บทท 1 วันทโชคราย

ค่ำคืนกลางฤดูร้อน ในเดือนมิถุนายนนั้นค่อนข้างอากาศร้อน จัดหลังจากส่งผู้โดยสารคนสุดท้ายแล้ว ซูฉวไป วางแผนที่จะ กลับบ้าน วันนี้ทั้งวันเขาค่อนข้างโชคไม่ดีมากที่สุดตั้งแต่ที่เขา เริ่มขับแท็กซี่มา ในที่สุดวันนี้มันก็จบลง

ในตอนเช้าหลังจากขับรถไปได้สักพักยางรถของเขาถูก

เจาะ

หลังจากที่เขาซ่อมแซมยางรถของเขาแล้ว แต่ช่างยังคง แจ้งเรื่องโชคร้ายว่ามีน็อตอีกไม่กี่ตัวเข้าไปอยู่ในยางของเขา ดังนั้นจึงต้องจบลงในการเปลี่ยนยางเส้นใหม่

หลังจากที่เขาเปลี่ยนยางเสร็จแล้วขับรถขึ้นมาบนถนนเขา พบคนมากมายที่กำลังโบกแท็กซี่ อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้ต่าง หยุด ซูฉิวไป เพียงเพื่อจะขอเส้นทางเท่านั้น

ชายชราถามว่าเขาจะไปยัง เทียนอันเหมินได้อย่างไร

คุณปู่เนี่ไม่ใช่เมืองปักกิ่งดังนั้นจะมี เทียนอันเหมินได้

อย่างไร!
ตกช่วงบ่ายมีชายอ้วนคนหนึ่งน้ำหนักเกิน 200 กิโลกรัม ขึ้นบนแท็กซีของเขา ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไรและปล่อยให้ ซู ฉวไป ขับรถแท็กซี่ไปเรื่อยๆ ในไม่ช้าหลังจากที่ ซูฉวไป ขับรถ รอบเมืองถึง 2 ครั้งชายอ้วนก็ร้องไห้ออกมาอย่างกระทันหัน นั่นทำให้ ซูฉวไป ตกใจ ดังนั้นเขาจึงแจ้งตำรวจและต่อมาได้รับ รู้ว่าชายอ้วนคนนี้เป็นคนเสียสติที่หนีออกมาจากบ้าน

ซูฉวไป ใช้เวลาเกือบมีดกว่าจะออกมาจากสำนักความ มั่นคง หลังจากนั้นเขาส่งผู้โดยสารคนสุดท้ายไปถึงจุดหมาย ปลายทางอย่างสงบสุข อย่างไรก็ตามเมื่อเขากำลังจะกลับบ้าน

“ปัง!”

มีเสียงบางอย่างถูกทิ้งลงบนฝากระโปรงหน้ารถของเขา

“บัดซบ! ไม่รู้หรือว่าห้ามโยนของลงมาจากด้านบน อาจมี คนตายได้ ทำไมวันนี้ฉันโชคร้ายจริงๆ!

ชูดฉิวไปตะโกนและเปิดประตูออกมาจากรถอย่างรวดเร็ว เพื่อมองดูสิ่งที่ตกลงมา อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาตรวจสอบร อบๆรถกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาจึงเงยหน้าขึ้นมองด้านบน ปรากฏว่าสถานที่ที่เขาอยู่ในขณะนี้อยู่ห่างไกลจากย่านที่อยู่อาศัย

“อืม..บางทีฉันอาจจะโชคร้ายแต่คงไม่ได้เสียสติใช่ไหม?”

ซูฉวไป พึมพำเพียงไม่กี่คำและกลับเข้าไปในรถ ในขณะที่ เขานั่งลง ระบบนำทางก็เกิดเสียงดังขึ้นทันที

“ตรงไปข้างหน้า 300 เมตร เจอสัญญาณไฟจราจรให้ เลี้ยวซ้าย จากนั้นตรงไปอีก 50 เมตร มีคนต้องการความช่วย เหลือจากคุณ!”

