บทที่ 12 ชายแก่ ไนต์คลับ
บทที่ 12 ชายแก่ที่ไนต์คลับ
หลังจากกินอิ่มเรียบร้อย หยางล่อก็เอนนั่งพิงเก้าอี้อย่าง พึงพอใจ พลางหยิบไม้จิ้มฟันออกมาแคะฟันอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งดูแล้วน่าอุจาดตาอย่างมาก ผู้ชายปรกติทั่วไปที่มีสาว สวยอยู่ข้างๆ ทั้งสองคนแบบนี้ คงจะจ้องไม่ละสายตาไป แล้ว แต่กับหยางล่อแล้วไม่เหมือนกันหรอกนะ
“เสี่ยวล่อ(หยางล่อ) เธอดูแผนที่นี้สิ โรงเรียนสอนศิลปะ ป้องกันตัวอยู่ทางเขตเหนือแทบจะออกชานเมืองไป แล้ว อยู่ห่างจากที่พักของเธอตั้งไกลแหนะ แล้วนายจะ ทำอย่างไร?” ถึงแม้ว่าเฉินเส่จะทำตัวขิงก็ราข่าก็แรงกับ หยางล่อก็ตาม แต่ถ้าเป็นเรื่องจุกจิกที่เกี่ยวกับหยางล่อล่ะ ก็ ประธานที่สง่างามแบบเธอก็มักจะเอามาใส่ใจตลอด
“อืม พอดีผมมีคนที่รู้จักอยู่น่ะ เดี๋ยวเธอจะพาผมไปดู ห้องแถวๆ นั้น จะได้หาเช่าห้องเดี่ยวอยู่สักห้องหนึ่งเลย” หยางล่อเองก็พูดอย่างจริงจัง
“ถ้าอย่างนั้นต่อจากนี้เราก็ได้เจอหน้ากันน้อยลงน่ะสิ อุตส่าห์มาเมืองเจียงเฉิงแล้วทั้งทีไม่มาอยู่กับฉันซะล่ะ” เฉินเส่พูดอย่างเคืองๆ นิดๆ ท่าทีของเธอที่แสดงออกมา ให้เห็น แม้แต่ด้ายเสี่ยวหลิงที่อยู่ข้างๆ ก็ประหลาดใจ เพราะเฉินเส่เป็นสัญลักษณ์ของผู้หญิงแกร่งของพวกเธอ
ใครจะไปคิดถึงล่ะว่าพออยู่ต่อหน้าหยางล่อแล้ว เธอกลับ น่ารักแบบนี้
“ไม่หรอกพี่เส่ ผมก็ยังโทรหาพี่ตอนไหนก็ได้นี่นา ผมคิด ว่าไปอยู่ตรงนู้นเดี๋ยวจะรบกวนพี่เสียเปล่าๆ
“ก็ได้ งั้นคืนนี้ไปพักกับพี่ พวกเราจะได้นั่งคุยกัน สัพเพเหระพอดี” เฉินเสพูดขึ้น
หยางล่อเห็นว่าเฉินเส่เชิญตัวเขาเองอย่างมีไมตรีจิต จึง ปฏิเสธไปไม่ได้จริงๆ
“ใช่แล้ว หยางล่อ ฉันคิดว่านายก็น่าสนุกดีนะ พวกเราจะ ได้เล่นเกมด้วยกันอย่างไรล่ะ” ด้ายเสี่ยวหลิงพูดเสริมขึ้น
“น่าสนุกงั้นหรือ?” หยางล่อจะหัวเราะหรือร้องไห้ก็ไม่
ออก ที่แท้เขาก็เป็นแค่ของเล่นนี่เอง
หลังจากที่พูดคุยนัดแนะกัน เฉินเส่กับด้ายเสี่ยวหลิงก็ กลับบริษัทไปก่อน ส่วนหยางล่อที่ออกมาจากโรงแรม อย่างไร้เป้าหมายนั้น ก็เตรียมที่จะไปเดินเล่นแถวนี้เสีย หน่อย เพราะอาทิตย์หน้าก็จะเริ่มทํางานแล้ว เขาต้อง พยายามทำตัวให้คุ้นเคยให้ทันเวลาล่ะนะ
ขณะนั้นเอง ก็มีเบอร์แปลกๆ โทรเข้ามาหาเขา “ไม่ทราบ ว่าใช่หยางล่อหรือเปล่าคะ?” น้ำเสียงจากอีกฝั่งดูไพเราะ น่าฟังอย่างมาก
หยางล่อได้ฟังก็รู้สึกขนลุกซูซันไปหมด ก่อนจะเผย
รอยยิ้มขึ้น “ถูกต้องรับ ก้าวเดินไม่เปลี่ยนชื่อ นั่งลงก็ไม่ เปลี่ยนแซ่ ผมคือหยางล่อนั่นเอง” “ว้าว นายจําฉันได้ไหม ฉันว้างเสียวเสี่ยวอย่างไรล่ะ?”
