บทที่ 2

N คลับ

เสียงจังหวะดนตรีที่ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งคลับตอนนี้ไม่ได้ เข้าหูผมเลยสักนิดเดียว ผมได้แต่นั่งมองกลุ่มผู้ชายห้าคน นั่งดริ้งกันอย่างเฮฮากับสาว ๆ ที่ไม่ไกลจากโต๊ะผมเท่าไร ไม่อยากจะพูด ผมนั่งมองพวกนั่นตั้งแต่คลับเปิดแรก ๆ จน ตอนนี้คลับจะปิดอยู่แล้วด้วยซ้ำ จะว่าไงดีล่ะ ก็เป้าหมายผม อยู่ในกลุ่มนั้นนี่ เฮ้อ ถอดใจดีกว่ามั้ยวะเนี้ย ผมหันมามอง แก้วไวน์ในมือ ก่อนจะกระดกเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว

ไอ้คำว่าเข้าถึงยากของผมไม่ได้หมายถึงว่า ไอ้คนนั้นมัน มีการ์ดล้อมรอบราวกับแก๊งมาเฟีย แต่เป็นบรรยากาศที่ เหมือนจะซัดเหวี่ยงทุกคนที่ไม่พึงประสงค์ตลอดเวลานั่น ต่างหาก ทั้ง ๆ ที่กำลังมีสาว ๆ นั่งบริการอยู่แท้ ๆ ชิ อิจฉา โว้ยยย

“สวัสดีครับ ผมขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ” ผมหันไปมอง ผู้ชายที่เดินเข้ามาทัก เอ๊ะ รู้สึกจะอยู่ในกลุ่มนั้นนี่หว่า พอดี เลย

“ครับ ตามสบายเลยครับ” ผมยิ้มละไม่ไปให้
“เอ่อ คุณ….”

“เต๊ะครับ”

“อ่า งั้น เต๊ะ ผมชื่อน่านนะครับ มาคนเดียวเหรอครับ”

“พี่อายุมากว่าผม ไม่ต้องสุภาพก็ได้ ผมไม่ถือ มันหนัก” ผมยิ้มกวนไปให้ “อ่อ แล้วก็ ผมมาคนเดียวครับ ไม่ดี จริง ๆ ชวนเพื่อนมาด้วยคนนึงแต่มันบอกว่าจะไปแรด เอ้ย เล่น แถวสนามแข่งรถก็เลยต้องมาคนเดียวน่ะ” พูดเสร็จก็ยก ขวดไวน์มารินใส่แก้วตัวเอง พี่มันนั่งมองยิ้ม ๆ ผมไม่มีอะไร จะพูดแล้วก็เลยหันไปมองโต๊ะของเป้าหมายต่อ

“น้องสนใจใครในนั้นเหรอ พี่เห็นนั่งมองโต๊ะของพวกพี่มา ตั้งนานแล้ว” พี่มันถาม ผมหันไปเลิกคิ้วใส่เหมือนเพิ่งรู้

“อืม นั่นโต๊ะพี่เหรอ พอดีเลย ผมฝากบอกผู้ชายผมสีควัน บุหรี่นั่นหน่อยดิ”

“อะไรล่ะครับ”
“มีคนท้ามันแข่งรถที่สนาม K คืนพรุ่งนี้อ่ะพี่ ” ผมพูดยิ้ม ๆ บทจะง่ายแม่งก็ง่ายง่าย เอิ๊กๆๆ

อืม … พี่ว่าน้องเต๊ะน่าจะไปบอกมันเองเลยดีกว่านะ” ผม ยิ้มค้างทันที

“เอ่อ ไม่ล่ะ ดูหน้างี้ ผมเข้าไปจะโดนกัดรึเปล่าก็ยังไม่รู้ พี่มันเลิกคิ้วสูง ก่อนจะหัวเราะเสียงดังแข่งกับเพลงเลยล่ะ ตอนแรกเห็นดูสําอาง ๆ พอหัวเราะไหงพี่มันดูสกุลจังวะ ?

