บทที่ 3 พบกันใหม่

หวงเทาทักทายเขาด้วยรอยยิ้มประจบบนใบหน้า “พี่ชาย เรื่องแค่นี้ก็รบกวนคุณ เป็นแค่เด็กป่าเถื่อนเท่านั้น ผมสามารถ จัดการเองได้ไม่รบกวนพี่แล้ว … ”

“เห้อ! พี่ชาย !”

หวงเทียนหูไม่สนใจเขาเลย รีบผ่านหวงเทา หวงเทาประหลาด ใจ ลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นคนนิ่งมาโดยตลอด แม้ว่าเขาจะ ต้อนรับเจ้าเมือง เขาก็ยังคงนิ่งเหมือนภูเขา แต่วันนี้เป็นอะไรไป ?

หวงเทียนหูเดินไปที่ด้านข้างของเซี่ยงเส้าหลง มองไปที่ ใบหน้าที่คุ้นเคย เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ยืนตรงและคุกเข่าลง หนึ่งข้าง แต่ถูกลากด้วยแรงมหาศาล ไม่ว่าเขาจะพยายามมาก แค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถคุกเข่าลงไปได้

เสียงจางๆ ของเซี่ยงเส้าหลงดังขึ้น คุณไม่ใช่ทหารของผม แล้ว ไม่จําเป็นต้องแสดงความเคารพกับผม!

ความตื่นตระหนกวาบในดวงตาของหวงเทียนหู เขาก็ก้มหน้า ลงทันที “เป็นทหารชายแดนเหนือหนึ่งวัน ก็เป็นทหารของนาย พลน้อยตลอดชีวิต!

“หวงเทียนหู ร้อยเอกเกษียณจากกองทัพชายแดนเหนือหน่วย ที่เจ็ด คารวะนายพลน้อย!!

“ผู้ใต้บังคับบัญชามาสาย ทำให้นายพลน้อยต้องมาเจออะไรที่ไม่ควร นายพลน้อยโปรดลงโทษผมด้วย!

ทุกคนประหลาดใจ ส่วนหวงเทา ลงที่อยู่ที่เดิมทันที

คนอื่นอยู่ห่างไกลจากทั้งสอง ไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างคน ทั้งสอง แต่หวงเทาซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว สามารถได้ยิน ได้ชัดเจน!

หวงเทียนหู ลูกพี่ลูกน้องที่ตนเองนับถือ จอมอันธพาลเมือง หนาน เรียกตนว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของชายหนุ่มที่อยู่ข้าง หน้าเขา!

หัวของเขาว่างเปล่า ทั้งหัวมีความคิดเดียว จบแล้ว! คราวนี้ ถีบโดนแผ่นเหล็กแล้ว!

สายตาของเซี่ยงเส้าหลง มองไปที่หวงเทาอย่างจางๆ และมุม ปากของเขาแสดงให้เห็นถึงการเยาะเย้ย “จำได้ว่าคุณเพิ่งพูดว่า ให้ผมคุกเข่าลงเพื่อขอความเมตตา?”

ใบหน้าของหวงเทียนหยดลงด้วยเหงื่อเย็น ดวงตาของเขา

เต็มไปด้วยความโกรธและตกตะลึง เขามองไปที่หวงเทา ที่เขา

รีบเร่ง เพราะเขากลัวว่าหวงเทาจะพูดอะไรไม่ดีกับนายพลน้อย

คิดไม่ถึงว่า สุดท้ายเขาก็มาช้าไป ไอ้เหี้ยนี้ กลับให้นายพลน้อย

คลานออกไป?

หวงเทายังไม่ทันพูด หวงเทียนหูก็เดินไปโดยเร็ว ยกเท้าแล้ว ถีบลงไป “แม่ง มึงคิดว่ามึงเป็นใคร?”

“มึงมีสิทธิ์มาขี้โม้ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?!”
“กูจะทุบมึงให้ตาย ไอ้สารเลว!”

