บทที่ 3 ตกหลุมรัก
หลายวันต่อมา
ณ บริษัท พีเคสตูดิโอจํากัด มุกเดินไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ประตูกระจกด้วยอาการตื่นเต้นเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะ มีโอกาสถูกเรียกตัวให้มาสัมภาษณ์งานกับบริษัทที่มีชื่อเสียง แห่งนี้
ร่างบางผลักประตูเดินเข้าไปในบริษัทพร้อมกับรวบรวมความ มั่นใจในตัวเองไปด้วย เรียวขาเนียนสวยที่โผล่พ้นกระโปรงทรง เอเหนือเข่าค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่นไปยังเคาร์ เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อแจ้งจุดประสงค์ในการมา แต่ด้วยพื้น ทางเดินที่เธอกำลังก้าวเท้าเดินไปเพิ่งผ่านการทำความสะอาด ด้วยน้ำยาไปหมาดๆ ทำให้เธอเกิดลื่นจะล้มลงกับพื้น
“ระวัง!” เสียงทุ้มนุ่มลึกตะโกนเสียงดังพร้อมกับเข้าไปคว้าร่าง บางเอาไว้ในอ้อมแขนด้วยความรวดเร็ว
..….……. มุกหลับตาซบหน้าเข้ากับอกกว้างของชายหนุ่ม ปริศนาด้วยความตกใจ
“เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นค่อยๆ ผละออกจาก ร่างบางที่ก้มหน้าซบกับอกของเขาอยู่
“ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” มุกพูดพลางเงยหน้า ขึ้นมองชายหนุ่มที่ยังคงประคองเธอเอาไว้ ทันทีที่สายกลมโต ของเธอสบเข้ากับสายตาคมกริบของชายหนุ่มตรงหน้า เธอก็ตก อยู่ในภวังค์เหมือนต้องมนตร์สะกดหลงไหลไปกับใบหน้าอัน หล่อเหลาและสายตาที่มองมาด้วยความอบอุ่นนั้นด้วยหัวใจที่ เต้นรัวเร็วไม่เป็นจังหวะ
“คุณ” ชายหนุ่มเรียกหญิงสาวตรงหน้าที่เอาแต่จ้องมองหน้า เขาด้วยความงงงวย
ไม่มีเสียงตอบรับจากร่างบางเพราะยังคงตกอยู่ในภวังค์
“คุณ! จะจ้องหน้าผมอีกนานไหม
“คะ…ค่ะ ” มุกขานรับเสียงตะกุกตะกัก
“ผมไม่คุ้นหน้าคุณเลย คงจะเป็นพนักงานใหม่สินะ” มองหญิง สาวผิวขาวเนียนอวบอิ่มไปทุกส่วนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“เปล่าค่ะ วันนี้ฉันมาสัมภาษณ์งาน”สบตาชายหนุ่มหน้าแดง
“อ้าว เหรอ คราวหน้าคราวหลังก็เดินระวังหน่อยนะ จะได้ไม่ ลื่นอีก”
“ค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะที่ช่วยฉันไว้ไม่อย่างนั้นคงจะได้ลงไปจับกบที่พื้นแล้วแน่ๆ ” ส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ด้วยหัวใจพองโต
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ผมขอตัวก่อนนะ” พูดจบชายหนุ่มร่างสูง กำยำในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงยีนต์ก็เดินจากไป
“อ้าว ไปแล้วเหรอ ยังไม่ทันได้ทำความรู้จักกันเลย” มุกพูด พึมพำกับตนเองด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า
