3 วันเกิดคุณนาค /1

เธอถูกแม่บังคับให้มาเพราะเกรงใจน้ากาย แม่ว่าไหนๆ ก็ดอง กันแล้วก็ควรให้เกียรติเขาด้วยการมาร่วมงานตามคําเชิญ สาว น้อยก้มหน้าลงดูชุดกระโปรงลายดอกพื้นชมพูอ่อนที่ช่วงอกเป็น ผ้าซีทรูสีเดียวกันบางๆ ตั้งแต่เนินอกลงไปเป็นผ้ากระโปรงลาย ดอก ผมยาวถูกก้าวรวบเป็นหางม้าบิดเกลียวง่ายๆ มีโบว์สีชมพู ผูกไว้ส่งผลให้มารียันดูเป็นเด็กสาวสวยหวานที่แสนเปราะบาง

ชุดนี้คงไม่ทำให้เธอขายหน้าหรอกนะ มันเป็นชุดใหม่ที่สุด ใช้มาแล้วแค่ 2 ครั้ง และเป็นชุดที่เธอชอบมากที่สุดแล้ว ถึงแม่จะ พอมีพอกิน พอที่จะซื้อเสื้อผ้าบ่อยๆ แต่มารียันก็ไม่ทำ เธอเลือกที่ จะประหยัดเงินไว้เพื่อวันข้างหน้าดีกว่าจะเอาไปใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ในเรื่องไร้สาระ

แม่กระตุกข้อมือลูกสาวให้เดินตามกันไปหาเจ้าของวันเกิด ในมือของมารียนมากล่องของขวัญ เธอไม่รู้ว่ามูลค่าของของ ขวัญ ในกล่องจะเพียงพอให้เจ้าของวันเกิดเก็บรักษาไว้ได้หรือไม่ มันเป็นความต้องการของแม่ และเธอก็ไม่มีทางปฏิเสธ

“สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณนาค

กังสดาลส่งกล่องของขวัญจากมือมารียันให้ฤทัยนาค เจ้าของ วันเกิดทำเหมือนจะไม่รับแต่ปฏิเสธสายตาแกมบังคับของผู้เป็น แม่ไม่ได้ จึงต้องยื่นมือออกไปรับ

“ขอบคุณ” ฤทัยนาคขอบคุณกังสดาลเพราะไม่อยากถูกเย็ด
“ไม่ต้องลำบากก็ได้นะคราวหน้า แค่มางานก็พอแล้ว” คุณ มานพพ่อของฤทัยนาคกล่าว

“ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ ขอให้คุณนาคมีความสุขมากๆ นะคะ” กังสดาลยังอวยพรต่อ ในขณะที่มารียันรอให้แม่พูดจบจึง อวยพรออกไปบ้าง

“สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณนาค มารีขอให้คุณนาคสมหวังใน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการนะคะ”

“ขอบใจ”

“ตามสบายนะ อย่าคิดว่าเป็นคนอื่นคนไกล วันนี้เลี้ยงแบบ บุฟเฟต์ขาดเหลืออะไรบอกได้นะ

เมื่อเห็นว่าเจ้าของวันเกิดหันไปคุยกับเพื่อนๆ และแขกใน

งาน มารียนก็กระตุกมือแม่ไปที่ซุ้มอาหาร ที่นั่นเธอเจอกับน้า

ปรีชญา

“อ้าวพี่กุ้ง หนูมารี ปรีไม่คิดว่าจะมา ไม่งั้นจะแวะรับมาพร้อม

กัน”

“ไม่เป็นไร มาแท็กซี่ไม่ลำบากอะไรหรอกปรี แล้วคุณกายไป ไหนซะล่ะ ยังไม่เห็นเลย

“โน่น ไปคุยกับเพื่อนๆ ที่ทำธุรกิจด้วยกันนะ เราไม่รู้เรื่อง เท่าไหร่ก็ไม่อยากไปยุ่ง นั่นไงมาโน่นแล้ว”

ตากลมโตของมารียันตวัดมองทันทีแล้วใจวูบไหว น้ากาย ของเธอกำลังเดินตรงมา เธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา ตากลมโตจึงหลุบ ก่อนจะหันไปหาซุ้มอาหารแล้วตักอาหารใส่จานที่ เตรียมไว้