น้ำเสียงจากอีกฝั่งดูดีใจอย่างมาก “อ้อ แม่หนองโพใช่ไหม ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ” หยางล่อ
พูดอย่างไม่ปิดบังสักนิด
“หึ…นาย…” วางเสียวเสี่ยวแสร้งทำทีว่าโกรธ แต่หยาง ล่อเองก็ฟังออกว่า เธอไม่ได้โกรธจริงๆ หรอก
“โทรมาหาฉันมีธุระอะไรหรือเสี่ยวเสี่ยว?” หยางล่อ พลางคิดว่าที่ผู้หญิงคนนี้โทรมาหาเขา ไม่ใช่เพราะว่าจะ โทรมาสารภาพรักกับเขาหรอกนะ
พลันว้างเสี่ยวเสี่ยวก็เหมือนนึกขึ้นได้ จึงพูดอย่างตื่น เต้นดีใจ “นายวิเศษไปเลยนะหยางล่อ! มาสมัครงานแท้ๆ แต่กลับกล้าอัดอาจารย์หวางจนเป็นเสียแบบนั้น แถมยัง แก้นิสัยของเขาได้อีกต่างหาก ฉันนี่นับถือนายเลยจริงๆ ฉันนี่คิดไปถึงตอนที่ฉันอยู่โรงเรียนอย่างระมัดระวังว่าใครจะจับผิดฉันเลยนะเนี่ย” ความหวังที่ ใหญ่ที่สุดของว้างเสี่ยวเสี่ยวที่มาฝึกงานแล้ว ก็คือการที่ ได้เลื่อนขั้นนั่นเอง เพราะฉะนั้นการทำอะไรระหว่างเริ่ม งานก็มักจะเป็นอะไรที่ต้องระวังทั้งนั้น
หยางสอยิ้มอย่างนั้นไม่พูดอะไรสักคำ รู้สึกได้เหมือนกับ ว่าตัวเองเป็นคนที่น่าหลงใหลขนาดนั้นเลยหรือ พลันเขา ก็กระแอมขึ้นก่อนจะพูดอย่างถ่อมตนว่า “ก็ไม่ได้เก่งอะไร ขนาดนั้นหรอก เพียงแค่แลกเปลี่ยนความรู้กันตามปรกติ เท่านั้นเอง เสี่ยวเสี่ยวที่เธอโทรมาหานี่ไม่ใช่ว่าจะแค่มา ชมเลื่อมใสอะไรหรอกใช่ไหม?”
พลันวางเสี่ยวเสี่ยวก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นช้าๆ “พอดีนอกจากเป็นอาจารย์ฝึกสอนที่โรงเรียนนั้นแล้ว ฉัน ก็ทํางานอยู่ที่บริษัทโฆษณาด้วยน่ะ แล้วคืนนี้ก็มีนัดเซ็น สัญญากับลูกค้าคนหนึ่งด้วย ก็เลยอยากให้นายไปด้วย กันกับฉันน่ะ”
พอได้ยินว่างเสี่ยวเสี่ยวพูดตะกุกตะกักออกมา จนดู เหมือนว่ามีอะไรเก็บไว้อยู่ หยางล่อจึงรีบถามขึ้นต่อ “ลูกค้างั้นหรือ? ลูกค้าแบบไหนกันล่ะ?”
“เป็นลูกค้าผู้ชายน่ะ แล้วเขาก็นัดให้ไปเจรจากันที่ ไนต์คลับด้วย” ว้างเสี่ยวเสี่ยวพูด
หา? ไนต์คลับเนี่ยนะ! เจรจาธุรกิจอะไรกันทำไมต้องไปที่นั่นด้วย? แค่หยางล่อฟังแบบนั้นเขาก็รู้เลยว่าต้อง เป็นหลุมพรางแน่ๆ พลันหยางล่อก็หยุดคิดไปครู่หนึ่งก่อน พูดขึ้น : “เอาจริงๆ วันนี้ฉันก็ไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องทำด้วย สิ ถ้าอย่างนั้นฉันไปกับเธอด้วยก็แล้วกัน!”
