บทที่ 5

บางทีผมก็คิดว่าเวลามันผ่านไปเร็ว ตอนนี้เป็นเวลาเย็น แล้ว ผมนั่งแหมะอยู่บนโซฟาในคอนโดห้องของไอ้พี่โฟม คนเดียว เปล่าเปลี่ยวหัวใจ หลังจากที่เมื่อเช้าผมถูกลาก ให้ไปเก็บของที่หออย่างรวดเร็วและไวว่อง ตามคําสั่งของ หมาเผด็จการอย่างไอ้พี่โฟม โดยที่ยังไม่ได้บอกลาไอ้เซฟ ที่เป็นรูมเมทผมเลย ไม่รู้ว่า มันจะรีบไปไหน พอออกจาก หอไอ้พี่โฟมก็พาผมไปที่ห้างใกล้ๆ นึกถึงตรงนี้แล้วเหนื่อย ใจโคตร

เมื่อหลายชั่วโมงก่อน

“จะไปไหนวะพี่” ผมถามขึ้นเมื่อโดนไอ้พี่โฟมลากเข้ามา ในห้าง พี่มันไม่ได้พูดอะไรแค่พาผมเดินไปเรื่อยๆ จนหยุด ที่โซนศูนย์อาหาร

โครก~~~

พอเห็นอาหารหลากหลาย ท้องผมที่แสนซื่อตรงก็ร้อง ออกมา ผมหน้าร้อนวูบเมื่อหลายคนที่เดินผ่านไปเริ่ม หัวเราะ ผมเหลือบมองคนข้างๆ

เชสสส ไอ้พี่โฟมมันยิ้ม มันยิ้ม
“ปะ ไปซื้อบัตรดิ มากินข้าวไม่ใช่? ” ผมพูดแก้เขินก่อนจะ เดินนําพี่มันไป

ไอ้พี่โฟมไม่ได้พูดอะไรแค่เดินแยกไปอีกทาง ส่วนผม เดินไปที่หน้าร้านขายข้าวมันไก่ร้านหนึ่งก่อนจะเดินไปร้า นอื่นๆ และกลับมาที่ร้านข้าวมันไก่ร้านเดิม

“เอ่อ ข้าวมันไก่ทอดหนึ่งจานครับ” ผมสั่ง ป้าเจ้าของร้าน พยักหน้า

“อ่าว นายคนเมื่อวันก่อนนี่” เสียงหนึ่งทักขึ้นจากด้านหลัง ผมหันไปมองก่อนจะขมวดคิ้ว คนตรงหน้าเป็นผู้ชายรูปร่าง สูงโปร่ง ผมหน้าเสยขึ้น หน้าตาก็จัดได้ว่าดูดีทีเดียว

คุ้นๆ แหะ

“หึม น้องเต๊ะนี่นา” ผมหันไปหาเจ้าของเสียงอีกคนที่เข้า มา ผมเลิกคิ้วทำตาโตเป็นปลาทองทันทีเลย ก่อนจะอุทาน เสียงไม่เบา

“ไอ้พี่น่าน!!”
จำได้ละ ไอ้คนข้างๆ พี่น่านคือ คนที่จะร่วมรุมโทรมผม เมื่อวันนั้นนั่นเอง หน่อย!

“อะ อย่าทําหน้าแบบนั้น น้องเต๊ะ” พี่น่านพูดแล้วยิ้มแห้งๆ ให้ผม แต่อารมณ์ผมตอนนี้รู้สึกอยากฆ่าคนมากกว่า ม ตอบ

ถึงผมจะไม่ถือสาเรื่องที่เสียตัวให้ไอ้พีโฟม แต่คนที เป็นต้นเหตุให้เสียน่ะ ผมล่ะโครตถือ!!

“พี่ขอโทษนะ” พี่น่านพูด หลังจากไปซุบซิบอะไรสักอย่าง กับผู้ชายที่อยู่ข้างๆ

“พี่ขอโทษเรื่องอะไรครับ พี่ไม่ได้ทําอะไรผิดสักหน่อย” ผมพูดเสียงเย็น

“เฮ้อ~ น้องเต๊ะคงไม่หายโกรธ ง่ายๆ สินะ เอ่อ ส่วนเรื่อง แข่งรถน้องเต๊ะจะทำยังไงเหรอ” ผมขมวดคิ้วเมื่อได้ยิน

“อะไรพี แข่งรถอะไร” ผมจําได้ว่าเป้าหมายที่เข้าไปหาไอ้ พี่แสตนด์คือไปทําแข่งรถให้ไอ้พี่โฟม แต่ผมโดนยาก่อนที่ จะได้คําตอบ
พลัก! ตบ!

เสียงเหมือนเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้น ทําให้ผมกับพี่น่าน น ไปสนใจมองที่มาของเสียง พอเห็นเท่านั้นแหละ ผมนี ตาโตกว่าตอนเจอ น่านอีก เมื่อเห็นผู้ชายคุ้นหน้าทั้งสอง กําลังต่อยกันอยู่!!

ไอ้พี่โฟมกับพี่แสตนด์ต่อยกัน !

ผมไม่รอช้ารีบใส่เกียร์หมาติดเทอร์โบตรงไปยังที่เกิดเหตุ ทันที พีน่านวิ่งตามมมาติดๆ พอถึงผมก็รีบแทรกไทยมุง เข้าไปในวงล้อมด้วยความทุลักทุเล

โหย ฟัดกันนัวเนียเลยวัย

ผมยืนมองด้วยความสนใจแบบไม่คิดจะห้าม ดูเหมือน พวกมันมองไม่เห็นผมด้วยล่ะ จากรูปประการผมว่าไอ้พี่ โฟมได้เปรียบนะ เพราะไอ้พี่แสตนด์ทั้งคิ้วแตก ปากแตก ตาช้า แต่ไอ้พี่โฟมแม่งแค่มุมปากแตกอย่างเดียวเอง จะ เก่งไปไหนวะ

“เฮ้ย! ไอ้แสตนด์หยุดดิวะ เดี๋ยว รปภ. ก็มาหรอก” พี่น่านที่ พึ่งแทรกฝูงชนเข้ามาได้รีบวิ่งเข้าไปแยกไอ้พี่แสตนด์ทันที ผมกรอกตาอย่างเซ็ง จะรีบเข้าไปห้ามทำไมวะ ให้ไอ้พี่โฟมต่อยให้ตายไปเลยดิ

แต่ก็จริงอย่างที่พี่น่านพูด ถ้า รปภ. มาเดี๋ยวยุ่งแน่ ผมจึง เดินไปขวางไอ้พี่โฟมที่ง้างหมัดจะต่อยไอ้พี่แสตนด์ที่ถูกพี่ น่านล็อกแขนไว้อีกรอบ พี่มันมองหน้าผมเหมือนตกใจก่อน จะลดหมดลง ผมถอนหายใจ นึกว่ามันจะติดลมชกผมต่อ ซะแล้ว

“มาทำอะไร” ไอ้พี่โฟมถามเสียงนิ่ง

“มาห้ามมั้ง ถ้าพี่โดน รปภ. จับแล้วผมจะกลับบ้านไงล่ะ ทั้งเงิน ทั้งโทรศัพท์ ไม่มีนี่” ผมตอบกลับไป ไอ้พี่โฟมขยับ ปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็โดนขัดโดยเสียง เรียกของคนที่อยู่ข้างหลังผม

“เต๊ะ”

“หืม อุ๊บ!!” ผมหันไปมอง ซึ่งผมไม่รู้เลยว่าเป็นการกระทำ ที่ผิด เมื่อไอ้พี่แสตนด์เชยคางผมขึ้นและก้มลงมาจูบแบบ
อะไรวะเนี่ย!!

“เหี้ยเอ๊ย!!”

เสียงสบถของไอ้พี่โฟมดังเข้ามาในโสตประสาท ก่อนจะ รู้สึกเหมือนร่างกายโดนกระชากอย่างแรง

พลัก

หลังจากที่ผมหลุดจากไอ้พี่สตนด์ได้ ไอ้คนที่กระชากผม ก็พุ่งตัวเข้าไปต่อยไอ้พี่แสตนด์ทันที โดยที่ผมยังคงยืน ช็อกค้างอยู่อย่างนั้น

“ว้ายดูสิแก ต่อยกันแย่งผู้ชายคนนั้นเหรอเนี้ย”

“คงใช่มั้งเมื่อกี้เห็นกระชากไปจูบกันด้วยล่ะ”

“ว้าย! จริงเหรอเนี้ยผู้ชายสมัยนี้เป็นเกย์กันไปหมดแล้ว หรือไงกันสียดายหน้าตาชะมัด หล่อซะด้วยสิ”

