ตอนที่9 อยากแตะหล่อน

นอนน่อนที่ใส่ยาให้เขา ดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ อ่อนโยนจนทำ

ให้เฉินถึงเซียวประทับใจเล็กน้อย

แล้วก็ อยากจะแตะหล่อนหน่อย

หล่อนคือภรรยาของเขา จะทำอะไรก็ทำได้อยู่แล้ว แต่สำหรับนอนนอน เขาคือเฉินเจียฉิน คือลูกพี่ลูกน้องของ เฉินถิงเชียว

เขาแต๊ะอั้งหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่า จูบหล่อน ไกลเกินกวิน ขอบเขตที่หล่อนจะรับได้

นอนน่อนผลักเขาออกอย่างแรง ถอยหลังรัวๆ ออกห่างเขา ให้ไกล พูดด้วยสีหน้าเย็นชา เฉินเจียฉัน ฉันคือพี่สะใภ้เธอ กรุณาให้เกียรติหน่อย!!

หลังจากผ่านเรื่องที่เอากระสุนออกเมื่อกี้ ทำให้เธอไม่ค่อยเก ลียดเฉินเจียฉินแล้ว

แต่ไม่คิดว่าเขายังคงบังอาจขนาดนี้

เฉินถึงเซียวถริมฝีปากตัวเองเหมือนอยากจะลิ้มลองอีกครั้ง น้ำเสียงน่าฟังมีความปั่นเล็กน้อย “พี่สะใภ้ เธออยู่กับลูกพี่สาว น้องก็แค่เป็นหม้ายไปตลอดชีวิตเท่านั้น ไม่ลองพิจารณาฉันบ้าง เหรอ?”
นอนน่อนปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา ไม่พิจารณา”

หน้าตาใสซื่อ บวกกับการแต่งกายเซอร์ๆ เหมือนกับยายแก่ ไม่มีอะไรที่ทำให้คนหวั่นไหวได้เลย

แต่เฉินถึงเขียวกลับรู้สึกว่าท่าทางแบบนี้ของผู้ก่อนนอนมีชีวิต

ชีวามาก

นอนน่อนรู้สึกว่าตัวเองจะทำเฉยอีกไม่ได้ แบบนี้ได้แต่จะทำ ให้เฉินเจียฉันยิ่งทำตามอำเภอใจ

“เธอ โทรหาคนมารับเธอกลับไปเถอะ ไม่งั้นฉันจะโทรศัพท์ เรียกรถพยาบาล ถึงเวลานั้น คนอื่นก็จะรู้ว่าเธอถูกยิง”

น้ำเสียงของหล่อนอ่อนเล็กน้อย ถึงแม้จะเป็นการพูดขู่ แต่ไม่มี

แรงข่มขวัญเลยสักนิด

เงินถึงเซียวชำเลืองมองหล่อน ทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยิน หลับตาพักผ่อนเลย

นอนน่อน”…..”

หล่อนกัดปาก มองดูสีหน้าที่ขาวซีดเหมือนกระดาษของเขา จะ ปลุกเขาให้ตื่นไล่เขาไปก็ทำไม่ลง

ถือโอกาสช่องว่างตอนพักผ่อนของเฉินเจียฉิน นอนน่อนไป ตลาด

ถึงแม้เธอจะมีนามเป็นคุณหนูสามของ ตระกูลมู่ แต่กลับไม่มี ดวงของคุณหนูเลย เวลาส่วนใหญ่ป่วยแล้วไม่มีใครสน หิวแล้วใครถาม เจ็บกัดฟันอดทนเอง

เพราะฉะนั้น ทักษะการเอาตัวรอดของหล่อนสูงมาก

ถึงจะเกลียดเฉินฉันแค่ไหน เสี่ยงเขาอาจจะตายในของเธอไม่สนใจเขา

เธอคน และอยากฝังข้างเขา

ดังนั้น หล่อนยังคงต้มแกง

ก่อนจะมืดนอนนอนปลุกเฉินเจียน

“เธอหิวไหมฉันต้มหน่อยไหมหล่อนยืนอยู่ มาคํานึงอย่างกับอักษรมีดั่ง”เอา”

นอนตักแกงมาให้ ไว้บนหน้าเตียงเขา แล้ว ออกไปไกลๆ

แต่ห้อง

นอกจากห้องครัวเล็กกับห้องน้ำ เตียงกว้างเมตรโต๊ะ เก่า…….ของธรรมดาไม่กี่อย่างก็พื้นที่ครึ่งใหญ่ของห้องแล้ว

ไม่ว่าหล่อนไกลแค่ไหน ไม่สามารถสายตาของเฉินถึงเขียวได้

เงินถึงเซียวมองหล่อน ค่อยๆยึดตัวตรง แล้วดึงผ้าห่มออก ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เผยอกที่มีผ้าพันแผลเปื้อนเลือดไว้เอ่ยปาก อย่างไม่สนใจไยดี บาดแผลเปิดออกแล้ว”

น้ำเสียงไม่แคร์นั้น พูดเหมือนกับว่าบาดแผลบนตัวนี้ไม่ใช่ ความตายและชีวิตของเขา แต่กำลังพูดถึงเรื่องของคนอื่นอยู่

มู่นอนนอนไม่อยากยุ่งกับเขา แต่ก็ไม่น่าดู

ได้แต่เดินไปช้าๆ มือหนึ่งถือถ้วยแกงขึ้น อีกมือถือช้อนตักแกง ยื่นไปข้างปากเขา

ครั้งนี้เฉินถึงเซียวไม่พูดอะไรอีก หลับตาลง กลืนแกงที่หล่อน

ป้อนเขาทีละนํา

ในห้องที่เล็กเงียบสงบมาก มีแค่เสียงซ้อนแตะกับขอบถ้วย เบาๆ ความไม่ชัดเจนไร้คำพูดก็แพร่กระจายออกมาแบบนี้