บทที่ 5 นางบ้าเรอ

ราวเที่ยงคืน

ลูกกุญแจถูกสอดเข้าไปในลูกบิดประตูห้องนอนของณัฐรวี เมื่อประตูคลายล็อกมือใหญ่ของเมฆาบิดลูกบิดประตูแล้วเปิดมัน ออกอย่างเบามือ แทรกตัวเข้าไปในห้องและปิดประตูล็อกลูกบิด ตามเดิม

แสงนีออนในห้องเปิดสว่าง เมฆามองถุงกระดาษสองใบที่ วางอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ก่อนเป็นสายตามองเจ้าของห้องที่นอนหลับ บนเตียง เหมือนเช่นเคยที่เข้ามาในห้องนี้ เขาจัดการปลดชุด นอนออกจากกาย เมื่อกายล่อนจ้อนเท้าใหญ่ก้าวเดินไปยังเตียง นอน ร่างสูงใหญ่นำเข้าวางลงบนที่นอนข้างตัวหล่อน ส่วนขาอีก ข้างหยัดยืนอยู่บนพื้น มือแข็งแรงจับตัวตนชายเขย่าเบาๆ รูดขึ้น รูดลงช้าๆ

“รวี” เสียงทุ้มปลุกคนกำลังหลับ เขาไม่ได้ปลุกด้วยเสียง เพียงอย่างเดียว ยังใช้ความอ่อนนุ่มที่เริ่มแข็งตัวในมือตบลงบน แก้มหล่อนเบาๆ “ตื่น

คนถูกปลุกงัวเงียตื่นขึ้นมา ทั้งจากเสียงและอวัยวะบางอย่าง ที่ตบลงบนแก้ม พอลืมตาขึ้นมาเต็มตา จึงรู้ว่าเจ้าของเสียงคือ

ใคร และอะไรที่ตบลงบนแก้มตน

“คุณเมฆ”

“เธอนึกว่าเป็นใครล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน” น้ำเสียงชวนหาเรื่องเต็ม ที่ “ทําอะไรมากกว่านวดหรือเปล่า ถึงได้ปลุกยากปลุกเย็น”

ณัฐรวียนตัวลุกขึ้นนั่ง มองเขาด้วยความหวาดกลัว น้ำเสียง แบบนี้ไม่ปลอดภัยสำหรับตนเลย

“วีไปนวดอย่างเดียวค่ะ รวีขอโทษค่ะที่หลับลึกไปหน่อย ดูเหมือนหล่อนจะทำอะไรก็ผิดไปหมด

“อย่าให้รู้นะว่าไปนอนแบให้ใครเอา ถ้าเธอกล้าทำระย เหมือนแม่เธอล่ะก็ ฉันไม่เอาไว้แน่ ฉันจะตามล่าแม่เธอ แล้ว ทรมานแม่เธอต่อหน้าเธอ ให้เธอตายทั้งเป็น เขาขู่เสียงเขียว

“ไม่มีวันทำแบบนั้นค่ะ” เมฆากระตุกยิ้ม ผลักร่างเล็กลง

บนที่นอน ขยับตัวมานั่งคร่อม ใบหน้าหล่อน นำความเป็นเอก

บุรุษตบลงบนหน้าหล่อน

“ทําสิ”

“คุณเมฆคะ แก้วตามาบ้านนะคะ
หล่อนพูดเชิงเตือน แก้วตาไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างคนกับ เมฆา มีเพียงสองคนที่รู้คือ เนาวรัตน์กับกิ่งโพยม ซึ่งทั้งสองไม่ ปริปากบอกแก้วตาหรือคนอื่นในไร่

“แก้วตาหลับแล้ว ไม่รู้เรื่องของเราหรอก เมฆาตอบกลับ “อีก อย่างห้องนี้เก็บเสียง เสียงครางเธอไม่ลอดออกไปจากห้องนี้แน่ รู้แล้วก็รีบทำๆ ซะ อย่าขัดใจฉัน”