แต่ว่าผู้ชายที่โดนแย่งก็น่ารักมากเลยนะ” ”
“อี๋ ตุ๊ดล่ะสิไม่ว่า คงจะดูแลตัวเองเพื่อหาผัวโดยเฉพาะ เลยล่ะสิ นี่สงสัยคงทำงานอยู่บาร์เกย์แน่เลย”

ผมหน้าชาวบกับคำนินทาที่ผมเผลอ)ได้ยินเข้า ผมหันไป มองคนที่พูดตาขวางพวกเอสะดุ้งและหลบหน้าผมกันใหญ่ เหอะ ผมไม่ใช่พวกรังแกผู้หญิงหรอกนะแต่ผมโคตรโมโห กับสิ่งที่พวกเธอพูดเลยล่ะ ผมเลยขยับปากพูดแบบไม่ออก เสียงให้พวกเธอดูว่า

‘หาตัวเองไม่ได้แล้วอย่ามาพาล

พวกเธอหน้าเหวอรับประทาน ผมละความสนมาสนไอ้ พวกที่กำลังต่อยกันอย่างเมามันส์โดยไม่สนรอบข้างแถม ยังทําให้ผมโดนว่าเสียๆ หายๆ อีก ผมเลยตัดสินใจเดิน เข้าไปด้านหลังของไอ้พี่โฟมเพื่อจะกระชากออกมา แต่..

พลัก!

“โอ้ย”ผมร้องด้วยความเจ็บร่างเซถอยหลังออกมา ยกมือ แตะที่มุมปากของตัวเองที่โดนศอกของไอ้พี่โฟมตอนง้าง หมัดกระแทกใส่ เลือดไหลลงมากจามุมปาก ผมมองหน้า ไอ้พี่โฟมที่มองผมอย่างตกใจไม่ต่างจากไอ้พี่แสตนด์และพี่น่านหรือคนรอบๆ เลย

กูไม่ทนแล้วนะโว้ย!!

แม่งทะเลาะเรื่องเหี้ยอะไรกันวะ! กูไม่สนแม่งแล้ว จะ ” ต่อยจะฆ่าจะทำเหี้ยไรกูไม่สนแล้ว ไอ้พวกเหี้ยเอ๊ย!!”

ผมตะโกนด่าอย่างเหลืออดและจะเช็ดเลือดที่มุมปากก่อน จะจําเท้าเดินออกมา ผู้คนที่มุงอยู่รีบหลบทางให้ผมเดิน อย่างพร้อมเพรียง

ผมพาร่างของตัวเองมายืนอยู่ข้างรถเก๋งสีดำสนิทสุด เฟี้ยวของไอ้พี่โฟม แน่ล่ะ ผมจะไปไหนได้ล่ะ ทั้งเงิน ทั้ง โทรศัพท์ก็ไม่มี โดนไอ้พี่โฟมเอาไปหมด โว้ยหงุดหงิด!!!

ปัง!!

ผมเตะเข้าไปที่ข้างรถของพี่โฟมระบายอารมณ์ไปทีนึง ก่อนจะเสยผมขึ้นและหันหลังพิงรถรอเจ้าของรถกลับมา

“มึงทำอะไรรถกู” ผมมองเจ้าของเสียงที่กำลังเดินเข้ามาหา มันเห็นด้วยเหรอวะ เตะรถมันกูจะตายมั้ยนี้

“ป๊าววว” ผมยังคงตีหน้าซื่อตอบ มันไม่ได้พูดอะไรตอบ มาแค่เดินมาเบียดผมให้ติดกับรถเท่านั้นเอง (ผมพยายาม คิดให้มันทําแค่นั้นจริงๆ นะ) เหงื่อผมเริ่มไหลเมื่อเจอ สถานการณ์ล่อแหลมแบบนี้ แต่หน้าตายังคงความกวนตีน ไว้อยู่ จะขยับตัวหนีก็ทําไม่ได้เพราะพี่มันใช้เข้าแทรกเข้า มาที่ระหว่างขาของผม จะถอยหลังก็ติดรถอีก ทําได้แต่ เอนตัวไปด้านหลังเท่านั้นเอง โอ๊ย จะมีสักครั้งมั้ยที่ผมจะ หนีมันในสถานการณ์แบบนี้ได้น่ะ!