ซูฉิวไป ตกตะลึง

ระบบนำทางนี้มันทันสมัยตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมมันจึง

สามารถพูดได้!

ชูนิ้วไป รู้สึกแปลกๆแต่จุดหมายที่ระบบบอกนั้นอยู่ไม่ไกล เขาจึงมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อดูว่าคืออะไร ซูฉวไป วางเท้าของเขา บนคันเร่งและเหยียบทันทีเมื่อผ่านสัญญาณไฟจราจรถนนค่อน ข้างว่างเปล่าและเงียบสงบหลังจากที่เขาตรงไปข้างหน้าอีก 50 เมตรเขาเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่นั่นจริงๆ

ชายร่างสูงคนหนึ่งที่เปลือยกายท่อนบน เขาถือกระบองไว้ ในมือ พร้อมกับมองไปรอบๆด้วยสีหน้าว่างเปล่า
“พี่ชายคุณจะไปไหน”

ซูฉวไป หยุดรถและถามชายคนนั้นผ่านหน้าต่าง ชายคน นั้นดูแปลกใจเล็กน้อยแต่หลังจากเห็นผู้คนแปลกๆมาตลอด ฉั่วไป จึงไม่รู้สึกแปลกใจอะไร

“ท่านนักรบข้าไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน? และโรงเตี้ยมจิงหยาง

ไปทางไหน?”

ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ข้างหน้าอีก 2ก้าว เสียงของเขา ค่อนข้างดัง มันทำให้ ซูฉวไป ตกใจแต่คำถามของชายคนนั้น ทำให้ ซูฉวไป ตกใจมากยิ่งกว่า

นักรบ? โรงเตี้ยมจิงหยาง

ดูเหมือนว่าเขาจะได้เจอคนเสียสติอีกแล้วในวันนี้ ชูนิ้วไป มีความคิดที่จะจากไปในทันที แต่หัวใจของเขาค่อนข้างอ่อน ไหวเมื่อมองเข้าไปในดวงตาของชายคนนั้น

“ช่างเถอะ ใครจะสนใจว่าชายคนนี้จะเป็นคนเสียสติหรือ เปล่า ฉันคิดว่าครอบครัวของเขาคงต้องเป็นกังวลอยู่แน่

“เอาล่ะเข้ามาในรถก่อนผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน
ซูฉิวไปพูดกับชายแข็งแกร่งคนนั้น แต่ภายหลังเขาพบว่า บุคคลคนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเปิดประตูอย่างไร ซูฉวไป ไม่มีทาง เลือกอื่นนอกจากลงจากรถและช่วยเปิดประตู ในตอนแรกเขา ตั้งใจที่จะว่างกระบองของชายคนนั้นทิ้งเอาไว้แต่ชายคนนั้น กลับจ้องมอง ซูฉวไป มันทำให้เขาเริ่มรู้สึกหวาดกลัวเขาจึงนำ มันเข้าไปในรถด้วย

“บ้านของคุณอยู่ที่ไหน พ่อแม่ของคุณชื่ออะไร คุณรู้เบอร์ โทรศัพท์ไหม?”

ซูฉิวไปปิดประตูและหันหลังไปถามชายคนนั้น

” ข้าชื่ออู่ซง จากมณฑลจึงหยาง พ่อแม่ของข้าเสียชีวิต ตั้งแต่ข้ายังเด็ก พี่ชายของข้าชื่ออู่ต้า สำหรับหมายเลข โทรศัพท์นั้นคือสิ่งใด….ข้าไม่รู้ว่ามันคืออะไร

ชายร่างกายแข็งแกร่งนั่งพื้นที่ด้านหลังของรถแท็กซี่จน เต็ม สิ่งที่เขาพูดชัดเจนมากแต่ ซูฉวไป ยังคงอยู่ในอาการมึนงง

อู่ซง เมืองจิงหยาง ต้า และเขาบอกว่าเขาอยากจะไป โรงเตี้ยมจึงหยางก่อนหน้านี้ใช่ไหม?

