ตอนที่1 ผู้หญิงคนที่ไปหาหมอ

ณ หมู่บ้าน หลง แห่งเมืองเจียงหลิงที่อยู่แสนไกล

สีเหลืองอร่ามของพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน ควันลอยโขมง ทำให้อากาศร้อน และในหมู่บ้านนั้นก็ยังคงมีอากาศร้อนมาก

เช่นเคย

ป่าผืนเล็กข้างๆหมู่บ้าน มีสุนัขสีดำตัวหนึ่งกำลังนอนคว่ำเพื่อ ผสมพันธุ์อยู่ด้านหลังของสุนัขสีเหลืองทองตัวหนึ่ง

“หลินหยาง เทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลเซียวของเราก็ ธรรมดาเสียที่ไหน ไม่ใช่เป็นเพราะความเป็นแพทย์แผนจีน แต่ เป็นเพราะเป็นมรดกทางการแพทย์ที่เราสืบทอดกันมานานนับ พันปี”

“เทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลเรา จะต้องใช้ควบคู่กับ ตำราบทหลงเพิ่งเจ และเหตุผลที่เธออายุยี่สิบเอ็ดแล้วยังไม่ได้ รับการฝึกฝนนั้น ก็เป็นเพราะวิชานี้ จะต้องมีความสัมพันธ์กับผู้ หญิง ถึงจะเพิ่มความแข็งแกร่งได้

“หนี้ความรักครั้งแล้วครั้งเล่า จำได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ไม่แสวงหา ใดๆ เข้าใจผิดในหัวใจความเป็นแพทย์ของตัวเอง…

ขณะนั้นหลินหยางที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ ในหัวสมองคิดย้อน ไปถึงคำพูดที่คุณปู่เอ่ยพูดไว้ก่อนเสียชีวิต

หลินหยางกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาการแพทย์เจียงหลังเดิมทีช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนเอยากจะหางานทำอยู่ที่เมืองเจียง หลิง แต่กลับได้รับโทรศัพท์ว่าคุณปู่ของเขาจะไม่ไหวเสียแล้ว

เมื่อคุณปู่ของเขาเสียชีวิตไปได้เจ็ดวัน นอกจากเงินสะสมที่ทิ้ง ไว้ให้เขาห้าพันและตำรายาจีนกองโตนั้น ก็ไม่มีอะไรทิ้งไว้ให้เขา อีกเลย

สําหรับเทคนิคทางการแพทย์ของตระกูลตัวเองนั้น หลินหยาง ก็ไม่ได้รู้สึกสงสัยหรือลังเลในคุณค่าเหล่านั้นเลย ในปีนั้นขาเห็น กับตาตัวเองว่าคุณปู่ของเขารักษาผู้ป่วยโรคหัวใจ แต่เมื่อคุณ ของเขาไม่ได้สนใจในเงินทองเหล่านั้น ใช้ชีวิตอยู่ในหมู่บ้าน หลงอย่างสันโดษ

ขณะนั้นเป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว หลินหยางหยิบกล่องเข็ม ของคุณปู่ออกมา แล้วนำเข็มออกมาเล่นอยู่ในมือ

เข็มเงินที่เคลื่อนไหวไปมาราวกับที่อยู่ระหว่างนิ้วมือของเขา เมื่อเปรียบกับเข็มปักลายของผู้หญิงในหมู่บ้านแล้วดูมีความ เชี่ยวชาญและดูดีกว่าเสียอีก

เทคนิคการฝังเข็ม ตอนที่เขายังเด็ก ก็ถูกคุณปู่บังคับให้ตัวเขา เรียนไว้แล้ว อีกทั้งสาขาที่เขาเรียนในมหาวิทยาลัยก็เป็นสาขา ทางการแพทย์แผนจีน สำหรับการฝังเข็มแล้วนั้นไม่ใช่เรื่อง แปลกใหม่สําหรับเขา แต่ไม่มีการสนับสนุนจากการฝึกจิตของ ตระกูลแล้วนั้น เขาก็เป็นเพียงแค่แพทย์แผนจีนธรรมดาๆคนหนึ่ง เท่านั้น ความแตกต่างระหว่างเขากับคุณปู่นั้นไม่ใช่น้อยๆเลย

“อยากพัฒนาศักยภาพ ก็ต้องใช้ผู้หญิงเป็นตัวช่วย ดูแล้วคงจะต้องหาแฟนซักคนแล้ว หลังจากที่รู้วิธีการฝึกฝนของ ตระกูลตัวเองแล้วนั้น หลินหยางก็เริ่มวางแผนชีวิต ในอนาคต ของตัวเอง

“ตึง ตึง ตึง…” และในขณะที่หลินหยางกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น มี เสียงเคาะประตูดังขึ้นอยู่ทางด้านนอก

