บทที่10 โยนสายเลือด วๆออกจากโรงพยาบาล

ไป๋ซูม่รู้ว่าหลังเหตุการณ์ที่ริมหายหาดเกิดขึ้น ไป์ซูซี่และกู้เป่ยห่านไม่ปล่อยเธอไปแน่ เธอจึงรีบนำ เช็คไปแลกเงินสดที่ธนาคาร

แต่พนักงานธนาคารบอกว่าลายเซ็นนี้ไม่ใช่ ลายเซ็นของเจ้าของ มันไม่สามารถแลกเงินได้

มันจะไม่ใช่ได้ยังไง? “ ไป๋ซูมู่หน้าเริ่มซีด ”

พนักงานธนาคารทำสีหน้าไม่พอใจและตอบ เธอว่า “เรื่องนี้คุณคงต้องไปถามคนที่ให้เช็คนี้ กับคุณมา ลายเซ็นนี้ไม่ใช่ของเจ้าของเช็คตัวจริง กรุณาไปตรวจสอบก่อนแล้วจึงค่อยนำมาแลกเป็น เงินได้นะคะ

ไป๋ซูม่ถูกไล่ออกจากธนาคาร เพราะลายเซ็น บนเช็คนั้นเป็นของปลอม งั้นไป๋ซูซี่ก็ตั้งใจจะหลอก เธอตั้งแต่แรกสิ

ถือว่ายังโชคดีอยู่ ที่เธอไม่ทำตามข้อเสนอของ

แต่ตอนนี้…ค่ารักษาพยาบาลของลูกชาย จะ ทำยังไง?ไป๋ซูมู่เดินไปยังโรงพยาบาล สติของเธอหลุด

ลอยไป

ยิ่งเธอเดินเข้าใกล้โรงพยาบาล ความกดดัน เรื่องค่าใช้จ่ายก็ยิ่งเพิ่มขึ้น

บางที เธอคงไม่มีสิทธิที่เลือกอะไรทั้งนั้น

ไม่แปลกใจเลยที่1ปีที่แล้ว ทำไมลู่หยุนร์ห้าวถึง ปล่อยไป๋ซูซู่ไปอย่างง่ายดาย นั่นเพราะเขารู้ว่า เธอ คนเดียวไม่มีทางรับมือกับความยากลำบากของชีวิต ได้

เธอยืนอยู่ตรงทางเข้า เธอหลับตาลงอย่างสิ้นหวังเธอโทรหาลู่หยุนร์ห้าว

“ ฉันตกลง ฉันจะกลับไป “ เธอหน้าซีด ตอนนี้ เธอเหมือนกับหุ่นเชิด…

“ ช่วยฉัน ช่วยฉันปกป้องลูกชายฉันด้วย ต่อ จากนี้ ฉันจะเชื่อฟังฟังคุณ…ฉันจะเชื่อฟังคุณทุก อย่าง”
เมื่อวางสายแล้ว เธอก็เดินไปยืนมองลูกชาย จากกระจกด้านนอกห้องปลอดเชื้อ เธอมองดู ร่างกายที่อ่อนแอ สีผิวและสีผมที่ขาวราวกับหิมะ เพราะโรคเผือก

ขอโทษนะ ที่พาเธอออกมาแบกรับความทุกข์ ทรมาน สุดท้ายก็ให้อิสระเธอไม่ได้

ณ ตอนนั้น ชั้นบนของโรงพยาบาล

ไป๋ซูซี่นอนพักอยู่บนเตียงคนไข้ ร่างกายเธอ อ่อนแอ คุณหมอถือแฟ้มผลตรวจยืนอยู่ข้างๆเธอ และพูดขึ้นว่า “ จากผลตรวจ ยาที่คุณถูกฉีดเข้าไป เป็นยาที่ทำให้คนเสพติด! “ ((

อะไรนะ! “ ไป๋ซูซี่ทำท่าทางตกใจ

“ ทำไมเธอต้องฉีดยาแบบนั้นใส่ฉันด้วย? หรือ ว่าเธออยากใช้ยานี่ควบคุมฉัน เพื่อให้ฉันเอาเงินให้ เธอทุกวันหรือ? เพื่อลูกคนนั้นเธอกล้าทำถึงขนาด นี้เลยหรือไง! เธอรักลูกชายคนนั้นมากขนาดนี้เลย หรือ!? “

กู้เป่ยห่านหน้านิ่ง
เขาเคยมีลูกสาวกับไป๋ซูมู่

แต่5ปีมานี้ ไป๋ซูมู่ไม่เคยถามถึงลูกสาวเธอเลย

ซักครั้ง!

ลูกของเธอกับผู้ชายนั้นสำคัญมากขนาดนี้เลย หรือ แต่ลูกสาวของเธอไม่มีค่าให้พูดถึงเลยงั้นสิ

พยาบาลเปิดประตูเข้ามา “ คุณกู้คะ นี่คือ ข้อมูลประวัติของลูกชายคุณไป๋ซูมู่ค่ะ “

กู้เป่ยห่านรับแฟ้มมา เขาเปิดแฟ้มเพื่อที่จะดูรูป ของลูกชายเธอ ผิวที่ขาวราวกับหิมะ ทั้งสีผมและ ทุกๆอย่าง เหมือนชาวต่างชาติจริงๆด้วย “

ข้างล่างยังมีวันเดือนปีเกิดของเด็กคนนั้น

เด็กคนนี้เป็นเด็กที่ไป๋ซูมู่คลอดออกมาหลังจาก หายไปปีแรก

กู้เป่ยห่านกำหมัดแน่น

ผู้หญิงคนนี้หลังจากไปอยู่ต่างประเทศ เธอก็มี อะไรกับผู้ชายต่างชาติและยังคลอดสายเลือดชั่วๆ ออกมาอีกด้วย!
ตอนนี้คุณไป์ซูมู่ยังค้างค่ารักษาพยาบาล ของโรงพยาบาล ได้ยินมาว่าเธอกำลังทำเรื่องย้าย ลูกชายไปรักษาที่ต่างประเทศ “ พยาบาลพูดเสริม

กู้เป่ยห่านโยนแฟ้มประวัติลงพื้นอย่างแรง

อยากมาก็มา อยากไปก็ไป? มันจะไปง่ายขนาดนั้นได้ยังไง?

“ ไปแจ้งความ ไปแจ้งว่ามีคนลักลอบซื้อยา เสพติด แล้วก็บอกให้บอดี้การ์ดสองคนไปจับตัวไป๋ ซูมู่ไว้! “เขาพูดเสียงแข็ง

“ ครับ! “

บอดี้การ์ดรับคำสั่งและรีบออกจากห้องตรงไป ทางบันไดทันที

เธอติดต่อลู่หยุนธ์ห้าวแล้ว เขาบอกพรุ่งนี้จะมา รับเธอและลูก ไป๋ซูมู่จึงต้องทำเรื่องพาลูกออกโรง พยาบาลก่อน ทันใดนั้นก็มีบอดี้การ์ด2คนพุ่งเข้ามา หาเธอและล็อคแขนเธอไว้

พวกคุณจะทำอะไร? “ เธอขัดขืน
บอดี้การ์ดไม่สนใจที่เธอถามแล้วหันไปบอก พยาบาลว่า “ เงินที่ผู้หญิงค้างโรงพยาบาลไว้ มีคำ สั่งให้ย้ายลูกชายเธอออกจากห้องปลอดเชื้อเดี่ยว นี้!