เมฆานำแก่นกายชายลงบนปากณัฐรวี ราวกับกระตุ้นให้ หล่อนทำตามคำสั่ง แน่นอนว่าหล่อนทําตาม ริมฝีปากเล็กเปิด กว้างอ้าอมหัวนกเขา อมๆ ดูดๆ จนมันพองขยายขึ้นเรื่อยๆ ไม่ เพียงแค่ปากหล่อนที่ทำงาน มือทั้งสองข้างก็ทำงานร่วมด้วย มือ หนึ่งกอบกุมแก่นกายมหึมา อีกมือหนึ่งหยอกเล่นกับพวงสวรรค์

ลิ้นเล็กแลบเลียส่วนปลายคล้ายหัวเห็ด เลียไปมาชั่วครู่ก็ให้ ปากทำงาน อ้าอมส่วนนั้นเข้าปาก ดูดเข้าดูดออก ก่อนใช้มือ ประคองความอวบใหญ่ขยับรูดขึ้นลงไปตามจังหวะปาก เมฆา ครางออกมาแผ่วเบา หน้าตาเคลิ้มฝัน พอใจกับการปรนนิบัติ ของณัฐรวี

เมฆาเริ่มขยับสะโพกดันกายแกร่งเข้าไปในช่องปากเล็ก ซึ่ง สาวเจ้าก็เหมือนรู้งาน อ้าปากกว้างมากขึ้นเพื่อรอรับแรงส่งของแก่นกายชายที่ดินเข้าไปไม่ลึกมาก ไม่ ทำให้หล่อนสำลัก ความแรงก็ไม่ได้แรงจนปากร้อนฉ่า เป็นความ แรงอันนุ่มนวล

“ร้อนดีจัง…อืม” เขาครางพอใจ ก้มมองดูความอวบใหญ่ตัว เต็มวันผลุบเข้าผลุบออกปากหล่อนก็ยิ่งรู้สึกดีและพอใจมากขึ้น เมฆาเร่งซอยจังหวะแรงขึ้นมาหน่อย ส่ายวนสะโพกส่งผลให้ตัว ตนชายควง ในปากณัฐรวี สลับกับดันเข้าดึงออก เขาถึงกับร้อน ไปทั้งตัว ซาบซ่านถึงใจ ราวกับว่า เพลิงเสน่หาเขาได้ที่ เมฆาถึง ความเป็นเอกบุรุษออกจากปากสาว จัดการถอดชุดนอนของ หล่อนให้หลุดออกจากกาย ในพริบตาชุดนอนสีหวานก็ลงไปกอง อยู่บนพื้น เรือนร่างสาวเปลือยเปล่าล่อตาเมฆา ที่แน่นอนว่าไม่ รีรอ โอ้โลมร่างสวยแสนเกลียดชัง

ปากของทั้งคู่แนบสนิท ในเวลาต่อมา เมฆาบดเคล้ากลีบปาก บางอ่อนโยนไร้ความกระด้าง นำพาความอุ่นซ่านซึมลึก ในหัว ใจณัฐรวี แม้หล่อนจะรู้ว่า มันเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เพราะเขา ไม่ทําราวกับว่าตนเป็นเทพธิดาตัวน้อยๆ นานแน่นอน ทว่าเป็น ช่วงเวลาอันสั้นที่มีค่ามากเหลือเกิน

ลิ้นใหญ่สอดเข้าไปในโพรงปากหอมหวาน กวาดต้อนหา รสชาติหอมละมุนที่เขายอมรับว่า มีอยู่อย่างมากมาย และทำให้ เขารู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ แต่เขาจะสุขใจมากกว่านี้ หากสาวใต้ร่างไม่ใช่ลูกสาวของตัวต้นเหตุ ทําให้บิดาตนเสียชีวิต

ในขณะที่ปากทั้งคู่กำลังต่อสู้กัน สอดรัดลิ้น โรมรันอย่างไม่มี ใครยอมใคร รุกเร้าตอบโต้เมามัน มือแข็งแรงกอบกุมเต้าทรวง อวบ เคล้นคลึงเบาๆ เสมือนทักทาย ก่อนเพิ่มน้ำหนักมือในการ นวดเฟ้น ปั่นยอดกันด้วยปลายนิ้ว ความเสียวซ่านเริ่มแผ่ขยาย ไปทั่วร่างกายณัฐรวี

