บทที่10 หัวใจ ตายด้าน

เห็นเธอเงียบ ทวีเลยถามต่อ : “คุณอยากเห็น หน้าลูกไหม?” ลูก……. เจนนี่มองไปรอบตัว

ถึงแม้อยากเห็นหน้าลูกตัวเองแค่ไหน? แต่เธออด กลั้นเอาไว้ เธอไส่หัวและแข็งใจพูดว่า : “ไม่อยาก ทวีสีหน้าเงียบๆ เห็นเธอร่างกาย

อ่อนแอ เลยไม่บีบบังคับ

พูดด้วยเสียงเบาๆ : “คุณดูแลตัวเองให้ดีๆ รอให้ อาการดีขึ้นค่อยดูลูกชายของเรา”

ลูกชาย… แท้คลอดเราคลอดได้ลูกชายนี่เอง… เจนนี่อดใจไม่ไหวที่จะเอ่ยปากขอร้องทวี:“คุณทวี

เพื่อลูกชายของเรา คุณหย่ากับซอนญ่าได้ไหม ให้ลูกเราได้มีสถานะเป็นลูกคุณได้ไหม? ”

ทันใดนั้น ห้องได้เงียบลงทันที เงียบจน ได้ยินแม้แต่เสียงหยอดน้ำเกลือ จากนั้น

เจนนี่ก็ได้ยินคำตอบที่ชัดถ้อยชัดคำของทวี: “อย่าคิดมาก ผมไม่ทางหย่ากีบซอนญ่า ”

ความหวังสุดท้ายของเธอได้ดับลง น้ำตาได้ไหล ลงมา จากนั้นเธอตายใจ
เจ็ดวันผ่านไป เธอกลับจากโรงพยาบาล เพราะเด็กคลอดก่อนกำหนดเลยต้องพักต่อที่โรง พยาบาล

ยี่สิบวันผ่านไป ป่าพรบอกลูกตัวเหลืองเลยต้อง พักที่โรงพยาบาลต่อระหว่างนี้

ทวีไม่เคยมาหาเจนนี่สักครั้ง ทวีงอนเจนนี่ อยาก

ให้เจนนี่เป็นฝ่ายยอมเปิดปากพูดว่าอยากเจอลูก

พอเธออยู่ไฟครบเดือน ป้าพรก็อ้อนวอนเธให้เธอ ไปดูลูก แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร มีอยู่ครั้งนึง

เธอได้ยินป้าพรโทรไปหาทวีและฟ้องทวี ว่า: “คุณเจนนี่ผอมกว่าตอนท้องอีก เธอไม่ยอมกิน อะไรเลย

นั่งอยู่อย่างนี้ไม่พูดอะไรสักคำ ป้ากลัวขึ้นเป็น แบบนี้ต่อไป คุณเจนนี่ต้องเป็นบ้าแน่ๆ ”

เธอไม่ได้ยินทวีพูดอะไร คงไม่สนใจไม่อครอะไรทั้งสิ้น

ในใจเขาลึกๆคงคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงต้อยต่ำและดวงแข็ง

ถึงแม้จะถูกทรมานแค่ไหนก็ไม่ตายง่ายๆเหมือน
แมลงสาบ ฮืมๆๆ

เธอเกิดมาจน

เธอสมควรที่จับได้รับความทุกข์แบบนี้ ! อยู่คืนนึง เธอได้รับสายจากซอนญ่า

ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของซอนญ่า : “นาง แพศยา ปั่นได้ขโมยลูกแกออกมาจากโรงพยาบาล

ถ้าแกอยากให้ลูกมีชีวิตต่อ ก็มาหาชั้น”

เธออดใจที่ไม่ไปดูลูกได้ แต่เธออดไม่ได้ที่เห็น ลูกมีอันตราย พอได้ยินคำนี้ เธอตกใจจนทำไรไม่

ถูก

เธอทำตาทุกอย่างที่ซอนญ่าต้องการและไปตามที่ อยู่ที่เธอแจ้ง พอถึงที่นั่น เธอรู้สึกผิดสังเกตุ

สถานที่ๆซอนญ่าบอกให้เธอมาเป็นคฤหาสรน์ย่าน ทุกคนมองเธอเหมือนตัวตลก

คนรวย

ซอนญ่าจงใจทำให้เธอขายขี้หน้าถึงได้หาเรื่อง โกหกหลอกเธอมาที่นี่ แต่เธอก็ไม่กล้าชะล่าใจ

ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย เธอแข็งใจเดินไป หาซอนญ่า เพื่อจะดูแน่ใจว่าลูกเธอปลอดภัย !

บนทางเดินชั้นสอง เธอเห็นซอนญ่าเดินผ่านเธอวิ่งตามไป เธอเดินมาถึงห้องลับห้องนึง

เธอกลั้นหายใจเดินย่องเข้าไป ได้ยินเสียงคนใน

ห้อง… “ทวีบอกรักฉันสิ” ซอนญ่าพูดด้วยเสียงที่อ่อน

หวาน

“ผมรักคุณ” จากนั้นซอนญ่าถามต่อ “แล้วเจนนี่ หล่ะ คุณรักเขาไหม?” ซอนญ่าถามด้วยเสียงที่เย้ายวน

ทวีฟังจนซู่ซ่าไปทั้งตัว