หวงเทาถูกถีบจนร้องคร่ำครวญร้องโหยหวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวงเทียนหูตึงเสื้อคอปกของเขาขึ้นมา แล้วโยนเขาไปตรงหน้าเ ยงเส้าหลง ราวกับเป็นสุนัขที่ตายไปแล้ว เขาพูดอย่างเคร่งขรึม “ขอโทษนายพลน้อย! ถ้านายพลน้อยไม่พอใจแม้แต่น้อย กูจะฆ่า มึงเอง!”

หวงเทาคุกเข่าลงกับพื้น ในขณะนี้ เขาสูญเสียความเย่อหยิ่ง ไปหมดแล้ว ได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย เขามองขึ้นไปที่เซี่ยงเส้า หลงและพูดตะกุกตะกัก “ขอ… ขอโทษ!”

“เพราะตาสุนัขของผมเองที่ดูถูกคน เพราะผมคิดว่าตนเองแน่ คุณเป็นคนใหญ่คนโตมีใจกว้างขวาง อภัยให้ผมในครั้งนี้เถอะ!! หวงเทา ในขณะนี้ ตัวสั่นและไม่สบายใจ

“นายพลน้อย คุณว่า?”

หวงเทียนหูโค้งค่านับเล็กน้อยและพูดด้วยความเคารพ

“ฉิวหนิว!”

เซี่ยงเส้าหลงกล่าวอย่างเย็นชา

“ครับ!

ฉิวหนิวควักหวงเทาซึ่งหนักกว่า 200 กิโลกรัมขึ้นมาอยู่ในมือ เหมือนไก่ตัวเล็กๆ ในมือของฉิวหนิว จากนั้นเขาก็เปิดมือใหญ่ เหมือนพัดแล้วลงมือทั้งซ้ายและขวา เสียงตบที่คมชัดทำให้หนังศีรษะของทุกคนมีนชา หลังจากนั้นไม่นาน หน้าของหวงเท่าก็ บวมเหมือนหัวหมู ปาก และฟันสองสามผสมกับเลือดก็พ่นออก มา

ร่างของหวงเทียนหูก้มต่ำลงอีก เขารู้ว่า นายพลน้อยกำลังไว้ หน้าเขาเล็กน้อย มิฉะนั้น องครักษ์เสื้อเลือดลงมือ ลูกพี่ลูกน้องที่

ไม่ได้เรื่องของเขา ไม่ใช่แค่การสูญเสียฟันไปเพียงไม่กี่เท่านั้น!

เซี่ยงเส้าหลงจ้องมองเยนเอ๋ออีกครั้ง เดินตรงไปที่อวิ๋นซูจือ สายตาของเขาหดลงและเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ส่งเด็กมาให้ ผม!”

อวิ๋นซูจือตัวสั่น เธอจะกล้าคิดบัญชีกับชายผู้ที่ถูกเธอด่ามาเป็น เวลาห้าปีได้อย่างไร ต่อหน้าเขา หวงเทียนหูเป็นผู้ใต้บังคับ บัญชาของเขา หวงเทาถูกทุบตีจนเกือบตาย ดาวชั่วร้ายแบบนี้ เธอกล้าบอกว่าไม่ได้อย่างไร รีบส่งเด็กไปและซ่อนตัวอยู่ ไกลๆ มองดูเซี่ยงเส้าหลงด้วยความสยดสยอง

อุ้มเยนเอ๋อไว้ในอ้อมแขนของเขา เทพรบที่สังหารผู้คนมานับ ไม่ถ้วน ขณะนั้นไม่รู้จะวางมือไว้ตรงไหน และดวงตาของเขาดู อ่อนโยน “หนูชื่ออะไร?”

เมื่อมองไปที่ชายแปลกหน้าคนนี้ เยนเอ๋อรู้สึกสบายใจอย่าง อธิบายไม่ถูก และตอบเบาๆ ว่า “หนู… หนูชื่อเยนเอ๋อ อวิ๋นเยนเอ๋ อ”

เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ที่กล้าๆ กลัวๆ ของเธอ เซี่ยงเส้าหลง รู้สึกเจ็บปวดอย่างกะทันหันในหัวใจของเขา และความโกรธวาบผ่านดวงตาของเขา

ผู้หญิงที่น่าเกลียดชังคนนั้น กล้าล้างนามสกุลทั้งหมดที่ควรจะ เป็นของเขาไปหรือ?!