เมฆาถอนริมฝีปากออกจากปากจิ้มลิ้ม ไต่ปากไปตามพวง แก้มสาวที่สูดดมกลิ่นหอมอย่างเสียมิได้ เมื่อมาถึงใบหูหอม สะอาด เขากัดติ่งหูเบาๆ ก่อนใช้ลิ้นตวัดไปมาชั่วครู่ ก็ห่อลิ้นสอด เข้าไปในส่วนรับฟัง สะบัดลิ้นไปมาอยู่ในนั้น เสียงแฉะในหูก ระตุ้นอารมณ์ณัฐรวี นัยน์ตาหล่อนปรือ เสียงครางแผ่วเบาดังจาก ปากน่าจูบ

“อา…คุณเมฆ” เป็นความรัญจวนที่ไม่อาจกลั้นเสียงครางได้ ปากเขาเพียรจูบใบหู ไล่มาตามข้างลำคอ ซุกใช้ลำคอระหง โดยรอบ เลื่อนต่ำลงมาหาความนุ่มหยุ่นสองก้อนที่ถูกมือใหญ่ นวดคลึง ความกระสันซ่านเพิ่มทวี เมื่อเขาย้ายปากมาครองจับ ตุ่มไตสีสวย เขาดูดกลืนปลายกันแรงๆ ปล่อยออกมาเพื่อให้ลิ้น สาก ใหญ่ไล้เลีย “อา…อา…คุณเมฆ”

เสียงครางเพิ่มระดับเสียงมากขึ้น เพลิงเสน่หาพล่านเดือดในกาย เมื่อเขาขยับมือลากต่ำลงไปตามหน้าท้อง แบนราบไร้ไขมัน วาดนิ้วเป็นรูปวงกลมหลายรอบ หล่อนแขม่ว ท้องตามความสยิวที่ได้รับ ไม่กี่อึดใจต่อมา มือใหญ่ก็เดินทางถึง จุดหมายปลายทาง ฝ่ามือเขาลูบไปตามทรงสามเหลี่ยม ลูบขึ้น ลูบลงเบาๆ แหวกร่องกลีบสาวด้วยปลายนิ้ว สัมผัสกับกลีบเนื้อ นวล ไม่ลืมแวะวางนิ้วลงบนเม็ดเกสรน้อย จุดกระสันซ่านแห่ง สตรี

“อา…อา…คุณเมฆ…สะ…เสียวค่ะ…อา

เมฆาไม่สนใจเสียงคราง เขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับยอดกัน เปื้อนไปด้วยน้ำใจปากตน หัวใจเขาเกลียดชังณัฐรวี สวนทางกับ ร่างกายที่โหยหาปรารถนาเพียงหล่อนทุกค่ำคืน เขาพยายามหัก ห้ามใจ ห้ามอารมณ์ไม่ให้คิดถึงนวลเนื้อสาว แต่ก็ยากยิ่งนัก สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่ออารมณ์และความเสน่หาในตัวเอง ราวกับ หลงในบ่อโคลนพิศวาสที่ยากจะตะกายขึ้นมาได้

ร่างกายของณัฐรวีถูกสายธาราปรารถนาซัดสาด มือ ปากและ ลิ้นของเขาทำให้หล่อนรู้สึกว่า กำลังล่องลอยอยู่ในอวกาศ ยิ่ง เขาสะกิดจุดอ่อนไหวเร็วรี่ ประสานงานกับปากที่ดูดดึงยอดกันไป พร้อมกับลิ้นไล้เลีย สมองคล้ายหยุดทำงาน ให้ประสาทสัมผัส ทำงานเต็มที่ นำพาความรัญจวนไปสู่จุดหมาย
“อา…คุณเมฆ…อา