ทันทีที่มุกเดินตรงไปยังเคาร์เตอร์แจ้งจุดประสงค์ในการมา สัมภาษณ์งาน พนักงานสาวสองคนประจำเคาร์เตอร์ก็อดที่ถาม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครูขึ้นมาไม่ได้
“เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เล่าให้ฟังหน่อยสิ”
“เอ่อ คือพอดีฉันลื่นจะล้มค่ะ ผู้ชายคนนั้นก็เลยเข้ามาช่วยไว้ มุกยิ้มแก้มปริเมื่อนึกถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม ปริศนาที่ช่วยเธอเอาไว้
“เธอรู้ไหม ว่านั่นอะ คุณภพ เป็นประธานบริษัทที่นี้ ใครๆ ก็ อยากจะซบอยู่ในอกเขาทั้งนั้นแหละ เธอโชคดีมากเลยรู้ไหมที่ได้ อยู่ในอ้อมแขนของเขา ถึงจะชั่วคราวก็เถอะ พูดแล้วก็อดอิจฉา ไม่ได้”
“เขาเป็นประธานบริษัทเหรอคะ” มุกตกใจ
“ไซจ๊ะ”
“คุณภพเขาดูดีขนาดนั้น คงจะมีแฟนแล้วใช่ไหมจ๊ะ” มุกถาม ด้วยความอยากรู้เต็มอก
“ยังจ๊ะ คุณภพยังโสดอยู่ เพราะไม่เคยเห็นควงผู้หญิงคนไหน มาที่นี้สักคนเลย เดาเอานะ ไม่แน่อาจจะมีแต่แอบๆ ไว้ก็ได้ใคร จะไปรู้ จริงไหม”
“จ้ะ ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวจะไปไม่ทันเวลาเอา” มุกรีบตัดบทแล้ว รีบตรงไปยังแผนกบัญชีที่อยู่ชั้นสองทันที
มุก ใช้เวลาสัมภาษณ์งานกับบุษบาหัวหน้าแผนกไม่นานก็ยิ้ม แก้มปริออกมาจากห้องเพราะทุกอย่างเป็นด้วยความราบรื่นเธอ ได้งานสมอย่างใจหวัง
“นี่โต๊ะทำงานของมุกจะ ” บุษบาพาเธอไปหยุดตรงหน้าโต๊ะ
ทำงานที่มีคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่ ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากห้องทำงานของ
บุษบามากนัก
“ค่ะ” มุกมองสำรวจโต๊ะทำงานด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ไว้วันพรุ่งนี้ พี่จะพาไปแนะนำให้ทุกคนในบริษัทแผนกต่างๆ รู้จักนะ”
“ค่ะ มุกตื่นเต้นจังเลย” มุกส่งยิ้มให้บุษบา
“ไม่มีอะไรแล้ว งั้นก็กลับไปเตรียมตัวทำงานวันพรุ่งนี้เถอะ “ค่ะ”
“เราชื่อ ทัพนะ เธอละชื่ออะไร” หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับ
มุกเดินตรงมาทางเธอพร้อมกับแนะนำตัว
ชื่อมุกจ้ะ”
“จะกลับแล้วใช่ไหม เจอกันพรุ่งนี้นะ” ทิพส่งยิ้มให้สุกด้วย ความเป็นมิตร
“จ้ะ มุกขอตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวพนมมือไหว้บุษบาแล้วเดิน
จากไป
“ดูท่าทางแล้ว จะขยันเอาเรื่องอยู่นะคะ แถมยังสวยน่ารักอีก ด้วย พี่บุษว่าไหมคะ” ทิพเอ่ยถามบุษบา
“จากที่พี่สัมภาษณ์เมื่อกี้ ก็เป็นคนนอบน้อมอยู่พอสมควรนะ ดู
จะมุ่งมั่นตั้งใจกับงานมากเลย
“ดีเลยค่ะ ทิพจะได้มีเพื่อนช่วยงาน จะได้งานบ้าง” ทิพ หัวเราะขบขัน
“ก็ลองดูสิจ้ะ แม่ตัวดี” บุษบามองค้อนทิพไม่จริงจังนัก
“ล้อเล่นค่ะ” ทิพส่งยิ้มให้บุษบา
พอมุกเดินออกมาตรงหน้าบริษัทเธอเลือกที่จะขึ้นรถเมล์ตรง ไปลงยังหน้าปากซอยทางเข้าบ้านเช่าตนเอง และไม่ลืมซื้อขนม ติดไม้ติดมือไปด้วย พอเปิดประตูเข้าไปเธอก็ตะโกนเรียกหาน้อง ชายตนเองทันที
