ตอนที่ 3 ฉันไม่หย่า

“ไม่ ฉันไม่หย่า ” ซูหญิงเวยกรีดร้องและทำแฟ้มหล่น “ลู่หยาวชวน เพื่อคุณแล้วฉันถึงยอมทำแท้งตั้ง 4 ครั้ง ทำไมคุณถึงจะหย่ากับฉันในเวลานี้”

เธอเป็นโรคฮิสทีเรียเหมือนคนบ้าคลั่งบนถนน

ลู่หยาวชวนมองดูเธอด้วยความรังเกียจ สายตา นั้นราวกับหม้อที่มีน้ำเย็น ๆ ที่หยดลงมา จนทำให้ซู หญิงเวยเย็นไปทั้งตัว ทันใดนั้นเธอก็กอดร่างกายไว้ แน่น

เธอเองก็รู้ตัวว่าเรื่องราวตอนนี้ช่างน่ากลัว แต่เธอก็ ควบคุมไม่ได้

เธอนั้นรักลู่หยาวช่วนมากเกินไปจนสูญเสียความเป็น

ตัวเองไป

“ฉันให้ข้อตกลงคุณไปแล้ว วันนี้คุณไม่เซ็นด้วยตัวเอง ฉันก็มีวิธีที่จะทำให้ต่อไปคุณต้องคุกเข่ามาข้อร้องไห้ ฉันเซ็น” เขาพูดจบ ก็ก้าวเท้าจะเดินออกไป

ซูหญิงเวยลงจากเตียงผู้ป่วยแล้วคว้าแขนของลู่หยาว ช่วนและร้องไห้ด้วยน้ำตา “หยาวช่วน ฉันขอร้องคุณล่ะ ไม่หย่า เรื่องของคุณกับผู้หญิงคนนั้น ฉันจะทำเหมือน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันทำเพื่อคุณมาตั้งมากมาย คุณทน ได้อย่างไรที่จะทิ้งฉันไปเช่นนี้”
เธอทุ่มเทค่อนข้างมาก ถ้าต้องหย่าร้าง เธอเองก็ไม่ เต็มใจ

ลู่หยาวชวนสะบัดแขนของเขาออกด้วยความโกรธ และตบฝุ่นที่ไม่มีอยู่บนนั้นแล้วมองเฉย ๆ “ดังนั้น แล้วตามที่ระบุไว้บนสัญญาว่าจะให้คุณทั้งคฤหาสน์ คอนโดมิเนียม ร้านค้า และเงินสด 5 ล้าน นี่สำหรับ พวกคุณตระกูลซูทุกคน ชั่วชีวิตนี้ก็หาเงินไม่ได้เท่านี้ ซู หญิงเวย การชดเชยนี้ คุณพอใจไหม”

“ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการแค่คุณ” ซูหญิงเวย คุกเข่าที่พื้น ร้องไห้ออกมาเสียงดัง “หยาวช่วน กี่ปีมา แล้ว ฉันให้หัวใจแก่คุณ คุณยังไม่รู้อีกเหรอว่าฉันรัก คุณ”

“หุบปาก อย่ามาพูดว่าคุณรักฉัน รังเกียจ” สีหน้า ของลู่หยาวช่วนนั้นรังเกียจมาก “หลังจากแต่งงาน 3 ปี ทุกครั้งที่ฉันเห็นคุณ ฉันก็สูญเสียความกระหาย ถ้า ไม่ใช่เพราะเฉิงเฉิงเลิกกับผมเมื่อ 3 ปีก่อน จนทำให้ฉัน เศร้าโศกและหุนหันพลันแล่น ฉันจะแต่งงานกับคุณได้ อย่างไร เวลา 3 ปี ฉันทนมาพอแล้ว ”