รู้สึกว่าโชคชะตาจะเล่นตลกเกินไปเมื่อ ซูฉวไป ยังเป็นเด็ก เขาชอบพูดว่าตัวเขาเองนั้นเป็นอู่ซง และเขาบอกว่าพ่อของเขา นั้นคืออู่ต้า ส่วนแม่ของเขาคือ พานจีนเหลียน พ่อแม่ของเขาเกือบจะฆ่าเขาเพราะ คำพูดเหล่านี้ ซูฉวไป พึมพำในใจ เขาวางแผนที่จะถามซ้ำอีก ครั้งหากเขายังไม่ได้รับข้อมูลใดๆเขาคงที่จะต้องส่งชายคนนี้ ไปยังสถานีตำรวจ

ในขณะนั้นเองระบบนำทางก็ดังขึ้น

“การนำทางไปสู่เป็นจิงหยางเริ่มต้น ตรงไป 1 กิโลเมตร

จากนั้นเลี้ยวซ้าย… นั่นเป็นเสียงจากระบบที่เคยได้ยินก่อนหน้านี้ ถ้าไม่ใช่น้ำ

เสียงของมันไร้อารมณ์ ซูฉวไป คงคิดว่านี่เป็นการกระทำล้อเล่น ของใครบางคน

ซูฉวไป หันหัวของเขาและค่อยๆแตะที่ระบบนำทางอีกครั้ง เขากำลังสงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติหรือไม่ขณะนั้นเองระบบ ส่งเสียงขึ้นมาว่า

“อย่าสงสัย ตรงไปอีก 1 กิโลแล้วเลี้ยวซ้าย… คราวนี้ ซูฉวไป อ้าปากค้าง หรือนี่คือเวทมนตร์จริงๆ

เขาหันหน้ากลับไปมองชายที่อยู่ด้านหลังอีกครั้งจากนั้น เขาก็พึมนําว่า

“ยังไงก็ไม่เชื่อ!”

แต่เขายังคงเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็ว
“เลี้ยวขวาที่ไฟแดงขับตรงไปอีก 500 เมตร…

“ตรงไปอีก 1 กิโลเมตรจากนั้นเร่งความเร็ว ให้ความ สนใจกับคนเดินทางเท้าทั้งสองข้าง

กำลังเปิดช่องทางรับส่ง โปรดทราบถนนขรุขระ โปรด ชะลอความเร็วและขับช้าๆ…

(เกร็ดความรู้คู่ซง (อักษรจีน: t; อังกฤษ: Wu Song) หรือชื่อในสำเนียงแต้จิ๋วว่า สูง เป็นตัวละครในเรื่องต้องกัง เป็นนายโจรคนหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญมาก

วันหนึ่งอู่ซงจะผ่านเนินจึงหยางกุ้ง ก่อนเดินทาง ก็พบว่ามี ประกาศเสือร้ายมาอาละวาดกินคนในเนินจึงหยาง อู่ซงเข้าร้าน เหล้าดื่มจนเมามาย และจะขึ้นเนิน โดยไม่ฟังคำตักเตือนของ เจ้าของร้าน ด้วยฤทธิ์เหล้าก็ไปเมาหลับอยู่กลางป่า แต่แล้วก็ ถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงเสือ อู่ซงตกใจมากแต่เขาไม่หนี พยายาม ต่อสู้กับเสือ จนสามารถจับเลือกดคอ แล้วทุบกะโหลกจนตาย นับแต่นั้นชื่อเสียงของอู่ซงก็โด่งดังด้วยฉายา “อู่ซงตีเสือ” (