“ฮ่าๆๆๆ” ผมว่าถ้าพี่มันลงไปนอนกลิ้งกับพื้นได้มันคงทำ ไปแล้วแน่เลย

“หัวเราะอะไรน่ะพี่” พี่มันหยุดหัวเราะแต่ก็ยังมิวายแอบ สะอึกเล็ก ๆ

“ก็พี่ไม่เห็นว่ามันจะน่ากลัวตรงไหนเลยนี่นา หน้ามันออก จะนิ่งสงบสยบนารีซะขนาดนั้น หึหึ”

“โห่ พี่อ่ะไม่รู้อะไร ไอ้พวกหน้านิ่ง ๆ แบบนั้นน่ะนะ ร้าย ลึก” ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจังสุดชีวิต พี่มันทำท่าคิดตาม
“นั่นสิ น้องก็พูดถูก ไอ้สแตนด์มันร้ายลึกจริง ๆ นั่นแหละ”

“ใช่ม้า ผมดูออกหรอก” พี่มันหันมามองหน้าผมก่อนจะ ลุกขึ้นยืน อ่าฮ่า จะไปบอกเพื่อนมึงตามที่กูบอกแล้วสินะ ดีดี

พริบ

“เฮ้ย! พี่ จะพาผมไปไหนเนี้ย! ” ผมโวยวายเมื่อจู่ ๆ พี่มัน ก็ฉุดมือผมขึ้นมาด้วย ก่อนจะเดินลากผมตรงไปยังโต๊ะที่ เพื่อนของพี่น่านนั่งอยู่

“เฮ้ย ๆ พี่ ๆ ผมไม่ไปนะ!” ตายห่าล่ะ ผมยื้อตัวสุดชีวิตแต่สู้ แรงพี่มันไม่ไหวครับ

เหอะน่า พี่ถูกใจน้องวะ ไปบอกมันเองเลย ไม่ต้องกลัว ” ถ้ามันจะกัดนะ อย่างเต๊ะมันคงเลือกกัดปากก่อนเลยล่ะ หึหึ” อะไรของพี่มันวะ ชื่อแปลกแล้วยังพูดแปลกอีก

แล้วในที่สุดผมก็มายืนอยู่ตรงหน้าเป้าหมายโดยฝีมือของ

ไอ้พี่น่าน
“ไอ้น่าน ไปเข้าห้องน้ำนานนะมึงนึกว่าตกส้วมเดี้ยงไป แล้วซะอึก” พี่หัวส้มที่นั่งอยู่ริมนอกทัก

“พอดีกูไปเจอคนถูกใจมาวะ” ผมหันไปมองหน้าพี่มัน อย่างสงสัยและเสียวหลังวาบ

“หืม อย่าบอกนะว่าไอ้ตัวเล็กนี่” ไอ้พี่หัวส้มมันชี้มาทาง ผม อ่าว แบบนี้ก็สวยสิครับพี่ ซัดสักหมัดดีมั้ยเนี่ย มาว่ากู ตัวเล็กได้ไง

“เออ” พี่น่านตอบ

“หึม ใช่ได้นี่หว่า” ไอ้พี่หัวส้มมันกวาดสายตามองผมตั้งแต่ หัวจรดเท้า

“ใช่มะ แต่น่าเสียดายว่ะ น้องเค้าไม่ได้สนใจมึง เค้าสนใจ ไอ้สแตนด์นูน” พอไอ้พี่น่านพูดจบ เป้าหมายของผมก็เงย หน้าขึ้นมองผมช้า ๆ ผมสะดุ้งเลยครับแบบจู่ ๆ ก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนลางร้ายกำลังจะมา

“มานั่งนี่” ไอ้พี่แสตนด์มันสั่งก่อนจะตบ ๆ ตรงข้าง ๆ พี่ มันที่ว่างอยู่ ผมทำหน้าเหรอหราแล้วชี้หน้าตัวเอง
“อะ เอ่อ…” ผมหันไปมองพี่น่าน พี่มันยิ้มให้ ยิ้มเนี้ยจะ ช่วยกูใช่ป๊ะ?