รู้สึกสงสัยว่าดึกป่านนี้แล้วยังจะมีใครมาหาเขากันอีก เขาจึง เดินไปเปิดประตู

“พี่ผิง คุณมาได้อย่างไร เข้ามาก่อน หลังจากที่เปิดประตู ออกแล้ว พบว่าเป็นเซียผิง เขาจึงรีบกล่าวทักทายเธอ

เซียงปีนี้เธออายุยี่สิบปี เป็นเพื่อนบ้านของเขา สามีของเธอ ทำงานอยู่ต่างเมือง ปลายปีถึงจะกลับมาที่บ้านเป็นเวลาหนึ่ง เดือน

เซียผิงเป็นผู้หญิงที่นับว่าสวยมากคนหนึ่ง ดวงตากลมโต แม้ ใบหน้าเธอจะไม่ได้ขาวมาก แต่ก็แสดงออกให้เห็นถึงความเป็น คนที่มีสุขภาพดี และที่สำคัญเธอมีทรวงทรงที่สะโพกผายหน้าอก ใหญ่ด้วยแล้วนั้น ทำให้หนุ่มๆ ในหมู่บ้าน มักจะหาโอกาสช่วงที่ หลี่เฉียงไม่อยู่บ้าน อยากที่จะมาคบหากับเธอ

แต่เซียยิ่งก็อยู่ในกฎเกณฑ์มาตลอด หลายปีมานี้ ก็ไม่เคย ได้ยินข่าวว่า ใครคนในจะประสบความสำเร็จในความต้องการ เหล่านั้น

“หลินหยาง ฉันปวดท้องมากเลย ได้ยินคุณปู่เธอบอกว่าเธอ กำลังเรียนวิชาแพทย์อยู่ ดูให้ฉันหน่อยว่าเธอรักษาได้ไหม?”
หลินหยางมองดูเซียยิงที่ขมวดคิ้วอยู่เช่นนั้น ในใจรู้สึกว่าเธอ จะต้องปวดหนักมากจนเกินที่จะอดทนไหว จึงรีบให้เซียยิงเข้ามา และรีบกล่าวกับเธอ “คุณเข้ามาก่อน เดี๋ยวผมตรวจให้

เขาพยุงเซียพึ่งเข้ามาในห้องโถง ให้เธอนั่งลงบนโซฟา แล้ว

จึงจับชีพจรของเธอ

“พี่ผิง คุณไปกินของเย็นๆอะไรมาหรือเปล่า? ขมวดคิ้วเอ่ยถามเธอออกไป ” หลินหยาง

ใช่ วันนี้ฉันรู้สึกร้อนมาก เลยซื้อไอศครีมที่ร้านค้าในหมู่บ้าน มากินน่ะ ทำไมหรือ? ไอศครีมพวกนั้นเสียแล้วอย่างนั้นหรือ?” ได้ยินหลินหยางเอ่ยถามดังนั้น เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยถามเขา กลับ

“ไม่ใช่ครับ แต่เป็นเพราะว่าคุณกินของเย็นเข้าไปแล้ว แล้ว คุณก็กินทั้งพริกและของมันเข้าไปอีก นั่นทำให้กระเพาะและลำไส้ ของคุณเกิดการอุดตัน เลือดไหลผ่านไม่สะดวก จึงทำให้คุณปวด ท้องอยู่แบบนี้”

“แล้วเธอรักษาได้ไหม? ฉันปวดท้องมากจริงๆ” เธอเอ่ยถาม

กลับ

“รักษาน่ะรักษาได้ แต่ต้องฝังเข็มนะครับ” หลินหยางเอ่ยบอก

เธอ

ฝังเข็ม? ใช่ที่ว่าต้องแทงเข็มเข้าไปไหม? ฉันเคยเห็นที่คุณ เธอรักษาคนอื่น ได้ผลมากเลยนะ เธอรีบมาฝังเข็มให้ฉันเถอะ” เมื่อเธอรู้ว่าหลินหยางสามารถรักษาโดยการฝังเข็มได้นั้น จึงรีบเอ่ยบอกกับเขา

“แต่การฝังเข็ม คุณจะต้องถอดเสื้อผ้าออกนะ ผมเกรงว่าคุณ อาจจะไม่สะดวก” หลินหยางเอ่ยบอกกับเธอด้วยน้ำเสียงเบาๆ แล้วมองกลับไปยังใบหน้าของเธอที่ดูไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือ ไม่พอใจอะไร จึงรู้สึกวาง ใจลงเล็กน้อย พร้อมกับความคาดหวัง ที่เกิดขึ้น

“เรื่องแค่นี้เอง เธอรีบฝังเข็มให้ฉันเถอะ ” เมื่อได้ยินหลินหยาง บอกดังนั้น เธอก็ไม่รีรอ รีบถอดเสื้อแขนสั้นของเธอออกในทันที