ตอนที่ 9 พรุ่งนี้ฉันจะไปจากที่นี่

ฉินช่งเห็นฟางหยิวกำลังวิ่งตามรถจากกระจก เขา ชะงักไป ก่อนจะบอกเหยนเฉิน “ประธานเหยน คุณฟาง เหมือนกำลัง…”

“ขับรถของนายไป”

หลังจากได้ยินเสียงที่เหยือกเย็น ฉินช่งก็เหยียบคัน เร่งทันที

ฉินช่งเข้าใจดีว่า เรื่องระหว่างฟางหยิวและเหยนเฉิน นั้นเป็นแค่เรื่องชั่วคราว มันคงเป็นการหลงใหลในรูป ร่างหน้าตาของผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น เหยนเฉินไม่มีทาง มีความรู้สึกอื่นๆกับฟางหยิว

ฟางหยิววิ่งเท้าปล่าบนถนนยางมะตอยที่แข็งมาก เธอ ไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือหนาวเลย

ใบหน้าเล็ก ๆ กลายเป็นสีแดง บนหน้าผากซุ้มไปด้วย เหงื่อ เธอดูเหมือนคนที่บ้าไปแล้ว

ร่างกายที่อ่อนแอพยายามที่จะวิ่งไล่ตาม แต่รถคันนั้น เริ่มห่างออกไปจากเธอเรื่อยๆ เธอสะดุดเท้าตัวเอง ก่อน ที่จะล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น

เธอเจ็บมาก แขนและหัวเข่าถลอกหมด แต่ความเจ็บ ปวดของร่างกายเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในหัวใจ ของเธอ “เฉิน เฉิน….”
ฉินช่งคอยสังเกตเหยนเฉินที่เบาะหลัง เหยนเฉินดู สงบนิ่ง โดยปกติแล้วยากที่จะเห็นเขาโกรธขนาดนี้

เมื่อร่างของฟางหยิวหายไปจากในกระจก ทันใดนั้น เหยนเฉินก็ตะโกนว่า “หยุดรถ”

รถเบรกกะทันหัน ชายหนุ่มในเสื้อโค้ทยาวก้าวลงจาก รถหรู แล้วเดินตรงไปที่หญิงสาวที่ล้มอยู่บนพื้นห่างออก ไป 20 เมตร ก่อนที่จะอุ้มเธอขึ้นมาและเดินกลับไปยัง บ้านพัก

“เฉิน…..”ฟางหยิวอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม น้ำตา ไหลลงมาเรื่อยๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมอง เธอเห็นเพียง คางของชายหนุ่ม

ระยะทางอยู่ห่างจากบ้านพักไปร้อยกว่าเมตร เหยน เฉินอุ้มฟางหยิวไว้และก้าวไปทีละก้าว กลิ่นหอมจาก ตัวหญิงสาวแตะอยู่ตรงจมูกของชายหนุ่ม เหมือนดั่ง ดอกบัวที่ดูบริสุทธิ์

บนตัวเธอมีแต่รอยแผลถลอก เลือดสีแดงสดยิ่งทำให้ เธอดูขาวขึ้น

เหยนเฉินรู้สึกมีอารมณ์กับฟางหยิวมาก เธอน่ารัก ตัว เล็กๆ อ่อนโยน ก่อนที่เขาจะพบกับฟางหยิว เขาไม่รู้เลย ว่าเขานั้นชอบงานอดิเรกนี้ขนาดไหน

เพียงแต่หญิงสาวคนนี้ เธอไม่รู้จักพอ แถมยังออกไป มีคนอื่น
เหยนเฉินอุ้มฟางหยิวเข้ามาในบ้านพัก เขาอยากจะ ถามจริงๆ ว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร

หลังจากเข้ามา เขาเอาเธอวางไว้ตรงโซฟา ตอนที่เขา กำลังจะพูด ฟางหยิวก็ชิงพูดก่อน

“พรุ่งนี้ฉันจะไปจากที่นี่”

เหยนเฉินขมวดคิ้ว ก้มหน้าลงไปมองหญิงสาวที่เขิน อาย ผมเธอยุ่งเหยิง เสื้อผ้าก็ไม่เรียบร้อย หน้าก็แดงระ เรื่อ ริมฝีปากก็เป็นสีชมพูด นี่แหละคือฟางหยิว

แต่เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไนะ?

“เธอจะไปไหน?

