บทที่ 14 การวางแผนของหลินอิ่ง

บทที่ 14 การวางแผนของหลินอิ่ง

หลินอิ่งกลับจาก ซิงกวางหุ้ยมาถึงบ้านแล้ว

คิดอยู่ในใจว่าจะจัดการครอบครัวของนีโม่ ยังไงดี คืนนั้นเขาโทร หาอูหยาง สั่งการลงไป

วันถัดมา

จางฉีโม่ไปทำงานที่บริษัทแล้ว หลินอิ่งมาที่ร้านกาแฟเล็ก ๆ สั่ง

ลาเต้มา1 แก้ว

รอไปห้านาที

มีรถBMW 530 สีดำใหม่เอี่ยมขับมาจอดที่หน้าร้านกาแฟ

ชายหนุ่มร่างแกร่งลงจากรถ เขาเป็นคนที่ดูซื่อสัตย์มีจิตใจ ดี มีความเข้มงวด และแผ่นหลังตั้งตรง ดูก็รู้แล้วว่าที่เคยอยู่ใน กองทัพมาก่อน

“ประธานหลินสวัสดีครับ ผมคืออู่เจิ้งรถที่คุณให้ไปรับมาผมรับมา แล้วครับ ผมมาที่นี่เพื่อรับการประเมินของคุณครับ” อู่เจิ้งกล่าวอ ย่างพิถีพิถันยืดตัวขึ้นและยืนอยู่หน้าหลินอิ่ง อย่างกับกําลังรายงาน

หลินกึ่งเหลือบมองไปที่ อู่เจิ้งและพยักหน้าเล็กน้อย ไอ้หนุ่มคน

นี้ใช้ได้

หลังจากผ่านเหตุการณ์ ซึ่งกวางตุ้ยมา เขาก็ตัดสินใจทันทีว่า ต้องจัดผู้คุ้มกันให้ ฉีโม่ แต่เดิมเขาอยากจะสั่งพ่อบ้านคู่ของตระ กุลนิ่ง เอาลุกศิษที่เรียนศิลปะการต่อสู้โบราณมาสักสองสามคน

ถึงยังไงกู่ชางไห่เป็นถึงพ่อบ้านหญ่ของตระกูลนิ่ง ฝีมือศิลปะ การต่อสู้โบราณก็ดีในระดับหนึ่ง ลูกศิษย์เขาก็คงไม่ธรรมดาเช่น กัน

แต่คิดไปคิดมา หลินอิ่งก็ล้มเลิกความคิดนี้ไป

เขาไม่ต้องการให้คนในแวดวงนั้นมาเกี่ยวพันกับครอบครัวของ ฉีโม่ แม้ว่านั่นจะเป็นการรับประกันความปลอดภัยของฉีโม่ได้ดี กว่าก็ตาม

สุดท้ายแล้วผู้คนในแวดวงศิลปะการต่อสู้โบราณและผู้คนใน สังคมฆราวาสนั้นโดยพื้นฐานแล้วอยู่ในสองโลกที่แตกต่างกันอยู่ แล้ว
ดังนั้น เขาแค่สั่งให้ หยางไปหาทหารผ่านศึกมาทำหน้าที่เป็น คนขับรถให้กับฉีโม่

ในขณะเดียวกัน ก็ถอยรถยนต์มา1คันที่เหมาะกับระดับของ โม่ ในตอนนี้

หลินยิ่งพูด “เล่าประวัติของนายให้ฉันฟังหน่อย”

“ประธานหลิน ผมเข้ากองทัพตอนอายุ18 เป็นทหารธรรมดา ไป5ปี ปีนี้เพิ่งจะออกจากกองทัพกลับบ้านเกิดครับ ตอนนี้ยังไม่มี ประสบการณ์การทํางานชั่วคราวครับ “อู่เจิ้งตอบอย่างจริงจัง

หลินจิ่งพยักหน้าเบาๆ อู่เจิ้งสอดคล้องกับข้อกําหนดของเขา มาก เขาไม่มีภูมิหลังทางสังคมที่ซับซ้อน เกิดในกองทัพมีบุคลิก ดีและปฏิบัติตามระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัด ดูเหมือนว่าฝีมือเขา จะไม่เลวเลย และมีมากเกินพอที่จะจัดการกับนักเลงทั่วไปได้

