บทที่7 ลูกของเธอเป็นหมา

สายตาที่เฉียบคมทำให้เธอมองเห็นชัดว่าเป็นใคร เธอตกใจและเรียกชื่อ “ซอนญ่า ”ออกมาโดยไม่รู้ตัว

ซอนญ่า : “เชอะ เป็นแค่เมียน้อย ยังกล้ามาเรียก ชื่อเมียหลวง ลืมกำพืดตัวเองหรือเปล่า? ”

ซอนญ่าเดินมาตรงกน้าเจนนี่ : “ใกล้คลอดแล้ว

หล่ะสิ” เขายื่นมือมาลูบที่ท้องเจนนี่

สัญชาตญาณทำให้เจนนี่ถอยหลัง มือของซอน ญ่าค่างำว้บนอากาศ สายตาซอนญ่าเปลี่ยนไป

สีหน้าเธอเบิกบาน แต่ข้างในใจเธอเต็มไปด้วย ความอิจฉาริษยา เจนนี่สัมผัสได้ถึงความอันตราย

ซอนญ่าพาบอดี้การ์ดมาหลายคน มาดีแน่ เธออยากเดินกลับไปที่ห้อง

ดูก็รู้ว่าไม่ได้

แต่บอดี้การ์ดของซอนญาาห้ามเธอไว้

ซอนญ่า:“คุณเจนนี่ ถ้าคุณไม่อยากให้ลูกมี อันตราย กรุณาขึ้นรถไปกับเรา”

คำพูดของซอนญ่าฟังดูเหมือนไม่มีอะไร แต่แฝง ไปด้วยความโอหัง

เจนนี่ทำท่าทีไม่ยอม“ไม่ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”ซอนญ่ามองเธออดขำไม่ได้

ซอนญ่า: “คุณมีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยหรอ? เมียน้อย ขั้นต่ำ ฉันทนเธอมาถึงวันนี้ก็บุญแล้ว ”

พอพูดจบ ก็ตบที่หน้าเจนนี่อย่างแรงสองที เจน นี่ห่วงแต่ลูกในท้องจนไม่สามารถโต้กลับได้

ซอนญ่าสังสายตาให้บอดี้การ์ด ใหญ่สองคนเข้ามาคุมตัวเจนนี่ไว้

เจนนี่ถูกบังคับให้ก้มอย่างไร้ศักดิ์ศรี “ถ้าวันนี้แก ไม่ไปกับฉัน เชื่อไหมว่าฉันจะเตะลูกในท้องเธอ? ”

ซอนญ่าใส่ส้นสูงเกือบสิบเซน ทำท่าทีว่าอยาก

ลองดีไหม? ทำให้เจนนี่ตกใจ

ตอนแรกเธอก็ไม่คิดจะเอาลูกในท้องไว้ แต่หก เดือนที่ผ่ามา เธอได้สัมผัสถึงชีวิตเล็กๆที่เติบโตขึ้น

ทุกวัน

สัมผัสถึงทารกที่ดิ้นอยู่ในท้อง จนตัดความ

สัมพันธ์นี้ไม่ลง นี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ

สัญชาตญาณความเป็นแม่ทำให้เธอต้องปกป้องบอดี้การ์ดตัวลูก
เจนนี: “ถ้าคุณทำร้ายฉัน คุณไม่กลัวทวีมาคิด บัญชีกับคุณหรือ?”

ในขณะนั้น เธอนึกได้แต่ทวี ความจริงก็มีแต่ทวี เท่านั้นที่ช่วยเธอได้

ซอนญ่าหัวเราะเยาะ : “เขาเป็นสามีของฉัน เขา รักฉันหลงฉันจะแย่

เรื่องอะไรจะมาทะเลาะกับฉันเพื่อเมียน้อยอย่างแก ? ”

ซอนญ่า : “เจนนี่ เธอไร้เดียงสาจนน่าตลกจริงๆ ” เจนนี่รู้สึกเจ็บใจ

เธอยังไม่ทันพูดอะไร ก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนลากขึ้นรถ

เจนนี่“ ป้าพรช่วยฉันด้วยด้วย ….

ตั้งแต่เธอจำนนต่อทวี บอดี้การ์ดที่เคยเฝ้าเธอไว้ก็

ไม่ได้อยู่ด้วยแล้ว คฤหาสน์นี้มีแค่เธอและป้าพรอยู่กัน

สองคนป้าพรได้ยินเสียงปุ๊บรีบวิ่งออกมาจับขึ้นรถไปเห็นเจนนี่ถูกเธอกำลังจะเข้าไปขัดขวาง
แต่ถูกซอนจ่าห้ามเอาไว้ ยังมาสาระแน ฉันจะไล่แกออก ”

ซอนญ่า:“ถ้าแก

ซอนญ่ากับบอดี้การ์ดสีหน้าช่างดุร้ายจนป้าพร ตกใจยืน ได่แต่อยู่กับที่มองเจนนี่ถูกจับตัวไป

เหนือความคาดหมาย เจนนี่ถูกพามาที่อำเภอ ซอน ญ่าได้เอาเอกสารหลายวางไว้บนหน้าเธอ ให้เธอเซ็นต์ ชื่อรับรอง

เจนนี่ตั้งใจอ่านอย่างละเอียด :

ลูกที่ไม่ได้มาจากการแต่งงานแบบถูกกฎหมาย ของนายทวีและนางสาวเจนนี่

ไม่มีสิทธิ์ครอบครองทรัพย์สมบัติของทวีและซอน ญ่า รวมถึงสังหาและอสังหา

โตขึ้น ห้ามทำธุรกิจการค้า

ห้ามเป็นทนาย ห้ามเป็นหมอ ห้ามเป็นครู

.สรุป

งานที่เป็นที่เคารพของสังคมห้ามทั้งสิ้น !ถ้าเห็น

ลูกของทวีทฝกับซอนญ่าต้องต้องเดินหลบหน้าไป ต้อง ยินยอมทุกข้อ.

ไล่ดูรายละเอียดมาทั้งหมดนี้ เจนนี่รู้สึกถูกเหยียดหยามถึงขั้นขีดสุด เจนนี่:ฉันไม่เซ็นต์

ทำไมฉันจะต้องเซนต์ของอะไรแบบนี้ ?”