บทที่ 2 ฟื้นคืนชีพกลับมาใหม่

ในค่ำคืนที่ฝนตกหนักอย่างกับฟ้ารั่ว นอกหน้าต่างมีลมและฝน โหมกระหน่ำมาพร้อมกับฟ้าแลบฟ้าร้อง

ร่างที่อยู่บนเตียงลุกขึ้นนั่งในทันที

สายฟ้าที่อึมครึมแลบผ่านมาจากนอกหน้าต่าง ทะลุผ่าน หน้าต่างกระดาษบางๆ กระทบเข้ามาที่หน้านาง

สีหน้าของเงินซื้อขาวซีด แต่ทว่าลำคอกลับเกิดสีแดงขึ้น นาง หายใจหอบเฮือกใหญ่ เหมือนกับเป็นท่าทางของคนจมน้ำใกล้ ตายไม่มีผิด

แต่ทว่าไม่นาน นางก็ตระหนักได้ถึงความไม่ชอบมาพากล

ในขณะที่กำลังมองดูห้องที่เก่าและทรุดโทรมตรงหน้านี้อยู่ รวมทั้งเตียงไม้ที่โอนเอนไปมา ความประหลาดใจค่อยๆปรากฏ ขึ้นภายในดวงตาของเป็นชื่อ

นี่คือที่ใดกัน?

เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่เรือนจำน้ำที่ใช้กักขังนักโทษประหารของ ราชวงศ์เทียนหรง

เงินซื่อตกตะลึงสักพัก แต่ทว่าทันใดนั้นภายในดวงตาของนาง ก็มีแสงเปล่งประกายขึ้นมา นางลูบหน้าอกของตัวเองอย่างฉับพลัน
ถึงขั้นมีแรงสั่นสะเทือนถี่ๆที่รุนแรงส่วนหนึ่งสะเทือนออกมา จากหน้าอกของนาง

ทันใดนั้นเป็นชื่อก็หัวเราะขึ้นมา แต่ทว่าภายในแววตาของนาง กลับไม่มีความปิติยินดีเลย มีเพียงความเศร้ารันทดและความ เคียดแค้นอย่างหาที่สุดไม่ได้ แสงสว่างสีขาวอมเทาจาก ภายนอกสาดส่องลงบนใบหน้าของนาง ตกกระทบอยู่บนหยด น้ำตาที่ไหลลงมาไม่หยุดจากมุมตา สะท้อนหักเหแสงที่ทำให้คน อกสั่นขวัญหายออกมา

นางยังมีชีวิตอยู่!

ภายในหัวใจของเงินซ่อมีความรู้สึกว่านี่คือความสุขที่บ้าคลั่ง แต่ในเวลาเดียวกันความเคียดแค้นที่บ้าคลั่งก็แยกเขี้ยวยิงฟัน อย่างกำเริบเสืบสานอยู่ภายในใจของนางเช่นเดียวกัน

อดีตชาติและปัจจุบันชาติ

พวกคนที่เคยรังแกขาเหล่านั้น พวกเจ้าคอยดูเถิด ข้า กลับมา แล้ว!

ในขณะที่กำลังมองดูฉากที่คุ้นเคยถูกความมืดของที่นี่กลบฝัง จนไม่เหลือแล้วนางก็รู้สึกประหลาดใจ ความทรงจำของเป็นชื่อ พัดโหมเข้ามา นางลืมที่นี่ไปได้อย่างไร

ตอนที่อายุสิห้าในปีนั้น เป็นชื่อไม่ระวังทำพระพุทธรูปหยกที่ ฮ่องเต้พระราชทานให้ท่านหวางเฟยแตก และประจวบเหมาะกับ ที่ท่านพ่อไปรักษาการณ์ที่ชายแดนพอดี ท่านหวางเฟยผู้ซึ่งไม่ ชอบเงินชื่อมาโดยตลอดก็เลยส่งคนไปขับไล่นางออกมาทันทีนางจึงไม่ได้อยู่ในจวน

จะพูดให้น่าฟังก็คือ ให้เงินซื่อได้สงบจิตสงบใจและเรียนรู้ มารยาทในบ้านสวนที่อยู่ข้างนอกนั่นเอง แม้ว่าแท้จริงแล้วอยาก จะขับไล่นางออกไปจากจวนเลยก็ตาม

แต่ทว่า พระพุทธรูปหยกองค์นั้นเห็นได้ชัดว่าเงินซื้อไม่ได้เป็น คนทําแตก เป็นเงินจั่นต่างหาก!