“คุณเป็นพ่อของฉันจริงๆ เหรอ?”

ทันใดนั้น เป็นเอ๋อพูดอย่างกล้าๆ กลัว ในดวงตา มีความหวัง ที่หวาดกลัว หวังว่าจะได้รับการยืนยัน แต่เธอก็กลัวจะผิดหวัง

เมื่อมองไปที่ดวงตาคู่นี้ แม้แต่เซี่ยงเส้าหลงที่หัวใจเหมือนก้อน หิน ก็อดไม่ได้ที่จะกอดเยนเอ๋อไว้ในอ้อมแขน “ใช่ ผมเอง ผม เป็นพ่อ!”

“พ่อ!”

ทันใดนั้น น้ำตาของอวิ๋นเยนเอ๋อก็ไหลออกมา และแม้ว่าเธอจะ เป็นเด็กดีแค่ไหน เธอก็ยังเป็นแค่เด็กวัยห้าขวบอยู่ดี

เซี่ยงเส้าหลงกอดเธอไว้แบบนี้ ปล่อยให้น้ำตาซึมผ่านเสื้อผ้า ร้องไห้จนพอและร้องจนเหนื่อย อวิ๋นเยนเอ๋อสะอื้นและพูดเบาๆ ว่า “พ่อ ฉันอยากไปหาแม่”

“ได้!”

นี่เป็นคำขอแรกที่ลูกสาวของเขาขอกับเขาในรอบห้าปี อย่า บอกว่าอยากไปหาแม่เลย แม้ว่าเธอต้องการทั้งเมือง เซี่ยงเส้า หลงก็ตอบตกลงโดยไม่ลังเล

“แม่อยู่ไหน?”
เยนเอ๋อชี้ไปที่ทางเดิน

เซี่ยงเส้าหลงไม่สนใจใครและเดินจากไป มองดูหลังที่การจาก ไปของเขา หวงเทาเช็ดเลือดมุมปากของเขา เดินกะเผลกและพูด ในปากอย่างคลุมเครือด้วยพื้นที่หายไปจำนวนมาก “พี่ใหญ่ ผม ถูกทบดีผมยอมรับ แต่ผมสามารถรู้ได้ไหมว่า ผู้ชายคนนี้เป็นใคร กัน สามารถทำให้คุณปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ

เมื่อมองไปที่ลูกพี่ลูกน้องของเขา หวงเทียนหูพูดอย่าง เฉยเมย”คุณคิดว่า ผมเก่งมากนักใช่ไหม?”

หวงเทาพยักหน้า “คุณเป็นถึงเจ้าอันธพาลของเมืองหนานเลย นะ!”

“แม้แต่หัวหน้าตระกูลผู้มั่งคั่งที่สุด เมื่อพวกเขาเห็นคุณ พวก

เขาต้องปฏิบัติต่อคุณด้วยความสุภาพ!”

“แต่ต่อหน้าคนคนนั้น ผมไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้า หรือช่วยเขาจูงม้า!”

หวงเทาชี้ไปที่ด้านหลังของเซี่ยงเส้าหลงที่จากไป “คุณควร รู้สึกโชคดี ที่คุณไม่ได้ทำอะไรเกินเลย ถ้าเด็กหญิงคนนั้นได้รับ ความเสียหายแม้แต่น้อย ทั้งเมืองเทียนไพ่จะถูกฝังเพราะความ โกรธของชายคนนั้น!”

