึ้งกันทั้งผับ โดยเฉพาะพรรคพันธุ์

“คุณอย่ามาพูดเล่นนะคุณเทวา ใครๆเขาก็รู้ว่าคุณควงผู้

หญิงทุกคนไม่ซ้ำหน้า”

พรรคพันธุ์ขบกรามแน่นก่อนที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แต่มันก ไม่ได้ทำให้คนอย่างเทวาสะท้านสะเทือนแม้แต่น้อย

“แล้วยังไงหรอครับคุณพรรคพันธุ์ยการเป็นคู่หมั้นของผมและเรากำลังจะแต่งงานกันในอีกสองเดือนข้างหน้าคงต้องเชิญ คุณพรรคพันธุ์ไปร่วมแสดงความยินดีกับเราสองคนด้วย ส่วน เรื่องที่มันเป็นอดีตมันก็คืออดีตรวมถึง ตัว คุณ ด้วย ”

เทวาเน้นค่าตอบพร้อมส่งยิ้มอย่างผู้ชนะให้การ ทำไม เค้าถึงได้รู้นะหรอว่าการเป็นคู่หมั้นของเค้าก็เพราะว่าตอนไป บ้านของการ์เค้าก็เห็นรูปถ่ายครอบครัวติดอยู่ที่ฝาผนังบ้าน เมื่อเค้ามองเข้าไปในรูปภาพกรู้ทันทีว่าเธอคือคนที่ต่อยเค้าที่ สนามบิน พรรคพันธุ์ขบกรามแน่น

“ยิการ์กลับบ้านเดี่ยวพี่ไปส่ง”พรรคพันธุ์ไม่แม้แต่พูด พร้อมดึงยการออกมาจากอ้อมอกของเทวา ณัฐนันท์กาลเห็น ท่าเรื่องจะไม่จบง่ายๆเธอจึงรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินเข้าไป

“ยิการเป็นอะไรรึป่าว”นันทน์ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง ใช่ แล้วคนที่โทรไปบอกพรรคพันธุ์คือณัฐนันท์กาลนั่นเอง

“ผมว่าให้คู่หมั้นของผมไปกับผู้ชายคนอื่นเห็นท่าว่าจะไม่ ดีนะครับคนอื่นเค้าจะนินทาเอาได้”เทวาว่าพูดทั้งยังทำหน้านิ่ง

พูดจบเทวาก็ดึงยิการ์ไปไว้ในอ้อมอกแล้วพาออกจากร้าน ไปทำให้พรรคพันธุ์เสียหน้ามากณัฐนันท์กาลดูจากการกระทำ ของพรรคพันธุ์แล้วเธอคงต้องหมดหวังแล้วเพราะพรรคพันธุ์ รักยิการมากคงไม่ยอมหยุดแน่

บ้านของยิกา
“จอดตรงนี้แหละไม่ต้องเข้าไปข้างในการประท้วงด้วย ความโมโหพร้อมหันหน้าไปทางประตู เทว่าเงียบและยื่นหน้า เข้าไปหาการพอเธอหันมากโดนเทวาหอมแก้มเข้าจังๆ

“ตุบ!!ไอ้บ้า”การผลักเทวาออกและต่อว่าพร้อมกับเอามือ ลูบแก้มตัวเอง เทวาหัวเราะในลำคอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป จนคมลูกน้องของเทวาเปิดประตูให้เธอก็รีบลงจากรถแล้วตรง เข้าบ้านทันที

“ไอ้บ้าเอ้ยยย!!!อยู่ๆจะขึ้นหน้ามาทำไมเนี่ย พูดแล้วก้เอา มือลูบหน้าแล้วยิ้มเขินๆ อะไรเนี่ยจะยิ้มทำไมกันเราไม่ได้เป็น อะไรกับไอ้หน้าเหลี่ยมนั้นสะหน่อยพูดไปยิ้มไป ไม่ไม่ไม่!!เธอ รักพรรคพันธุ์ พูดจบก็ส่ายหัวแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที

ส่วนเทวาหลังจากลงยการแล้วก็กลับมาที่คอนโดและจอง มองนาฬิกาข้อมือของหญิงสาวเขาไม่ได้คิดผิดสวาทใยหุ้นจ้าน นั้นเท่าไรหลอกเพียงแค่คิดว่าเธอแต่งงานกับเขาเพียงเพราะ ผู้ใหญ่บังคับแต่ถึงเธอจะเต็มใจเธอก็เป็นได้แค่ของเล่นเพียง ชิ้นหนึ่งของเขาเท่านั้น เพราะเขาไม่ชอบใช้ของจากใคร

ด้านพรรคพันธุ์กับณัฐนันท์กาล

“พอแล้วค่ะพี่พันธุ์!!พี่พันธุ์ดื่มเยอะไปแล้วนะค่ะพอเถอะ ค่ะ”ณัฐนันท์กาลร้องทักพรรคพันธุ์ที่ดื่มหนักหลังจากเพื่อนสาว ถูกมาเฟียหนุ่มนามเทวาลากออกไปจากผับโดยโอบกอดหรือ เรียกว่าจะลากหรือจะฉุดดีละแต่ก็เอาเถอะถือว่าเธอกำจัด หนามตำใจออกไปแล้วแต่ในใจก็แอบเป็นห่วงเพื่อนสาวอยู่นิดหน่อยที่โดยหนุ่มหล่อลากออกไปเธอก็อยากให้พรรคพันธุ์ท อะไรกับเธอด้วยความเป็นห่วงบ้างแต่ก็คงคิดไปเองฝ่ายเดียว มากกว่า

