ตอนที่ 1 ความสัมพันธ์ของเรา

เป้ยฉ่ายเวยเพิ่งจะล้างจานเสร็จ จึงเดินไปที่ห้อง รับแขกหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาเช็ดมือ พลางรับสาย เพื่อนรัก

“เวยเวย ฉันกำลังจะกลับแล้วนะ! คดีหย่าร้างของฉัน ศาลตัดสินแล้ว!” เสียงของหนานฉิงดังเข้ามาอย่างมี ความสุข

แต่ว่าเป้ยฉ่ายเวยกลับอึ้งในนาทีนั้นแทน เธอไม่รู้จะ ตอบไปอย่างไรดี

หนานฉิงพูดต่อไปอีกว่า “เวยเวย เธอพูดถูก คนเรา มีสิทธิ์ที่จะไขว่คว้าความสุข ความรักของฉันคือ เจ๋อ หยาง ฉันจะไม่มีวันทิ้งเขาไปอีก!!”

เป้ยฉ่ายเวย ‘อืม’ ส่งเสียงตอบครั้งหนึ่ง เธอเพิ่งรู้ตัวว่า แม้แต่เสียงอึมแค่คำเดียวยังแทบพูดไม่ออก

“ฉันจะจัดการเรื่องทางนี้ให้เร็วที่สุด อย่างช้าสุด ประมาณ 1 อาทิตย์ฉันก็กลับไปได้แล้ว เวยเวย แล้ว เจอกันนะ!” หนานฉิงพูดจบก็วางสายไป แต่เป้ยฉ่ายเวย ได้แต่ยืนถือโทรศัพท์อยู่แบบนั้น หูของเธอได้ยินเพียง เสียงตู้ดที่วางสายไปแล้ว

ร่างอันผอมบางร่างหนึ่งเดินออกมาจากห้องนอน เห็น เป้ยฉ่ายเวยถือโทรศัพท์ยืนแน่นิ่ง จึงถามขึ้นว่า “เป็น อะไรหรือเปล่าครับ?”
เป้ยฉ่ายเวยหันหน้าไป

ฉู่เจ๋อหยางคงจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาสวมชุดคลุม นอนสีน้ำเงินเข้มอยู่ กำลังเช็ดผมอันเปียกปอนด้วย ผ้าขนหนู ชุดคลุมจึงเผยขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็น หน้าอก รูปร่างสูงใหญ่ของเขา ดึงดูดสายตาอย่างมาก

“ไม่มีอะไรคะ” เป้ยฉ่ายเวยเก็บมือถือลง กระเป๋า พลางกล่าวว่า“หนานฉิงบอกว่าเธอจะกลับมา แล้วคะ”

ขณะที่เธอก้มตัวลงวางโทรศัพท์ เป้ยฉ่ายเวยมอง ไปทางฉู่เจ๋อหยาง เธอเห็นฉู่เจ๋อหยางชะงักการเช็ด ผมเพราะคำพูดประโยคนี้ของเธอ สีหน้าของเขาได้ อารมณ์เหมือนเคย

“อืม” ท่าทีของฉู่เจ๋อหยางเรียบเฉยราวกับไม่ เกี่ยวข้องอะไรกับเขา เขาเช็ดผมไปพลางเอ่ยว่า “ผม เตรียมน้ำไว้ให้คุณแล้วครับ คุณรีบไปอาบเถอะ”

เป้ยฉ่ายเวยทำจมูกฟุดฟิด เขาก้มหัวไปพลางส่งเสียง

หลังจากจัดห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว เป้ยฉ่ายเวยก ลับไปที่ห้อง หยิบชุดนอนแล้วเข้าห้องน้ำไป เธอนั่งกอด เข่าแช่น้ำอยู่ในอ่าง ได้แต่งงๆทำอะไรไม่ถูกอยู่ราว 1 ชั่วโมง จนกระทั่งน้ำเริ่มเย็น จึงหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาเช็ด ตัว

ขณะที่เธอออกมาจากห้องน้ำ ในห้องนอนปิดไฟแล้วมีเพียงโคมไฟเล็กๆที่โต๊ะข้างเตียงยังคงสว่างอยู่ แสง ไฟสีเหลืองนวล

