ตอนที่ 4 โฉมงามลำดับหนึ่ง

โฉมงามลำดับหนึ่งแห่งราชวงศ์เทียนสัง เมื่อเปรียบเทียบสตรีรายนี้กับหลู่เฟยผู้เย้ายวนเร่าร้อน ช่าง เป็นความแตกต่างระหว่างดินตะกอนกับก้อนเมฆ

“นางเป็นเทพเซียนที่สวรรค์ประทานมาให้มิใช่หรือ?”

มู่หรงฉีสำรวจลมหายใจของนาง ยังพอมีลมหายใจอยู่ เพียงแต่อ่อนแรงไปบ้าง

“ทหาร มาจับตัวนักฆ่านี้ไว้!” หรงถ่ายทอดคำสั่งลงไป

“พะยะค่ะ ฝ่าบาท!” ขันที่น้อมรับพระบัญชา

“รอเดี๋ยว!” มู่หรงฉู่เปลี่ยนใจกระทันหัน

เขาพินิจมองสตรีผู้โดดเด่นดุจเทพธิดาอย่างเงียบๆ ใบหน้างดงามเพริศแพร้วที่ทำให้ไม่ว่าชายใดล้วนไร้แรง ต้านทาน………..

โดยเฉพาะร่างแข็งขันที่กำลังอยู่ในห้วงปรารถนา ร่าง ฮ่องเต้เปล่าเปลือยแข็งผงาด!

“พวกเจ้าถอยไปให้หมด!” ในดวงตาส่องประกายรัศมี

อำนาจ…….

หลี่เฟยเห็นดังนั้นจึงร้องเรียกเสียงดัง “ฝ่าบาท! ไม่แน่ว่านางอาจจะเป็นนักฆ่า

มู่ทรงคิ้วตั้งตรง “เมื่อไหร่กันที่ถึงคราวเจ้ามาสั่งสอน เจิ้น? ไสหัวไป! “เจ้าหมดธุระที่นี่แล้ว!

หลี่เฟยแตกตื่นลนลานยามที่อารมณ์เข้าด้ายเข้าเข็มถูก คนขัดตอนกระทันหัน แม้แต่บุรุษก็ยังถูกแย่งไปอย่างน่าฉงน

นางกล้าโกรธไม่กล้าพูด จึงจากไปอย่างไม่พอใจ

ทรงยกเลิกให้ขันทั้งหมดออกไป มองดูสตรีที่นอนไม่ ไหวติงราวกับปลาตาย กล่าวอยู่ภายในใจ “เทพธิดาลงมา ประทานให้เจิ้นได้สนิทสนม ไฉนเลยจะทรยศความปรารถนาดี จากสรวงสวรรค์ได้?”

“เข้ามา!” น้ำเสียงเผด็จการแผ่อำนาจ

“ฝ่าบาททรงมีพระดำรัสสิ่งใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?” ขันที่คน

สนิทวิ่งซอยเท้าเข้ามา

“ก่อนหน้านี้ที่ให้หลี่เฟยทานเรียกว่ายาอะไร?”

“ยากำหนัดชนิดนั้นเรียกว่า (ขุนเทียนป่ายฮัวคาย พ่ะย่ะ

“หลี่เฟยทานไปเท่าไร?

“หนึ่งถ้วยยาสามส่วนพ่ะย่ะค่ะ

“ไปทำมาอีกถ้วยซะ!”

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”
ขันยกน้ำแกงยาชามสีเขียวอ่อนมาอย่างไรว่อง หลังจาก นั้นปรนนิบัติป้อนยาให้กับสตรีที่สลบสไลอย่างระมัดระวัง จน กระทั่งน้ำแกงยาทั้งถ้วยถูกกลืนลงไปจนหมด

“ออกไปให้หมด ! ยามที่เฝ้าหน้าประตู ไม่ว่าเกิดเรื่องใด ขึ้นก็ไม่ต้องเข้ามา อีกทั้งไม่อนุญาตให้ผู้ใดเข้ามาทั้งสิ้น!

เมื่อฮ่องเต้ขับไล่ขันไปแล้ว หลังจากนั้นจึงได้เริ่มเสาะ สํารวจการผจญภัยของเขา…….

เรือนผมยาวสีดำสนิทที่แผ่พลิ้วนุ่มสลวย ขนตายาวที่โค้ง หนาเป็นงอนงาม ใบแก้มซีดเผยให้เห็นร่องรอยอาการมึนงง ของฤทธิ์ยา….

ผิวพรรณงดงามดุจเนื้อน้ำแข็งอันเรียบเนียน ไม่กล้าเชื่อ ว่าที่จริงแล้ว ใต้หล้าจะมีสตรีงดงามเช่นนี้ ริมฝีปากของฮ่องเต้ คล้อยลงบนดวงหน้าสตรีที่สลบสไลราวกับหยาดพิรุณ…..

“อืออ อาห์! ร้อน ร้อนจังเลย…..

ยาเริ่มออกฤทธิ์ สตรีที่หมดสติครางตื่นขึ้นมาอย่างเจ็บ

ปวด…..

ไฟปรารถนาฮ่องเต้ทรราชย์ถูกกระตุ้นขึ้นอย่างสมบูรณ์

“ไม่ได้! เฉินจะหยาบคายกับสตรีงามเช่นนี้ได้ลงหรือ? เพิ่งจะกระทำเรื่องเช่นนั้นกับหลู่เฟย ร่างกายยังเหลือกลิ่นของ สตรีผู้นั้นอยู่ สมควรไปล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาดเสียก่อนจึง ค่อยจะคู่ควรกับใบหน้าอันเลอโฉมของหญิงงาม
แม้เจ้าฮ่องเต้จะตื่นกระหายราวกับสัตว์ป่า แต่ภายในใจ กลับเกิดความหวาดหวั่นว่าการมีตำหนิแม้เพียงน้อยก็อาจจะ เป็นการไร้มารยาทต่อเทพธิดาโฉมงามแสนบริสุทธิ์ที่ฟ้า ประทานให้กับเขา

เมื่อรับสั่งให้เหล่าขันที่อารักขาประตู และไม่อนุญาตให้ผู้

ใดเข้ามาโดยเด็ดขาด ฮ่องเต้จึงรีบสั่งให้คนมาปรนนิบัติอาบ นํ้าชาระร่างกาย

“อ๊าา ร้อนน!”

“ทำไมถึงร้อนได้ขนาดนี้?

“เมื่อสักครู่ดูเหมือนว่ามีคนมาป้อนยาข้านี่นา? แย่แล้ว เป็น…เป็นยาเสน่ห์” ซินเหยาตื่นขึ้นมาท่ามกลางความทรมาน

ที่งุนงง

ครั้งนี้นางพบว่าตนนอนทอดอยู่ในห้องที่มีกลิ่นอาย โบราณ เพียงแต่ห้องนี้สีทองงามอร่าม หรูหราจนไร้ที่เปรียบ