“มิค พี่กลับมาแล้ว มีขนมมาฝากด้วยนะ”
“มาแล้วครับ” เด็กชายวัยรุ่นวัยสิบห้าปีรีบเดินตรงหาพี่สาว
ของตนเอง
“พี่ได้งานแล้วนะ” เธอหวังว่าจะได้เพื่อนร่วมงานที่ดีและไม่เจอ เหตุการณ์เหมือนก่อนหน้านั้นที่ถูกคุกคามทางเพศจากใครอีก
“จริงเหรอ ผมดีใจจังเลย” มิคเข้าสวมกอดพี่สาวด้วยความ
ดีใจ
“ไข้ลดแล้วใช่ไหมเนี่ย” มุกใช้มือยังหน้าผากน้องชายด้วย
ความห่วงใย
“ครับลดแล้ว วันพรุ่งก็ไปโรงเรียนได้แล้วครับ”
“เก่งมากน้องรักของพี่” มุกยิ้มกว้างลูบศีรษะน้องชายไปมา
“วันพรุ่งนี้พี่ก็จะเริ่มไปทำงานวันแรกแล้ว ไม่รู้ว่าจะเจออะไร บ้าง” มุกพูดพลางแกะถุงขนมให้น้องชายไปด้วย
“พี่มุกคนเก่ง ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว สู้ๆ นะครับ
“ครับ พี่สู้อยู่แล้วเพื่อน้องชายที่น่ารักของพี่” มุกลูบหัวน้อง ชายด้วยความเอ็นดู
“มิคจะตั้งใจเรียน เรียนจบแล้วมิคจะทำงานเลี้ยงพี่มุกเองครับ มิคสัญญา”สวมกอดพี่สาวด้วยความรักใคร่
“เพื่ออนาคตที่ดีของเราสองคนต่อให้เหนื่อยแค่ไหนพี่ก็จะ อดทน” มุกมองไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่นในใจ หวังว่าสักวัน หนึ่งเธอกับน้องจะมีบ้านเป็นของตนเองแล้วอยู่ด้วยกันอย่างมี ความสุข
ตกดึกมุกนั่งมองน้องชายที่กำลังหลับไหลอยู่บนเตียงด้วย ความเอ็นดูรักใคร่มือบางค่อยๆ ลูบศีรษะลูกน้องไปมาเบาๆ ยิ้ม มุมปากเล็กน้อย
“พี่จะดูแลมิคแทนพ่อกับแม่ให้ดีที่สุด พี่สัญญา” มองหน้าน้อง ชายยิ้มแก้มปริ
มุกพาร่างบางอันสมส่วน ในชุดนอนกระโปรงยาวสีขาวไป หยุดยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องนอนด้วยหัวใจที่เต้นแรง เมื่อนึกถึง ใบหน้าอันหล่อเหลาของภพเจ้านายหนุ่มคนใหม่ เธอไม่เคยรู้สึก แบบนี้กับใครมาก่อนเลยแต่กับชายหนุ่มที่เธอกำลังจะไปอยู่ใต้ อาณัติในฐานะลูกจ้างเธอกลับรู้สึกหวั่นไหวอยู่ในหัวใจ ยิ่งสัมผัสจากอ้อมแขนอ้อมอกอุ่นๆ นั้นยิ่งทำใบหน้าสาว นสีระเรือแดง ด้วยความเขินอาย
“วันพรุ่งนี้ มุกจะได้เจอคุณอีกไหมนะ คุณภพ” พูดพลางยกมือ บางขึ้นมาและใบหน้าที่กำลังร้อนผ่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง
วันต่อมา
ณ บริษัทพีพีเคสตูดิโอจำกัด ทันทีที่บุกเข้างานบุษบาก็พาเธอ ไปแนะนำให้พนักงานในแผนกบัญชีอีกสิบคนรู้จักรวมถึงแผน กอื่นๆ ด้วยเว้นแต่ชั้นบนสุด ซึ่งเป็นชั้นที่ประธานบริษัททำงานอยู่ จะมีก็แต่เลขาหน้าห้องที่มาแต่เช้าตรู่ มุกแอบหวังอยู่ในใจว่าจะ ได้ขึ้นไปเยือนสักครั้ง
“ในส่วนของชั้นบนสุด สักบ่ายๆ พี่จะพามุกไปแนะนำให้พิศ เลขาหน้าห้องคุณภพให้รู้จักนะ” บุษบาเอ่ยขึ้น
“ค่ะ”