หวงเท้ายืนนิ่งอยู่ตรงจุดนั้น หลังจากผ่านไปนาน ทันใดนั้นก็ คิดได้ เหงื่อมากมายไหลออกมา และความกลัวที่ไม่มีสิ้นสุดก็ สะท้อนออกมาในดวงตาของเขา ในขณะนี้ เขาพึ่งรู้ว่าเมื่อกี้ ตนเองได้ผ่านประตูนรกมาแล้วหนึ่งครั้ง
ในขณะนี้ ประตูห้องของอวิ๋นเสาเรียนถูกล็อค และชายทั้งสอง

พิงกำแพงอยู่นอกประตู ฟังเสียงร้องอย่างสิ้นหวังภายใน ราวกับ

ว่าพวกเขากำลังเพลิดเพลินกับมัน “พี่ใหญ่ ผู้หญิงคนนี้เป็นหนึ่งในสิบสาวงามของเมืองเทียนไห ของเราเลยนะ แค่เสียงร้องนี้ ทำให้ใจกกันเหลือเกิน!”

อีกคนเลียริมฝีปากของเขา และความลามกอนาจารก็ฉายแวว ในดวงตาของเขา”เฝ้าสาวงามขนาดนี้ไว้ แต่ไม่ทำอะไรเลย มัน ไม่น่าเสียดายไปหน่อยหรอกเหรอ…”

ดวงตาของน้องคนที่สองเป็นประกายขึ้นทันใด “พี่ใหญ่ คุณ หมายความว่า ”

พี่ใหญ่เขย่ากุญแจในมือของเขา “เราแค่ได้รับเชิญจากอวิ๋นซู

จือเท่านั้น ไม่ใช่ลูกน้องของเธอสักหน่อย ความช่วยเหลือนี้ต้อง

ได้รับค่าตอบแทนไม่ใช่เหรอ?”

ลูกตาของน้องคนที่สองหมุนไปมา และเขาเข้าใจในทันทีว่า เขาหมายถึงอะไร “ฮ่าฮ่า…พี่ใหญ่พูดถูก รีบเปิดประตูสิ ผมรอไม่ ไหวแล้ว ผมอยากจะลิ้มรสว่าเทพธิดาองค์นี้เป็นอย่างไร!

แอ๊ด อวิ๋นเสบู่เหยนผู้ที่สิ้นหวังก็เงยหน้าขึ้น พบว่าประตูถูกเปิด ออก เธอมองดูทั้งสองอย่างมีความหวังทันที “พี่ใหญ่ทั้งสองคน ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันออกไปได้ไหม?”

ทั้งสองไม่พูดอะไร ดวงตาที่เผยสีเขียว กวาดสายตามองอวิ๋น เสว่เหยนอย่างไร้ยางอาย
ผมที่ยุ่งเหยิง เสื้อผ้าที่ขับเหงื่อหอมๆ ประณีตและเลือนลาน ทั้งหมดนี้ปลุกเร้าฮอร์โมนของสองพี่น้องนี้ รู้สึกถึงดวงตาที่คุกคามของทั้งสองคนเสเรียนปกปิด หน้าอกของเธอโดยไม่รู้ตัว และชายทั้งสองก็เลียริมฝีปาก “คน

งาม เพียงคุณ ให้บริการพวกเราสองพี่น้องให้ดี พี่จะส่งคุณออก

ไปเอง”

“พะ..พวกคุณจะทำอะไร

“อย่าเข้ามา ฉันจะร้องเรียกคนอื่นละนะ”

ทั้งสองค่อยๆ เข้ามาใกล้ “กรี๊ดสิ ยิ่งคุณกรีด กูก็ยิ่งตื่นเต้น ฮ่า

เสียงเสื้อผ้าฉีกขาดดังขึ้น อวิ๋นเสบู่เหยนผู้หญิงคนเดียวจะเป็น คู่ต่อสู้ของชายสองคนได้อย่างไร ผิวขาวและอ่อนโยนของเธอได้ เปิดเผยกลางแจ้งมากขึ้น เมื่อเสียงกรีดร้องแหบแห้งของเธอ กำลังจะหมดหวัง เสียงที่คมชัดก็ดังขึ้น “แม่!”

