บทที่ 11

ผมไม่รู้ว่ามันเอาอะไรใส่เข้ามาและถึงแม้จะเสียวจนแทบ ขาดใจยังไง ผมก็กลัวอยู่ดี ผมสัมผัสได้ว่ามันกำลังเคลื่อน เข้าไปลึกเรื่อยๆ ก่อนจะถูกถอนออกอย่างกระทันหัน

“อ๊าาาา อ๊ะ ฮาห์~”

และถูกฝังเข้ามาใหม่อีกครั้งแต่รวดเร็วกว่าเดิม

มันเสียวจนผมร้องไม่ทัน!!

แท่งยาวๆ ถูกขยับอยู่ในแก่นกายผมด้วยฝีมือของไอ้พี่ โฟม มันเริ่มขยับถี่รัวขึ้น ผมบิดกายเราด้วยความเสียว จน กระทั่งมันหยุดลง!

ผมหอบหายใจหนัก ความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนฉุดลงมา จากสวรรค์อย่างไงอย่างงั้น

“ใครจะให้มึงไปง่ายๆ แต่ดูมีความสุขดีนี่ หึหึ” ไอ้พี่โฟม พูดแหย่ ผมอยากจะต่อยปากนั่นสักครั้งแต่ตอนนี้ไม่มีแรง เลยจริงๆ!
“พอ…แล้ว..” ผมครางบอกเสียงพร่า

“ตอนแรกกูก็ไม่อยากใช้หรอกนะ ‘ของเล่น’ ที่พวกไอ้โซ ให้มาน่ะ แต่ตอนนี้กูชักอยากจะใช้เล่นกับมึงซะแล้วสิ” ผม ปรือตามองไอ้โฟมที่เดินไปค้นตู้เสื้อผ้าซึ่งอยู่ห่างจากเตียง ไม่มากนัก

มันนํากระเป๋าเป้ออกมาและหยิบของบางอย่างมาจากใน นั้น ผมเบิกตากว้างมองของในมือของไอ้พี่โฟมด้วยความ ตกใจ

ไวเบเตอร์!!!

ไอ้พี่โฟมแสยะยิ้มเดินเข้ามาหาผม มันตัดเชือกฟางที่ข้อ มือผมออกก่อนนะงับผมพลิกคว่ำยกสะโพกขึ้นสูง

ครืดดดด ครืดดด

เสียงไวเบเตอร์ทำงานทำให้ผมขนลุกและเริ่มกลัวอีกครั้ง แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากอยู่นิ่งๆ

“อึก อ๊าา” ผมครางเมื่อไอ้พี่โฟมสอดใส่ไวเบเตอร์เข้ามา ในตัวผม
“หี ดูท่ามึงจะชอบนะ งั้นอีกอันล่ะเป็นไง” ไอ้พี่โฟมพูดจบ ผมก็รู้สึกถึงบางอย่างที่จ่ออยู่ตรงช่องทางด้านหลัง

“ไม่! ไม่นะ! อย่า!” ผมเปล่งเสียงแหบแห้งของตนเองห้าม สุดชีวิตแต่พี่แม่งก็ไม่ฟังอะไรเลยแถมพยายามยัดไอ้นั่น ของตัวเองเข้ามาในผมอีก

ทั้งๆ ที่ไวเบเตอร์ก็คาอยู่แบบนั้น!!

“อ๊าก!’ความเจ็บที่แล่นเข้ามาหาให้ผมร้องลั่นพร้อมกับนํ้า ที่เหือดไปไหลออกมาอีกครั้ง

“พี่โฟม…อย่า…ผมเจ็บ..ฮืออ ผมเจ็บ…พอแล้ว..พอได้ แล้ว.. “ผมพูดทั้งน้ำตาแทบไม่ได้ศัพท์เพราะเสียงแหบๆ ของตนเอง แต่เหมือนที่ผมพูดมันเหมือนจะได้ผลเพราะไอ พี่โฟมชะงักไป

“เจ็บ..งั้นเหรอจ๊ะ!”

