บทที่ 1 คืนนี้ผมต้องได้คุณ

คลับnova แหล่ง ใช้จ่ายที่ใหญ่ที่สุดละเป็นที่นิยมในเมืองหนาน บาร์ที่อยู่ชั้นหนึ่ง เหล่าหนุ่มๆและสาวกำลังเต้นและเคลื่อนไหว ร่างกายไปตามเสียงเพลงที่เมามันส์ สระน้ำที่แออัด มีสาวร่าง เล็กที่จับขวดเหล้ากรอกปาก เซไปเซมา

“หาผู้ชายที่หล่อที่สุดในนี้ของพวกนายให้เจ๊หน่อยซิ!” ซาง หลังจับพนักงานคนหนึ่ง ระหว่างพูดนั้นเต็มไปด้วยกลิ่น แอลกอฮอล์

“รักแรกพบเหี้ยไรกัน! ตอนนั้นพูดอย่างหวานชื่น ลับหลังกลับ ไปนอนกับน้องสาวของฉัน……..ซางหลิงเมาจนหัวหมุน แต่เธอ ไม่สามารถลืมภาพที่เธอจับได้ว่าหยูเฉินแอบมีอะไรกับคนอื่นได้

พนักงานกำลังจะเตือนเธอว่าดื่มเยอะไปแล้ว แต่กลับรู้สึกสาย ตาแปลกๆที่ข้างหลัง ตอนที่หันกลับมา เห็นพวกคนชุด ล้อม โหมวยู่เดินเข้ามา

โหมวย ประธานคนปัจจุบันของบริษัท เซ็งซื่อ กรุ๊ป และเป็น ทายาทในอนาคตของตระกูล โหมว “ยมบาลแสนเย็นชาที่อยู่ทั้ง สายขาวสายเหลือกันในตำนาน

“คะ คุณคะ ทางร้านของเราถูกกฎหมายนะคะ ไม่มี…… พนักงานรู้ว่าโหมวยเกลียดเรื่องแบบนี้ ที่สุด รีบอธิบายให้กับ ชางหลิง
“พูดมาก! เจ๊มีเงินจ่าย!

“เขาสามารถนอนกับผู้หญิงอื่นได้ ทำไมฉันจะนอนกับผู้ชาย อื่นไม่ได้? ไป รีบไปหาผู้ชายที่หล่อกว่าเขาหนึ่งร้อยเท่ามาคน หนึ่ง! ไม่สิ หามาสิบคน ยี่สิบคน………….. พูดถึงตอนท้าย ชางหลังคลื่นไส้ไปสักพัก ล่มไปด้านข้างอย่างสะเปะสะปะ

จากนั้น ในเสี้ยววินาทีนั้น เธอสะดุดโดนผู้ชายที่ทำหน้าเย็นชา อยู่ข้างๆ แววตาลุกวาว

บนโลกนี้มีคนหน้าตาดีแบบนี้ด้วยเหรอ?

เสื้อแจ็คเก็ตสีดำและกางเกงคาร์โก้ที่ดูเรียบง่ายเผยจุดเด่น บนร่างกายของเขาออกมาทั้งหมด ทรงสกินเฮดที่ดูเด็ดขาด ไม่มี การดัดแปลงมากไป ทำให้ใบหน้าของเขาดูแข็งแกร่งและเด็ด เดี่ยว

จังหวะที่เขาเดินเข้ามา ก็ดึงดูดสายตาของผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ อยู่ในสระน้ำ แต่กลิ่นไอเย็นชาบนตัวเขา กับทำให้คนห่างออก ไป ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาแม้แต่ก้าวเดียว นอกจากชางหลิง

เธอเดินเซไปมาไปข้างหน้า ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ยื่นมือไปทางซิก แพคของเขา หุ่นดีแบบนี้ ต้องมีซิกแพคแน่ๆ

“คุณชายรอง!” คนชุดดำข้างๆของโหมวยพุ่งขึ้นมา จะดึงซาง หลังออก แต่ สายตาเย็นชาของโหมวย หยุดทุกการกระทำของ ทุกคน

“ว้าว แข็งจังเลย” เขามีซิกแพคจริงด้วย!
ชางหลังเผยท่าทีบ้าผู้ชายออกมา เหลือแค่น้ำลายไหลออกมา เท่านั้น ยิ่งเขาตามใจเธอ เธอก็ยิ่งทำตามอำเภอใจ ใบหน้าเย็น ชาของของหนุ่มนั้นกลับดึงดูดคนมากๆ พบเสียงหนึ่ง ขึ้นไปกอด บนตัวเขาด้วยท่าทีปลาหมึก

แขนทั้งสองของชางหลังกอดคอเขาแน่น แล้วมองชายที่อยู่ใน ชุดเดียวกันทั้งหมดที่ข้างหลัง ยิ่งทำให้การคาดเดาในใจเธอ แน่วแน่ขึ้น “นายยืนอยู่คนแรก เป็นตัวท็อปของที่นี่เหรอ?”