เหยนเฉินถาม

ฟางหยิวก้มหน้าเหมือนเดิม “ฉันอยากออกไปจากที่นี่”

“เพราะผู้ชายคนอื่นหรอ?” เหยนเฉินกัดปาก

ฟางหยิวชะงักไป แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอพยักหน้า ก่อนที่จะยิ้มบางๆ “อืม นายก็รู้นี่ ฉันอยากเป็นแฟนของ นาย ไม่อยากเป็นเหมือนทุกวันนี้”

เหยนเฉินถาม “เธอหาคนที่จะยอมเป็นแฟนเธอได้ แล้วใช่ไหม”
ฟางหยิวพยักหน้า เธอรู้สึกน้ำตากำลังจะไหลลงมา

“ที่เธอวิ่งตามรถเมื่อกี้ ก็เพื่อจะพูดเรื่องนี้กับฉันหรอ?”

ฟางหยิวไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเธอต้องวิ่งตามรถ ไป แต่คำพูดที่บอกว่าจะไปจากที่นี่เธอคิดทบทวนมา นานแล้ว

“อืม”

หลังจากที่เหยนเฉินได้ยินคำตอบ เขาก็ยิ้มเย้ยหยัน “ถ้าเป็นแค่เรื่องนี้ เธอบอกฉินช่งก็ได้ ฉันก็คิดว่าเป็น เรื่องคอขาดบาดตาย ที่ทำให้เธอวิ่งตามรถมา”

ฟางหยิวกัดปากเบา ๆ พยายามทำให้ตัวเองเป็น ปกติ “ไม่ ฉันแค่คิดว่าเรื่องแบบนี้ควรจะพูดต่อหน้านาย มากกว่า ขอโทษนะ… ฉันจะไม่ทำอีก”

ต่อไปนี้เธอคงไม่ทำให้เขาต้องลำบากอีกแล้ว

สายตาของเหยนเฉินไม่เคยขยับเขยื้อนจากตัวของ ฟางหยิวเลย ตอนนี้ไฟในใจเขาลุกโชติ

“ขอโทษนะ ที่ทำให้นายเสียเวลา ขอบคุณที่นายส่ง ฉันกลับมา ถ้านายมีธุระต่อ ก็ไปเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร”

จนกระทั่งตอนนี้ ฟางหยิวก็ยังเอาเหยนเฉินไม่อยู่

แต่บรรยากาศมันดูน่าอึดอัดมาก
ตอนที่เหยนเฉินกดฟางหยิวไว้ เธออยู่ๆก็รู้สึกใจเต้น แรง

เธอยังจำคำพูดของเหยนเฉินได้ “ผู้ชายคนนั้นดียังไง กัน เธอถึงยอมไปอยู่กับเขา? ถ้าเธออยู่กับฉันต่อไป ฉัน จะให้เงินเธอมากกว่าเดิม เธออยากได้เท่าไหร่พูดมาได้ เลย”

ฟางหยิวไม่ได้ต่อต้าน ในหัวของเธอสับสนมาก

ตอนที่เหยนเฉินกำลังถอดเสื้อผ้าของเธอออก ฟางห ยิวก็นึกถึงประโยคที่อยู่ในปากกาบันทึกเสียงแห่งนั้น

“เลี้ยงเธอ? ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน ฉันก็แค่ให้ เงินมากกว่านั้นหน่อย ไม่ถือว่าเลี้ยงหรอก”

เพราะอย่างนั้นตอนนี้มูลค่าของเธอก็เพิ่มมากขึ้น

สินะ?

ตอนนี่จิตใจของเธอบอบช้ำมาก น้ำตาของเธอหลั่ง ไหลลงมาเรื่อยๆ ตอนที่เธอสำลักเธอก็ไม่กล้าทำให้เกิด เสียง เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะได้ยินอะไรแปลกๆ

เขาเคยพูดไว้ว่าไม่ชอบท่าทีของผู้หญิงที่ร้องไห้ขี้แง เธอพยายามไม่ทำให้เขาโกรธ

ฟางหยิวเชื่อฟังเขามากๆ คืนนั้นปล่อยให้เหยนเฉิ นทำตามใจชอบทุกอย่าง ทั้งสองกว่าจะเสร็จกิจกรรมก็ กลางดึกแล้ว
ฟางหยิวมองไปยังนาฬิกาที่แขวนไว้ตรงผนัง นี่ผ่าน เที่ยงคืนไปนานแล้ว

ชายหนุ่มกอดเอวเล็กของเธอไว้ มือใหญ่จับไปที่ หน้าอกของเธอ กอดหญิงสาวที่ไร้เรี่ยวแรงไว้ในอ้อม กอด ร่างกายทุกส่วนของเขารู้สึกสบายตัวมาก

เขาชอบร่างกายของฟางหยิวมาก อย่างน้อยตอนนี้ เขาก็ยังไม่อยากให้เธอจากไป

เขาจึงพูดถึงเรื่องที่เคยพูดไว้ “จะเอาเท่าไหร่ คิดเสร็จ หรือยัง?”