ณัฐรวีถึงทางสวรรค์ เป็นเส้นทางเบื้องต้นที่หล่อนรู้ว่า การเดิน ทางสมบูรณ์แบบเป็นเช่นไร แม้ว่าจะพบเส้นทางแห่งความสุข น้อยครั้ง แต่ทุกครั้งที่เขาจับจูงมือตนไป หล่อนจะรู้ซึ้งถึงความอิ่ม เอมอย่างอธิบายไม่ถูก เสมือนเป็นพลังให้ตนต่อสู้กับความแข็ง กระด้างที่สาดใส่เข้ามาด้วยความบ้าคลั่งจากแรงโทสะ ครั้งนี้ก็ เช่นกัน หลังจากปล่อยให้หล่อนขึ้นสวรรค์รำไร เมฆาก็จะผลักตน ตกอยู่ในห้วงอเวจี โหม ใส่ร่างตนอย่างไร้ความเมตตา

เมฆาสอดนิ้วเข้าไปในรวงผึ้งหวาน นิ้วที่ถูกส่งเข้าไป เข้าไป เป็นคู่นิ้วชี้และนิ้วกลาง ส่งผลให้มันเข้าทะลวงลึกถึงด้านใน เมฆาขยับนิ้วเร็วแรง โคนนิ้วกระแทกกับปากทางรัก นิ้วหัวแม่มือ บดเม็ดน้อยตามจังหวะส่งนิ้ว

“อ๊า….อา…คุณเมฆ” ความเสียวกระสันประดังเข้าสู่กายหล่อน ต่อเนื่อง เขาเองก็ขยับนิ้วเร็ว แรงขึ้นและแรงขึ้น เสียงคราง สวาทดังจากปากสาวไม่หยุด “อา…คุณเมฆ…อา

เมฆหยุดการกระทำของตนเอง เพราะเขามีเรื่องสนุกที่น่าทำ ยิ่งกว่า ชายหนุ่มขยับตัวมาคร่อมร่างเล็กตรงช่วงทรวงอก มอง ดวงหน้าหวานที่ตอนนี้แดงระเรือจากพิษเสน่หาเล่นงาน
“เจลอยู่ไหน” เมฆาถาม

“ในลิ้นชักค่ะ” สิ้นคำตอบ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปเปิดลิ้นซักหัว เตียง หยิบเจลหล่อลื่นออกมา เทเจลสีขาวลงบนกายแกร่ง สาว ใต้ร่างรู้งาน มือเล็กละเลงเจลไปจนทั่วความยิ่งใหญ่จนมันวาว เมื่อทุกอย่างพร้อมเขานำความเป็นชายวางลงตรงร่องกลางอก ใช้มือทั้งสองข้างจับอกอวบของหล่อนไว้ทั้งซ้ายขวา ก่อนบีบ เข้าหากัน จากนั้นก็ขยับแก่นกายใหญ่เริ่มต้นจากช้า ขยับจังหวะ ไปสู่เร็ว

“ดีจัง…เสียวไปทั้งลำเลย…อูว์” เมฆาครางจากความเสียว สยิวที่แล่นปราดไปทั่วกาย โดยเฉพาะอาวุธประจำกายที่ เคลื่อนไหวอยู่กลางร่องอก ขยับเร็วเท่าไหร่ ความซ่านกระสัน มากขึ้นเท่านั้น “โอ้ว…อูว์”

เอวสอบใหญ่นำความเป็นชายขยับโยกไม่หยุด มือใหญ่ที่ กอบกุมทรวงอกสาวก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ขยำเคล้นความนุ่มหยุ่น อย่างเมามัน เขาซอยกายท่านี้อยู่สักพัก ก่อนเลื่อนตัวมานั่ง คุกเข่ากลางร่างสาว แยกเรียวขาสาวออกไปด้านข้าง ฝั่งตัวตน ลงไปในร่องหลืบสาว

“อา…คุณเมฆ…อา” ณัฐรวีปล่อยเสียงครางครวญออกมาทันที ที่เขาเคลื่อนไหวตัว เรี่ยวแรงเมฆาเสมือนช้างสาร แรงตั้งแต่ต้น เข้าสุดออกสุด ถี่แรงอัดระรัว เนื้อตัวหล่อนสั่นคลอนตามแรงกำลังที่ถาโถมอัดใส่ไม่ยั้ง กลีบดอกไม้ร้อนฉ่า ประหนึ่งมีไฟลามเลียอยู่ภายใน “โอ้…คุณ เมฆ…อา…เสียวค่ะ…อา

