ตอนที่ 3 ฉันไม่หย่า

ตอนที่ 3 ฉันไม่หย่า

“ไม่ ฉันไม่หย่า ” ซูหญิงเวยกรีดร้องและทำแฟ้มหล่น “ลู่ หยาวช่วน เพื่อคุณแล้วฉันถึงยอมทำแท้งตั้ง 4 ครั้ง ทำไม คุณถึงจะหย่ากับฉันในเวลานี้”

เธอเป็นโรคฮิสทีเรียเหมือนคนบ้าคลั่งบนถนน

ลู่หยาวป่วนมองดูเธอด้วยความรังเกียจ สายตานั้น ราวกับหม้อที่มีน้ำเย็น ๆ ที่หยดลงมา จนทำให้ซูหญิงเวย เย็นไปทั้งตัว ทันใดนั้นเธอก็กอดร่างกายไว้แน่น

เธอเองก็รู้ตัวว่าเรื่องราวตอนนี้ช่างน่ากลัว แต่เธอก็ ควบคุมไม่ได้

เธอนั้นรักลู่หยาวช่วนมากเกินไปจนสูญเสียความเป็นตัว เองไป

“ฉันให้ข้อตกลงคุณไปแล้ว วันนี้คุณไม่เซ็นด้วยตัวเอง ฉันก็มีวิธีที่จะทำให้ต่อไปคุณต้องคุกเข่ามาข้อร้องไห้ฉัน เซ็น” เขาพูดจบ ก็ก้าวเท้าจะเดินออกไป

ซูหญิงเวยลงจากเตียงผู้ป่วยแล้วคว้าแขนของลู่หยาวช่ วนและร้องไห้ด้วยน้ำตา “หยาวช่วน ฉันขอร้องคุณล่ะไม่หย่า เรื่องของคุณกับผู้หญิงคนนั้น ฉันจะทำเหมือน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันทำเพื่อคุณมาตั้งมากมาย คุณทนได้ อย่างไรที่จะทิ้งฉันไปเช่นนี้”

เธอทุ่มเทค่อนข้างมาก ถ้าต้องหย่าร้าง เธอเองก็ไม่ เต็มใจ

ลู่หยาวชวนสะบัดแขนของเขาออกด้วยความโกรธ และ ตบฝุ่นที่ไม่มีอยู่บนนั้นแล้วมองเฉย ๆ “ดังนั้นแล้วตามที่ ระบุไว้บนสัญญาว่าจะให้คุณทั้งคฤหาสน์ คอนโดมิเนียม ร้านค้า และเงินสด 5 ล้าน นี่สําหรับพวกคุณตระกูลซูทุก คน ชั่วชีวิตนี้ก็หาเงินไม่ได้เท่านี้ ซูหญิงเวย การชดเชยนี้ คุณพอใจไหม”

“ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการแค่คุณ” ซูหญิงเวย คุกเข่าที่พื้น ร้องไห้ออกมาเสียงดัง “หยาวช่วน กี่ปีมาแล้ว ฉันให้หัวใจแก่คุณ คุณยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันรักคุณ”

“หุบปาก อย่ามาพูดว่าคุณรักฉัน รังเกียจ” สีหน้าของลู่ หยาวช่วนนั้นรังเกียจมาก “หลังจากแต่งงาน 3 ปี ทุกครั้ง ที่ฉันเห็นคุณ ฉันก็สูญเสียความกระหาย ถ้าไม่ใช่เพราะ เฉิงเฉิงเลิกกับผมเมื่อ 3 ปีก่อน จนทำให้ฉันเศร้าโศกและ หุนหันพลันแล่น ฉันจะแต่งงานกับคุณได้อย่างไร เวลา 3 ปี ฉันทนมาพอแล้ว ”
เขามองออกไปราวกับกำลังดูซูหญิงเวยว่าที่ทนไม่ได้