อู่ซงมีพี่ชายเป็นคนเตี้ยค่อมขี้ริ้วชื่อว่า อู่ต้า มีภรรยาชื่อว่า พานจีนเหลียน เมื่ออู่ซงมาพักอยู่กับพี่ชาย นางพานจนเหลียนก็พอใจในตัวอู่ซงจึง พยายามยั่วยวน แต่อู่ซงไม่ยอมตอบสนองความต้องการของ นาง นางจึงหันไปแอบคบชู้กับซีเหมินซึ่ง ซึ่งมาติดพันเกี่ยว พาราสีนางเป็นประจำ ต่อมาจึงวางแผนฆ่าตาผู้เป็นสามีเสีย เมื่ออู่ซงรู้ความจริงจึงเชิญคนมากินเลี้ยงแล้วจับนางพานหิน เหลียนตัดคอกลางวงเหล้า จากนั้นหัวศีรษะนางพานจินเหลียน บุกเข้าห้องคุณชายซีเหมินชิ่ง แล้วลากเอาตัวซีเหมินซึ่งออกมา ตัดหัวกลางตลาด ท่ามกลางสายตาคนนับพัน จากนั้นจึงนิ้ว ศีรษะของทั้งสองคนไปมอบตัวต่อทางการ)

ซูฉวไป ขับรถตรงไปด้านหน้ายิ่งเข้าขับรถเร็วเท่าไหร่ หัวใจของเขายิ่งเป็นแรงขึ้นเท่านั้น ในที่สุดรถเขาก็หยุดเหงื่อ ของเขาแตกราวกับมีคนเอาน้ำมาสาด

ด้วยแสงแดดสุดท้ายของขอบฟ้าเขาเห็นธงขนาดใหญ่อยู่ บนเสาไม้ด้านหน้าของเขาและเขียนคําว่า

“เหล้า 3 ชามไม่สามารถทำให้เจ้าเดินได้

ฮ่าฮ่า…ขอบคุณเจ้าที่มาส่งข้าถึงที่นี่ ข้าจะเดินไปตาม ถนนที่เหลือด้วยตัวเอง!

ซูฉิวไปรู้สึกจิตใจว่างเปล่า ในขณะที่เขาได้ยินเสียง หัวเราะมาจากคนด้านหลังตามด้วยเสียง“ปัง”ของประตู

เมื่อเขามองกลับไปที่ประตูสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือ ประตู

ของเขาถูกเตะออกไป

หลังจากลงจากรถชายผู้แข็งแกร่งก็โน้มตัวมาที่หน้าต่าง ประสานมือที่หน้าอกและโค้งคำนับให้กับ ซูฉวไป จากนั้นพูด อย่างมีความสุขว่า

“พี่ชาย ท่านเป็นรถม้าที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่ทราบว่าพี่ชาย มีนามว่าอะไร ข้าหวังว่าท่านจะยินดีที่จะเปิดเผยนาม หากท่าน ต้องการความช่วยเหลือในอนาคตข้าจะไม่ปฏิเสธอย่าง แน่นอน!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ซูฉวไป กลับมาสู่ความเป็นจริง ในที่สุด เขาเปิดประตูอย่างรวดเร็วและเดินไปหาชายผู้แข็งแกร่ง

“คุณคืออู่ซึ่งจริงๆงั้นหรอ? พี่ชายของคุณคืออู่ต้า คุณคือ นักสู้ผู้ฆ่าเสือด้วยมือเปล่าแห่งเป็นจิงหยาง และฆ่าเสื้อในขณะ ที่เมา คุณคืออู่ซึ่งผู้กล้าหาญคนนั้น?

ดวงตาของ ซูฉวไป ไม่กล้าที่จะ กระพริบเมื่อเขาจ้องมอง ชายร่างสูงและถามขึ้น

“ไม่ผิดข้านี่แหละคืออู่ซง แห่งเมืองจึงหยาง แต่ทุกสิ่งที่เจ้า พูดมานั้น…ข้าไม่ได้ทำ
อู่ซงยิ้ม ดวงตาทั้งคู่ของเขาเหมือนกับสิ่งที่อธิบายไว้ใน