“สวัสดีครับพี่กุ้ง ถ้าทราบว่าพี่กุ้งจะมา ผมคงจะไปรับถึง บ้าน

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่ไม่ได้ลำบากอะไร อีกอย่างมากับมารี

ไม่ต้องกลัวที่จะนั่งรถแท๊กซี่”

“ถึงจะมาสองคน แต่ก็ยังเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะครับ เอาไว้ขาก ลับผมจะไปส่ง

“แต่ว่า” กังสดาลอยากปฏิเสธเพราะเกรงใจ คอนโดฯ ของ กายกับบ้านของเธออยู่คนละทาง แม้จะไม่ไกลกันมากคนเจียม เนื้อเจียมตัวอย่างกังสดาลก็ยังอดเกรงใจไม่ได้

“อย่าปฏิเสธเลยครับ ผมไม่ยอม”

ปฏิเสธเสียงเด็ดขาดทว่ารอยยิ้มยังคาอยู่ที่ปาก กายก็เห็น คนที่ยืนหันหลังให้ไม่ยอมหันกลับมาเสียที

“ดูท่าหนูมารีจะหิวจัด เลยมองผมไม่เห็น” เสียงทุ้มกลั้ว

หัวเราะเหมือนอารมณ์ดี กังสดาลกระตุกแขนลูกให้หยุดสนใจ อาหารก่อน

“มารีไหว้น้ากายสิลูก”

มารียันจําต้องหันมายกมือไหว้น้าเขย ริมฝีปากของกายยิ้ม แต่ดวงตาของเขาไหววาบโชนแสงก่อนจะปรับให้อ่อนโยนเป็น นิจ รอยยิ้มหวานๆ ส่งผ่านไปถึงแม่ของเธอ มารียันจึงฉวยโอกาสหลุบตามองพื้น

“ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่มางานนี้ อาจจะเป็นงานเด็กๆ แต่ ผมก็อยากให้มา

“ไม่เด็กแล้วค่ะ คุณนาค โตเป็นสาวแล้วนะคะ สวยด้วยสิ เห็น มาเล่าให้ฟังว่าคุณนาคเป็นดาวคณะด้วยนี่คะ” มารียัน ได้ยินคําชื่นชมของแม่ก็เงยหน้าขึ้นมอง แม่ทําเหมือนปลื้มปริ่ม กับการได้มางานเลี้ยงวันเกิดของฤทัยนาคนักหนา มารียันไม่ เข้าใจเลย

“แต่ผมว่าหนูมารีสวยกว่านะครับ”

มารียันไม่คิดว่าจะได้รับคำชมจากกาย เขาชมจริงๆ หรือแค่ ล้อกันเล่นๆ ดูสิ เขาไม่แม้แต่มองเธอด้วยหางตา หรือแค่คำ ทักทายกันเล็กน้อยก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา

หน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัดของเด็กสาว ทําให้กายแค่น ยิ้มแล้วต้องเอ่ยขอตัวกับกังสดาลพร้อมกับให้ปรีชญาคล้องแขน เดินไปรอบๆ งาน มารียันเผลอมองตาละห้อย เขาทั้งคู่เหมาะสม กันมาก เหมาะที่จะเป็นคู่ชีวิต ถ้าได้มองอยู่ห่างๆ โดยไม่รู้ตื้นลึก หนาบาง ไม่มีวันที่เธอจะเทียบปรีชญาติด คนที่เหมาะจะคล้องแขนน้ากาย มีแต่น้าปรีชญาเท่านั้น

ฤทัยนาคมองตามอากายกับอาสะใภ้ไปจนทั้งคู่ถูกรุมจาก เพื่อนนักธุรกิจ อาการคล้องแขนเดินด้วยมาดนางพญาของปรีชญาช่างขัดใจเธอเหลือเกิน ถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่ปรีชญาแต่เป็น เธอจะดีแค่ไหน

ตั้งแต่กาย บริพัตน์กายชล แต่งงานไปแล้วครอบครัวก็ได้ สมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น นั่นคือปรีชญา บริพัตน์กายชล อาสะใภ้ของ เธอ