“จากนี้ไปนายจะเป็นคนขับรถและผู้คุ้มกันของผู้อ่านวยการจาง ปกป้องความปลอดภัยของเธอเป็นหลัก หากมีเหตุฉุกเฉินที่ไม่ สามารถจัดการได้ให้โทรหาฉันทันที” หลินยิ่งกล่าวอย่างเข้มงวด “เรื่องอื่นๆนอกเหนือจากนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับนาย

“เข้าใจแล้วครับท่านประธานหลิน ขอบคุณที่ท่านให้โอกาสนี้กับผม” อู่เจิ้งพูดพร้อมยืนตัวตรงและรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เขาอยู่ที่บ้านเกิดของเขาตลอด หลังจากที่เขาออกจากกองทัพ ครั้งนี้ที่เขามาที่เมืองหลวงและได้งานเงินเดือน 10,000 บวกกับ เงิน10,000ที่ท่านประธานให้ ซึ่งพูดได้เลยว่าได้ว่าเป็นเงินเดือน ที่เยอะมาก!

“เอาล่ะขับรถไปอาคารเป่าดิ่ง

ทั้งสองเข้าไปในรถ อู่เจิ้งสตาร์ทรถและขับตรงไปยังใจกลาง

เมือง

20นาทีผ่านไป รถขับไปที่ล่างตึกของอาคารเป่าสิ่ง

“นีโม่”

หลินอิ่งลงจากรถไปทักทาย

“ ทำไมคุณถึงเพิ่งมาที่บริษัท ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้ว” จางฉีโม่ ถามจากนั้นเธอก็เห็นอู่เจิ้งและถามว่า “คนนี้คือ?”

“สวัสดีผู้อำนวยการจาง ต่อไปนี้ผมจะเป็นคนขับรถประจำของ คุณครับ” อู่เจิ้ง กล่าว
“คนขับรถประจำ?” จางฉีโม่สับสนเล็กน้อยและมองไปที่หลินยิ่ง “แต่ฉันยังไม่มีรถนะ”

“ต่อไปนี้รถคันนี้ก็เป็นของคุณแล้ว” หลินยิ่งยิ้มพร้อมพูด

“รถของฉันงั้นหรือ?” จางฉีโม่ มองไปที่รถ BMW 530 สีดำคัน ใหม่นี้อย่างลังเล “ฉันไม่ได้ซื้อรถนิ”

เธอรู้ราคาของรถคันนี้ดี ราคาประมาณ 500,000 หยวน เป็นรถ ที่ดีมาก

“ ผมซื้อเอง” หลินอิ๋งกล่าว” ต่อไปนี้ มันเป็นของคุณ

“คุณซื้อมาเหรอ?” จางฉีโม่แปลกใจเล็กน้อย “รถคันนี้แพงเกิน ไปรึเปล่า อีกอย่างคุณไม่ขับหรือ?”

หลินอิ่งส่ายหัวอยู่ในใจ นี่นับว่าแพงเหรอ? ถ้าไม่กังวลว่าจะ กะทันหันเกินไป ตัวเขาเองก็คงจะส่งคนไปถอยรถ โรลส์ – รอยซ์ แฟนทอมให้ฉีโม่แล้ว

“ แล้วนายได้เงินมากจากไหนเยอะแยะ?” จางฉีโม่มองไปที่หลิน วิ่งด้วยความสงสัย

หลินยิ่งยุ่งอยู่แต่ในร้านบาร์บีคิวเล็ก ๆ ในช่วงสองปีที่ผ่านนี้เขาจะหาเงินเยอะขนาดนี้ได้อย่างไร?

“ช่วงสองปีที่ผ่านมาฉันเก็บเงินไว้เองได้บ้าง” หลินซึ่งกล่าว ตอนนี้คุณเป็นผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบของบริษัทแล้ว คุณต้อง มีรถเป็นของตัวเอง!

