บทที่ 16 ไปทุกที่ในเมืองหนาน

ตัวเธอยังสกปรกอยู่เลย ใบหน้าก็มอมแมมด้วย พอมีน้ำตาไหล อาบแก้ม ก็ยิ่งเหมือนนักแสดงงิ้ว

โหมวยยื่นมือไปเช็ดน้ำตาเธอ แต่พึ่งสัมผัสใบหน้าเธอ ชางหล งก็เจ็บจนสูดหายใจเข้า

โหมวยหรี่ตาลง เมื่อกี้ตลอดเส้นทางมืดเลยมองไม่ค่อยชัดเจน เท่าไหร่ ตอนนี้พอดูดีๆแล้ว ใบหน้าเธอเหมือนจะบวมเลยนะ

“ใครตบเธอมาเหรอ?” เขากดหัวเธอไว้ เอามือไปสัมผัสเล็ก

น้อย ถึงได้เห็นว่ารอยบนใบหน้าเธอไม่ได้มีเพียงเศษดินเท่านั้น ยังมีรอยแดงๆอีก ชางหลังดันตัวเขาออก ตัวเองก็ไปนั่งลงข้างๆเตียง จับหน้าไว้

ไม่พูดอะไร

ตั้งแต่เด็กจนโต บางหวยซูแม้จะลงโทษหรือด่าเธอ แต่ยังไงก็ ไม่เคยตบเธอมาก่อน แต่มาวันนี้เพื่อชางนิ่งสองแม่ลูกนั่น การตบในครั้งนี้ ทำให้ความหวังสุดท้ายที่เธอมีต่อเขาสลายไป ทันที

โหมวยลมหายใจเย็นชาลง “ซางหวยซูหรือหยูเฉิน?”

“ฉันไม่อยากพูดกับนาย และไม่อยากเจอนายด้วย” โหมวยเงยหน้าขึ้น จ้องชางหลิงด้วยสายตาที่เหมือนสายฟ้าผ่า จนกระทั่งบางหลิงเกิดตัวสั่นกะทันหัน

และในตอนที่ซางหลงคิดว่าเขาคงโมโหตัวเองมาก โหมวย กลับหลังหัน เปิดประตู และออกไปทันที

ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรกัน? เจ้าอารมณ์จริงๆเลย

ชางหลิงเอาไม่ออกเลยว่าเขาคิดอะไรกันแน่ และไม่รู้ด้วยว่า วินาทีต่อไปเขาจะทําอะไรอีก

อยู่กับคนแบบนี้เหนื่อยจริงๆ เธอต้องหาทางรีบทำเรื่องหย่า ให้ได้! ต่อไปจะไม่ไปมาหาสู่กับเขาอีก

แต่ว่า ในตอนที่เธอกำลังจะเข้าห้องอาบน้ำไปล้างหน้า ก็มี เสียงเคาะประตูห้อง ชางหลังเปิดออก ก็เห็นหลีซินพาหลายคน มายืนอยู่ด้านนอก พร้อมด้วยรถเข็นอาหารหลายคัน

“พี่สะใภ้” หลีซินทักทายเธอ “นี่เป็นอาหารเย็นของคุณครับ”

เขาส่งซิกให้คนด้านหลัง พวกเขาก็ยกอาหารไปบนโต๊ะอาหาร

ในห้องนั่งเล่น ไม่นาน อาหารที่มีอยู่เต็มโต๊ะ

ชางหลังไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน มองดูอาหารเย็นที่เหมือน งานเลี้ยง ใหญ่ แม้จะหิว แต่ก็ไม่กล้ากินหรอกนะ

“โหมวยู่ล่ะ?” ซางหลิงมองไปด้านหลังของหลีซิน แต่ไม่เห็น ตัวเขาเลย

“พี่ใหญ่ออกไปแล้ว” หลีซินตอบตามตรง ออกไปแล้ว? กลับไปบ้านตระกูลโหมวเหรอ?
ไม่รู้ทําไม สายตาของชางหลังหม่นหมองลง

เธอรู้ว่าตัวเองเพราะเรื่องของตระกูลชางพาลใส่เขา เมื่อกี้ กำลังโมโห โหมวก็มาได้จังหวะพอดี