อย่างไรก็ตาม คนที่ท่านหวางเฟยชมชอบมาโดยตลอดก็คือ เงินถิ่นกับแม่ของเงินจีน กับเงินซื้อและแม่ของนาง กลับเอาแต่ พยายามจับผิดต่างๆนานา

ดังนั้นเป็นจีนประโยคเดียวก็ผลักไสความผิดทั้งหมดมาใส่ตัว เงินซื่อ แต่ท่านหวางเฟยก็ตัดสินความผิดของเป็นชื่อโดยไม่ลังเล สงสัยเลยสักนิด!

ทันใดนั้น ภายในหูก็มีเสียงเอี๊ยดอ๊าด…ดังเข้ามาเป็นชื่อ มองไปตามทิศทางที่เสียงนั้นดังขึ้นมาทันที เห็นเพียงประตูไม้ที่ ทรุดโทรมและผุพังหนึ่งบานถูกผลักจนเป็นหนึ่งรู มีร่างร่างหนึ่ง ที่กำลังย่องเบาๆเข้ามาจากนอกประตู

“นั่นใคร?” เป็นชื่อพูดขึ้นมาทันใด

“ว้าย!” คนที่เข้ามาคิดไม่ถึงว่าดึกขนาดนี้แล้วเป็นชื่อจะยังไม่ เข้านอน เห็นได้ชัดว่าถูกขู่ขวัญจนตกตะลึง นางจึงอดไม่ได้ที่จะ ร้องออกมา

แต่แล้วนางก็รู้ในทันทีว่าตัวเองได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่เพียงใดไปแล้ว นางจึงคุกเข่าลงทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ที่ยากจะพบเห็นว่า “คุณหนู คือ คือหรูเอ๋อร์…หรูเออร์ผิดไปแล้ว เจ้าค่ะ…”

ทรูเอ๋อร์รี?!

เมื่อได้ยินชื่อและน้ำเสียงที่คุ้นเคย บนใบหน้าของเป็นชื่อ อดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าที่ประหลาดใจและดีอกดีใจปรากฏขึ้นมา อย่างฉับพลัน

“…หรูเอ๋อร์?” นางเรียกหยั่งเชิงออกไป

พอได้ยินคุณหนูกำลังเรียกนาง หรูเอ๋อร์จึงรีบเช็ดน้ำตา “คุณ หนู ข้าอยู่นี่เจ้าค่ะ…”

เป็นหรูเอ๋อร์จริงๆด้วย! ภายในดวงตาหงษ์ที่งดงามของเป็นชื่อ มีละอองน้ำกลุ่มหนึ่งลอยขึ้นมา รวมถึงความดีอกดีใจด้วย

ในอดีตชาติ ระหว่างพิจารณาคดีที่ต้าหลี่ซื่อ เป็นหรูเอ๋อร์ที่กลิ้ง อยู่บนเตียงตะปูแทนนาง เพื่อพิสูจน์ว่าเป็นชื่อไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง กับ”การก่อกบฏ”ของอ๋องหัวที่ถูกใส่ร้ายว่าขายชาติ จนสุดท้าย ก็ได้เสียชีวิตต่อหน้านาง ถ้าไม่ใช่เพราะหรูเอ๋อร์ เวินชื่อก็ไม่รู้เลย ว่าตัวเองจะเอาชีวิตรอดอยู่ในช่วงเวลาที่มืดมิดเหล่านั้นได้ อย่างไร!

ขณะนี้ พอได้พบหรูเอ๋อร์ที่คอยดูแลนางด้วยใจจริงเช่นนี้อีก ครั้ง ในใจของเวินชื่อก็แสดงความดีอกดีใจและซาบซึ้งใจเป็น อย่างมาก
นางพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นว่า “เจ้าลุกขึ้น แล้วมาตรงนี้

ได้ยินเสียงของคุณหนู หรูเอ๋อร์ก็เลยรีบลุกขึ้น แต่ทว่าบนขา ของนางมีอาการปวดบริเวณที่ถูกอ่านมามาตี ร่างกายของนาง อ่อนยวบลง แล้วชนเข้ากับข้างเตียงอย่างกะทันหัน มามาใช้ เรียกแทนข้ารับใช้หญิงชรา)

“เจ้าเป็นอะไร?”

“หรูเอ๋อร์ไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะ…

ขณะที่ฟังน้ำเสียงที่กำลังอึดอัดใจอย่างเห็นได้ชัดของหรูเอ๋อร์ ภายในสายตาของเงินชื่อก็เย็นชาขึ้นมา แล้วพูดว่า “ เจ้าขึ้นมา ข้าจะถามเจ้าว่า อานมามาตีเจ้าใช่หรือไม่?”