ทั้งสามก็หันกลับมามองที่ประตู ไม่รู้ว่าเมื่อไร สามคน ชาย สองคน และเด็กหนึ่งคนปรากฏตัว

“เยนเอ๋อ!”

ความสุขบนใบหน้าของอวิ๋นเสบู่เหยนยังไม่คลี่คลาย เมื่อเธอ เห็นร่างที่อุ้มเยนเอ๋อไว้ หน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที และเธอก็ พูดออกมากะทันหัน”คือคุณ!”

ทั้งสองมองหน้ากัน และสัมผัสของความซับซ้อนก็แวบเข้ามาในดวงตาของพวกเขา

เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เขาไปทำภารกิจที่ต่างประเทศเพียงลำพัง คิด ไม่ถึงว่าถูกคนของเขาใส่ร้าย วางยาพิษก่อนแล้วค่อยล้อมเขาไว้ หนึ่งคนต่อสู้ออกมาจากวงล้อมและได้รับการช่วยเหลือจากหญิง ชาวจีนคนหนึ่ง

ผู้หญิงคนนั้นพาเขากลับไปที่บ้านพัก พันผ้าพันแผลให้เขาเพื่อ รับการรักษา ใครจะไปรู้ว่า ยาพิษที่คนคนนั้นวางให้เขามีส่วน ผสมของยาปลุกอารมณ์ เซี่ยงเส้าหลงได้รับบาดเจ็บและไม่ สามารถต้านทานพลังของยานั้นได้ เขาจึงได้มีความสัมพันธ์กับผู้ หญิงคนนั้น

มีอะไรกันหนึ่งคืน หลังจากตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น ผู้หญิงที่ช่วยชีวิต เขาได้จากไปโดยไม่บอกลา เซี่ยงเส้าหลงไม่ใช่คนที่รักคนไปทั่ว แต่เขาพบว่า หลังจากคืนนั้น ผู้หญิงคนนี้ที่รู้จักเขาเพียงวันเดียว กลับได้เข้าไปในหัวใจของเขา

ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ชื่อของนายพลน้อยดังก้องไปทั่วโลก แต่ เขาไม่เคยละทิ้งการตามหาอวิ๋นเสบู่เหยนเลย จนกระทั่งวันนี้ เขา ได้เจอเธอ แน่นอนว่ายังมีเซอร์ไพรส์พิเศษอีก

“เฮ้ ไอ้หนุ่ม คุณเป็นใคร?”

เสียงที่ไม่ลงรอยกันทำลายความคิดของเขา น้องชายคนที่ สองมองไปที่เซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่พอใจ พูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “คุณไม่เห็นกำลังทำภารกิจอยู่เหรอ ไสหัวออกไป!”

“พ่อ! พวกเขาเป็นคนเลว กำลังรังแกแม่! คุณรีบไปทุบตีพวกเขา”

เยนเอ๋อโบกเล็กๆ เธอ มองสองอย่างโกรธเคือง

“หา?”

ทั้งสองหันไปมองเซี่ยงเส้าหลง มองตั้งแต่จรวดสวมเล็กน้อย จึงหัวเราะอย่าง ดูถูก ไอ้หนุ่ม นี่เป็นผู้หญิงของคุณเหรอ?”

“กูชอบ ยืมมาก่อน คุณประตูและเฝ้าประตู เมื่อหมดแล้วคุณค่อยเข้ามา!

น้ำเสียง

ดวงของเซี่ยงเส้าหลงเย็นชา ราวกับนรก และเขาพูดเบาๆ ว่าเยนเอ๋อ เป็นเด็กหลับลง

อวินเยนเอ๋อหลับตาของเธอลง

“ฉิวหนิว!

ลมหายใจเผด็จการ แผ่ทั่วห้อง

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้อง เสาเรียนมองไปที่ชายสองคนคุกคามใบหน้า ลมหายใจเยอะหายใจออกน้อย

เซี่ยงเส้าหลงข้างหน้าละก้าวและจางๆ

“ตอนนี้ ยังต้องการผมช่วยเฝ้าประตูไหม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