“ไม่ได้” จางฉีโม่ส่ายหัวและปฏิเสธ แม้ว่านายจะเป็นคนซื้อมา แต่ฉันรับไว้ไม่ได้ นายเก็บไว้ใช้เองเถอะ

เธอและหลินยิ่งไม่เคยถามเรื่องการเงินของกันและกัน ดังนั้น เธอเองก็ไม่รู้ว่าหลินยิ่งเก็บเงินได้เท่าไร

แต่แม้ว่าสองปีที่ผ่านมานี้หลินยิ่งจะทำเงินได้ แต่ก็เป็นเงินที่หา ได้อย่างยากลำบากในร้านบาร์บีคิวทุกวัน

รถราคาสี่ห้าแสนหยวน เขาต้องใช้เวลาทำงานนานแค่ไหน?

“อย่าลืมสิ ที่ทำงานตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณ” หลิบอิ่งยิ้ม “คุณเป็นเจ้านายของผมโดยตรง ขนาดคุณยังไม่ขับรถไปทำงาน เลย ฉันจะกล้าขับเหรอ?”

“จะว่าไป ของผมก็เป็นของคุณเหมือนกันไม่ใช่หรือ?” หลับยั้งก ล่าว
จาง โม่กัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อย แล้วมองไปที่ หลินอิ่ง จาก นั้นมองไปที่รถ BMW 530 อันงดงามคันนี้ เธอก็แอบหวั่นไหว เล็กน้อย

“อย่าคิดมากไปเลย คุณเป็นถึงผู้อำนวยการแผนก คุณจะเสีย หน้าไม่ได้” หลินอิ๋งกล่าวอย่างจริงจัง “อย่างไรก็ตามต่อไปผม ก็รับใช้คุณอยู่แล้ว ถ้าคุณได้รับการเลื่อนตำแหน่งมีเงินทอง มากมาย คุณค่อยให้ฉันสักคันก็ยังได้

“วันนี้ฉันได้รับคำสั่งจากประธานอู ทางคณะกรรมการจัดให้ อู่เจิ้ง เป็นคนขับรถประจำของคุณ บริษัทจะจ่ายเงินเดือนของเขาเอง” หลินอิ่งพูดช้าๆ “มันคงไม่ดีถ้าคุณจะหักหน้าคณะกรรมการทันทีที่ คุณเข้ารับตำแหน่งใช่ไหม?”

จางฉีโม่คิดไปสักพักแล้วพยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้”

“ งั้นลองนั่งรถดูสิ” หลินอิ่งยิ้มพร้อมพูด

จางฉีโม่ก็ลองอย่างกระตือรือร้น

ความรู้สึกนี้มันดีสุดยอดไปเลย

เธอได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากพนักงานตัวเล็ก ๆ ไปเป็นผู้ อำนวยการแผนก จากนั้นก็มีรถหรูและคนขับรถประจำตามมาทุกอย่างนี้เกิดขึ้นในวันเดียว ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ในจุดสูงสุด ของชีวิตแล้ว

ทันใดนั้น

จู่ๆปอร์เช่ 911 สีแดงก็ขับมาอย่างกะทันหัน และขวางที่หน้ารถ ของจางนีโม่ เจ้าของรถยังจงใจทำให้รถสปอร์ตส่งเสียงดังลั่น ถนน ราวกับว่ากำลังหาเรื่องพวกเธอ…

“หึ ไม่เลวนิ จางฉีโม่ ฉันได้ยินมาว่าเธอได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ให้เป็นผู้อำนวยการประจำแผนกของ บริษัทแล้ว

เสียงที่ทำให้คนไม่พอใจดังขึ้น

จางฉีโม่และหลินอิ่ง มองไปที่พวกเขาในเวลาเดียวกัน เห็นแค่ ชายหนุ่มในชุดแฟนซีใส่แว่นกันแดดสีดำ เปิดประตูรถและเดิน เข้ามามองพวกเขาทั้งสองด้วยสีหน้าที่เหนือกว่า