ความเสียวเกิดจากปากและลิ้นเมฆา ประโลมเลียและดูดกลืน ยอดกันสีหวานชูช่อท้าสายตา ดุนดันเข้าปาก ปล่อยอิสระใช้ลิ้น ปาดเลีย

“โอ้ว…อา” เขาเองก็ทนกับความเสียวไม่ได้เช่นกัน ระบาย เสียงทุ้มออกมา แม้ว่าจะสยิวซ่านเพียงใด เมฆาก็ไม่หยุดสอด แทรกตัวตน เร่งเร้าทุกจังหวะ เข้าออกกระชั้นสุดแรง หฤหรรษ์จน เกินบรรยาย

เมฆาหยุดผสานร่างชั่วคราว เขาดึงกายแกร่งออกจากความ อ่อนนุ่ม ขยับตัวนั่งบนที่นอน ดึงสาวร่างเล็กให้ลุกขึ้นนั่ง

“หันหลัง” เขาพูดประโยคนี้ ณัฐรวีก็รู้ว่า ตนต้องทำอะไร หล่อนหันหลังตามคำสั่ง ขยับบั้นท้ายมาหาความเป็นเอกบุรุษตั้ง ตรง มือข้างหนึ่งจับสิ่งนั้นไว้ หล่อนหย่อนก้นลงครอบครอง กายชายเข้าไปในตัว และเมื่อกลืนมันหมดทั้งท่อนลำ ณัฐรวี กลายร่างเป็นจ๊อกกี้สาว ควบคุมอาชาไนย ใจทมิฬ

“อา…คุณเมฆ…อา” หล่อนครางกระเส่า
“บดหน่อย” เขาสั่ง ณัฐรวีทิ้งตัวลงมาทั้งตัว บดเบียดจุดเชื่อม ต่อ เลยตัวไปข้างหน้า ขยับตัวกลับมาทางด้านหลัง บดเคล้า แรงๆ ถี่ๆ

“อย่างนั้นแหละ…อูว์…เสียวชะมัด… โอ้ว”

“คุณเมฆ…อา…เสียวเหลือเกินค่ะ….อา” ณัฐรวีครางไม่หยุด ขยับตัวขึ้นลงแบบไม่มีพัก ขึ้นสูงกระชั้นลงมาแรงๆ และหนัก ฝ่ายชายไม่ได้ปล่อยให้หล่อนขับเคลื่อนร่างกายเพียงฝ่ายเดียว เขาขยับเอวสอบสวนใส่ช่องทางสวรรค์ไปด้วย เสียงเนื้อกระทบ เนื้อดังประสานกับเสียงครางของทั้งคู่ “อา…อืม…คุณเมฆ”

“โอ้ว…ดีจัง…อา…มันซะมัด

มือเขาเลื่อนไปด้านหน้า ประคองเต้าทรวงใหญ่ที่กระเพื่อมขึ้น ลงตามจังหวะผสานกาย เคล้นหนักมือ ขย่าแรงๆ หมุนปลายกัน หล่อนไปด้วยความสุขวิ่งเข้าหาตัวณัฐรวีไม่ขาดสาย ยิ่งพานพบ ความสุข แรงโยกตัวก็เพิ่มขึ้น คล้ายเร่งเร้าให้ตนเองทะยานถึง ฝากฟ้าศรีวิไล

“อา…สะ…เสร็จแล้ว…อา…คุณเมฆ” หล่อนกรีดร้องอย่าง

สุขสม

“แต่ฉันยัง…อูว์” ใช่ เมฆายังไม่ถึงฝั่งฝัน เขาไม่ปรารถนาจะ ให้เกมสวาทยุติลงตอนนี้ ความมันที่ได้รับที่มาพร้อมกับความเสียวซ่าน มันทำให้เขาอยากอยู่บน ร่างกายหล่อนไปอีกสักพัก การปรับเปลี่ยนท่วงท่าจึงเกิดขึ้น “โก๋งตัว”

