ตอนที่10 ใช้หล่อนเป็นกระดานโดดน้ำ

วันรุ่งขึ้น

ก่อนนอนถูกเสียงเตือนของโทรศัพท์ปลุกขึ้นมา

เพื่อให้สอดคล้องกับการจัดวางที่เฉยแล้ว ตอนที่ทุกๆคนรอบ ตัวต่างก็ใช้สมาร์ตโฟนที่ภายนอกสวยงามแล้วยังมีคุณสมบัติ ครบถ้วน หล่อนยังคงใช้โทรศัพท์เก่าแก่แบบที่ใช้โทรศัพท์และ ส่งข้อความได้อย่างเดียว

หยิบโทรศัพท์มา มองดูผู้ติดต่อบนหน้าจอ สมอง ขึ้นมาทันที มองของหล่อนตื่น

หล่อนสตั้นชั่วครู่ แล้วรับสาย”พ่อ”

เสียงมู่ลี่เหยียนเข้มงวดเช่นเคย”เมื่อวานเธอกลับบ้าน ใครส่ง เธอกลับไป?”

คนเป็นพ่อ โทรหาลูกสาวที่เพิ่งแต่งงานไป กลับถามคำถามที่ ไม่สำคัญอะไรเลย นอนน่อนรู้สึกผิดหวัง

ปกติ มู่ลี่เหยียนไม่ค่อยโทรหาเธอ จู่ๆเขาก็โทรมาถามแบบนี้ อดไม่ได้ที่จะให้นอนน่อนสงสัยเจตนาของเขา

แต่เธอก็พูดตามความจริง”เป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉินถึงเซียว”

มู่ลี่เหยียนที่อยู่ฝั่งนั้นเงียบไปชั่วครู่ แล้วพูดว่า “มีเวลา พาพี่ สาวเธอไปเวียนตระกูลเฉิน มีหนุ่มที่เหมาะสมก็แนะนำให้หล่อนสักหน่อย ให้หล่อนหาเพื่อนใหม่สักสองสามคน”

ความหมายของคำที่เขาพูด มู่นอนก่อนเข้าใจแล้ว

เมื่อวานหลังจากที่เธอออกจากบ้านพักตากอากาศแล้วเงิน เจียฉันกับมหวั่นน่าจะเจอหน้ากัน

มู่หวั่นซีมีความเป็นไปได้ที่จะชอบเฉินเจียฉินแล้ว ดังนั้นอยาก ให้เธอซักน่าให้พวกเขา”

ลูกคิดรางแก้วที่พวกเขาสองพ่อลูกวางไว้ดีจังเลย

จริงๆแล้วคือการหมั้นที่เฉินถึงเซียวกับมหวั่นหมั้นไว้ แต่ สุดท้ายกลับเป็นเธอที่แต่งกับเฉินถึงเซียว

หลังจากนั้น พวกเขาก็จะใช้หล่อนเป็นกระดานโดดน้ำ ให้

หวั่น หาผู้ชายดีเด่น ในตระกูลเฉินมาเป็นสามี

ทั้งเมืองเซี่ยงไฮ้ใครไม่รู้ ตระกูลเฉินนอกจากเฉินถึงเซียว ลูกพี่ ลูกน้องพวกนั้นของเขาแต่ละคนเป็นคนเก่ง โดดเด่นมากมายใน ตามนอนน่อนมีความเยาะเย้ยตนเอง หวั่นคือลูกสาวแท้ๆของ มู่ลี่เหยียน รีว่าเธอไม่ใช่เหรอ?

ทําไมถึงลำเอียงขนาดนี้ได้

นอนน่อนทนความน้อยใจไว้ พยายามทำให้เสียงเสียบ นิ่ง”ฉันก็อยากจะพาพี่สาวไปเวียนตระกูลเฉินนะ แต่ว่า จนถึง ตอนนี้ฉันก็ยังไม่เห็นเฉินถึงเซียวเลย”

มู่ลี่เหยียนได้ยิน ขนาดหน้าของหล่อนเฉินถึงเซียวก็ยังไม่เจอโมโหขึ้นมาทันที

ขนาดยังไม่เจอหน้า ใช้งานแค่ไม่เธอบ้าน

มู่นอนนอนเสียใจ กลั้นน้ำตาไว้

เอาสาวส่งไปตระกูลเฉิน

ไม่แน่เฉินถึงเซียวก็ยอมเจอฉันทําไม?”

เงินถึงเซียวออกมาจากห้องอาบได้ยินหล่อนพูดประโยค พอดี

หล่อนนั่งบนเตียง ผมดำสนิทปิดถึงนิ้วถือโทรศัพท์

ออกแรงมากไปจนเส้นเลือดสีเขียวนูนดวง

กลับไหลมาอย่างร่างอ่อนแอ

ดูแล้วน่าสงสาร

เฉินถึงเซียวหรี่ตาดำ สังเกตเห็นว่าเจ้าสาวคนนี้ยิ่งยิ่งสบาย ตาจริง

ไม่ว่าโทรศัพท์นั้นพูดอะไร

เฉินถึงเซียวเดินไปเลย แย่งโทรศัพท์มือหล่อนมา วางสาย ซะเลย

เหอะ คาดถึงผู้หญิงคนยังใช้โทรศัพท์แบบนี้อยู่อีก
หลังจากนั้น เขาก้มหน้ามองนอนน่อน น้ำเสียงเย็นชาฟังไม่ อารมณ์ไม่ออก “ไม่อยากฟัง ไม่ฟังก็ได้แล้ว”

นอนน่อนรีบเงยหน้าขึ้น ในตายังเก็บน้ำตาไว้ แต่รู้สึกข้าง

หน้าเบลอๆ มองหน้าเขาไม่ชัดเลย

แต่ที่น่าแปลกใจ หล่อนฟังคำพูดที่เขาพูดออกมามีความ ปลอบใจเล็กน้อย

แต่วินาทีต่อไป หล่อนเบิกตาโตกว้าง”ฉันอยู่บนเตียงได้ไง?”

หล่อนเอาเตียงให้ผู้ชายที่บาดเจ็บ เมื่อคืนหล่อนนอนอยู่บน

โซฟานะ!”

“เธอละเมอปีนขึ้นไปเอง” เฉินถึงเซียวพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ก็เดินมาข้างเตียง นอนลงข้างๆ หล่อน