บทนํา

เสียงสัญญาณบอกเวลาว่าหมดคาบเรียนดังขึ้นสาวน้อยวัย ยี่สิบรีบลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องเรียนของตนทันที ท่าทางร้อนรนเหมือนว่า บุษกร กำลังหนีอะไรสักอย่างจนเพื่อน รักที่เดินตามมาต้องร้องทัก…

“เฮ้ บูม หยุดก่อน นั่นเธอจะรีบไปไหนนะ รอฉันด้วยสิ…

น้ำผึ้ง เพื่อนสาวคนสนิทร้องเรียกพลางเดินแกมวิ่งมาขวาง หน้าเพื่อนของตนไว้ด้วยอาการหอบแฮ่กๆ ร่างอวบอิ่มแทบทรุด ไปเพราความเหนื่อยหอบเลยทีเดียว

“ผึ้งมีอะไรกับบูมรึเปล่า บูมรีบ” บุษกรกล่าวร้อนรนพลางหัน มองข้างหลังของตนอย่างหวั่นระแวง

“ท่าทางบูมเหมือนกำลังหนีอะไรเลยนะ ผึ้งสังเกตว่าบูมเป็น แบบนี้มาสักระยะแล้วนะโดยเฉพาะในคาบเรียนของอาจารย์ นาวี มีอะไรรึเปล่า…

บุษกรหน้าซีดลงยิ่งกว่าเดิมดวงตากลมโตดำขลับนั้นเบิก กว้างอย่างคาดไม่ถึงว่าตนจะแสดงอาการออกมาชัดเจนขนาด นน

“ปละ เปล่านี่ แค่บูมรีบเพราะมีธุระด่วนเท่านั้นเอง… “แต่ก็รีบ และมีธุระด่วนเฉพาะวิชาเรียนของฉันสินะ…”
เสียงเข้มดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของคนที่เธอพยายามจะ หลบหน้ามายืนอยู่ตรงหน้ายิ่งทำให้บุษกรรู้สึกหวิวๆ เหมือนจะ เป็นลมเมื่อเจอสายตาคมกริบของเขาที่มองเมื่อไหร่ก็ทำให้ใจ ของเธอสั่นไหวราวถูกพายุหมุนลูกใหญ่หอบขึ้นไปบนฟ้าแล้ว ตกลงมายังพื้นแข็งๆ ทุกที

นาวี คิงส์ลี่ย์ อาจารย์หนุ่มวัยสามสิบว่าที่ซีอีโอแห่ง คิงส์ลี่ย์ แกรนด์ คอนสตรัคชั่น ผู้มาบรรยายพิเศษในภาควิชาภาษา อังกฤษและการบริหารธุรกิจให้กับมหาวิทยาลัยชื่อดังที่เธอเรียน อยู่ในชั้นปีที่สี่ซึ่งเหลือแค่เทอมเดียวเธอก็จะเรียนจบแล้ว

นาวีเข้ามาเป็นอาจารย์บรรยายพิเศษเมื่อปีที่แล้ว ในรายวิชา เลือกของคณะที่เธอเรียนอยู่ ที่สำคัญเขายังเป็นอาจารย์พิเศษที่ สมบูรณ์แบบเช่นที่สาวๆ ใฝ่ฝันอีกด้วย หล่อเหลาร่ำรวยชาติ ตระกูลดีและยังโสด ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์สาวๆ ในมหาวิทยาลัย หรือบรรดานักศึกษาที่ต่างหลงใหลคลั่งไคล้เขายิ่งกว่าดาราดัง เสียอีก

แต่มีเพียงบุษกรเท่านั้นที่พยายามจะหลบหลีกหนีไปให้พ้น จากรัศมีดวงตาคมสีสนิมที่มองเธอราวจะทะลุให้ถึงก้นบึ้งของ หัวใจ…

บุษกรหน้าซีดเผือดพลางหลบตาคมของอาจารย์หนุ่มวุ่นวาย จนน้ำผึ้งนึกสงสารเพื่อนรัก ไม่รู้ว่าทำไมบุษกรต้องมีท่าทางแบบ นี้ทุกครั้งเมื่อเจอหน้าอาจารย์สุดหล่อมาดเข้มขรึมด้วย

“บุษกรตามฉันมาที่ห้อง มีเอกสารที่ฉันต้องการให้เธอช่วยแปลเพื่อใช้เป็นคะแนนเก็บและเพื่อสอบซ่อม เพราะเธอสอบตก วิชานี้คงไม่ต้องให้ฉันพูดซ้ำสองนะ…”

“ช้า.. จริงเหรอบูมที่เธอสอบตกวิชาของอาจารย์นาวี”

น้ำผึ้งตาโตอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยินได้แต่มองร่างสูง ใหญ่ของอาจารย์หนุ่มรูปหล่อเดินจากไปด้วยอาการเหมือนคน โดนน็อกกลางอากาศก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนของตน แต่บัว บุษกรก็พยักหน้าช้าๆ เป็นคำตอบที่ตอกย้ำชัดเจน…

บุษกรจําต้องเดินไปตามหลังอาจารย์หนุ่มอย่างไม่มีทางหลีก เลี่ยง เท้าเรียวก้าวช้าๆ ไปยังห้องพักส่วนตัวของอาจารย์หนุ่มผู้ หล่อเหลาด้วยแข้งขาที่สั่นจนแทบจะก้าวขาไม่ออก แต่ความจริง แล้วเธอสั่นไปทั้งตัวต่างหาก…

“ไหวไหมบูม” น้ำผึ้งซึ่งเดินมาเป็นเพื่อนถามเบาๆ

“ไหวจ้ะ ขอบใจนะที่เดินมาเป็นเพื่อน…

“โอเค งั้นผึ้งส่งแค่นี้นะ สู้ๆ”

น้ำผึ้งยิ้มให้กำลังใจเพื่อนเต็มที่ บุษกรพยักหน้าแล้วยิ้มตอบ เพื่อนรักก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ค่อยๆ เอื้อมมือที่ค่อน ข้างสั่นไปเคาะประตูเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงอนุญาตจากคนที่อยู่ ข้างในเธอก็เปิดประตูเข้าไปด้วยความรู้สึกเหมือนคนที่กำลังเดิน เข้าสู่แดนประหารอย่างไรอย่างนั้น…

ตอนนี้เธออยากจะร้องไห้เหลือเกิน… บุษกรบอกตัวเองอย่าง ขมขน…