ตอนที่ 2 ฉันรักเพียงแค่เธอ

ตอนที่ 2 ฉันรักเพียงแค่เธอ

“ลู่หยาวชวน……..เปิดประตู” ซูหญิงเวยคุกเข่าลงที่พื้น เคาะประตู “ผู้หญิงในห้องคือใครกันแน่ คุณแอบมีผู้หญิง คนอื่นข้างนอกลับหลังฉันใช่ไหม”

เป็นเช่นนี้นี่เอง ปกติในแต่ละเดือนเขาจะกลับมาบ้าน เพียงไม่กี่ครั้ง แม้แต่เรื่องราวระหว่างสามีภรรยา เขาก็ไม่ เคยสนใจ ทุกครั้งที่ หญิงเวยเป็นฝ่ายรุกเอง เขาถึงจะ แตะต้องตัวเธอ

อีกทั้งบ่อยครั้งยังใช้แรงอย่างป่าเถื่อน จนทําให้ร่างกาย ของเธอเจ็บไปทั้งตัว

เดิมทีเธอคิดว่าเขามีนิสัยที่เย็นชา ไม่กระตือรือร้น ไม่ ชอบเรื่องพวกนี้ แต่ทว่าเมื่อดูแล้ว เธอคิดผิดมหันต์

ผู้ชายที่ไหนจะไม่ชอบเรื่องคาวรัก เห็นได้ชัดว่าเขากิน อิ่มมาจากข้างนอกแล้ว จึงไม่สนใจเธอ

“หยาวช่วน คุณละอายใจต่อฉันบ้างไหม ฉันทำเพื่อ คุณ ไปเอาลูกออกมาแล้ว 4 ครั้ง ” ซูหญิงเวยร้องไห้ออก มา เลือดที่ขาก็ยังคงไหลไม่หยุดอย่างน่าตกใจลงไปที่พื้น
ผู้ป่วยที่อยู่บริเวณใกล้เคียงตกใจ จนเขามาล้อมรอบ แล้วชี้ไปที่ซูหญิงเวย

“ที่แท้ก็สามีนอกใจ

“อั้ยหยา ช่างน่าสนงสารจริง ๆ คุณดูตอนนี้เธอยังคง เลือดไหล ได้ยินมาว่าเพิ่งจะทําแท้งมา

“ก่อกรรมทําเข็ญจริง ๆ เรื่องแบบนี้ช่างน่าเจ็บปวดยิ่งนักๆ

สามีอยู่ในห้องผู้ป่วยกับเมียน้อย ไม่ออกมาดูเลย”

“โอ้ ฉันรู้จักผู้หญิงที่อยู่ในห้องผู้ป่วย หน้าตาสวยงาม มาก เป็นโรคหัวใจ อั้ยหยา ปกติก็ดูเป็นคนมีมารยาท คิด ไม่ถึงว่าจะเป็นเมียน้อย ”

ความคิดเห็นเหล่านี้ทำให้ความคิดและเหตุผลของซู หญิงเวยยิ่งวุ่นวาย เธอกระแทกประตูและตะโกนว่า “ลู่ หยาวชวน คุณได้ยินหรือยัง ทุกคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์ คุณ คุณจะขอโทษฉันอย่างไร”

เมื่อได้ยินการกล่าวโทษของเธอ กลุ่มคนก็รู้สึกโกรธมาก ขึ้น

ประตูห้องผู้ป่วยที่ปิดสนิท ในที่สุดก็ถูกเปิดออก ใบหน้า ที่เคร่งขรึมของลู่หยาวช่วนก็ปรากฏออกมาต่อหน้ากลุ่มคน
เขาลดเปลือกตาและจ้องที่ซูหญิงเวยอย่างเย็นชา “คุณ กำลังพูดอะไรส่งเดช เมียน้อยคนนั้น เห็นได้ชัดเจนว่าคือ คุณ คุณเป็นคนที่เมาฉันมีความสัมพันธ์กับฉัน และขู่ว่า จะฉันจะต้องรับผิดชอบคุณ ส่วนเรื่องการตั้งครรภ์ คุณก็ เป็นคนเกลี้ยกล่อมฉันให้พยายามเก็บลูกไว้เพื่อให้ฉันอยู่ ด้วย