“อ๊ะ อ๊าก..ก!”

แต่จู่ๆ พี่มันก็กระแทกเข้ามาจนได้เกือบครึ่ง! มันเจ็บยิ่ง กว่าครั้งไหนๆ เลย!!!
“ฮึก ฮือออ ผมเจ็บ…ผมเจ็บ…

แล้วเจ็บได้เท่ากูตอนนี้มั้ยล่ะ!”พี่มัรพูดเสียงเหี้ยมกินจะ ” กระแทกเข้ามาจนสุดทาง ผมอ้าปากค้างจะร้องแต่เสียงมัน ไม่ออกแล้ว!

พี่มันพูดถึงอะไร..

มันเจ็บอะไร…

ผมนี่สิที่เจ็บน่ะ!!!!

เมื่อคาไปได้สักพักพี่มันก็ขยับสะโพก ผมกัดปากตนเอง จนเลือดซิบเพื่อระบายความเจ็บ

“ซี้ดดด แบบนี้ใช้ได้เลยว่ะ หึหึ”พี่มันครางต่ำอย่างพอใจ ผมจิกเล็บผ้าปูเตียงจนมันขาด!

ไม่ไหวแล้ว…

ทำไมพี่มันถึงต้องทำขนาดนี้…
ผม…

สติค่อยๆ เลือนลางลงเรื่อยๆ ผมเริ่มไม่รับรู้ถึงความเต็ บที่เข้ามาและความเหนื่อยล้าทั้งกานและใจเขามาแทนที่ ร่างกายของผมยังคงโยกไหวจนกระทั่งผมหมดสติไป…

พาร์ท::โฟม

อ่าห์~~~~”ผมครางต่ำและปลดปล่อยอีกครั้งเข้าไปใน ร่างโปร่งที่แน่นิ่งไป

หึ สลบไปแล้วเหรอวะ

ผมยิ้มเยาะและถอนตัวออกจากร่างโปร่งบางพร้อมกับ อุปกรณ์เซ็กทอยด์ที่ไอ้โซให้มาออก ก่อนจะมองไปที่ร่าง บางอีกครั้ง

สภาพเหมือนโดนข่มขืน

หรืออาจจะใช่ หึ ตอนแรกมันก็ชอบนี่ ไม่ถือว่าผมข่มขืน มันหรอกน่าผมกับมันได้กันมากี่ครั้งแล้วเหอะ
อืม…จะว่าไปสภาพนี้แม่งเซ็กซี่ดีว่ะ รอยกัดที่ผมเป็นคน ทำ รอยดูดที่อยู่ทั่วทุกมุมของร่างกายและน้ำรักทั้งของผม และของมันที่อยู่บนร่างกายขาวผ่องกับ…เลือด

เชีย! เลือดออกเลยเหรอวะสงสัยโมโหจนไม่ได้สนใจ

นึกถึงไอ้หน้าหล่อที่แอบมาหามันแล้วก็ฉุน สัสเอ้ย เจอกัน คราวหน้ากูจะค่อยสักเปรี้ยง!!

ไหนจะเรื่องนั้นอีก

โว้ยยย เริ่มหงุดหงิดอีกแล้วเว้ยย

ผมถอนหายใจระบายอารมณ์โมโหก่อนจะเดินไปหา กางเกงมาใส่และคว้าซองบุหรี่เดินไปที่ระเบียง ผมจุดบุรี สูบอัดมะเร็งเข้าปอดและพ่นควันออกมาพลางหันไปมอง ร่างโปร่งของไอ้เด็กปากดีที่นอนอยู่ด้านใน

ผมอาจจะทำมันเกินไป แต่มันผิดเองที่ทำให้ผมหงุดหงิด

มันผิดที่แอบไปจิ๊จ๊ะกับไอ้ห่านั่น! แล้วมันก็ผิดที่แม่งไม่ สนใจผมตอนอยู่กับบิว!
ทําไมเหตุผลแบ่งไร้สาระจังวะเนี่ย! นี่กูเป็นอะไร!!?? มันก็ แค่เหยื่อล่อนะเว้ย!!

