1

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ หญิงสาวรูปร่างบอบบางสูงเพรียวผิว ชาวเนียนสวยเป็นที่สนใจแก่ผู้พบเห็น เธอสวมแว่นกันแดดทันสมัยสีดำเดินลากกระเป๋าเดินทางออก

มาตามทางเดินพรางส่งสายตาสอดส่ายมองหาบุคคลที่จะมารับ

เธอ

“เฮ ! เทียนทางนี้” ชายหนุ่มตะโกนเรียกหญิงสาว เทียนรดา รีบเดินสาวเท้าเข้าไปหาชายหนุ่มด้วยความดีใจ

“พี่ทิว”แล้วโผเข้ากอดชายหนุ่มด้วยความตื่นเต้นดีใจคิดถึง จังเลยค่ะ แน่ใจเหรอว่าคิดถึงพี่หนะฮะยายเทียนพูดพรางกอด และรูปหลังน้องสาวเบาๆ

เทียนรดาผละออกจากอ้อมกอดของพี่ชายกอดเอวแทน

แน่นอนสิค่ะคิดถึงสุดๆเลยล่ะแล้วยิ้มกว้างให้กับพี่ชาย

ถ้าคุณแม่ไม่โทรตามก็ไม่คิดจะกลับเลยใช่ไหมฮึกสมาพูด พรางใช้มือใหญ่ขยี้หัวน้องสาวเบาๆด้วยความรักใคร่ พร้อมกับ พากันเดินไปที่รถแล้วขับออกไป

เขามีน้องสาวเพียงคนเดียว พ่อแม่บอกเขาเสมอว่า มีกันอยู่ แค่สองคนพี่น้องต้องรักกันให้มากๆ ในฐานะพี่ชายต้องดูแลน้อง ดีๆ และน้องสาวของเขาก็สุดแสนจะน่ารักเชื่อฟัง ไม่เอาแต่ใจ ถึง แม้จะดูแก่นแก้วหน่อยๆ ก็ตามเถอะ
เธอชอบทำให้คนอื่นยิ้มและหัวเราะได้เสมอ ทำอาหารเก่งและ อร่อยด้วย เธอจึงเป็นที่รักและชื่นชมของทุกคนในไม่ เว้นแม้แต่บรรดาพวกคนรับใช้ต่างก็รักและเอ็นดูเธอกันทั้งนั้น

โดยเฉพาะคุณยายวิมาลาที่ทั้งรักทั้งตามใจเธอทุกอย่างและที่ เธอทำอาหารเก่งและอร่อยขนาดนี้ก็เป็นผลงานของคุณยายเอง นั่นล่ะ ที่เฝ้าสั่งสอนให้เธอฝึกเรียนทำอาหารมาตั้งแต่เธอเด็กๆ

คิดไม่ถึงเลยนะเนี่ยว่าผ่านไปแค่ไม่กี่ปี ที่นี่จะเปลี่ยนไปเยอะ ขนาดนี้ มีตึกรามบ้านช่องเพิ่มขึ้นมามากมายเลยทีเดียว

เทียนรดานั่งมองส่งสายตาออกไปนอกหน้าต่างรถพร้อมรอย

ยิ้มที่สดใส

เธอจากประเทศไปเรียนต่อที่ปารีสตั้งแต่จบมัธยมต้นไปต่อ มัธยมปลายที่นั่นและเรียนต่อสถาปัตด้านการออกแบบแฟชั่นจน จบหลักสูตร

ตอนที่เธอยังเรียนเธอยังได้ส่งผลงานการออกแบบชุดแฟนตา

จนได้รับรางวัลชนะเลิศของปารีสอีกด้วย

ต่อมาเธอจึงได้เข้าทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งเป็นบริษัทที่ ใหญ่โตและโด่งดังไปทั่วโลก

ไม่ว่าใครๆก็อยากจะเข้ามาทำงานที่นี่กันทั้งนั้น บรรดาบริษัท น้อยใหญ่ทั้งหลายก็ล้วนแล้วแต่อยากจะเข้ามามีส่วนร่วมในการ ลงทุนนี้ทั้งนั้นและที่สำคัญเทียนรดากำลังไปได้สวยกับการ ทํางานที่นี่เธอจึงยังไม่อยากที่จะกลับเมืองไทยเลย
เทียมรดาอาศัยอยู่ที่นี่เก้าปีไม่ได้กลับเมืองไทยเลย จะมีก็แต่ ชายของเธอเท่านั้นที่จะพาคุณพ่อคุณแม่มาเยี่ยมเธอบ้างปีละ สองถึงสามครั้งก็มี

ถ้าคุณหญิงจิตราคุณแม่ของเธอไม่โทรมาบังคับให้เธอกลับ เธอก็คงจะยังไม่กลับ

และที่เธอตัดสินใจกลับในครั้งนี้ก็มีสาเหตุมาจากทางบริษัท ได้ส่งเธอมาเป็นตัวแทนร่วมเซนสัญญาและดูแลงานที่บริษัทร่วม เป็นเวลาครึ่งปี

เทียนรดาเธอได้เซ็นสัญญาเป็นนักออกแบบมืออาชีพของ บริษัทและยังเป็นนักออกแบบมือหนึ่งของบริษัทพร้อมทั้งพ่วง ตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายออกแบบของบริษัทอีกด้วย

เธอได้รับรางวัลชนะเลิศในการประกวดมากมายหลังจากที่ เข้าทำงานที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นรางวัลชนะเลิศด้านชุดราตรี ชุดเดรส และล่าสุดเธอเพิ่งจะได้รับรางวัลชนะเลิศชุดแต่งงานในการ ประกวดระดับยุโรปอีกด้วย

เจนนิก้า แลนด์ คือชื่อในวงการของเธอหรือเจนนี่นั่นเอง

“พี่ทิวช่วยแวะซุปเปอร์ให้เทียนด้วยนะคะ เทียนจะซื้อวัตถุดิบ ไปทำอาหารให้ทุกคนทานเย็นนี้ค่ะ”

“ได้สิ!” กสมาบอกน้องสาว”ว่าแต่เราจะไม่เหนื่อยเหรอเพิ่งจะ มาถึงเองนะ”

“ไม่หรอกค่ะ พักผ่อนสักสองสามชั่วโมงก็ OK แล้วค่ะไม่มีปัญหาสบายมาก”