“ไปนั่งดิ เดี๋ยวมันก็กัดหรอก หึหึ” โหย แม่ม แกล้งกูนี่ หว่า ไอ้พี่ชั่ว!!

ผมจำต้องเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ ไอ้พี่สแนสค์ ตอนจะนั่ง แอบเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งอีกฝั่งของพี่มัน (ผมนั่งฝั่งขวา ผู้หญิงคนนั้นนั่งฝั่งซ้าย) แม่ม ส่งสายตาประมาณว่า มึงมัน ตัวมารขัดความสุขกู อะไรเทือกนั้นเลยอ่ะ พอนั่งปุ๊บพี่มันรั้ง เอวผมไปชิดพี่มันปั๊บ

“เฮ้ย พี่ทำอะไรอ่ะ” ผมตกใจจะยื้อตัวออกแต่พี่สแตนส์มัน รั้งเอวผมไว้แน่นมาก

“ก็สนใจกูอยู่ไม่ใช่รึไง” พี่มันพูดเสียงนิ่ง

“เฮ้ย ไม่ใช่ ๆ คือว่า ผมจะมาบอกว่า มีคนทําพี่แข่งรถ สนาม K คืนพรุ่งนี้” ผมลุกลี้ลุกลนบอก แต่พี่มันก็แค่มอง ผมนิ่งๆ

“เหรอ” เชี่ย มารง มาเหรออะไร ปล่อยเอว
“เออ ฉะนั้นผมไม่ได้สนใจพี่แบบนั้น ปล่อยผมได้แล้ว!! ผมโวยวายพยายามแกะมือที่รั้งเอวผม โอ๊ย มือติดกาวไง วะเนี่ย!

“ดวลเหล้า” ผมชะงักหยุดดิ้น หยุดโวยวาย มองหน้าพี่มัน

“หา? ”

“มาดวลเหล้า ถ้ามึงชนะกูจะไปตามคำท้า แต่ถ้ากู ชนะ…มึงต้องทำตามคำสั่งกหนึ่งอย่าง!” สั่ง สั่ง ๆ สั่งอีก แล้วโว้ยยยย ทำไมช่วงนี้เจอแต่คนชอบสั่งวะ!

“กะ ก็ได้ถ้าผมชนะพี่ต้องไปนะ” ผมพูดเสียงเบา เหลือบ ตามองพี่มัน พี่สแตนด์มันยิ้ม

“เฮ้ย ไปเตรียมเหล้า” สิ้นเสียงเพื่อนคนนึงของพี่มันก็ลุก ขึ้นไป รอสักพักพี่คนนั้นก็กลับมาพร้อมกับขวดน้ำเมาสี่ห้า ขวด พี่คนเดิมมันก็จัดแจงรินใส่แก้วให้พร้อม ผมรับแก้ว จากพี่มันที่มีน้ำสีใสอยู่ครึ่งแก้ว และมองไปยังแก้วของพี่ สแตนด์ที่มีอยู่เกือบเต็มแก้ว

กูต่อให้” พูดจบพี่มันก็กระดกเข้าปากรวดเดียวหมดผมมองด้วยความถึง

นั่นมันเหล้าเพียวๆ เลยนะเว้ย

“เอ้า ตามึงแล้ว” พี่น่านท้วง ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ มอง แก้วที่มีเหล้าอยู่เพียงครึ่ง

ยังดีที่พี่มันรินให้แค่ครึ่งแก้ว ถ้าเต็มแก้วผมคงเริ่มมึน

“อึก..อีก..” ผมกระดกรวดเดียวเหมือนกัน

“ฮึ…” เสียงหัวเราะแปลกๆ ทำให้ผมหันไปมองไอ้พี่ สแตนด์ที่นั่งยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย รู้สึกเสียวสันหลัง แปลกๆ แหะ

“พี่….” กำลังจะเอ่ยปากถามว่า หัวเราะทำไม แต่ดันพูดไม่ ออกซะงั้น แถมรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ แรงก็เริ่มหายไปเฉยๆ สมองก็เบลอ ตาก็พล่า กูเป็นไรเนี้ย!