ทำไมกูต้องรู้สึกผิดด้วยวะ!!!!

ผมขยี้ผมตัวเองเหมือนคนจิตตกก่อนจะเงยหน้ามองบน ฟ้าที่ตอนนี้เต็มไปด้วยดาวมากมาย

พรุ่งนี้ขอโทษมันจะหายโกรธมั้ยวะ?..

“เออๆ กูกําลังไป

สิ้นเสียงพูดก็ตามด้วยเสียงประตูที่เปิดออกและปิดลง ผมลืมตาขึ้นหลังจากที่ที่แกล้งหลับมาได้สักพักก่อนจะ พลิกตัวนอนหงายมองเพดานห้องพักนิ่ง ความเจ็บปวดที่ แน่นริ้วเข้ามาตอกย้ำว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่ชั่วโมงก่อนเป็นความจริง

อันที่จริงผมคิดว่าผมจะตายแล้วซะอีกโดนเล่นไปขนาด นั้น ตอนนี้ก็ยังคงเจ็บช่องทางด้านหลังอยู่เลยด้วย สงสัย คงต้องไปหาหมอแล้วละมั้ง

อ่า…ไม่ดีกว่า อายสัส —

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่และคิด…

…ทำไมมันถึงโมโหขนาดนั้นนะ ผมพอจะเข้าใจนิสัยของ มันตรงที่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับของของตัวเอง(ซึ่งผมไม่ ได้อยากเป็นของมันสักหน่อย) แต่แค่มีคนมาหาผมเท่านั้น มันจะโกรธอะไรนักหนาวะ?? แม่งต้องมีเรื่องขัดใจมันมา ก่อนหน้านั้นแน่ๆ แล้วเลือกมาลงที่ผมชัวร์ๆเลย! เหี้ยเอ้ย!

มันจะรู้บ้างมั้ยว่าผมรู้สึกยังไงตอนที่มันทำแบบนั้นกับผม ร่างกายน่ะไม่เท่าไรแต่ทําไมใจผมจะต้องเจ็บปวดเพราะ มันไม่ยอมฟังที่ผมพูดเลยด้วยวะ! แม่งโคตรไม่เข้าใจ ตัวเองเลย… ไอ้พี่โฟมก็สักแต่เอาๆๆ อย่างเดียว กูไม่ใช่ ตุ๊กตายางนะเว้ย ถามความรู้สึกบ้าง ใส่ใจกูบ้างดิสัส! ก ก็คนนะ..
“เหี้ยเอ้ย”ผมยกหลังมือปาดน้ำตาที่ไกลออกมาก่อนจะ ค่อยๆ ลุกขึ้นพาร่างกายที่เหมือนกับคนโดนข่มขืน (ก็โดน ข่มขืนชะ?) ไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างคราบสกปรกต่างๆ ออกจากร่างกาย เมื่อทำทุกอย่างเสร็จผมก็พาตัวเองมา ยืนหน้ากระจกบานใหญ่ของตู้เสื้อผ้า

อา เสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์และหน้าโทรมๆ หี ผมหยิบ เสื้อกันหนาววอร์มมาสวมทับเชิ้ตและรูดซิปปิดถึงคอเพื่อ กันไม่ให้ใครเห็นรอยต่างๆ ที่ไอ้พี่โฟมทําไว้ ผมมองตัวเอง ในกระจกอีกครั้ง

อืม…ดีขึ้นมาหน่อย แต่แม่งรู้สึกร้อนๆ ว่ะ

ผมลองเดินไปเปิดประตูแต่ปรากฏว่าล็อก อืมแม่งเชือก เป็นแบบใช้คีการ์ด ไอ้พี่โฟมแม่งก็ยึดกระเป๋าไปหมด