“และถ้ามีเอกสารสำคัญหรือเร่งด่วน พี่จะขอวานให้มุกกับทิพ นำขึ้นไปให้คุณภพเขาเซ็นต์หน่อยนะ”
“ค่ะ พี่บุษ”
“งั้นก็ไปทํางานได้แล้วไป เดี๋ยวทิพจะเป็นคนบอกรายละเอียด ให้เองนะ”
“ไปมุก ได้เวลาลุยงานกันแล้ว” ทิพเข้ามาเอ่ยชวนมุก
มุกนั่งทำงานจนเวลาล่วงเลยไปจนถึงเที่ยงวัน ทิพกับบุษบา ชวนเธอไปทานมื้อเที่ยงที่ร้านอาหารข้างๆ ตึกบุษบาและทพจึง ถือโอกาสถามไถ่เรื่องครอบครัวของมุก ซึ่งพอทั้งคู่รับรู้เรื่องราว ของเธอก็อดที่จะรู้สึกเห็นใจเธอขึ้นมาไม่ได้ จึงทำได้พูดเป็นกำลัง ใจเธอเท่านั้น
พอกลับเข้ามาในออฟฟิตบุษบาก็พาลุกขึ้นไปยังชั้นสูงสุดของ ตึกพร้อมกับเอกสารด่วนที่จะให้ภพเซ็นต์ ทั้งสองคนเดินไปหยุด ตรงหน้า โต๊ะทำงานของพิศเลขาหน้าห้องท่านประธาน
“พิศ คุณภพเข้ามาหรือยังจ๊ะ” บุษบาเอ่ยถามขึ้น
“ยังเลยค่ะ พี่บุษ” พิศหญิงสาวสวมแว่นใสเงยหน้าขึ้นจาก เอกสารมองผู้มาเยือน
“พอดี พี่มีเอกสารด่วนจะให้คุณภพเซ็นต์ฝากด้วยนะจ๊ะ” “ค่ะ แล้วนั่น พนักงานใหม่สินะคะ” พิศมองมุกตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ใช่จ้ะ นี่มุกพนักงานบัญชีคนใหม่จะ
“สวัสดีค่ะ” มุกพนมมือไหว้พิศด้วยควานอบน้อม
“สวัสดีจ้ะ” พิศยิ้มรับ
ระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังพูดคุยกันอยู่ ภพก็เดินเข้ามาพอดี พิศเห็นเจ้านายหนุ่มก็รีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับเอ่ยทักทายทันที
“สวัสดีค่ะ คุณภพ พอดีมีเอกสารด่วน จากฝ่ายบัญชีให้เซ็นต์
คะ
“ได้สิ เอามาให้ผมเซ็นต์ในห้องก็แล้วกันนะ” พูดจบชายหนุ่ม ก็เดินตรงเข้าไปข้างในห้องทำงานทันที
“พี่บุษเอาเข้าไปเลยค่ะ ” พิศเอ่ยขึ้น
“มุกไปแทนพี่หน่อยสิจ๊ะ ” บุษบายื่นแฟ้มเอกสารให้มุกทันที
“ค่ะ” รับเอกสารมาถือเอาไว้แล้วเดินตรงเข้าไปในห้อง ประธานทันที
มุกเดินไปหยุดตรงหน้าภพที่กำลังก้มหน้าจดจ่อกับหน้าจอ โทรศัพท์มือถือพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะอย่างเบามือ ภพเห็นอย่างนั้นก็เงยหน้าขึ้นจึงสบสายตาเข้ากับดวงตากลมโต ที่มองจ้องหน้าเขาอยู่ก่อนแล้วอย่างจัง
“คุณนั้นเอง เพิ่งจะทำงานวันนี้วันแรกสินะ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม ขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ค่ะ” มุกยิ้มมุมปากด้วยความดีใจ
“เป็นไงบ้าง พอจะทำได้ไหม มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” ภพถาม พลางเซ็นต์เอกสารไปด้วย
“ทำได้ค่ะ ไม่มีปัญหาอะไรเลย
“เรียบร้อยแล้ว” ภพยื่นเอกสารคืนให้มุก
“ขอบคุณค่ะ” ส่งยิ้มให้ชายหนุ่มแล้วหมุนตัวเดินไปหยุดอยู่ ตรงประตูห้อง
“เอ่อ…คุณภพทานข้าวหรือยังคะ” มุกตัดสินใจหมุนตัวหันไป ถามชายหนุ่ม