ณัฐรวียกตัวเองขึ้นสูง เข่าทั้งสองข้างวางอยู่บนที่นอน เช่น เดียวกับฝ่ามือที่เท้าวางรับน้ำหนักบนที่นอน หล่อนกางขาออก เล็กน้อยเพื่อให้เขาส่งความเป็นชายเข้าในตัวหล่อนได้โดย สะดวก และเมื่อเขาสอดกายเข้าไปจนสุดทางรัก ลำแขนใหญ่ ข้างขวาสอดเข้าไปในข้อพับเข่าสาวก่อนดึงรั้งสูง ตอนนี้มีเพียง เข่าข้างซ้ายของณัฐรวีที่วางอยู่บนที่นอน

“อา…คุณเมฆ…อืม…อา” ท่านี้เขานำความอลังการเข้าไปลึก และสุด ยิ่งอัดกระชั้นแบบไม่ออมแรง ส่วนปลายแก่นกาย กระแทกกับผนังถ้ำด้านในจนเกิดเสียงกึกๆ

“โอ้ว…มันอะไรอย่างนี้ เสียวไปทั้งท่อนเลย…อา อารมณ์สวาทของเมฆาเสมือมาสุดทาง เขาปล่อยขาสาวให้เป็น อิสระ มือทั้งซ้ายขวาจับแก้มก้นขาวเนียนที่บีบหนักๆ จนเกิดรอย ฝ่ามือ ก่อนจะสะบั้นเอวใส่ระรัวเร็ว ถี่ยิบ เร่งซอยกระแทกไม่ยอม แรง ครางดังราวกับสัตว์ป่าถูกเชือด “อา…อูว์”

เมฆาเร่งเครื่องเต็มสูบไม่กี่ครั้งก็รีบดึงอาวุธออกจากร่างงาม “ฉันเสร็จแล้ว”
ณัฐรวีรีบหมุนตัวมาหาเมฆา อ้าปากครอบงับแก่นกายใหญ่ มันเยิ้ม ขยับปากดูดสิ่งนั้นสองสามครั้ง น้ำรักก็พุ่งเข้าปาก หล่อนกลืนกินน้ำเสน่หาทุกหยาดหยดอย่างไม่รังเกียจ ดูดจน แก้มทั้งสองข้างตอบ

“โอ้ว…เสียวชะมัด…อูว์” ตัวเมฆาถึงกับสั่น เส้นเลือดขึ้นตาม ลำแขนที่เกร็ง ขนเส้นอ่อนๆ บนตัวลุกชันพร้อมเพรียง “เธอนี่เก่ง ขึ้นทุกวัน ไม่เสียแรงที่เป็นตัวประจำตัวฉัน

คำพูดไม่น่าฟังดังจากปากเมฆา มือใหญ่ดันหน้าสาวให้ออก ห่าง ผลักณัฐรวีจนหงายหลัง หลังจากสุขสม เมฆาไม่สนใจความ รู้สึกณัฐวดี เขาก้าวลงจากเตียงสวมใส่เสื้อผ้า ก้าวเดินไปยัง ประตูห้อง ก่อนที่เขาจะก้าวข้ามประตู เมฆามองดูด้านนอกจน แน่ใจว่า แก้วตาไม่มีทางได้เห็นตอนที่เขาออกจากห้องนี้ยาม วิกาล เขาก็รีบก้าวเดินออกไป ตรงไปยังห้องนอนของตนทันที

เป็นเช่นเคยที่เจ้าของห้องจะร้องไห้จากคำพูดและการกระทำ ของเมฆา เป็นเรื่องที่เขาทำซ้ำๆ ทว่าหล่อนก็ยังไม่ชาชน เสมือน ทุกอย่างมันเพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรก น้ำตาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของณัฐ รวีตอนนี้ น้ำตาของความเสียใจที่ไม่ลดเลือนจากหัวใจและจิตใจ ของหล่อนสักนิดเดียว