เหอะ กูไม่ง้อประตูก็ได้ กูเรียนวิชาจากพี่กูมาแล้ว

ผมมองไปที่ระเบียงและยิ้มกริ่ม เท้านี่ก้าวฉับๆ ไปทันที ผมปืนขึ้นราวระเบียงก่อนตะกระโดดไปเกาะกิ่งใหญ่ของ ต้นไม้ที่ยื่นมาใกล้ที่สุด แต่เสือกลืมไปว่าสังขารกำลังอยู่ใน พักฟื้น ทําให้เกิดความรู้สึกปวดร้าวไปทั่วตัวอย่างช่วยไม่ได้ อารามตกใจมือเกาะไม่ติดกิ่งไม้ ใหญ่เลยร่วงลงพื้นทรายแบบเต็มๆ

“โอยยย เจ็บเว้ยยย”ผมนอนโอดครวญอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล โชคดีที่ไม่สูงมากไม่ งั้นมีขาหักกันบ้างละวะ

เมื่อตั้งหลักได้ผมก็เดินไปยังจุดหมายปลายทางทันที นั่น ก็คือ ที่พักไอ้เซฟนั่นเอง เหอะๆ ก็ผมไม่รู้จะไปไหนนี่ ถ้า ไปหาพวกไอ้มิกซ์แม่งก็เกรงใจคู่รัก ไปหาไอ้ริว โถถถ ไอ้ ห่านั่นคงไม่แม้จะเปิดรับผมเข้าไป4Pด้วยแน่ๆ ไอ้เซฟนี่ แหละดีสุด อืม….แต่มันพักกับไอ้ฟานี่หว่า ลืมไปได้ไง วะว่าไอ้ฟาแม่งเป็นผู้หญิง? พวกมันคงไม่…เอ่อ ไอ้เซฟ สุภาพบุรุษพอคงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก…มั้งนะ

ช่างแม่งเหอะ ตอนนี้ขอแค่อยู่ห่างๆ ไอ้พี่โฟมได้เป็นพอ!

ผมเดินเลียบชายหาดไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นคนกลุ่ม หนึ่งกำลังขนบางอย่างไปขึ้นเรือ ผมจึงหยุดเดินและย่อง ไปแอบหลังต้นมะพร้าวต้นใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆ ถามว่าทำไม ต้องแอบ ก็สัญชาตญาณมันบอกไงว่าพวกนั้นแม่งแปลกๆ
“เห้ย! เร็วๆ หน่อยสิวะอย่าอึดอาดยืดยาดแล้วก็ระวังด้วย ถ้าของเสียหายนายใหญ่เล่นถึงตายแน่พวกมึง!”เสียงหนึ่ง ตะโกนดังสั่งพวกที่กําลังขนลังขนาดใหญ่ด้วยความโมโห ผมเพ่งมองเจ้าของเสียงแต่เพราะความมืดทำให้ผมเห็นไม่ ชัดเท่าที่ควร รู้แต่ว่าตัวสูงใหญ่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“ลูกพี่ๆ! แล้วศพ ทำไงดี! “อีกเสียงตะโกนตามมาพร้อม ร่างตนเองที่กําลังลากบางอย่างมาด้วย ผมเบิกตากว้าง มองสิ่งทีพวกนั้นเรียกว่าศพนิ่ง ถ้าศพหมู ศพไก่ จะไม่ ตกใจเท่านี้เลย แต่นั่นมันคนชัดๆ!! ศพคน!!

“มึงอย่าพูดดังสิวะเดี๋ยวแม่งก็แห่กันมาหรอก!! ศพไอ้เหี้ย นี่ก็โยนทิ้งทะเลไปซะ!!”””ไอ้ลูกพี่ตวาดเสียงดัง ไอ้ลูกน้อง ก็ลาดศพไปอีกทาง