ภพได้ยินอย่างนั้นก็จ้องมองใบหน้าขาวเนียนของหญิงสาว
ร่างบางตรงหน้าด้วยความแปลกใจเล็กน้อย
“ผมเพิ่งทานก่อนมาเมื่อกี้เอง ว่าแต่คุณชื่ออะไร
“ชื่อมุกค่ะ คุณภพจะว่าอะไรไหมคะ ถ้ามุกจะทำอาหารมาให้ คุณทานตอบแทนที่คุณเคยช่วยมุกไว้ได้ไหมคะ” มุกเดินเข้าไป หยุดตรงหน้าชายหนุ่มพร้อมกับจ้องใบหน้าอันหล่อเหล่านั้น
“ผมว่าอย่าลำบากเลยดีกว่า ผมไม่ต้องการอะไรตอบแทนหรอก”
“แต่มุกเต็มใจค่ะ นะคะ” ส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม
“ก็ได้ ตามใจก็แล้วกัน”ภพแอบถอนหายใจเบาๆ
“งั้นวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยง มุกจะขึ้นมาหาคุณที่นี้นะคะ”
“อืม” ภพพยักหน้ารับ
ทันทีที่มุกเดินผลักประตูออกมาจากห้องเธอก็ตกเป็นเป้า สายตาพิศกับบุษบาอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะเธอหายเข้าไปข้างใน นานกว่าปกติ
“เอ่อ…เรียบร้อยแล้วค่ะ” มุกเดินเข้าไปหาบุษบา “มีอะไรหรือเปล่ามุก ทำไมเข้าไปนานจัง คุณภพเขาไม่พอใจ อะไรหรือเปล่า” บุษบาถามเสียยืดยาว
“เปล่าค่ะ” มุกส่ายหน้าพร้อมกับอมยิ้มมุมปาก
“เปล่าก็ดีแล้ว ไปกันเถอะ” บุษบาเดินออกไป
พอมุกไปถึงที่โต๊ะเธอก็เอาแต่นั่งเหม่อนึกถึงใบหน้าอันหล่อ เหลาของภพยิ้มอยู่คนเดียว ทิพเห็นอย่างนั้นก็แอบสงสัยในท่า
ทางแปลกๆ ของมุก
“มุกเธอเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่า” มุกรีบปฏิเสธทันควัน
“นั้นสิ พี่ก็ว่ามุกดูแปลกๆ นะ “บุษบาเอ่ยเสริมขึ้นทันทีที่ออก มาจากห้องทํางาน
“ก็ได้ค่ะ ในเมื่ออยากรู้มุกก็จะบอก” บุกตัดสินใจเล่าเรื่องราว ที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับภพเมื่อเจอกันครั้งแรก ให้บุษบากับทิพ ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ถึงขนาดจะทำอาหารไปให้เขาทาน แสดงว่าตกหลุมรักคุณ ภพเขาเต็มๆ แล้ว ท่า ไม่ต้องเอาให้ยากหรอก” ทิพเอ่ยขึ้นหลัง จากที่มุกเล่าเรื่องที่ภพช่วยเธอจบลง
“เปล่าสักหน่อย” มุกก้มหน้าลงหลบสายตาทิพทันที
“พี่ไม่แปลกใจหรอกนะ ถ้ามักจะชอบคุณภพเขา เพราะสาวๆ ทีนี้ก็ชอบกันทั้งนั้น แต่คุณภพไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตาเลย สักคน และไม่เคยพาผู้หญิงข้างนอกคนไหนมาที่นี้สักคนเหมือน กัน” บุษบาเอ่ยขึ้น
“มุกแค่อยากตอบแทนคุณภพเขาก็เท่านั้นเองจะ
“จ๊ะ ในเมื่อคุณภพไม่ได้ว่าอะไร ก็ตามใจมุกเถอะ” บุษบาส่ง ยิ้มให้มุกแล้วเดินจากไป
“ได้เรื่องยังไง มาเล่าให้กันฟังบ้างนะ อยากรู้” ทิพกระซิบ กระซาบเย้าหยอกมุก
มุกได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยพลางนึกเมนูที่จะทำให้ ภพเจ้านายหนุ่มรูปหล่อคนใหม่ทานในวันพรุ่งนี้ไปด้วย
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