สีหน้าของพนักงานตกใจจนหน้าซีด ซึ่งอยู่ข้างๆไม่กล้าขยับ “ผมเป็นเจ้าของของที่นี่” รู้สึกว่าเจ้าตัวเล็กที่เกาะบนตัวเขา พยายามเขาอย่างอดนิ่งไม่ได้ โหมวยหรี่ตาลง

ซางหลิงเมาจนเละเทะ ไม่มีเรี่ยวแรง เมื่อเธอปล่อยมือไหลไป ทางตรงข้ามกับเอว และในขณะนี้ มือของหนุ่มหล่อพยุงหลังเธอ ไว้ มืออีกข้างประคองเอวบางของเธอ

“เจ้าของ? ดังนั้น…..นายคือตัวท็อปของผู้ขายบริการ?” ใน โทรทัศน์ น่าจะมีการตั้งค่านี้

“ดีเลย งั้นคืนนี้ฉันจองนายละกัน” ชางหลังตัดสินใจอย่างสนุก เธอกระโดดลงจากตัวของหนุ่มหล่อ ดึงเขาไปเช็คเอาท์ที่ แผนกต้อนรับ

“มา” เธอควักกระเป๋าเงินของตัวเองออกมา “ฉันเลือกเขา คืน นี้ ฉันจะพาเขา….…… ซางหลงลืมคำศัพท์นั่นพอดี “อ๋อ ออกนอก บริการ”
พลางพูด เธอก็กวาดสายตาไปทางข้างหลังเขา ใบกมือ “แล้ว พวก……..พวกนี้ฉันก็เอาด้วย!”

ชางหลิงพูดคำนี้ออกมา คนข้างหลังของโหมอยไม่กล้าออก เสียง เมื่อเห็นว่าเจ้านายกำลังจะหันกลับมา ต่างหันหน้าไปทาง อื่นทำเหมือนกับว่าไม่เห็น

“หม? ” โหมวยยิ้มอ่อน “ตัวเล็กแบบนี้ กินไหวเหรอ?”

“ไหวเส้!” ชางหลิงเดินเซ เธอวางการ์ดทองใบหนึ่งไว้บนโต๊ะ “ฉันจะเลือกนายคนเดียวไม่ได้….……ต้องเท่า เทียม! กัน! ทุกคน! ใครจะไปรู้ว่าลีลานายดีหรือไม่ดี ฉันได้ข่าวว่า พวกผู้ชาย ชอบ โม้”

เธอไม่สามารถลืมตาได้ ดึงคอเสื้อของชายหนุ่มเข้าใกล้ ใบหน้าตัวเอง บังคับให้เขาย่อตัวให้เท่าส่วนสูงของเธอ

“โม้?” โหมวยหรี่ตาลง เสียงเบา

“คุณอยากนอนกับผมจริงเหรอ?” เขาถามเธอเพื่อความแน่ใจ

“อืม” ชางหลิงพยักหน้าอย่างซื่อสัตย์ ยิ้มตามที่เหล่าโสเภณีที่ เห็นในทีวี “มาเถอะ มาเถอะ พี่พานายไปเปิดห้อง

มือของเธอถูกชายหนุ่มจับไว้อย่างรวดเร็ว วินาทีต่อมา เธอถูก เขาจับกดบนไม้หินอ่อนตรงโต๊ะนั้น “จะนอนกับผมก็ได้ แต่ว่า ต้องถูกกฎหมาย”

ถูกอะไรนะ? ถูกกฎหมาย
ยางหลังนึกคิดกับคํานี้ มืออีกข้างลบกระเป๋าเสื้อของตัวเอง เอาใบทะเบียนที่ถูกเธอขยี้เป็นก้อนออกมา “แหะๆ นายว่า บังเอิญไหม วันนี้ฉันเตรียมจะไปแต่งงาน

โหมวยจ้องมองกระดาษที่เป็นก้อนบนมือเธอ กระตุกมุมปาก

ขึ้น

เขาได้ข่าวจากลูกน้องว่าวันนี้ซางหลังมาดื่มที่ร้านของเขา จึง มาที่นี่สักพัก ไม่คิดว่า กลับได้กำไรที่คาดไม่ถึง

“หยูเฉิน เตรียมรถ ไปที่อำเภอ

“คุณชายรองครับ เวลานี้…” หยูเฉินดูนาฬิกา พูดอย่าง ลำบากใจ

“ให้พวกเขาทําOT!”