บทที่3 อาละวาดในงานแต่ง

มองดูที่หน้าจอใหญ่ นำตาไหลแบบคุมไม่อยู่

เจ็บแปล๊บๆที่ใจ เขาถือกระโปรงที่ยาวเหยียดตั้ง หน้าวิ่งตรงไปที่งานแต่งที่โรงแรมหรูโฟร์ซีซั่น

เจนนี่บุกเข้าไปโดยไม่แคร์สายตาคน มุ่งหน้าไปหา เจ้าบ่าวที่กำลังจะจูบเจ้าสาว “คุณทวี “ฉันท้องกับคุณ ค่ะ”เจนนี่พูดเสียงหอบหืดและด้วยความฮึดสู้ !!!

งานแต่งที่เป็มแบบด้วยความรื่นเริง เงียบลงทันที หลังจากที่เขาพูด

ทุกคนจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เหยียดหยามและ ดูถูกเขา พร้อมด้วยเสียงด่าทอ

แต่เจนนี่ก็ไม่สนใจ ได้แต่จ้องมองเจ้าบ่าวบนเวที ดู ออกว่าวันนี้ทวีตังใจแต่งตัวมาอย่างดีเพื่องานแต่ง

ความสง่าของทวีทำให้เจนนี่คลาดสายตาไม่ได้ งานแต่งถูกทำลาย

ทวีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างแรง เขาส่งสายตาให้บอดี้ การ์ดคุมตัวเจนนี่ไว้ เจนนี่ร้องไห้และขัดขืน

ยังมีเรื่องที่จะพูดกับทวี แต่โดนบอดี้การ์ดปิดปาก และลากออกจากงานแต่ง การปรากฏตัวของเธอ
เปรียบเสมือนก้อนหินเล็กๆที่โยนเข้าก้นทะเล ไม่ สะทกสะท้านงานแต่งเลย

เธอถูกจับตัวไปขังไว้ในห้อง “คุณทวี ฉันท้องแล้ว คุณจะแต่งงานไม่ได้นะ คุณทิ้งฉันไปไม่ได้นะ”

เธอเคาะประตูร้องอย่างแรง แต่ไม่มีคนสนใจเธอ

สมองเธอเต็มไปด้วยภาพงานแต่งหรูหราโรแมนติก และภาพที่ทวีจูบซอนญ่า

ทุกภาพเหมือนมีดคอยทิ่มแทงใจเธอ เป็นตายทั้ง เป็น เธอร้องไห้จนเสียงแหบ ทันใดนั้น ประตูถูกเปิด

และมีรองเท้าคู่นึงปรากฎตรงหน้าเธอ ทำให้ บรรยากาศเปลี่ยนไป เธอได้ถูกอุ้มขึ้นมา

พอเห็นหน้าว่าเป็นทวี เธอได้ปฎิเสธและผลักทวี ออกอย่างแรง “คุณทวี ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน”เขาได้ อุ้มเธอขึ้นบนเตียง และเอามือลูบที่ท้อง ถามเจนนี่ด้วย ความสงสัยว่า “คุณท้องจริงๆหรือ

เธอรู้สึกเจ็บแค้นใจ ตอนที่อยู่งานแต่ง เธอเหมือน ตัวตลกคนนึง

เป็นที่หัวเราะเยาะของทุกคนแถมยังหยุดงาน แต่งงานของทั้งสองไม่ได้ ถึงเธอจะท้องจริงๆ
ผลออกมาก็เหมือนเดิม ถึงฉันจะท้องจริงหรือไม่ จริงจุดจบของเราสองคนยังเหมือนไหม??!! ทวียิ้ม หวาน “คุณจะท้องหรือไม่ท้องคุณก็คือผู้หญิงของผม เรื่องนี้ยังไงก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”

เจนนี่ทำตัวไม่ถูก และจ้องมองทวี “แต่คุณ แต่งงานมีภรรยาแล้ว แล้วเราจะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร

“ทวียิ้มอ่อนๆ ขอแค่คุณไม่อาระวาด มันก็จะไม่มี

ปัญหา

เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจังไม่เหมือนท่าทีที่ล้อเล่น เจนนี่มองเขาแบบเงียบๆแต่ใจเธอเหมือนแทบจะ

เจนนี่ “คุยณทวี ฉันแบ่งปันคุณกับผู้หญิงคนอื่นไม่

ทวีทำสีหน้าเย็นชาและลุกขึ้น

“สมชายส่งคุณเจนนี่กลับบ้านและปลดบอดี้การ์ด สองคนที่ไม่ได้เรื่องออก

และหาคนใหม่มาเฝ้า ” สมชาย: “เจ้านายต้องการกี่คนครับ ? ”
ทวี: “เอามายี่สิบคน สมชายได้พาตัวเจนนี่กลับ

สมชาย: “ รับทราบครับ

แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะขัดขืนบอดี้การ์ด เยอะแยะได้ยังไง? พริบตาเดียว เธอถูกจับตัวขึ้นรถให้ กลับคฤหาสน์ ป้าพรเห็นเธอ และกล่าวขึ้นมาว่า “สาธุ คุณหนูหายไปไหนมาคะ

ทำพวกเราตกใจหมดเลยค่ะ!!!

เย็น ป้าพรส่งกับข้าวขึ้นห้อง

เคาะประตูยังไงก็ไม่มีคนเปิด ป้าพรตกใจ รู้สึกผิดสังเกตุเลยไปเอากุญแจมาเปิดห้อง

เห็นแต่ผ้าปูที่นอนทำเป็นเชือกผูกกับขาเตียง คนหายไปไหน?