“มึงหนีไปไหนไม่ได้หรอก” แหนะ ใช้วิชาเอเลี่ยนอ่านใจ อีกละ ผมชักสีหน้าเงยหน้ามองพี่มันอย่างท้าทาย

“จะหนีให้ดู จะหนีจากพี่ให้ดู จะหนีไปให้ไกล ๆ เลยคอย ดู!” แต่ก่อนอื่นต้องหาทางลบรูปนั่นให้ได้ก่อนล่ะ

“ถ้าทำได้….ก็ลองดูสิ” พี่มันพูดเสียงพร่า ก่อนจะโน้มหน้า ลงมาใกล้ผม

“เฮ้ย พี่จะทำอะไร อื้อ” ผมร้องท้วงพยายามดันพี่มันออก จากตัว แต่แรงมันต่างกันราวฟ้ากับเหวเลย พี่มันถือโอกาส ที่ผมอ้าปากร้องก้มลงมาจูบแล้วสอดลิ้นเข้ามาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ลิ้มสัมผัสกันร่างผมอ่อนยวบยาบ เหมือนคนเป็นอัมพาต พี่มันลุกไล้ทั่วโพรงปากเก็บความ หวานทุกหยาดหยดจากปากของผม

ผมขัดขืนมันไม่ได้……….

เพราะอะไรล่ะ….

บางทีผมก็คิดนะว่า คืนนั้น….อาจจะไม่ใช่เพราะยาปลุก เซ็กนั่นก็ได้ที่ทำให้ผมมีอะไรกับไอ้พี่โฟม….

ปัจจุบัน

คิดถึงตอนนั้นแล้วหน้าร้อนเห่อขึ้นมาอย่างบอกไปถูก หลังจากนั้นไอ้พี่โฟมก็พาผมกลับคอนโดทั้งที่ผมยังคุมสติ ไม่อยู่ คือแบบ เดินขึ้นมายังไม่รู้เลยว่าถึงห้องตอนไหนอ่ะ มันเบลอสุด อะไรสุด ผมไม่ได้เมาจูบมันนะ!! (บอกไว้ก่อน) พอถูกสั่งให้จัดของในห้องเสร็จพี่มันก็บอกว่ามีธุระแล้วก็ ออกไปเลย

ครีดด~ ครืด~

ผมมองโทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนโต๊ะตรงหน้าโดยไม่คิดที่จะหยิบมันขึ้นมาดู แน่สิ มันไม่ใช่ของผมนี่หว่าเกิดเป็นของ ไอ้พี่โฟมขึ้นมาแล้วจะยุ่งสิครับ โทรศัพท์ดังอยู่สักพักมันก็ เงียบไปพร้อมกับเสียงไลน์ดังเข้ามา ผมจึงชะโงกหน้าไปดู ที่จอ มันปรากฏข้อความที่ว่า

‘ถ้ามึงยังไม่รับโทรศัพท์กูจะกลับไป ฟัด มึงให้น่วมเลย

ผมสะดุ้งเลย พร้อมกับที่โทรศัพท์เริ่มสั่นอีกครั้งคราวนี้ ผมไม่รีรอหยิบมากครับและกรอกเสียงลงไปทันที

“ฮะ ฮัลโลวว”

ทำไมไม่รับโทรศัพท์” มันถามเสียงเข้ม ให้เดา หน้ามัน ” ตอนนี้ต้องเหมือนยักษ์แน่ๆ แยกเขี้ยวพร้อมกัด แง่งๆ เอ๊ะ หรือหมาวะ?

“ก็ ก็ผมคิดว่าเป็นโทรศัพท์พี่”

“โทรศัพท์กูเหี้ยอะไร กูจะซื้อทำไมสองสามเครื่องไอ้ โง่ กูซื้อให้มึงนั่นแหละเพื่อนมึงแม่งโทรจิกชิบหายกูเลย ปาของมึงทิ้งไปแล้ว” พี่มันพูดเสียงขุ่น อต่ผมนี้สตั้นท์ไป เรียบร้อยแล้ว
บังอาจจจจ ไอ้โหดดดด ไอ้เถื่อนนนนนน ไอ้เวรรรรร สา สสส โทรศัพท์กู T^T

“แล้วพี่มีอะไร” ทำได้แต่พูดเสียงอ่อยๆ ถามกลับไปครับ ความคิดในใจต้องเก็บไว้เดี๋ยวผมอาจจะตายก่อนแต่ง ;-;

“แต่งตัวดี ๆ ซะกูจะให้เพื่อนกูไปรับมึงที่คอนโดภายใน 10 นาที” พูดจบมันก็ตัดสายปั๊บไม่รอคำตอบหรือคำถาม จากผมสักนิด

ไอ้เผด็จการรรรรรรร ไอ้ฮิตเลอร์สองงงงงง!