พอได้ยินหยางล่อพูดแบบนั้น ว้างเสียวเสี่ยวก็ดีใจจน ตะโกนออกมา เดิมทีว่างเสียวเสียวก็กลัวที่ต้องไปเจรจา อะไรคนเดียวอยู่แล้ว พอตอนนี้มีหยางล่อไปด้วย เธอจึง ไม่กลัวอีกต่อไป
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงเวลาเลิกงาน ทั้งสองคน ต่างก็มาเจอกันที่ๆ นัดกันไว้ ว้างเสี่ยวเสี่ยวสวมชุดอย่าง เรียบง่าย ด้านบนเป็นเสื้อยืดสีขาวตัวหนึ่ง ด้านล่างเป็นก ระโปรงสั้นสีดำ รูปร่างดูอวบอั๋นสมบูรณ์ที่สุด
พอเห็นว้างเสียวเสี่ยว หยางล่อก็รีบเข้าไปทักทายทันที
ว้างเสียวเสี่ยวเองก็หน้าแดงก๋า “พวกเรานั่งรถไปกัน เถอะ” หยางล่อพยักหน้ารับ แล้วนั่งไปไนต์คลับกับว้าง เสี่ยวเสี่ยวทันที
ทันทีที่พนักงานพาหยางล่อกับก๊างเสี่ยวเสี่ยวมาที่ห้อง พิเศษ ก็เห็นว่ามีผู้ชายที่อายุประมาณห้าสิบกว่าปีนั่งอยู่ ด้านในหนึ่งคน พอเห็นว่ามีแค่คนเดียว หยางล่อก็อดไม่ ได้ที่จะเผยอยิ้มมุมปาก
ผู้ชายอายุห้าสิบกว่าตัวคนเดียว นัดผู้หญิงอายุยี่สิบกว่า มาเจรจาเรื่องสัญญากันที่ไนต์คลับแบบนี้ แน่นอนว่าต้อง ไม่มีเจตนาดีแน่นอน หยางล่อเองก็มีประสบการณ์กับ สังคมแบบนี้มานานหลายปี เพราะฉะนั้นเรื่องแบบนี้เขา มองปราดเดียวก็รู้แล้ว
“สวัสดีค่ะนายหวาง ฉันชื่อ ว้างเสี่ยวเสี่ยวเป็นพนักงาน ของบริษัทโฆษณาหวางเช่ ค่ะ” ว้างเสี่ยวเสี่ยวก้าวออกไป พูดอย่างกังวล
พอชายคนนั้นเห็นว้างเสี่ยวเสี่ยว ทั้งยังสวยและยังอ่อน เยาว์ แววตาของเขาก็เผยแววชั่วร้ายออกมา
“หึๆ! สวัสดี เชิญคุณหนูว้างนั่งเถอะ!” ชายคนนั้นยิ้มพูด ต่อจากนั้นหยางล่อกับว้างเสี่ยวเสี่ยวก็นั่งลง ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็เหมือนจะเห็นหยางล่อที่นั่งอยู่ข้างๆ ว้างเสี่ยว เสี่ยว
“ไม่ทราบว่าท่านนี้คือ?” ชายคนนั้นถามอย่างสงสัย
หยางล่อเองก็ยิ้มตอบ : “สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนร่วม งานของเสี่ยวเสี่ยวครับ!”
พอได้ยินแบบนั้นสีหน้าของชายคนนั้นก็ดูหมองลง : “นี่ มันอย่างไรกันครับคุณหนูว้าง ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ได้ นัดกันว่าจะมาเจอกันตามลำพังงั้นหรือครับ? คุณไม่ได้ทำตามที่ตกลงไว้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ผมก็คงต้องขอยกเลิก ล่ะครับ!”