ตอนนี้คิดแล้ว ตัวเองเหมือนจะไม่รู้จักตอบแทนบุญคุณเลย ถ้า ไม่มีโหมวย เกรงว่าตอนนี้เธอคงถูกซางหวยลากตัวกลับไปแล้ว

“นี่เป็นของที่พี่ใหญ่บอกให้เอาให้คุณครับ” หลีซินหยิบกล่อง ยาเล็กๆ ในกระเป๋าออกมา

ชางหลิงรับมา เห็นด้านบนเขียนไว้ว่ามีสรรพคุณลดอาการ บวม ก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีไปกันใหญ่ คนที่รักและสนิทมากที่สุดน บาดแผลมาให้เธอ แต่คนแปลกหน้าที่พึ่งรู้จักกันแค่วันเดียว ตอนนี้กลับเป็นห่วงเป็นใยเธอ

ชางหลังกินข้าวเสร็จ อาบน้ำเสร็จแล้วก็ทายาให้ตัวเอง รับรู้ ถึงรอยแผลที่แสบร้อนและถูกฤทธิ์เย็นของยาระงับไว้ เธอนอน หลับสบาย

ตื่นมาอีกวัน โหมวก็ยังไม่กลับมา ชางหลังยังคิดเรื่องตระกูล ซาง ไม่มีกะจิตกะใจนั่งเฉยๆ ก็ให้หลีซินพาชมรอบตึกคลับ

“นี่เป็นห้องโถงงานเลี้ยงของnova” หลีซินแนะนำให้ทางหล งอย่างใจเย็น “โดยปกติจะใช้จัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่

สองคนเดินมาถึงชั้นนึงของตึก มองไปไกลๆ มีโต๊ะอาหาร ขนาดใหญ่และถูกจัดวางอย่างมีระเบียบ ตรงหน้ามีพรมแดงยาว

ไปจนสุดข้างหน้าเวที
ถ้าไม่เรื่องซะก่อน งานแต่งเธอในนั้น แดงยาวสวมชุดแต่งงานสวยแต่งงานกับหยูเฉิน แต่ ตอน…….

แต่ว่าห้องโถงงานเลี้ยงnovaก็ใครได้” ซินพูดอธิบายได้อย่างเกรงใจ แต่ไม่ถ่อมตัวเลย ไม่ว่า

“อ้อ” ซางหลิงไม่ได้รู้สึกตื่นตาอะไรมาก เธอรู้เรื่องนานแล้ว ดังคิดว่าอลังการและฟุ่มเฟือยเกินไป สองหยูเฉินบอกว่า กว่าจะได้คิวมายากมาก ยุ่งยากเกินไป

“แต่พี่สะใภ้ต่างออกไปนะซินหัวเราะแหะๆ ผายมือในเครือหลายพันทั้งหมดในnova แต่สองใบเท่านั้น

ชางหลังมองบัตรที่เคลือบทองตรงขอบ ด้านบนเขียน

“บัตรผ่าน?ชางหลิงรับมา เอาไว้ทําอะไรน่ะ”

ก็แค่สมาชิกไม่ใช่เหรอแต่แม้จะลดราคาแล้วเธอคง ปัญญาจ่ายอยู่ดี

คุณสามารถใช้บัตรใบไปทั่วเมืองหนานหรือทั่วโลกคลับnovaเลย โครงการทั้งหมด ฟรีทั้งหมดหลีซินยิ้มมารยาท
ฟรี! ชางหลังตาเปล่งประกาย

พระเจ้า ก็ว่าทำไมถึงเรียกว่าบัตรผ่าน ไปได้ทุกที่จริงๆด้วย นี่ เป็นวีไอพีระดับสูงสุดของnovaเลยก็ว่าได้ ถ้ามีของแบบนี้อยู่ใน มือ เธอใช้ชีวิตอยู่ในnovaเลยก็ได้

บัตรที่ตอนแรกถูกชางหลิง ใช้นิ้วมือจับแค่ปลายๆก็เปลี่ยน ตำแหน่งกะทันหัน เธอใช้สองมือประคองบัตรไว้ก็ขาดแต่ว่าหาก

ระถางธูปมังกรมาจุดธูปถวายแล้วล่ะ

สายตาของชางหลิงบังเอิญเหลือบไปข้างๆ เห็นข้างหน้าไกลๆ มีคนอยู่ สายตาก็ชะงักค้างทันที