“ฉันให้เงินคุณตั้งเยอะ คุณก็รับไปแต่โดยดี อย่าทำให้ ฉันต้องหมดความอดทนจนท้ายที่สุด คุณจะไม่ได้อะไร เลย

ซูหญิงเวยร้องไห้อย่างสิ้นหวัง สะอื้นถามว่า ผู้หญิงคน นั้นคือใคร บอกฉันที

ลู่หยาวช่วนกล่าวอย่างเย็นชา “คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะ

ซูหญิงเวยทรุดตัวลงทันที รีบไปจับเขาไว้แน่น “ฉันคือ ภรรยาของคุณ ทำไมฉันถึงไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ ลู่หยาว ช่วน ถ้าหากคุณไม่บอกฉันว่าเธอคือใคร ฉันก็ไม่หย่า ถึง ตายก็ไม่หย่า”

ลู่หยาวช่วนรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงเธอออกไปทันที

ร่างกายของซูหญิงเวยอ่อนระทวย เธอไม่ได้ลุกขึ้นยืน สักพัก เมื่อเธอสูญเสียการควบคุมตัว ทำให้ล้มลงกับพื้น หัวของเธอกระแทกมุมของตู้ ดวงตาของซูหญิงเวยก็มืด ดับลง

“ฉันมาเตือนคุณซูหญิงเวย ไม่ว่าตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่กับ ฉันจะเป็นใคร คุณไม่มีสิทธิ์ยุ่ง อีกอย่างพวกเราก็หย่ากันแล้ว นับจากวันนี้ คุณห้ามมายุ่งกับฉัน”

ลู่หยาวช่วนพูดจบ ก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“ลู่หยาวช่วน” ซูหญิงเวยยืนพิงตู้ ศีรษะด้านหลังมีเลือด ไหลออกมาจนย้อมโต๊ะเป็นสีแดง แต่เธอกลับไม่รู้สึกเลย แค่จ้องมองไปในทิศทางของลู่หยาวช่วน เสียงโห่ร้อง ตะโกน “ลู่หยาวช่วน คุณกลับมา คุณอย่าไป

แต่สภาพแวดล้อมโดยรอบนั้นเงียบ

ซูหญิงเวยยกขาของเธออย่างอ่อนแรงและร้องไห้

พยาบาลตกใจแล้วก็มาดู เริ่มด้วยศีรษะมีเลือดไหล ของซูหญิงเวย แล้วยกตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อจัดการกับ บาดแผล

ซูหญิงเวยช่างน่ากลัวเหลือเกิน เหมือนวิญญาณที่หลง ทางนั่งอยู่บนเตียงอย่างหม่นหมอง

พยาบาลทําแผลให้เธอเสร็จก็เขย่าไหล่ของเธออีกครั้ง แล้วเรียกเธออยู่หลายครั้งถึงจะได้สติกลับมา เธอมองดุ พยาบาลอย่างงงงวย

พยาบาลถอนหายใจ แล้วยื่นเอกสารที่หยิบขึ้นมาจากพื้น นี่เป็นข้อเสนอที่ฉันช่วยเลือกให้คุณ ฉันแนะนำให้ คุณ หย่าก็หย่า ไม่มีอะไรเป็นเรื่องใหญ่ โลกนี้ไม่ได้มี ผู้ชายแค่คนเดียว”

ซูหญิงเวยถือเอกสารไว้แน่นและหลับตา แต่น้ำตายัง

ไหลอยู่

“ไม่ ฉันไม่ปล่อยวางไม่ได้และไม่เต็มใจ”

แอบรัก 5 ปี แต่งงาน 3 ปี ลูก 4 คน มันคือหัวใจที่แท้จริง

เธอไม่เต็มใจกับทุก ๆ อย่าง

เธอจะไม่เสร็จสัญญา

เธอต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนไหนที่เอาหัวใจของลู่หยาวช่ วนไป!