2-3วันก่อนหน้านี้ฉู่เจ่อหยางมัวแต่ยุ่งอยู่กับคดีใหญ่ อยู่ 2 คดีจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อนเลย กว่าจะเสร็จงาน ได้เล่นเอาแทบแย่ ตอนนี้เขามีเวลาพักผ่อน ช่วงนี้จึงเข้า นอนเร็ว

เป้ยฉ่ายเวยเดินเข้าห้องไปอย่างเบาเสียง เปิดผ้าห่ม ออกค่อยๆซุกตัวลงในเตียง เมื่อร่างสัมผัสเตียงแล้ว มือ ใหญ่ๆมือหนึ่งก็ยื่นเข้ามา เขาดึงร่างของเธอเข้ามาไว้ใน อ้อมกอด น้ำเสียงเอื่อยๆ แสดงถึงความง่วง “นอนเถอะ ครับ”

เป้ยฉ่ายเวยไม่ได้พูดแม้แต่คำเดียว ซุกอยู่ในอ้อม กอดของเขาอย่างเชื่อฟัง

หลังจากนั้นไม่นาน จังหวะของลมหายใจกระทบเข้า กับศีรษะของเธอด้านบน เธอเบนศีรษะออกพลางเงย หน้ามอง ตั้งแต่คางของฉู่เจ๋อหยางไปจนถึงสันจมูก แล้วมองดูใบหน้าอันหล่อเหลาของเขานั้น ดูไปดูมาชัก เริ่มสงสัย

เธอใช้ปลายนิ้วลูบไล้ริมฝีปากของผู้ชายที่อยู่ตรง หน้า ในใจรู้สึกสับสน

เป็นเวลา 4 ปี เธอใกล้ชิดกับเขามา 4 ปีแล้ว เป็นเพื่อน เขามา 4 ปี และนอนกับเขามา 4 ปีแล้ว
ความสัมพันธ์ของทั้งสอง ไม่ใช่แค่แฟนธรรมดา แต่ เป็นยิ่งกว่านั้น

ฉู่เจ๋อหยางไม่เคยเปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขา ในที่สาธารณะ และเธอก็กลัวว่าความสัมพันธ์ของพวก เขาจะถูกเปิดเผย

ที่จริง ฉู่เจ๋อหยางเป็นแฟนเก่าของหนานฉิงมา ก่อน…….

เรื่องทั้งหมดนี้ ควรจะจบลงอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อ หนานฉิงกลับมาหรือไม่?

เธอรู้สึกสับสนและไม่ค่อยสบายใจ

เช้าวันต่อมา เป้ยฉ่ายเวยตื่นแต่เช้าเพื่อมาเตรียม อาหารเช้า หลังจากปลุกฉู่เจ๋อหยางแล้ว ก็เริ่มเก็บข้าว ของของตัวเองที่อยู่ในอพาร์ทเม้นต์แห่งนั้น เสื้อผ้าเอย เครื่องสำอางเอย ผ้าขนหนู แปรงสีฟัน หรือแม้กระทั่ง เส้นผมที่ร่วงบนพื้น

เมื่อเป้ยฉ่ายเวยลากกระเป๋าเดินทางออกมา ฉู่เจ๋อ หยางแสดงท่าทางไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เขาขมวด คิ้วพลางกล่าวว่า “ทำอะไรน่ะ ทำไมดูเหมือนว่าคุณ กำลังจะย้ายออกไปจากบ้านผมอย่างนั้นแหละ?”

“เปล่าคะ……” เป้ยฉ่ายเวยยังคงเอาของยัดใส่กระเป๋าเดินทาง พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติที่สุด

“คุณก็รู้นี่คะว่าตอนนี้เป็นฤดูกาลท่องเที่ยว ร้านขาย ของของฉันตั้งอยู่ในทำเลที่ดีเยี่ยม บางครั้งช่วงจัดโปร โมชั่นจะยุ่งมาก กลับมาทุกวันอาจไม่สะดวก ฉันจะไป พักอยู่ทางโน้นสักระยะ ถ้าเสร็จงานแล้วจะรีบกลับมา คะ ไม่นานหรอกคะ