นั่นเป็นจางเถียนไฟที่ไม่ได้มาทำงานหลายวันหน

“จางจีโน่ ช่างกล้าคืน ฉันได้ยินมาว่าเธอเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่ง เป็นผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบเมื่อวานนี้และยังได้งานอัญมณี มูลค่าหลายสิบล้านของ บริษัทไปอีก” จางเถียนไห่กล่าวด้วยสีห น้ากวนๆ “เธอก็กล้าใช้เงินของบริษัทถอยรถให้ตัวเองแล้วเหรอ? ยากจนจนชินจริงๆ ทําได้น่าเกลียดมาก แต่ก็ ลงมือโกยได้โหดเหี้ยมจริงๆ

“จางเคียนไห่นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน” จาง โม่ กล่าว ด้วยสีหน้าโกรธเล็กน้อย

“เพียงแค่ฐานะยากจนของบ้านเธอ สามารถซื้อรถมูลค่า 500,000 หยวนได้หรือ เหมือนว่าฉันต้องแจ้งผู้จัดการหลี่ของ แผนกการเงินให้ไปตรวจสอบบัญชีของเธอแล้วล่ะ” จางเถียนไห กล่าวด้วยสีหน้าชิวๆ

“ตอนพูดอะไรให้ดูตำแหน่งตัวเองด้วยจางเถียนไห่” หลินอิ่ง พูด เบา ๆ “นายก็แค่ผู้จัดการที่ดูแลช่องทางการขายของสาขาย่อย ของบริษัท กล้าพูดจาแบบนี้กับผู้อำนวยการแผนกแบบนี้ได้ยังไง กัน?ตอนนี้บริษัทเครื่องประดับจางซื่อเป็นของบ้านนายหรือ? ผู้ จัดการฝ่ายการเงินต้องทำตามคำสั่งของนายหรือ?”

“นายเป็นตัวอะไร กล้าสั่งสอนกูได้ไง?” จางเถียนไห่ โกรธมาก เขาจ้องไปที่ หลินอิ่ง อย่างดุร้าย “นายมันก็แค่ไอแมงดาที่ไม่เอา ถ่าน ยังมีหน้ามาป้วนเปี้ยนแถวนี้อีกเหรอ?”

หลินอิ่งยิ้มๆ” ตอนนี้ฉันเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบของ บริษัท ฉันมาทํางานที่บริษัท แต่ฉันได้ยินมาว่ามีคนอาเจียน โต๊ะกรรมการ และสุดท้ายก็เลียโต๊ะจนสะอาดและกินมันกลับไปเอง”

“ฉันสงสัยจริงๆว่าใครกันที่เก่งขนาดนี้ จางเถียนไห่ นายรู้หรือ ไม่ว่าเป็นใคร?”

“หลินยิ่ง!นาย!” จางเถียนไห่ตกตะลึงทันที เขามองไปที่สายตา แปลก ๆ ของพนักงาน บริษัท รอบตัวเขา เขารู้สึกร้อนๆบนใบหน้า

เขาไม่คาดคิดว่า คนไม่เอาถ่านแบบหลินอิ่งกล้าล้อเลียนตัวเอง ขนาดนี้ เอาเรื่องน่าเกลียดของตนมาพูดในที่สาธารณะ ช่างกล้า จริงๆ!

“มึงมันก็แค่ไอ้คนไม่เอาไหน วันนี้ถ้ากูไม่ตบมึงให้ตาย มึงคิดว่า ตัวเองใหญ่จริงๆใช่ไหม” จางเถียนไห่ โกรธมากและยกมือขึ้นจะ ตบไปที่ หลินอิ๋ง

หลินอิ่งยืนนิ่งๆอยู่กับที่ พร้อมรอยยิ้มที่ไม่เหมือนยิ้มบนใบหน้า

ของเขา

ตบ!

