บทที่ 3

“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันไม่ได้ถามให้ตัวเอง” เมื่อชายหนุ่มพูดแบบ นั้นเธอก็เหมือนหายใจโล่ง นี่เธอไม่อยากไปจากเขาเหรอ หทัย รัตน์สะดุดกับความคิดของตัวเอง

“แล้วหาให้ใครคะ”

“นักธุรกิจคนหนึ่ง เขาจะมาพักอยู่ที่ไทยสักระยะ ฉันอยากได้ คนที่เต็มใจจริงๆ และเหมือนที่พูดไปตอนแรกว่าไม่เรื่องมาก ไม่ พูดเยอะ และขอสะอาดๆ หน่อย” ที่จริงแกริค ซีคีเลียโนไม่ได้ บอกให้เขาหาหญิงสาวสวยให้หรอก แต่เขาก็รู้ใจเจ้านายเก่าดี ว่าต้องการอะไร ในช่วงเวลาที่พักผ่อนแบบนี้

“สะอาดนี่คือบริสุทธิ์ หรือคะ”

“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก แค่เหมือนคุณก็พอ” ที่เลือกเปรียบ เทียบกับผู้หญิงตรงหน้าเพราะเธอเป็นแบบนั้นจริงๆ ถึงเขาจะไม่ ได้เป็นคนแรกของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้มั่ว

“แบบฉัน หี ให้ฉันทำให้ไหมล่ะคะ” หทัยรัตน์หัวเราะออกมา เบาๆ กับคําชมของเขา อย่างเธอเรียกว่าสะอาดเหรอ ถ้าเขาว่า แบบนั้นเธอก็พร้อมจะน้อมรับคำชม และตบท้ายด้วยการพูด หยอกเอินเขาไป

แต่กลับได้รับสีหน้าถมึงทึงกลับมา จนหทัยรัตน์ต้องรีบหดคอ ตัวเองลง นี่เธอพูดผิดไปเหรอ
“ถ้าฉันอยากให้เธอ ฉันไม่ถามหาคนอื่นหรอก” เสียงเย็น ชาของผู้ชายตรงหน้าทำให้เธอเงียบปาก ทุกครั้งเธอจะไม่กล้า พูดเล่นกับเขา แต่ทำไมไม่รู้ครั้งนี้ปากพล่อยนัก อยากตบปากตัว เองจริงๆ ทั้งที่ก่อนจะอยู่กับเขา ก็มีข้อตกลงแล้วว่าต้องมีเขาแค่ คนเดียว ถ้าเขายังไม่เบื่อก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปจากเขา ไม่มีสิทธิ์รัก ไม่มีสิทธิ์ตามหึงหวง ยุ่งเรื่องส่วนตัว

ใจร้ายไหมล่ะพวกผู้ชาย คนที่เธอทำงานด้วยก็เป็นแบบนี้ทุก คนแหละ คนแบบเธอจะไปทำอะไรได้

“ขอโทษค่ะ หวานจะลองถามให้นะคะว่ามีรึเปล่า คุณมีรูปของ คนนั้นไหมคะ” คิ้วเข้มๆ ของกรวิทย์ขมวดเข้าหากัน “หวานจะเอาไปถามเพื่อนค่ะว่าสนใจรึเปล่า งานแบบนี้ใช่ว่า

จะรับง่ายๆ นะคะ ผู้หญิงแบบเราต้องระวังตัวด้วย” คนอื่นเป็นยัง

ไงไม่รู้ แต่เธอเป็นแบบนั้นไง รูปร่างหน้าตาของคนที่เราจะนอน

ด้วยก็มีส่วนนะเราว่า

กรวิทย์ไม่ได้พูดอะไรหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งรูปให้เธอทาง ไลน์ หทัยรัตน์หยิบขึ้นมาดู เพียงแค่เห็นรูปเท่านั้นแหละเธอก็ ตาโตทันที

หล่อมาก

“ดี” เสียงหัวเราะของผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามทำให้เธอได้สติ หยุดชื่นชมความหล่อของนักธุรกิจที่เขาว่า

“บอกไว้ก่อนนะ ถึงเธอจะอยากทำเอง ฉันก็ไม่ยอม
“บ้า หวานไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อย” เธอรู้ตัวดีว่าตัวเองอยู่ ในฐานะเด็กของเขา และเธอก็ซื่อสัตย์กับเขาคนเดียวนะตอนนี้

“ฉันต้องการวันมะรืน

“หวานจะลองถามค่ะแต่ไม่รับปากนะคะ เพราะหวานเองก็รู้จัก คนไม่มาก ว่าแต่ทําไมคุณไม่ลองให้เจ้หาให้ล่ะคะ” เธอไม่รู้จัก คนเยอะจริงๆ และเจ้ที่เธอพูดถึงคือคนที่แนะนำเธอให้เขา คนที่ คอยหาเด็ก ให้เสียรวยๆ

“ไม่” หทัยรัตน์ไม่ถามต่อ

“อิ่มแล้วก็ขึ้นห้องเถอะ

เมื่อทั้งสองคนขึ้นมาบนห้อง กรวิทย์ก็แยกตัวไปอาบน้ำอีก รอบ ส่วนหทัยรัตน์ก็หยิบโทรศัพท์ ส่งไลน์ไปหาเพื่อน เธอรู้สึก ตื่นเต้นตั้งแต่เห็นรูปนักธุรกิจคนนั้น และคนที่เธอคิดถึงเป็นคน แรกก็คือ เพื่อนของเธอ ถึงแม้รู้อยู่แล้วว่ายังไงพิรุณรักก็ไม่ ทํางานนี้ แต่ก็อดส่งรูปไปอวดเพื่อนไม่ได้

หวาน : พวกแก ฉันมีคนหล่อมาอวด

เธอไลน์ไปหาเพื่อนทันทีเมื่อเข้ามาในกลุ่ม รอไม่เกินหนึ่งนาที ก็มีคนอ่านและตอบกลับมา

เอมมี่ : ไหนนน ยัดใส่กระเป๋ามาฝากฉันด้วยนะแก

ปลายฝน : …..