ว้างเสี่ยวเสี่ยวที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบพูดขึ้น : “ไม่ใช่แบบ นั้นนะคะนายหวาง หยางล่อก็แค่มาช่วยฉันเท่านั้นเองค่ะ”
“หึ!” ชายคนนั้นส่งเสียงอย่างไม่พอใจ : “เอาเถอะ ใน เมื่อเป็นแบบนี้จะยกโทษให้ครั้งหนึ่งก็ได้
“ถ้างั้น ดื่มเหล้ากันดีกว่า!” พูดปุ๊ป ชายคนนั้นก็รินเหล้า มาให้ว้างเสี่ยวเสี่ยวหนิ่งแก้ว
วางเสียวเสี่ยวเห็นแบบนั้นก็พูดด้วยสีหน้าลําบากใจ : ขอโทษนะคะนายหวาง พอดิฉันไม่ดื่มเหล้าน่ะค่ะ”
“ถ้าคุณไม่ดื่มลงไป แสดงว่าไม่ไว้หน้าผมเลยสิครับ เนี่ย!” พอเห็นว่าวางเสียวเสี่ยวไม่ยอมดื่มเหล้า ชายคนนั้น ก็ทำสีหน้าลำบากใจ
“คือฉัน…” ในใจของว้างเสี่ยวเสี่ยวตอนนั้นมันสับสนไป หมด แถมนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้ออกมาเจรจาธุรกิจด้วย ดังนั้นเธอจึงอยากที่จะทําให้สําเร็จ แล้วเธอก็จะได้ค่า คอมมิชชั่นอย่างงามอีกด้วย
พอเห็นสีหน้าลังเลของว้างเสี่ยวเสี่ยว หยางล่อก็หยิบแก้วเหล้านั้นมาพูดขึ้นว่า : “นายหวางครับ เสี่ยวเสี่ยวเธอ ดื่มเหล้าไม่ได้จริงๆ ถ้าอย่างนั้นให้ผมดื่มเป็นเพื่อนแทน ละกันนะครับ!”
ชายคนนั้นมองมาที่หยางล่อก่อนจะพูดอย่างเหยียด
หยาม : “นายเป็นใครกัน? ถึงจะมาดื่มเหล้าเป็นเพื่อนฉัน น่ะ!”
“แล้วความหมายที่คุณพูดถึงมันคืออะไรล่ะครับ?” หยาง
ล่อยิ้มถามอย่างเรียบเฉย
ชายคนนั้นมองไปที่ว้างเสี่ยวเสี่ยวแล้วส่งเสียงจากลำคอ เบาๆ : “จะบอกอะไรให้ ที่ฉันนัดเธอออกมาเพราะว่าฉัน สนใจเธออย่างไรล่ะ ถ้าหากเธอยอมนอนกับฉันหนึ่งคืน ฉันจะรีบเซ็นสัญญาให้เลย เธอยอมไหม?”
ว่างเสียวเสี่ยวไม่คิดเลยว่านายหวางจะเป็นพวกบ้ากาม แบบนี้ ทำให้สีหน้าเธอเต็มไปด้วยความตกตะลึงไปหมด
“ไม่ ฉันไม่ยอมค่ะ!”
“ขอโทษนะคะ ฉันขอตัวก่อน!” พอชายคนนั้นเผยใบหน้า ที่แท้จริงออกมา ว้างเสี่ยวเสี่ยวก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินออก ไปทันที
“คิดจะหนีงั้นหรือ? ในเมื่อวันนี้มาแล้ว เธอต้องอยู่กับ ฉัน!” พอเห็นว่าว้างเสี่ยวเสี่ยวกำลังจะหนีไป ชายคนนั้นก็ รีบยื่นมือมาคว้าเธอไว้
“เหอะ! อย่างไรพวกเราก็จะไป คุณรั้งพวกผมไว้ไม่อยู่ หรอก” ขณะนั้นเอง หยางล่อก็รีบคว้าข้อมือของชายคน นั้นเอาไว้
“เอ็งคิดจะทําอะไรไอ้หนุ่ม? บอกให้นะ ถ้าทำเรื่องให้เสีย ล่ะก็ ฉันไม่เก็บเอ็งไว้แน่!” พอเห็นว่าข้อมือของตัวเองถูก หยางล่อจับไว้ ชายคนนั้นก็พูดขู่ขึ้นทันที
“อย่างนั้นหรือครับ? ถ้าอย่างนั้นผมอยากจะเห็นเหลือ
เกินว่าคุณจะทำอย่างไรกับผมกันแน่?” พอพูดจบ ก็เห็น หยางล่อใช้แรงบิดข้อมือนั้นทันที
อ้าก! ทันใดนั้นชายคนนั้นก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บ ปวด เพราะข้อมือของเขาถูกหยางล่อบิดจนหักเสียแล้ว
“หยางล่อ!” พอเห็นเหตุการณ์แบบนั้น ว้างเสี่ยวเสี่ยวก็ รีบมาหลบอยู่หลังหยางล่อทันที