ร่างกายสูงใหญ่พุ่งเข้ามาขวางจางเถียนไฟไว้ อู่เจิ้งยังไม่ทันที่ จะเริ่มลงมือ ก็กระแทกจนจางเถียนไห่ล้มไปอยู่กับ
นายกล้าที่ทําร้ายฉันหรือ? รู้ไหมว่ากูคือใคร?” จางเถียนไหม อย่างเสียหน้า แล้วลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธแค้นและใบหน้าที่ ดุร้าย

“คุณครับ ผมไม่สนว่าคุณเป็นใคร ผมเป็นคนขับรถประจำและ บอดี้การ์ดของผู้อำนวยการจาง งานของผมคือปกป้องไม่ให้ผู้ อำนวยการจาง และผู้ช่วยหลิน ถูกคุกคามหรือทำร้าย โปรดระวัง คำพฤติกรรมของคุณด้วยครับ” อู่เจิ้งกล่าวอย่างจริงจัง

“นาย!” จางเถียนไห่ รู้สึกอับอายและโกรธมาก อยากจะตบไปที่ หน้าของอู่เจิ้ง

แต่เมื่อเห็นร่างที่สูงใหญ่และดุดันของอู่เจิ้ง ส่วนสูง 1.9 เมตร กว่าๆและแขนที่ดูมีแรง เขาทำได้เพียงแค่ทนความโกรธนี้ไว้

“ได้! จาง โม่เธอนี่มันช่างน่าเกรงขามจริงๆเลยนะ จางเถียนไห กล่าวอย่างขุ่นเคือง “อย่าเอารถคันนี้มาขับละทำตัวหยิ่งผยองไป เลย กูเล่นกับสาวๆคนไหนก็ให้ BMW ซีรีส์ 5 ที่เป็นของขวัญ

* หี เธอก็อย่างดีใจเร็วไปหน่อยเลย เป็นแค่ผู้อำนวยการออกแบบชั่วคราว” จางเถียนไห่กล่าวอย่างเย็นชา “ ฉันได้ยินมา แล้วว่า บริษัทจะจัดงานแสดงเครื่องประดับภายนอกในภายหลัง ถึงตอนนั้นแล้วผู้ชนะจะได้เป็นผู้อำนวยการออกแบบอย่างเป็น ทางการ เธอคิดว่าเธอจะนั่งในตำแหน่งนี้ได้อีกสักกี่วัน

“อีกอย่าง แค่เส้นสายของเธอในบริษัท ฉันแค่ขู่ ดูสิว่าใครกล้า ร่วมมือทำงานกับเธออีก!”

สายตาของหลินอิ่งมองไปที่ อู่เจิ้ง

อู่เจิ้งเดินเข้าไปคว้าปกคอของจางเถียนไห่และหยิบเขาขึ้นมา เหมือนหยิบลูกไก่ขึ้นมา ยกเขาขึ้นมาทั้งตัวเลย

“ท่านครับ กรุณาหุบปากด้วยครับ” อู่เจิ้งกล่าวอย่างจริงจัง “ตำแหน่งการจอดรถของคุณละเมิดระบบจราจรอย่างร้ายแรงครับ และยังขวางทางรถของผู้อำนวยการจาง ตอนนี้ผมขอให้คุณขับ รถออกไป!”

หลังจากพูดจบอู่เจิ้งก็ปล่อยมือ จางเถียนไห่ล้มลงมาบนพื้น สีหน้าไม่พอใจและหายใจเข้าลึกๆ

เขาเหลือบมองจางฉีโม่และ หลินอิ่ง เข้าไปนั่งในรถด้วยใบหน้า ที่เต็มไปด้วยความปรองดองเหยียบคันเร่งแล้วหมุนรถและขับ ออกไป
มึงสองคนรอดูเลยนะ อย่าคิดว่าตอนนี้ฉันจัดการกับบ้านของ พวกเอไม่ได้ จางเถียนไปปล่อยคำพูดที่รุนแรงไว้ และขับรถไป ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน

* ความรู้สึกที่ได้เป็นผู้อำนวยการ ไม่เลวใช่ไหม?” หลินซึ่งกล่าว ด้วยรอยยิ้ม

จางฉีโม่ก็หัวเราะขึ้นมา และรู้สึกสบายใจมาก

หลินยิ่งเดินไปเปิดประตูรถแล้วยกมือขึ้น เชิญครับ ท่านผู้ อำนวยการ

ดวงตาของ จาง โม่กลมกลิ้ง แล้วขึ้นไปนั่งบนรถอย่างมีความ

สุข

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