นิยาย

เมื่อฟังดังนั้น ซูฉวไป สามารถรับรู้ได้ว่าอู่ซึ่งในปัจจุบันนั้น ยังไม่ได้ต่อสู้กับเสือดังนั้นเหตุการณ์จึงยังไม่ได้เกิดขึ้น เป็น ธรรมชาติที่เขาจะไม่รู้เหตุการณ์เหล่านี้

ในความคิดของ ซูฉิวไป ก็สามารถสรุปและตัดสินใจได้ว่า เขาไม่ได้เจอผี เขาพบกับอู่ซงตัวจริง และมาส่งเขาที่เมืองจิง

หยาง

ประโยคเดียวที่อยู่ในใจของ ซูฉวไป ในตอนนี้ “โอ้

พระเจ้า!”

เมื่อเห็นว่าอู่ซึ่งกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

ขัดจังหวะขึ้นทันที

“อย่าเพิ่งพูดมาถ่ายรูปกันก่อน

ซูฉิวไป ก็

ซูฉิวไป รีบโผล่ หัวออกทางหน้าต่างและหยิบโทรศัพท์มือ ถือพร้อมกับถ่ายเซลฟี่กับอู่ซงอย่างรวดเร็ว

ทำไมเขาต้องถ่ายรูปอย่างมากมาย

ไม่รู้หรอว่านี้คืออู่ซง? คืออู่ซงตัวจริงที่ไม่สามารถหาได้ จากที่ไหนอีกแล้ว?”

“พี่ชายหลังจากดื่มเหล้า ในตอนกลางคืนอย่านอนที่เนินจึงหยาง ฟังคำพูดของผมมันมีเสืออยู่จริงๆ นอกจาก นี้พี่ชายของคุณอู่ต้า… ไม่เป็นไรเดี๋ยวคุณก็พบเขาอยู่ดีนอกจาก นี้พี่สะใภ้ของคุณกับ ซีเหมินซึ่ง…ลืมมันไปซะผมไม่ได้พูด อะไร..เอาละดูแลตัวเองด้วย!”

เมื่อเห็นว่า อู่ซง กำลังจะจากไป ซูฉิวไป หยุดเขาเพื่อจะพูด อีกครั้งแม้ว่า อู่ซง จะไม่เข้าใจในสิ่งที่ ซูฉวไป พูดแต่เขายังคง พยักหน้าหลังจากนั้นเขาก็ลาเข้าไปในโรงเตี้ยมอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น ซูฉวไป ก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็วว่าตอนนี้เขากำลัง อยู่ที่เนินเขาที่รกร้างว่างเปล่า จะเกิดอะไรขึ้นหากเสือออกมา

กินเขา

นอกจากนี้ที่นี่ยังเป็นราชวงศ์ซ่ง…เขาไม่รู้ว่าจะกลับไป อย่างไรเขายังไม่ได้เลี้ยงหมาที่บ้านเลย

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาไม่กล้าที่จะอยู่ต่อไปเขารีบเข้าไปใน รถอย่างรวดเร็ว

“ระบบนําทางกลับบ้านกำลังเปิดใช้งาน เปิดช่องทางรับ

เพียงแว๊บเดียวด้านหน้าของ ซูฉวไป ก็กลับมาบนถนน สัญญาณไฟจราจรสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล

แค่เนี้ย!…แบบนี้เขาก็กลับมาได้แล้วงั้นหรอ

เพื่อตรวจสอบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นภาพลวงตา หรือไม่ ฉวไปจอดรถข้างทางและนโทรศัพท์ออกมาเพื่อตรวจ สอบภาพถ่ายหลายครั้ง เขาอยากที่จะหยิกตัวเองในที่สุดเขาก็ รู้ว่าเรื่อง นี้มันเป็นเรื่องจริง มันยากที่จะอธิบายสิ่งที่อยู่ในใจของ เขาในตอนนี้ เขาใช้โทรศัพท์มือถือของเขาส่งข้อความไปยัง แวดวงเพื่อนของเขาอย่างรวดเร็ว

“ฉันพบอู่ซง ในวันนี้และยังพาเขาไปส่งที่โรงเตี้ยมจึงหยาง ช่างเป็นวันที่สวยงาม ท้องฟ้าของราชวงศ์ซ่งเป็นสีฟ้าอากาศดี มาก!