หยางล่อเองก็ยิ้มพูด : “ไม่เป็นไรนะ มีฉันอยู่ไม่มีใคร ทําร้ายเธอได้แน่”
“อืมๆ!” พอได้ยินหยางล่อพูดแบบนั้น ทำให้ว้างเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกปลอดภัยขึ้นทันที
“ไอ้เด็กเปรต! นี่กล้าลงมือกับฉันงั้นหรือ ฉันเอาเอ็งตาย แน่ๆ!” ชายคนนั้นตะโกนด้วยความโกรธ หลังจากนั้นก็พุ่ง ไปหาหยางล่อทันที
พลันหยางล่อก็ออกแรงเตะไปอย่างรุนแรงโดยไม่ลังเล เลยแม้แต่นิด
เปรี้ยง! พลันเกิดเสียงดังสนั่นขึ้น ซึ่งก็คือชายคนนั้นถูก หยางล่อเตะเสียงจนกระเด็นไปติดกับกำแพงเลย
“ให้อภัยฉันเถอะนะพ่อหนุ่ม ถ้าเอ็งอยากได้อะไรฉันให้ ได้หมดเลยนะ!” พอได้เห็นความแข็งแกร่งของหยางล่อ ชายคนนั้นก็พูดอ้อนวอนขึ้นทันที
“เหอะ!” หยางล่อยิ้มอย่างเยือกเย็น : “ก็ง่ายๆ แค่คุณ เซ็นสัญญาฉบับนี้ผมก็ให้อภัยคุณแล้ว ไม่อย่างนั้นวันนี้ ผมอัดคุณจนพิการแน่”
“เซ็นแน่! ฉันเซ็นเลย!” ชายคนนั้นรีบเซ็นลงไปทันที เพราะถูกหยางล่อบังคับคุกคาม
“พวกเราไปกันเถอะเสี่ยวเสี่ยว!” หลังจากที่เซ็น เรียบร้อย หยางล่อก็พาว้างเสี่ยวเสี่ยวออกมาจากไนต์คลับนั้นทันที
“หยางล่อ ครั้งนี้ฉันขอบคุณนายมากๆ เลยนะ ถ้าหาก ไม่ใช่นายล่ะก็ฉันไม่อยากนึกภาพหลังจากนี้เลย” หลัง จากออกมาจากไนต์คลับ ว้างเสี่ยวเสี่ยวก็มองไปที่หยาง ล่ออย่างซาบซึ้งใจ ถ้าหากครั้งนี้ไม่ใช่เพราะหยางล่อมา กับเธอล่ะก็ ว้างเสี่ยวเสี่ยวคงแทบจะไม่กล้าคิดเลยว่าตัว เองจะต้องเจอกับอะไร
หยางล่อได้ยินแบบนั้นก็หัวเราะ : “ไม่เป็นไรหรอก แค่ หลังจากนี้ระวังไว้หน่อยก็โอเคแล้ว”
“นายว่าฉันหมไหมหยางล่อ? ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ทําได้ ไม่ดีสักอย่าง แถมครั้งนี้ก็เกือบจะเสียตัวไปแล้วด้วย!” ทัน ใดนั้นวางเสียวเสียวก็พูดด้วยสีหน้าหดหู่
พอเห็นท่าทีของว้างเสี่ยวเสียวแบบนั้น หยางล่อก็ หัวเราะขึ้น : “จริงๆ แล้วเธอไม่ต้องคิดเยอะขนาดนั้นก็ได้ นะ ทุกคนก็มีงานที่เหมาะสมกับตัวเองอยู่ ถึงแม้ครั้งนี้จะ เกือบถูกหลอกไปแล้ว แต่ฉันเชื่อว่าครั้งต่อไปเธอต้อง ฉลาดขึ้นแน่นอน”
พอได้ยินหยางล่อพูดแบบนั้น ว้างเสี่ยวเสี่ยวก็รู้สึก อารมณ์ดีขึ้นทันที
“ขอบคุณนายมากๆ เลยนะหยางล่อ อย่างไรฉันก็ต้อง พยายามต่อไปแน่นอน” ว้างเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้าหง็ก พอได้เห็นท่าทางแบบนั้นของว้างเสี่ยวเสี่ยวก็ทำให้หยาง ออดที่จะหัวเราะไม่ได้
“อ่า ใช่แล้ว เธอพักอยู่ที่ไหนล่ะ? เดี๋ยวฉันส่งเธอกลับ บ้านให้เอง!” หยางล่อพูด
ว่างเสียวเสี่ยวได้ยินดังนั้นก็ตอบว่า : “บ้านฉันอยู่ติดกับ มหาวิทยาลัยในเมืองน่ะ นายแค่ไปส่งฉันอย่างเดียวก็ พอแล้วล่ะ”
หลังจากนั้น หยางล่อก็พาว้างเสี่ยวเสี่ยวไปส่งถึงบ้าน หลังจากที่ส่งเสร็จเรียบร้อย หยางล่อก็เดินทางกลับไปที่ บ้านพักของเฉินเส่ทันที
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