บทที่11 เขาจะแข่งรถกับฉันเหรอ?

แน่นอนว่าฉันไม่ได้ทำอะไร เป็นคนขายตัวที่มีระดับและ ศักดิ์ศรีเท่านั้น ตอนนี้ความคิดของฉันทำให้ฉันคิดว่า ฉัน ทำงานเพื่อต้องการเงิน ไม่มีเงิน นั่นคือการสูญเสีย

ดังนั้นฉันจึงก้มหัวลงและนวดเท้าต่อไป แล้วแอบมอง

หนาน.

หนานดูเหมือนจะรู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้น เธอจึงรีบดึงกระโปรงลง และเห็นฉันก้มหัวนวดเท้าอยู่ เธอถึง โล่งใจ.

ประมาณ 10 นาทีหลังจากนั้น ฉันปล่อยมือ ให้หนาน

ลองเดินบนพื้นดู.

เธอลงพื้นเดินไม่กี่ก้าว ใบหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เต็มไปด้วย เวทมนตร์ “แม้ว่ามันจะยังเจ็บอยู่ แต่ก็ไม่มีอุปสรรคในการ เดินแล้ว ขอบคุณนะ

ฉันบอกว่าไม่เป็นไร

จากนั้น ฉันก็ส่งเธอออกไปจากโรงแรม และดูเธอนั่งแท็กซี่ ออกไป

พอกลับถึงห้อง ฉันก็นอนจีบอยู่ที่โซฟา และแน่นอนว่า บางครั้งฉันก็สูดดมถุงน่องที่หนานทำตกเอาไว้ แต่เสียดายที่ไม่มีกลิ่น ไม่ดีเท่าถุงน่องของหมู่ถึงที่หอม ดังนั้น ฉันจึงคิดถึงหมู่ถึง ฉันอยากรู้ว่าเมื่อไรที่จะได้นำน้ำเชื้อเข้าสู่ ร่างกายของเธอ……

เข้าวันที่สอง เสียงกรนของหาเงินดงดังมาก ฉันจึงถีบเขา ให้ตื่น

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เขาจำอะไรไม่ได้เลย

พอทานข้าวเช้าด้วยกันเสร็จ หาเงินดงก็ไปทันที ส่วนฉันก็

ไปโรงพยาบาลไปทําเรื่องออกจากโรงพยาบาลของคุณพ่อ

คุณหมอแนะนำว่าให้อยู่ต่อเพื่อดูอาการ แต่เดิมแล้วฉัน เตรียมเอาเงินใหมิ่นหยวน ค่าขนม ให้พ่อจ่ายค่ารักษาโรง พยาบาล แต่คุณพ่อเป็นตายร้ายดีก็ยังไงก็จะออกจากโรง พยาบาล ไม่มีทางเลือกฉันก็ต้องพาเขาออกจากโรงพยาบาล กลับมาบ้าน.

พอจัดการเรื่องที่บ้านเสร็จ ฉันก็รีบไปสักพัก พอตื่นขึ้น 4 โมงเย็นแล้ว

ที่จริงแล้วอยากอยู่ทานอาหารเย็นที่บ้าน พอได้ยินเสียง โทรศัพท์เข้า ก็รู้เลยว่าคงจะไม่ได้กินข้าว

ว่าแล้ว คนที่โทรมาคือหญ่ถึง เธอถามว่าอยู่ไหน

“ฉันอยู่ที่บ้านเกิด

“บ้านเกิดอยู่ไหน? ”
แล้วฉันก็บอกกับเธอไป

“งั้นเลย ฉันผ่านทางนั้นพอดี เดี๋ยวฉันไปส่งนายที่บ้าน แล้วกลางคืนไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย

“เอ๊ะ เป็นการรวมตัวแบบนั้นอีกแล้วเหรอ? ”

หมู่ถึง ไม่ได้ตอบฉัน ต่อมาก็ได้ยินเสียงวางสายออกมา

ประมาณทุ่มกว่า หญิงลากฉันแล้วไปหยุดอยู่ที่ร้านปิ้ง ย่างข้างทาง เพื่อมากินข้าวจริงๆ

แต่ว่าฉันมีข้อสงสัย “เธอมีเงินขนาดนี้ มากินอาหารข้าง ทางไม่เป็นไรจริงๆเหรอ? ”