“เป็นเพราะหรูเอ๋อร์ทำผิดเองเจ้าค่ะ” หรูเอ๋อร์พูดกัดฟันและ อดทนต่อความเจ็บปวดว่า “ร่างกายของคุณหนูมีค่าดั่งทอง หรู เอ๋อร์มิกล้าเจ้าค่ะ”

“ข้าให้เจ้าขึ้นมาเจ้าก็ขึ้นมา ไม่ต้องฝืนหรอก” น้ำเสียงที่เย็น ยะเยือกและสุภาพของเงินซ่อมีความแข็งกร้าวอยู่ด้วยเล็กน้อย

พอได้ยินความหมายที่หนักแน่นของเงินซื่อ หรูเอ๋อร์ก็ทำได้ เพียงขึ้นไปนั่งบนเตียงอย่างระมัดระวัง แล้วพูดกระซิบแบบฉ่ำๆ นมามาไม่อยู่ หรู ยิ่งๆว่า “คุณหนู ท่าน ท่านไม่ต้องกลัว….อาน อานมา เอ๋อร์จะปกป้องท่านเองเจ้าค่ะ!”

ภายในหัวใจของเวินชื่อมีความรู้สึกอบอุ่นแว็บผ่านเข้ามา แต่ เมื่อได้ยินคำว่า”อานมามา”สามพยางค์ แสงที่เย็นยะเยือกเปล่งประกายขึ้นมาในดวงตาของนาง

นางพูดด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นว่า “ไม่กลัวหรอก นอนซะนะ”

วันนี้หรูเออร์เอาแต่วิ่งวุ่นกับนางทั้งวัน เพื่อจัดการเก็บกวาด บ้านที่ทรุดโทรมหลังนี้ให้นาง ให้นางได้อยู่อย่างสะดวกสบาย ขึ้นอีกนิด นางเหนื่อยมากแล้ว ใจที่สับสนวุ่นวายก็ตกลงมาในคำ พูดที่ทำให้คนสงบของเงินซื่อ แต่เพิ่งจะแตะไปบนไม้กระดาน เตียงนางก็หลับไปเสียแล้ว

แต่ทว่าเงินซ่อนอนไม่หลับเลย!

ได้เกิดใหม่ในวันนี้และปีนี้ตอนที่นางอายุสิบห้า เป็นชื่อจะหลับ ลงได้อย่างไร!

และก็เป็นคืนนี้ ที่ขาของนางได้รับบาดเจ็บเป็นครั้งแรก ทำให้ เกิดโรคเรื้อรัง ในภายหลัง และต่อมานางไม่รู้ว่าเป็นจิ้นวางอุบาย อะไร จึงทำให้นางต้องพิการในที่สุด!

และความเสียหายในครั้งนี้ ก็เป็นน้ำมือของอานมามาที่ร่วม มือกับเงินจิ่นตามที่หรูเอ๋อร์ได้เอ่ยออกมา

และก่อนที่ใกล้จะตายคำพูดนั้นของเงินจีนในเรือนจำน้ำ ก็ทํา ให้เป็นชื่อรู้ว่า หลังจากที่เงินจนไม่สามารถทำให้นางพิการได้ ในครั้งนี้ ก็ยังคงลงมือกับโรคขาของนางอย่างลับๆ จนถึงขนาด ที่เป็นชื่อต้องพิการในที่สุด นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปจะไม่มีทางกลับ มายืนได้อีก!

คิดถึงตรงนี้ หัวใจของเงินชื่อก็เหมือนดั่งถูกน้ำแข็งและหิมะปกคลุม และภายใต้น้ำแข็งและหิมะนั้นก็คือความอาฆาตแค้นใน อดีตชาติที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่

แต่นางระงับอารมณ์เอาไว้ แล้วจ้องมองพายุฝนที่โหมกระหน่ำ อยู่นอกหน้าต่างด้วยสีหน้าท่าทางที่หนาวเย็น นางเอื้อมมือไปลูบ บนขาทั้งสองข้าง จากนั้นความคิดอันดุร้ายที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ปรากฏขึ้นภายใต้ดวงตาของนางชั่วขณะหนึ่ง

เสียงหายใจเบาๆของหรูเอ๋อร์ดังอยู่ข้างๆ จิตใจของเงินชื่อ กลับยิ่งรู้สึกโล่งขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่ง นางได้ยินเสียงของพระสนมคนหนึ่งแว่วขึ้นมากลาง สายฝน

“เจ้าเงียบๆหน่อย อย่าทำให้ทั้งสาวใช้ที่คอยดูแลเจ้านายคน นั้นตื่นเชียว…จําไว้ ตอนที่ลงมือยิ่งโหดยิ่งดี…

เสียงนี้คือเสียงของอานมามา

และอีกคนหนึ่ง ก็คือคนที่เป็นจีนส่งมาเพื่อทำลายขาของนาง

มุมปากของเงินชื่อค่อยๆยกรัศมีที่เย็นยะเยือกและสวยหยาด เพิ่มขึ้น ภายในดวงตาของนางเหมือนว่าจะมีประกายที่แปลก ประหลาดแพร่กระจายอยู่