“จะไปไหนก็ไปซะ!!!เสียงของพรรคพันธุ์ตะหวาดใส่ณัฐ นันท์กาล ทำให้เธอตกใจจนน้ำตาบ่อน้อยค่อยๆแตกออกมา เป็นสายธาร อะไรกันเขาตะหวาดใส่เธอหรอเธอคงดูแย่ใน สายตาของพรรคพันธุ์มากเลยสินะแต่ก็จริงอยู่เธอไม่ใช่การ์นิ

ถึงทำอะไรก็ถูกอกถูกใจไปหมด

“จะไปไหนก้ไปจะมานั่งเฝ้าทำไม!!!น่าเบื่อคนจะกิน เหล้า”พรรคพันธุ์ยังตะหวาดใส่เธอไม่หยุด ทำไมเธอต้องมานั่ง เฝ้าเขาด้วยเขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยคนที่เป็นคือ กรรณิการ์หญิงสาวเพียงคนเดียวที่เขารักต่างหากแต่กลับโดน ไอ้สวะที่ไหนก็ไม่รู้มาคาบไปหน้าตาเฉย

“พี่พันธุ์!!!ทำไมถึงไม่ลืมการสักทีการกำลังจะแต่งงาน แล้วนะค่ะ”ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เธอพูดอย่างนั้นออกไปอาจเป็น เพราะเธอหมดความอดทนกับการเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวละ ตั้งแต่เธอก็ยังกล้าๆกลัวๆกับคำตอบของพรรคพันธุ์

เมื่อพรรคพันธุ์ได้ยินถึงกับขบกรามแน่นพร้อมจับแขนข องณัฐนันท์กาลแล้วบีบอย่างแรง อะไรกันนี้เขาพึ่งจะเจอกับ เรื่องไม่เป็นเรื่องเมื่อตอนหัวค่ำนี้หมาดๆ อยู่ๆเธอมาบอกให้เขา ลืมยิการ์เนี่ยนะนี่เธอเป็นเพื่อนแบบไหนกัน

“ทำไม!!เธอยุ่งอะไรด้วยรึเธออยากจะให้เพื่อนตัวเองไปแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้จักแทนที่จะเป็นฉันที่คบกับการ์ มา20กว่าปีงั้นหรอ ไม่มีทางสะหรอกยังไงยีการก็ต้องเป็นของ ฉันและผู้ชายที่

ยิการควรจะแต่งงานด้วยก็คือฉันไม่ใช่มัน

คำพูดของพรรคพันธุ์ทำให้ณัฐนันท์กาลน้ำตาไหนขึ้นมา อีกครั้งทำไมกันในหัวใจของพรรคพันธุ์จะไม่เปิดรับใครอีกเลย หรือนอกจากการ

“แต่นันทน์รักพี่พันธุ์!!!

คำเดียวที่ณัฐนันท์กาลพูดออกไปทำให้พรรคพันธุ์อึ้งไป สักพักพร้อมกับทำสีหน้ากลับมาให้ดูเป็นปกติที่สุด

“แต่ฉันไม่ได้รักเธอ!!!ผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักคือการ ยก าร์คนเดียวเท่านั้นไม่มีใครมาแทนที่การได้แม้กระทั่งตัวเธอ

เองก้ไม่มีสิทธิ์”

พรรคพันธุ์พูดจบกผลักณัฐนันท์กาลล้มลงไปกับพื้น นี่เขา กำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ

ทําไมเขารู้สึกว่าพูดให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น

“ทำไม!!! ในเมื่อนันทน์รักพี่ไม่แพ้

ยิกาผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้วทำไมพี่พันธุ์ถึงรักนันทน์ไม่ได้

ณัฐนันท์กาลพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นสายธารไม่รู้ ทำไมเธอถึงทนอยู่ได้ ทนอยู่กับคนที่ไม่เคยเห็นค่าเธอเลยสักนิดทําไมเธอต้องทนอยู่กับความรู้สึกที่สนองให้เขาแต่เขากั โยนมันทิ้งตลอด

“ได้ถ้าเธอต้องการแบบนั้น” พูดจบพรรคพันธุ์กลากณัฐ นันทกาลออกมาจากผับ

“ปล่อยนันทน์นะจะพานันทน์ไปไหนปล่อย!!”ณัฐนันท์กาล ได้แต่สะอึกสะอื้นและร้องไห้จนการทั่งมาถึงคอนโดของพรรค พันธุ์

“ลงมานี้!!!ตอนนี้พรรคพันธุ์ได้ลากณัฐนันท์กาลขึ้นมาบน ห้องของเขาและเหวี่ยงเธอเข้าไปในห้องมือพลางล็อกประตูและ เดินเข้าไปหาณัฐนันท์กาลจนเธอล้มลงไปที่เตียงพรรคพันธุ์จึง รีบขึ้นคร่อมเธอทันที

“พี่พันธุ์!!!จะทำอะไรค่ะ” เธอยอมรับเลยว่าเธอไม่เคยโดน ผู้ชายคนไหนทำแบบนี้แม้กระทั่งพรรคพันธุ์เองและนี่เป็นครั้ง แรกของเธอด้วยร่างกายของเธอสั่นริกๆรั่วกึ่งกล้ากึ่งกลัว

“ถามมาได้เธอต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรอ ได้กี่คนแล้วละจับ คนอื่นไม่ได้เลยต้องมาตามจับฉันหรอฝันไปเถอะคนอย่างเธอ เป็นได้แค่ตัวเท่านั้นแหละ

พรรคพันธุ์ไม่รอช้าพูดจบก้ก้มลงไปจูบและซุกไซร้ไปที่คอ และเนินอกอวบอิ่ม ณัฐนันท์กาลกไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใดกลับ เต็มใจให้พรรคพันธุ์ทำด้วย