หญิงมองฉัน “จางหงหมู่บอกนาย? ”

แต่จางหงหวู่ไม่ได้พูด แต่การ์ดที่เธอพกไว้ล่ะ พ่อของหมู่ ถึงคือคนที่รวยที่สุดในเมือง เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง ในถนน วงแหวนที่สามของเมืองหลวงนั้นมีบ้าน10กว่าหลัง สามารถ จินตนาการถึงสมบัติของครอบครัว

ฉันไม่ได้พูดออกมา “จางหงหวู่อาจจะเคยพูดถึง พูดว่าเธอ มีเงินเยอะ แล้วเป็นคนมีสถานะทางสังคม”

หยุถึงพยักหน้าเบาๆ แล้วพวกเราก็หาโต๊ะนั่งกัน

“ไม่มีสถานะอะไร มีบัตรประจำตัวประชาชนหนึ่งใบ เชื่อ ว่านายเองก็มี ถึงฉันจะมีอำนาจกว่าเธอนิดหนึ่ง นั้นก็คือพ่อฉันนั้นมีอำนาจมากกว่าพ่อของนาย อย่างอื่นก็ไม่มีแล้ว บางทีนายกับฉันเปลี่ยนพ่อกัน นายอาจทำได้ดีกว่าฉัน ”

ฉันมองออก เวลาที่อยู่ถึงพูดถึงเรื่องพวกนี้ ใบหน้าของ เธอก็ดูหม่นลง เธอดูเหมือนว่าจะเหนื่อยและผิดหวัง ดูเหมือน ว่าจะมีเรื่องที่ทําให้เธอไม่พอใจ

ฉันก็ถามเธอมีปัญหาอะไร เธอพูดเกี่ยวกับธุรกิจแต่ไม่ได้ พูดถึงมัน ไม่ได้พูดอะไรมากด้วย

พออาหารมา พวกเราก็กินของใครของมัน ไม่ได้มีการพูด คุยอะไร ส่วนใหญ่อยู่ที่หมู่ถึงไม่มีอารมณ์คุย

แต่ว่าวันนี้เธอแต่งตัวได้สวยมาก กางเกงขายาวสีขาว ใส่ คู่กับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวที่จีบ ให้ความรู้สึกถึงผู้หญิงที่ แข็งแกร่ง ไม่เหมือนกับครั้งแรกที่ดูเซ็กซี่

ตอนที่พวกเราใกล้จะกินเสร็จแล้ว ฉันก็ถามขึ้น “เดี๋ยวจะ ไปไหนต่อ?”

หญ่ถึงเหมือนจะคิดไว้แล้ว ฉันกำลังจะพูดแต่ไม่คิดว่าเธอก็ พูดขึ้นมาอย่างไม่คิด “เปิดห้อง ทำรัก.

คำตอบที่ตรงขนาดนี้ ทำให้ฉันไม่รู้จะพูดอะไร แม้แต่ พนักงานเสิร์ฟยังตกใจ

หญ่ถึงมองพนักงานหญิงที่อายุประมาณ18 19 “ทำไม อยากร่วมด้วย มาทํากันสามคนไหม? “
พนักงานหญิงก็หน้าแดงขึ้นมาแล้วก้มหน้าเดินจากไป

อย่าว่าแต่พนักงานหญิงคนนั้นเลย แม้แต่ฉันเองก็ยังรู้สึก อาย นี่ก็ตรงเกินไปไหม ถึงแม้ความจริงฉันจะอยากก็เถอะ

แต่ในเวลานี้ ทันใดนั้นริมถนนนั้นมีเสียงท่อของรถสปอร์ต ดังขึ้น ทำให้ผู้คนสนใจ

รถสปอร์ตก็หยุดอยู่ที่ท้ายรถของหมู่ถึง จากนั้นชายหนุ่ม หน้าตาดีลงมาจากรถ เซตทรงผมเหมือนกับเซนด้าวจางใน การ์ตูน ร่างสูงใหญ่ อยู่ในชุดลำลอง ในช่วงฤดูร้อน อย่างเท่

หลังจากนั้น ผู้ชายหล่อคนนี้ก็อยู่ที่หน้าโต๊ะของพวกเรา แล้วลากเก้าอี้ออกมานั่งลงข้างๆอยู่ถึง

“ถึงถิง ริมถนนแถวนี้มีแต่เนื้อสกปรก ทำไมเธอถึงมากิน ข้าวสถานที่แบบนี้?