หวาน : ยัยปลายแกไม่สนใจเหรอ
ปลายฝน : ไม่อ่ะ หล่อๆ ของแกคงหนุ่มหน้าไทย

ดูมันพูดเข้า หลงฝรั่งจนมองไม่เห็นความหล่อหนุ่มไทย มันน่า

เนรเทศนัก

หวาน : หนุ่มไทยหล่อๆ เยอะจะตาย แต่คนนี้ที่ฉันจะให้แกดู

รับรองแกต้องกรี๊ดสลบแน่

เอมมี่ : อย่าพูดเยอะรีบส่งมา

หวาน : ส่งรูปภาพ

เอมมี่ : อ้ายยย หล่อมาก แกเอามาจากไหน ฉันอยากเห็นตัว

เป็นๆ

หวาน : ใช่หล่อมาก เห็นแค่รูปฉันยังต้องกลั้นหายใจ

เอมมี่ : แล้วแกไปเจอเขาที่ไหนวะ อย่าบอกนะว่าเสียคนใหม่

ของแก

หวาน : บ้า ไม่ใช่ ฉันชอบของไทยย่ะไม่ใช่ของนอก ว่าแต่ยัย ปลายทําไมเงียบ อย่าบอกนะว่าช็อกไปแล้ว

เอมมี่ : ไม่ใช่ว่าเห็นคนหล่อ แล้วเป็นลมไปเลยนะแก

หวาน : ยัยปลายฝน

เอมมี่ : ปลายฝน

เมื่อทั้งสองคนเห็นเพื่อนเงียบก็พิมพ์แชทไปรัวๆ

ปลายฝน : แกรู้จักเขาเหรอ
ทางฝ่ายพิรุณรัก เมื่อเสียงเตือนดังขึ้นถี่ๆ เธอก็ได้สติ ใช่เธอ ตกใจ ตกใจจนช็อก ไม่คิดว่าคนที่เธอแอบปลื้มและหลงไหลใน รูปร่างของเขา จะถูกเอามาเป็นประเด็นในการคุยกันระหว่าง เพื่อน เพื่อนๆ เธอรู้แค่ว่าเธอชอบของนอก แต่ไม่รู้ว่าคนไหนที่ เธอหลงใหลเป็นพิเศษ

หวาน : ไม่รู้จักหรอก แต่คุณกรให้ฉันติดต่อเด็กให้เขาเพราะ เขามาคุยธุรกิจที่ไทย และจะพักต่ออีกสักอาทิตย์ ฉันแค่เอาภาพ มาอวดแกเฉยๆ หล่อไหมแก

ปลายฝน : หล่อมาก แล้วแกติดต่อเด็กให้เขาได้รึยัง เอมมี่ : แกอยากเป็นเด็กเสี่ยเหรอยะ ยัยปลายถามแบบนี้ ปลายฝน : ถ้าใช่จะได้ไหมล่ะ

หวาน : เอ้ยอย่าพูดเป็นเล่น เพราะมันไม่ใช่เล่นๆ นะเว้ย

ปลายฝน : 555 พวกแกก็

เอมมี่ : ไม่ต้องมาหัวเราะกลบเกลื่อนพูดความจริงมา

ปลายฝน : ฉันชอบเขา ชอบมาก ชายในฝันฉันเลยอ่ะ ถ้าฉัน อยากทำงานนี้พวกแกจะว่าฉันไหม เกิดมาชาตินี้ได้นอนกับหนุ่ม

ในฝันสักครั้งฉันคงตายตาหลับ ฮ่าๆ ๆ

หวาน : ยัยปลายฝน ฉันไม่เล่นกับแก

เอมมี่ : สงเคราะห์มันหน่อยเหอะหวาน นางอยากเสียซิง

หวาน : ฉันแค่เอารูปมาอวดไม่ได้ให้แกทำงานนี้
เธอไม่ได้อยากให้เพื่อนเป็นแบบเธอ เพราะมันไม่ได้มีความ สุขอย่างที่คิด ถึงจะได้เงินเยอะก็เถอะ

ปลายฝน : แกก็ แต่ฉันชอบเขาจริงๆ เอางี้ฉันขอเวลาคิด ทบทวนจนถึงพรุ่งนี้เช้า แกอย่าพึ่งติดต่อใคร

หวาน : เอาจริง

เอมมี่ : เอาจริง

ปลายฝน : จริง

หวาน : แกต้องคิดดีๆ นะเว้ย ฉันรู้ว่าห้ามแกไม่ได้ แต่เขา ไม่ใช่คนที่จะเล่นๆได้ ถ้าบอกว่าแกจะทำแกก็ต้องทำ อนาคตแก เลยนะเว้ยความภาคภูมิใจที่แกมีมันจะไม่เหลือ

ปลายฝน ฉันรู้ ฉันจะคิดดีๆ

หทัยรัตน์ต้องถอนหายใจให้กับเพื่อนที่ไม่รู้ยังไงที่คิดอยากจะ ทำงานนี้ มันเป็นความผิดของเธอใช่ไหมที่เอารูปผู้ชายคนนี้ให้ เพื่อนดู