“วู้ววววว”

“ถอดเสื้อแล้วโว้ย ฮ่าๆๆ
“สงสัยยาแรงจัด ออกอาการเร็วโคตรเลย! ฮ่าๆๆ”

เสียงพูด และเสียงโห่ร้อง อย่างสนุกสนานจากกลุ่มคน ตรงหน้าทําให้ผมสงสัย

พวกพี่จะโห่กันทำซากอะไรวะครับ หนวกหูใบ แล้วกูก็ไม่ ได้ถอดเสื้อด้วยแค่ปลดกระดุมเสื้อเฉยๆ ตามีปัญหากัน เปล่าครับเพ่!!

“เฮ้ย ๆ ไอ้สแตนด์มึงจะเอาไงวะ ถ้าไม่สนกูขอนะเว้ย ขาว ๆ อย่างเนี้ยกูชอบ หึ ๆ” ผมไม่สนใจที่พวกพี่ๆ มันพูดกัน สน แต่ตอนนี้โคตรร้อนอ่ะ กลับบ้านดีกว่าแหะ คิดได้ผมก็ลุก ขึ้นกะจะเดินออกไปแต่ถูกมือของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ คว้าเอว ไว้ก่อน ทำให้ผมที่ไม่ค่อยมีแรงล้มลงไปนั่งตักพี่สแตนด์ มันพอดิบพอดี โดยที่ผมหันหลังให้

“ปล่อย….” ผมพูดเสียงพร่า

“จะไปไหนล่ะ”

“กะ กลับบ้าน…”

เสียงผมสั้นกว่าเก่าเมื่อรู้สึกเหมือนมีมือมาลูบไล้แถ ๆหน้าท้อง สยิวเป็นบ้า! ผมนั่งนิ่งไม่ขัดขืน ปล่อยให้พี่มันลูบ ไป อยากหามนะแต่ปากมันไม่ขยับ อยากจับมือนั่นออกแต่ แรงมันหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ แล้วไอ้ความรู้สึก ‘อยาก’ นี่ มันอะไรวะ! อย่าบอกนะว่า….

กูโดนวางยา!!

“ปะ ปล่อย…ผม…อ๊ะ”

ผมสะดุ้งเมื่อไอ้พี่สแตนส์เม้มปากลงบนต้นคอผม แล้ว เสียงครางอ่อยๆ นั่นมันอาร้าย ถ้ากูรอดไปได้นะ จะเผาร้าน นี้ให้วอดเลยคอยดูดิ

“โห เสียงเพราะเป็นบ้าเลยว่ะ” พี่คนหนึ่งพูด

“อือ สุด ๆ เลยวะกูขอมั่งดิ” พี่อีกคนมันไม่พูดเปล่า พยายามจะเอื้อมมาจับผมด้วย ผมหันไปมองพี่น่านอย่าง อ้อนวอน แต่แกกลับยิ้มแหย ๆ ให้ก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

ชิบ…ล่ะ ใครก็ได้ช่วยกู

พริบ
แรงกระชากที่แขนทำให้ตัวผมหลุดจากไอ้พี่สแตนส์และ ไปปะทะกับอกกว้างของคนที่มาดึงตัวผมไว้ ผมเงยหน้า มองชัด ๆ

“พี่โฟม….” ผมเรียกชื่อคนตรงหน้าก่อนทุกอย่างจะดับวูบ

ไป.…..