และในตอนท้ายเขาได้แนบรูปถ่ายตัวเองกับ อู่ซง

ซูฉวไป นำโทรศัพท์ของเขาเก็บเข้าไปในกระเป๋าอย่างมี ความสุขจากนั้นวางแผนที่จะกลับบ้าน ในขณะนั้นเองระบบ นำทางก็ส่งเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง

“เปิดการตรวจสอบ…. ใบขับขี่ระดับ E ได้รับคะแนนเพิ่ม 10 คะแนน โปรดเลือกรายการที่ต้องการเพิ่มคะแนน”

หลังจากเสียงของระบบจบ ซูฉวไป ก็เห็นหมวดหมู่ มากมายปรากฏขึ้นบนสายตาของเขา พลังภูมิปัญญา ทักษะ ชีวิต และตัวเลือกอื่นๆอีกมากมาย!

ซูฉวไป ไม่สามารถตอบสนองได้ ใบขับขี่ของฉันมันเป็น ระดับ A ไม่ใช่หรอ มันเปลี่ยนเป็นระดับ E ได้อย่างไร?ไม่ อยากจะเชื่อ!

เมื่อคิดเรื่องนี้ในใจเขาเลือกหมวดหมู่ทักษะชีวิตตรงหน้า จอ เขาดูอย่างไม่ตั้งใจจากนั้นเขาเห็นว่ามีตัวเลือกภาษาสัตว์ อยู่ในนั้น ซูฉวไป เพิ่มคะแนนเติบโต 5 คะแนนลงไปในภาษา สัตว์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เอาละ…..ทำไมไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทุกอย่างเป็นปกติจนเขาจอดรถด้านล่างของอาคารและลง จากรถ อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาล็อครถ ซูฉวไป ได้ยินเสียง สนทนาระหว่างชายหญิง ซูฉวไป ได้ยินเสียงหอบหายใจ

รวยริน

ฉันกำลังจะตายอยู่แล้ว…นายหยุดทำไม ทำไมไม่

รีบทํามัน?

“เดี๋ยวก่อนขอให้ฉันได้หยุดพัก…ฉันเหนื่อยมาก
เมื่อมองไปรอบๆ ซูฉวไป ไม่เห็นอะไรนอกจากสุนัขตัว เล็กๆ 2 ตัวที่อยู่ที่นั่นไม่มีแม้เงาของผู้คนหรือภูตผี

“อ่า…ข้าลงหน่อย ฉันบอกให้นายช้าลง

ในขณะที่ ซูฉวไป ยังไม่ทันตอบสนองเสียงของผู้หญิงก็ดัง ขึ้นอีกครั้ง ในที่สุดเขาก็ได้เห็นอย่างชัดเจนในเวลานี้

จริงๆแล้วมันคือสุนัข 2 ตัว ที่กำลังฟิตเจอริ่งกันอยู่

สุนัข 2 ตัวตัวแข็งทื่อเมื่อต้องมองใบหน้าที่ดำมืดของ ชูนิ้ว ไป ดูเหมือนสถานการณ์ตอนนี้มันแปลกมาก

ถึงอย่างนั้นเสียงของผู้หญิงก็ดังเข้ามาในหูของเขาอีกครั้ง

“ชายคนนี้กำลังมองอะไร?ชายคนนี้ผิดปกติหรือเปล่า? เขาไม่เคยเห็นสิ่งที่เรียกว่าสืบพันธุ์เพื่อรุ่นต่อไปอย่างนั้นหรอ ดูสิ เขายังคงจ้องมองพวกเรา ดวงตาของเขาแทบจะหลุดออก

มา…!”

ให้ตายสิ! โลกนี้มันต้องบ้าแน่ๆ!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