บทที่20 ชิ้นงานถูกขโมยไปแล้ว

บทที่20 ชิ้นงานถูกขโมยไปแล้ว

“อะไรนะ ฉันเข้าใจแล้ว เธออย่ากังวลไปนะ ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้ เลย ” สีหน้าของหลินยิ่งเปลี่ยนไปทันที

เสียงฝั่งโทรศัพท์นั่นดังมาก เหมือนว่าที่บริษัทนั้นวุ่นวายมาก จางฉีโม่ก็วางโทรศัพท์ไป

หลินอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย พรุ่งนี้ก็งานนิทรรศการของเครื่อง ประดับเพชรพลอยแล้ว King of the worldโดนขโมยไปในเวลา แบบนี้ นี่มันตั้งใจแกล้งกันชัดๆ

อีกอย่างจางซื่อกรุ๊ปเป็นบริษัทขนาดใหญ่ อาคารเป่าติ่งมีกล้อง เยอะขนาดนี้ ยังโดนขโมยไปได้ จะบอกว่าเป็นแค่การขโมยจริงๆ มันคงเป็นไปไม่ได้

“ท่านครับ บ้านชุดนี้ท่านไม่เอาแล้วใช่ไหมครับ? ถ้ามีเรื่องอะไร ก็เราค่อยติดต่อในภายหลังละกัน ” พนักงานชายเริ่มจะพูดอย่าง รําคาญ อยากจะเดินออกไปใจจะขาดอยู่แล้ว รอไปคุยงานกับ ลูกค้าคนต่อไป

ลูกค้าที่ไม่มีค่าอย่างหลินอิ่ง เขาไม่อยากจะอยู่ให้นานกว่านี้ แต่ เขาแค่ทําตามงานที่ต้องทํา
“บ้านหลังนี้ฉันซื้อเลย ตอนนี้ฉันมีเรื่องนิดหน่อย นายไปทำ เรื่องให้ฉันหน่อย ” หลินยิ่งพูดอย่างใจเย็น แล้วโยนบัตรธนาคาร ไป1 ใบ “รหัสของบัตรนี้คือ6 6ตัว ทำเรื่องเสร็จโทรมาหาฉันได้ เลย

พูดจบ หลินอึ่งก็หันหลังเดินจากไป

“นี่! ท่านครับ สักครู่ครับ พนักงานชายรับบัตรจากหลินอึ้งไป แล้วอึ้งไปสักพัก

ทำมาเป็นใจปล้ำ คิดว่าตัวเองเป็นคุณชายเหรอ! โยนบัตรมาแค่ ใบเดี๋ยวก็จะซื้อบ้านราคา2ล้านหยวน สังคมสมัยนี้ใครเขาไม่มี บัตรธนาคารกัน? ” พนักงานชายไม่แยแส บ่นไปสองสามประโยค

แต่พอเขาตั้งใจดูบัตรในมือแล้ว ก็แสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา

นี่เป็นบัตรสีดำมืดที่มีทองติด บนนั้นมีตัวหนังสืออยู่ไม่กี่บรรทัด สําหรับธนาคารตุงไหVIPโดยเฉพาะ

เดี๋ยวนะ………ตรออมทรัพย์แบล็คโกลด์ธนาคารสูง ไห่ ? “พนักงานชายตกตะลึงอย่างมาก
สำหรับเขาที่อยู่ในวงการการขายมาหลายปี เขาต้องรู้จักบัตร แบบนี้อยู่แล้ว นี่เป็นบัตรที่ธนาคารตุงไห่ทำขึ้นเพื่อลูกค้าที่มียอด เงินในบัญชีมากกว่า100ล้านโดยเฉพาะ เป็นตัวแทนของระดับ ของผู้ใช้ด้วย และยังได้รับบริการระดับVIPของร้านค้าชั้นนำทั่ว เมืองตุงไห่อีกด้วย

พนักงานขายอยากจะออกไปเรียกหลินจิ่งไว้ แต่หลินอิ่งลงจาก ตึกไปนานแล้ว

อีกฝั่ง หลังจากที่หลินอิ่งลงจากตึกไป เขาเรียกแท็กซี่หน้าหมู บ้านไว้คันนึง แล้วก็มุ่งตรงไปที่อาคารเป่ายิ่ง

แท็กซี่เพิ่งจะสตาร์ทรถ โทรศัพท์ของหลินยิ่งก็ดังขึ้นมา

“สวัสดีครับ คุณหลิน ผมคือเสี่ยวหลี่ครับ ขอโทษด้วยนะครับ ขอ โทษจริงๆนะครับ ก่อนหน้านี้ผมไม่ค่อยใส่ใจ คุณอย่าถือสาเลย นะครับ “พนักงานชายรีบขอโทษเขา น้ำเสียงของเขาวิตกกังวล อย่างมาก

ต้องรู้ไว้ว่า ลูกคนคนใหญ่อย่างหลินอิ่ง ถ้าเขาไปบอกกับทาง บริษัทว่าตัวเองทำกิริยาไม่ดีใส่ เขาต้องถูกไล่ออกแน่ๆ

“นายทำเรื่องที่ฉันสั่งให้เรียบร้อยก็พอ “หลินจิ่งพูดช้าๆ
“ครับ ผมไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยครับ ผมรับรองว่าจะจัดการให้เสร็จ ภายในวันเดียวเลยครับ ขอบคุณที่คุณหลินให้โอกาสผมนะครับ ผมไม่รบกวนคุณแล้ว พนักงานชายเหมือนโล่งอกไปที่ เขาพูด อย่างเกรงใจ

หลินจิ่งวางโทรศัพท์ไป

สายที่สองก็โทรเข้ามาอีก เป็นสายของหยาง

“ประธานหลิน ขอโทษครับ ผมทำหน้าที่ได้ไม่ดีเอง เครื่อง ประดับKing of the worldที่ท่านมอบหมายให้ผมหายไปแล้ว ครับ “ อีกฝั่งของโทรศัพท์ อูหยางพูดด้วยความตื่นตระหนก

“ผมสะเพร่าไปเอง จนทำให้ผลงานของผู้อำนวยการจางเกิด ปัญหาขึ้นมา ขอโทษจริงๆนะครับ ผมอยากขอให้ประธานหลินให้ โอกาสผมไถ่โทษด้วยนะครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จด้วยตัว ของผมเองก่อนที่งานนิทรรศการของพรุ่งนี้จะเริ่มครับ “ อูหยาง พูดพร้อมความกดดันและกังวล

“เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของนาย นายไม่ต้องไปสนใจ “หลินอิ่งพูด อย่างใจเย็น

“ครับ ผมทราบครับ * อูหยางพูดด้วยความตื่นตระหนก
หลินจิ่งวางสายไป แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

เครื่องประดับKing of the world จะพูดไปแล้วก็แค่ราคา 2-3พันล้าน ไม่ได้สำคัญอะไร

สิ่งที่สำคัญคือ นี่เป็นงานที่เขาและไม่ทำขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำ

แรงของเขาสองคน