เขามองออกไปราวกับกําลังดู หญิงเวยว่าที่ทนไม่ได้

“ฉันให้เงินคุณตั้งเยอะ คุณก็รับไปแต่โดยดี อย่า ทำให้ฉันต้องหมดความอดทนจนท้ายที่สุด คุณจะไม่ได้ อะไรเลย”

หญิงเวยร้องไห้อย่างสิ้นหวัง สะอื้นถามว่า ผู้หญิงคนนั้นคือใคร บอกฉันที

ลู่หยาวชวนกล่าวอย่างเย็นชา “คุณไม่มีคุณสมบัติที่ จะรู้”

ซูหญิงเวยทรุดตัวลงทันที รีบไปจับเขาไว้แน่น “ฉัน คือภรรยาของคุณ ทำไมฉันถึงไม่มีคุณสมบัติที่จะรู้ ลู่ หยาวช่วน ถ้าหากคุณไม่บอกฉันว่าเธอคือใคร ฉันก็ไม่ หย่า ถึงตายก็ไม่หย่า

ลู่หยาวช่วนรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงเธอออกไปทันที

ร่างกายของซูหญิงเวยอ่อนระทวย เธอไม่ได้ลุกขึ้น ยืนสักพัก เมื่อเธอสูญเสียการควบคุมตัว ทำให้ล้มลงกับ พื้น หัวของเธอกระแทกมุมของตู้ ดวงตาของซูหญิงเว ยก็มืดดับลง

“ฉันมาเตือนคุณซูหญิงเวย ไม่ว่าตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่กับ ฉันจะเป็นใคร คุณไม่มีสิทธิ์ยุ่ง อีกอย่างพวกเราก็หย่า กันแล้ว นับจากวันนี้ คุณห้ามมายุ่งกับฉัน”

ลู่หยาวชวนพูดจบ ก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

“ลู่หยาวป่วน” ซูหญิงเวยยืนพิงตู้ ศีรษะด้านหลังมี เลือดไหลออกมาจนย้อมโต๊ะเป็นสีแดง แต่เธอกลับไม่รู้ สึกเลย แค่จ้องมองไปในทิศทางของลู่หยาวช่วน เสียง โห่ร้องตะโกน “ลู่หยาวช่วน คุณกลับมา คุณอย่าไป

แต่สภาพแวดล้อมโดยรอบนั้นเงียบ
ซูหญิงเวยยกขาของเธออย่างอ่อนแรงและร้องไห้

พยาบาลตกใจแล้วก็มาดู เริ่มด้วยศีรษะมีเลือดไหล ของซูหญิงเวย แล้วยกตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อจัดการ กับบาดแผล

ซูหญิงเวยช่างน่ากลัวเหลือเกิน เหมือนวิญญาณที่ หลงทางนั่งอยู่บนเตียงอย่างหม่นหมอง

พยาบาลทำแผลให้เธอเสร็จก็เขย่าไหล่ของเธออีก ครั้งแล้วเรียกเธออยู่หลายครั้งถึงจะได้สติกลับมา เธอ มองดุพยาบาลอย่างงงงวย

พยาบาลถอนหายใจ แล้วยื่นเอกสารที่หยิบขึ้นมาจาก พื้น นี่เป็นข้อเสนอที่ฉันช่วยเลือกให้คุณ ฉันแนะนำให้ คุณ หย่าก็หย่า ไม่มีอะไรเป็นเรื่องใหญ่ โลกนี้ไม่ได้มี ผู้ชายแค่คนเดียว”

ซูหญิงเวยถือเอกสารไว้แน่นและหลับตา แต่น้ำตายัง ไหลอยู่

“ไม่ ฉันไม่ปล่อยวางไม่ได้และไม่เต็มใจ”

แอบรัก 5 ปี แต่งงาน 3 ปี ลูก 4 คน มันคือหัวใจที่แท้ จริง

เธอไม่เต็มใจกับทุก ๆ อย่าง

เธอจะไม่เสร็จสัญญา
เธอต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนไหนที่เอาหัวใจของลู่ หยาวชวนไป!