หยู่ถึงยังไม่ทันพูด เจ้าของร้านไม่มีความสุข เขาประท้วง อย่างจริงจัง.

แต่ว่าคำพูดของชายรูปหล่อนี้ทำให้เขาอารมณ์เสีย ให้ นายไหมิ่นหยวน แล้วก็หุบปาก ”

เจ้าของร้านรับหุบปาก

จากนั้นชายหล่อคนนั้นยังคงเซ้าซี้อยู่ถึงต่อ บลาบลาบลา บลาบลาบลา เหมือนหญิงชราที่มีปากไว้พูด น่ารำคาญ
พูดไปครึ่งวัน หยู่ถึงไม่สนใจเขาเลยสักคำ มองตรงมาที่ ฉัน “ที่รัก ฉันกินเสร็จแล้ว พวกเราไปเปิดห้องกัน

จากนั้น หมู่ถึงดึงมือฉันไป เหมือนนกที่พิงเกาะฉัน ให้ ความรู้สึกอบอุ่น โดยเฉพาะความรัก

แต่ว่าความรักนี้ยังไม่ได้ไปต่อ ก็ถูกกันโดยหนุ่มหล่อ

“นายเป็นใครกล้ามาแย่งผู้หญิงของฉันเพิ่งห้าว ในเมืองนี้ ไม่มีใครไม่รู้จักฉันเพิ่งห้าว!

เพิ่งห้าวมองมาที่ฉัน สายตาเต็มไปด้วยความดูถูก ราวกับ ว่าฉันเป็นขอทานที่ข้างถนน

จากนั้นฉันก็ยกมือขึ้น “ฉัน ฉันไม่รู้จักนาย

เพิ่งห้าวกำลังอยากจะพูดอะไร แต่คนที่อยู่ข้างๆฉันอยู่ถึงก็ พูดออกมา “เจิงห้าว นี่เป็นการเตือนครั้งสุดท้ายจากฉัน ถ้า นายกล้าเกี่ยวข้องกับฉันอีก ฉันจะเปลี่ยนกระบอกปืนไปเล่น งานบ้านเจ๋งของพวกนาย อย่าทำตัวเป็นเด็ก3ขวบที่ไม่รู้จัก โต ถ้าไม่ใช่ฉันร่วมงานกับพ่อของนาย ฉันก็ไม่อยากสนใจ นาย หลีกไป!”

เจ๋งห้าวยอมแพ้ มันเป็นความจริงอย่างที่อยู่ถึงบอกไว้ เขา ก็ต้องไปจริงๆ

ก่อนที่จะไป เขาก็ยกมือขึ้นมาฉัน “นายก็แค่เกาะผู้หญิง กิน ไม่มีความสามารถเลย ถ้ามีก็มาเล่นเกมที่มันตื่นเต้นกับฉัน เล่นเกมที่ผู้ชายเล่นกัน

จากนั้น เขาก็จากไป และขับรถออกไป

ฉันไม่เข้าใจกฎของเกมในสังคมของพวกเขา จากนั้นหัน ไปมองหยถึง “เขาหมายถึงอะไร ทำไมพูดครึ่งหนึ่งก็ไปแล้ว แถมยังกลั้นอารมณ์แล้วกลับไป?”

นี้ก็คือกฎของกลุ่มนี้ ทิ้งคำพูดไว้แล้ว คนก็จากไป ถ้านายไม่ไปแปลว่านายยอมแพ้

หญ่ถึงอธิบาย : ”

ฉันสับสน “อธิบายให้ฉันฟังหน่อยว่าเกมนี้มันเป็นยัง

ไง?

หญ่ถึงดูเหมือนจะไม่อธิบาย ฉันจะถามต่อไป จนเธอขึ้นรถ เธอถึงจะอธิบายให้ฉัน “การแข่งรถ

“การแข่งรถ? ฉันเป็นคนเริ่มเหรอ เขาจะแข่งรถกับฉันเห

รอ?”