คำพูดของเขาเปลี่ยนการแสดงออกของผู้คนที่อยู่ใกล้ เคียง

ลู่หยาวชวนพูดต่อโดยไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมา “คุณ เองก็รู้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของผมชอบใคร แต่คุณก็ยัง คงพยายามหาทางกวนใจผม ซูหญิงเวย เมียน้อยที่หน้า ไม่อายคนนั้น มันคือคุณตั้งแต่ต้นจนจบ”

ซูหญิงเวยน้ำตาไหล ส่ายหัวแล้วตะโกนว่า “คุณนั่น แหละที่พูดจาไร้สาระ ฉันคือภรรยาของคุณ ลู่หยาวช่วน พวกเรามีใบสมรสแล้ว ตั้งครรภ์ ทั้งหมดล้วนมีเหตุผลและ มันสมเหตุสมผล

ลู่หยาวช่วนหัวเราะยิ้มอย่างเย็นชาบนริมฝีปากของเขา “ซูหญิงเวย ฉันดูแล้วโรคคิดเพ้อเจ้อของคุณนับวันยิ่ง รุนแรงขึ้น”

“โรคคิดเพ้อเจ้อ? ผู้คนที่กำลังสังเกตการณ์เปลี่ยน ทัศนคติของพวกเขาในทันที ที่แท้ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้า
ลู่หยาวชวนชี้ไปที่ผู้หญิงที่อยู่ในห้องผู้ป่วยคำพูดและ น้ำเสียงที่ชัดเจน คนที่ฉันรักตั้งแต่ต้นจนจบ มีแค่เธอคน เดียวและเธอคนเดียวเท่านั้น นี่คือภรรยาคนเดียวที่ลู่ หยาวช่วนเป็นคนเลือก! คุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน!

เมื่อเขาพูดจบกระแทกปิดประตู

“หยาวช่วน ไม่ คุณอย่าทำอย่างนี้” ซูหญิงเวยตบประตู จนฝ่ามือแดง ฉันคือภรรยาของคุณฉัน …

“เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของเธอ ฉันคิดว่าเธอเป็นคน บ้า” ทัศนคติของผู้คนเปลี่ยนไป “ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้ คือเมียน้อยเสียเอง แล้วยังไปโทษคนอื่น จิตใจช่างโหด เหี้ยม”

“ไม่ใช่ฉัน ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในห้องผู้ป่วยคือเมียน้อย” ซู หญิงเวยร้องไห้อย่างสิ้นหวัง

ลู่หยาวช่วนทรยศเธอ แม้แต่คนที่อยู่ใกล้ ๆ ก็กล่าวหาเธอ

อะไร

เห็นได้ชัดว่าเธอคือผู้ที่ได้รับความทุกข์ทรมาน
ซูหญิงเวยร้องไห้จนหัวใจของเธอแตกละเอียด และมี เลือดไหลมากเกินไประหว่างขาของเธอ ดวงตาของเธอ มืด จนในที่สุดเธอก็หมดสติ

รอจนเธอฟื้นขึ้นมาก็เป็นเช้าวันถัดไปแล้ว

ด้านหน้าของหน้าต่างห้องผู้ป่วยนั้น มีคนที่รูปร่างสูงยาว ยืนอยู่ นั่นคือ ลู่หยาวช่วน!

หัวใจของซูหญิงเวยนั้นบีบแน่น แต่เธอก็ยังอ่อนน้อม ถ่อมตนและยื่นมือไปที่หยาวชวน หยาวชวน…

ลู่หยาวป่วนหันกลับมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความ

เย็นชา แล้วยื่นเอกสารให้ 1 ฉบับ ซูหญิงเวยรับกลับมา คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเอกสารหนังสือสัญญาการหย่า